Verontschuldiging
Ik heb geen hart; het is een vogelnest.
Het is gemaakt van mossen, pluis en veren
en de aorta is met schors begroeid.
Mijn vreugde, in het voorjaar, was geen liefde
maar een uitbundig, overmatig tjilpen
van jonge vogels.
Mijn genegenheid was niet voor jou
maar voor je kussen, waarmee ik hen voedde,
voor je woorden, die zij hongerig en haastig vingen
met korte wiekslagen, de eerste ontrouw.
Nu is het herfst. Ik kan niet bij je blijven.
Het hart is leeg en nog van zang verward
kunnen wij brieven naar het zuiden schrijven;
jij om mij, ik om mijn vogelhart.
Ankie Peypers (1928-2008)
uit: Letters van een naam (1985)
|
