Mooi vind ik dit en zo ontroerend mooi blijf ik dit vinden. Voorgelezen door een oudere diepe mannenstem.
Dit en de kanon in D van Pachelbel.
Dat zou moeten volstaan als ik er niet meer ben.
Tot dan ben ik dankbaar. Voor wat is. En niet is.


Do not stand at my grave and weep
I am not there; I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints on snow,
I am the sun on ripened grain,
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there; I did not die.

Mary Elizabeth Frye - 1932