"Het grootste misverstand dat de moderne mens zich - vooral in onze Westerse cultuur en levenswijze - eigen heeft gemaakt is allicht de doodsangst of, misschien nog essentiëler de beklemmende overtuiging dat dit ene leven dat ons op een imaginaire tijdlijn wordt geschonken het enige zou zijn in een verder koud en eenzaam universum. Ten gevolge van die veel bepalende bewustzijnsvernauwing vertaalt de onrust zich - zoals in dit schijnbaar terminale tijdsgewricht overduidelijk blijkt - in een immense en uit de hand gegroeide schaal in obsessieve hebzucht en overconsumptie, vermits de valse overtuiging ons voortdurend wordt ingefluisterd dat het er, in de vermeend unieke rit, op aankomt om zoveel mogelijk te beleven, en liefst zo sensationeel of spectaculair mogelijk."
Nogal vaak zijn vrijdagen voor mij mama-dagen. Waarop af en toe een klus geklaard moet worden en meestal genoten wordt. Vaak in de natuur, fietsend of wandelend, soms in een stad. Maar altijd met één constante : het verlangen van mama of mij om iets te zien, te ervaren. En aangezien mama's hogere leeftijd, ze is vorige week vierentachtig geworden, en dus bijgevolg vermoedelijk laatste mobiele jaren laat ik haar kiezen. Fietsen in de hoge veluwe en Kroller-Muller, Watou, fietsen tussen het water in Bokrijk, wandelen in Wissant en de vele vele wandelingen en fietstochten vlakbij haar woning. Zo fietsten we vorige week vanuit Varsenare langs de kleinste baantjes slingerend door de polders naar Lissewege. Een terrasje doen en hup, zonder te verpinken de vijfentwintig kilometer terug. Met de elektrische fiets wel te verstaan, zonder helm en altijd op de hoogst mogelijke snelheid. Wegens verminderd gehoor en verminderende anticipatie met de omgeving een gevaar op de weg, maar zielsgelukkig. Meetkerke is één van de dorpjes waar onze fietstocht doorging en steevast stopt mama daar om het kerkje binnen te gaan en aan de rondliggende graven te tonen waar onze neef Koen ligt en dan de vele Wybo's. 'Allemaal familie' zegt mama. We laten de fietsen aan de kerk staan en gaan te voet langs het vaartje naar een klein kapelletje wat verder. Daar vlakbij, aan een molen, is mijn overgrootmoeder geboren. Regina Coleta Wybo. Als oudste dochter geboren in Meetkerke in 1867 in een gezin van veertien kinderen. Vijf kinderen haalden de eerste levensjaren niet. We zitten op het bankje naast de kapel, mussen vliegen in en uit de dakpannen en komen kijken hoe we een appel eten. Regina heeft haar hele leven daar gewoond en ik moet denken aan de ontelbare keren zij te voet langs dat vaartje gelopen heeft. Alle dagen om naar de kerk en school te gaan. Voor haar doop, communies en huwelijk. Lachend, proestend, dromend, verliefd, gelukkig, angstig, verdrietig, verward, bezorgd. Alle leeftijden, gelegenheden, kledij, emoties. 'We zijn maar een zandkorrel in een woestijn' zegt mama 'en het leven is in een oogwenk voorbij'.
In minder dan 2 weken tijd heeft onze jongste dochter afscheid genomen van haar moemoe, is ze afgestudeerd in het humaniora, is ze achttien geworden, heeft ze haar rijbewijs gehaald en is ze voor het eerst mee als leiding op het chirokamp. Bewogen weken dus voor haar. Een stap naar volwassenheid die in één keer enkele stappen samenneemt. Onverwacht was ik zwanger van haar in een moeilijke periode en het heeft jaren geduurd eer ik de schuldgevoelens rond de overweging van abortus kon keren naar 'ik heb bewuster voor jou gekozen dan voor wat dan ook in mijn leven'. Toen ze geboren werd, ze was mijn eerste gewone bevalling, sloeg ze haar armpjes open en omarmde de wereld en dat doet ze nog steeds. Mijn lieve stoere hippiedochter die het meisje in mij weer wakker maakte. 18 jaar geleden geboren en elke dag dankbaar geweest om haar komst : Helena.
De zon, de fakkel, de stralende, de schitterende.
Een groentje was ik tot ik via The Crown, La cocinera de Castamar, Bridgerton, Las chicas del cable en nu Downton Abbey, de geneugten van Netflix helemaal ontdekte. De meeslepende weidsuitgestrekte traagheid, I love it. En net toen ik zei dat ik het jammer vond dat ik het leven in Downton Abbey uitgekeken had wist Remi me te verrassen met het Afternoon Tea cookbook van de reeks. Het zal even zoeken worden om mijn weg te vinden in de oude en engelstalige recepten, maar hot cross buns, steamed figgy pudding en cornish pastries; here I come!
'As usual our expectations are disappointed. Let's have some tea.' Lord Grantham
Veel poortdagen zijn er in een jaar, maar deze is toch wel een heel bijzondere. Even bijzonder is Fran Tielemans en haar bijzondere duidingen. Voor wie graag meer wil weten: je kan ze steeds lezen op haar Facebookpagina.
De tekst voor vandaag : Veel kans dat je ook een glimp opvangt van de grote energieshift die aan de gang is: misschien voel je je heel ongemakkelijk, hoor je gesis of gepiep in je oren, heb je (anders dan gewoonlijk) een gevoel van kilte (en dan weer plots warmte), heb je moeite om te focussen, heb je een onrustig hart, droom je intens, ben je snel geïrriteerd of wat huilerig of wie weet angstiger dan gewoonlijk, enzovoort - zijn allemaal tekenen dat we heel veel energie aan het verwerken zijn. Normaal - al meer dan 14 dagen is de Zon heel actief, en je weet dat dat altijd beroering brengt in het lichaam, én in de wereld, zoals je dan merkt in de media. 22/2/2022, het is dan ook geen toeval dat deze datum een periode afsluit die begon op 2/2/2000 - waarna een grote shift is begonnen in ieders leven - met veel beroering, loslaten, verandering, uitzuivering. We beginnen nu aan een nieuwe fase, en dat voel je waarschijnlijk ergens in je systeem. Het kan je onrustig, vreugdevol, opgewonden, maar ook wat bezorgd maken - want onbewust voel je dat dingen onherroepelijk aan het verschuiven zijn, zodat ieder steeds meer afgelijnd in het leven staat, dat je je leven op een hoger niveau brengt, wat dat voor jou ook moge betekenen. De volgende keer dat we nog een intense 2-reeks-data krijgen, is in 2200 (wie weet zijn we er dan opnieuw :) )- en dat zegt veel over het belang van deze tijdsperiode voor de wereld: een cruciale scharnierperiode, waarin elke kleine en grote stap die elk individu in de wereld maakt om hem schoner, liefdevoller, zachter, milder, begripvoller en harmonieuzer te maken. Je weet - elke gedachte, emotie en daad doet ertoe in jouw en onze wereld: ze draagt ofwel bij aan de harmonie en positieve groei, ofwel aan de negatieve spiraal. Om eens bij stil te staan misschien, en je bewuster te maken van hoe jij jouw bijdrage levert aan de wereld'verlichting', die begint bij de verlichting van elk donker stukje in jezelf. Jij kan dat, wij kunnen dat, wij doen dat samen.
And those who were seen dancing were thought to be insane
by those who could not here the music.
Friedrich Nietzsche
https://youtu.be/NGorjBVag0I
https://youtu.be/iX-QaNzd-0Y
https://youtu.be/q0hyYWKXF0Q
https://youtu.be/K5KAc5CoCuk
Vele jaren geleden kreeg ik dit lied toegestuurd. Mijn rouwende hart wou zich niet zomaar neerleggen bij het gemis en liet zich al evenmin zomaar troosten. Maar deze muziek kwam dichtbij en boodt sindsdien zijn liefdevolle armen aan aan mezelf en andere verdrietige harten rond mij om nooit te vergeten waar het echt om gaat.
https://youtu.be/2eNHANqbm3g
'A star is born' zag ik even geleden en de film blijft maar aan me hangen, onder mijn huid zitten en popt op op onverwachte momenten.
Kadootjes.
https://youtu.be/bo_efYhYU2A
Al altijd was ik fan van Meryl Streep, maar ontroerd was ik toen ik haar Julia zag vertolken in de film 'Julie and Julia'. Ontroerd en geraakt door het neerzetten van een passie die aanvoelde als de mijne.
Dit las ik vandaag en vatte samen wat ik de laatste jaren voelde. Life begins at fifty en het wordt steeds mooier en mooier en gemakkelijker.
'I no longer have patience for certain things,
not because Ive become arrogant, but simply because I reached a point in my life where I do not want to waste more time with what displeases me or hurts me.
I have no patience for cynicism, excessive criticism and demands of any nature. I lost the will to please those who do not like me, to love those who do not love me and to smile at those who do not want to smile at me.
I no longer spend a single minute on those who lie or want to manipulate. I decided not to coexist anymore with pretense, hypocrisy, dishonesty and cheap praise.
I do not tolerate selective erudition nor academic arrogance. I do not adjust either to popular gossiping. I hate conflict and comparisons. I believe in a world of opposites and thats why I avoid people with rigid and inflexible personalities.
In friendship I dislike the lack of loyalty and betrayal. I do not get along with those who do not know how to give a compliment or a word of encouragement. Exaggerations bore me and I have difficulty accepting those who do not like animals.
And on top of everything I have no patience for anyone who does not deserve my patience. - Meryl Streep
17 jaar geleden geboren. Een goedlachse jongedame die weet wat ze wil en wat niet en dat met haar blik onmiskenbaar duidelijk maakt. Met een groot hart voor mens en dier en uitgesproken interesse voor kledij en muziek waarvan dit lied tijdens deze vakantie dagelijks weerklinkt.
Helena, bon anniversaire, ma bien aimée! ♥️
https://youtu.be/7fxL-sxN7fo
Fietsen langs de Schelde en wegelkes om in Zevergem te baden in de geur van de bloeiende Vlierbes en daar niet weg te geraken.
'Genieten in veelvoud, in alle eenvoud' schreef een vriendin over het samenzijn in de natuur met haar lief en vatte daarmee alles samen wat ik niet kan verwoorden.
https://youtu.be/0E1bNmyPWww
In de week dat een mama van een kindje uit mijn klas uit het leven stapt, Lucas onverwacht eerder terug thuis komt, Remi twintig geworden is en hopelijk de laatste onderzoeken ondergaat, de volle maan als Bloemenmaan schijnt op de vele bloemen in de bermen langs de schelde, mama met mij wandelt langs de oostendse vaart, een vriend verjaart die eeuwig 67 blijft
brengt dit lied uit mijn kindertijd me steeds weer terug naar alle liefde die ik in me voel voor het leven.
https://youtu.be/RjEk0AMpI90
Ik mocht kiezen.
Ik wist het niet.
Ik koos de vrede.
De waarheid en de schoonheid,
ik liet ze gaan,
en ook de wijsheid en de weemoed -
zelfs de liefde
die zo verwonderd naar mij keek,
zwarte wolken dreven met haar mee.
Vrede, het was vrede.
En in de verste hoeken van mijn ziel
dansten wezens
waarvan ik zelfs nog nooit had gehoord!
En in de hemel hing een andere zon.
Een wandeling langs bloeiende bermen, Fluitekruid en Meidoorn. 't Is toch erg, zegt mijn mama, de vrouwen vroeger konden in bed nooit genieten. Ofwel waren ze bang om zwanger te worden van het zoveelste kind ofwel waren ze bang omdat ze niet deden wat de kerk hen zei. De kerk heeft toch veel slecht gedaan. Vrouwen waren ofwel een heilige ofwel een hoer en iets anders bestond er niet.
En ik moet denken aan de vrouwen die ik ken en hun issues en moet al zoeken naar een die tevreden is met sexualiteit in haar leven. Wegens ofwel onbestaand ofwel het verplichte nummertje op zondagochtend ofwel het niet kennen en bijgevolg niet uitspreken van hun eigen verlangens ofwel verwijten die naar de partner gaan wegens de onverenigbaarheid tussen verlangens die wel uitgesproken worden versus ego's die enkel hun eigen tekortschieten horen.
Sex. Eén van de dingen waar het meest wordt over gesproken, gestoefd, gegniffeld en tegelijkertijd het minst wordt over gesproken, het minst au serieux genomen wordt en het minst een plaats in de agenda krijgt.
Het eten in de oven, blote voeten en dit liedje luid: https://youtu.be/6ge53QaDpKQ
I'm a bitch
I'm a lover
I'm a child
I'm a mother
I'm a sinner
I'm a saint
And I do not feel ashamed!
Gsm beneden, regendruppels op het platte dak, de geur van dennehout en de warmte van de sauna, een boek dat ik moeilijk aan de kant kan leggen en de douchegel van Weleda die schuimende melk wordt eens in contact met natte huid. Sensualiteit; teder, nietsontziend en vooral: ten volle.
Waar gisteren de meidoorn me voortdurend deed stoppen en lokte om dichterbij te gaan ruiken komt vandaag deze tekst op mijn pad.
Ahawa, huis voor levensverdieping, sjamanisme-druïdisme :
Meidoorn, het Hart tussen de uitersten
Huath, de Meidoorn, vertelt over de kracht en de dans van uitersten.. over hoe door verscheidenheid de éénheid zichzelf leert kennen.
In de kracht van Meidoorn wordt de ene pool uitgedaagd door de andere pool om in eigen waarheid te gaan staan.. de uitdaging van uitersten door elkaar en ten opzichte van elkaar.
Wanneer het ene ten volle dat ene is, kan het het andere ten volle betreden, als het andere ten volle het andere is.
Vrouw noodzaakt de man om Man te zijn. Man noodzaakt de vrouw om Vrouw te zijn.
Omdat Meidoorn de uitersten uitdaagt om in relatie tot elkaar zichzelf te zijn, is ze tevens een boom van Balans waar de uitersten in Evenwicht vertoeven..
De Ouden kennen in ons lichaam een plaats die eveneens de Balans vertegenwoordigt: dit is het Hart.
Men kent drie primaire Schalen in het lichaam: de Schedel, het Bekken en het Hart. Het Hart dat tussen beide andere Schalen vertoeft, houdt het Evenwicht. Men zegt dan ook dat dit de reden is dat de Meidoorn als plant de medicinale eigenschappen bezit als ondersteuning voor het hart.
Het horizontale lichtgroen van de eerste beukenblaadjes geaccentueerd door de verticale gladde grijze stammen. Als de blaadjes nog doorzichtig zijn en de grond lila kleurt. Dan wordt ze teruggeworpen naar die dag. De dag waarop lichtgroen en grijs en lila en intens geluk samenkwamen.
Het horizontale lichtgroen van de eerste beukenblaadjes geaccentueerd door de verticale gladde grijze stammen. Als de blaadjes nog doorzichtig zijn en de grond lila kleurt. Dan wordt ze teruggeworpen naar die dag. De dag waarop lichtgroen en grijs en lila en intens geluk samenkwamen.
