Verwarrend vind ik het. De tegenstrijdige informatie die je als leek te zien krijgt, vinden kan.
Over de invloed van alle toevoegingen in ons voedsel, de scheikundige produkten in de bodylotion en lekker-ruikende-kerstboompjes voor in de auto, het aluminium in de deodorant, de amalgaam in onze vullingen, de alom ingeburgerde elektrosmog tot de lijm in de gipsplaten. Waarbij er weinigen onderlegd genoeg zijn om er een werkelijk en goed zicht op te hebben. Waarbij er weinigen in staat zijn hun eigen belang te onderschikken aan algemeen belang.
Ondertussen sta ik na school bij te praten met een mama met borstkanker, zwaai ik het meisje uit dat haar haartjes bijna weer halflang heeft, mis ik het vertrouwde beeld en de vrijdagse babbel met een opa door keelkanker en huppelt er op de speelplaats een elfjarig meisje met beenderkanker. Elke nieuwe boodschap beneemt me de adem. Elke nieuwe boodschap versterkt me in mijn persoonlijke overtuiging, in een poging invloed te hebben op. Was het maar zo. Was het maar zo eenvoudig.
|