Gsm beneden, regendruppels op het platte dak, de geur van dennehout en de warmte van de sauna, een boek dat ik moeilijk aan de kant kan leggen en de douchegel van Weleda die schuimende melk wordt eens in contact met natte huid. Sensualiteit; teder, nietsontziend en vooral: ten volle.
Waar gisteren de meidoorn me voortdurend deed stoppen en lokte om dichterbij te gaan ruiken komt vandaag deze tekst op mijn pad.
Ahawa, huis voor levensverdieping, sjamanisme-druïdisme :
Meidoorn, het Hart tussen de uitersten
Huath, de Meidoorn, vertelt over de kracht en de dans van uitersten.. over hoe door verscheidenheid de éénheid zichzelf leert kennen.
In de kracht van Meidoorn wordt de ene pool uitgedaagd door de andere pool om in eigen waarheid te gaan staan.. de uitdaging van uitersten door elkaar en ten opzichte van elkaar.
Wanneer het ene ten volle dat ene is, kan het het andere ten volle betreden, als het andere ten volle het andere is.
Vrouw noodzaakt de man om Man te zijn. Man noodzaakt de vrouw om Vrouw te zijn.
Omdat Meidoorn de uitersten uitdaagt om in relatie tot elkaar zichzelf te zijn, is ze tevens een boom van Balans waar de uitersten in Evenwicht vertoeven..
De Ouden kennen in ons lichaam een plaats die eveneens de Balans vertegenwoordigt: dit is het Hart.
Men kent drie primaire Schalen in het lichaam: de Schedel, het Bekken en het Hart. Het Hart dat tussen beide andere Schalen vertoeft, houdt het Evenwicht. Men zegt dan ook dat dit de reden is dat de Meidoorn als plant de medicinale eigenschappen bezit als ondersteuning voor het hart.
Het horizontale lichtgroen van de eerste beukenblaadjes geaccentueerd door de verticale gladde grijze stammen. Als de blaadjes nog doorzichtig zijn en de grond lila kleurt. Dan wordt ze teruggeworpen naar die dag. De dag waarop lichtgroen en grijs en lila en intens geluk samenkwamen.
De nieuwe maan vanavond, het elke keer reikhalzend uitkijken naar de interpretatie van Fran Tielemans en het boek 'Leven met de maan' dat ik vorige week onverwacht kado kreeg. Over hoe de maancycli werken en hoe je de energie van de maan in jouw leven kunt inzetten.
'Kom, zij die willen komen. Ga, zij die willen gaan. Blijf, zij die willen blijven' zegt Tom Waes op bezoek bij een druïde op de achtergrond. Benieuwd of dit boek en zijn inhoud iets is dat ik gewoon informatief zal lezen of werkelijk zelf toepassen. Wordt vervolgd. 'The moon she is waning, waxing and waning. The moon she is waning, for us to be free. Sister Moon, watch over me, your child I will always be. Sister moon, watch over me, untill we are free.'
Een of andere hoek
De wereld was één huis, wat straten en de buren. De dagen
gingen traag. Je telde af. Kruiste wensen in de folders aan
alsof je invloed had. Wie de koek krijgt, wie de gard.
Soms zocht je naar een hint, naar pakjes in de voorraadkast.
Je trof er nooit iets aan. Je moeder maakte
chocolademelk uit lege dozen.
Je grote broer gebruikte woorden die niet mochten, noemde dat
gedichten. Er liep een spoor van plakband door het huis.
Briefjes met verboden hier te komen.
Je zag je moeder, in de keuken, rekeningen tellen. Huur, gas.
Te kleine winterjas, broek met lapjes. Een chocolade Piet,
afgeprijsd, omdat ie al gebroken was.
Straks, dacht je, staat de rijkdom op ons dak. Een vriend
waarin je bleef geloven. Een sterk verhaal dat zelfs
je grote broer niet had verpest.
De geur van jute. Alles begon. De maan scheen ook bij jullie
door de bomen, net zo groot als bij de rest.
Je zong zo hard je kon.
Ester Naomi Perquin (1980),
2 december 2017
Rust. Rust in de onrust en angst die zo sterk naar voor komt in de maatschappij nu. De natuur, de mensen die belangrijk zijn voor me, de boeken van Christina von Dreien en deze muziek. Rust rond me, in me.
https://youtu.be/VrX9XA_dtEw
Een honderdtal meter achter onze tuin is er een bosje. Rond zonsondergang komen de eerste kauwen aangevlogen. Per twee, per drie, hier en daar een enkeling. Om een half uur later uit te monden in honderden kauwen die er een waar en luidruchtig schouwspel van maken. Het bosje, ondergaande zon, honderden kauwen en een zetel vanachter in de tuin. Geluk is soms zo eenvoudig dat we erover kijken.
Het horizontale lichtgroen van de eerste beukenblaadjes geaccentueerd door de verticale gladde grijze stammen. Als de blaadjes nog doorzichtig zijn en de grond lila kleurt. Dan wordt ze teruggeworpen naar die dag. De dag waarop lichtgroen en grijs en lila en intens geluk samenkwamen.
