loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Weinig tijd gehad om me achter mijn pc te zetten dus nu verslag van twee weken lopen ipv één week. In de week na de verschrikkelijk slechte Beekse marathon pas vrijdag terug beginnen lopen . De laatste keer -hoop ik - vanop mijn appartement vertrokken voor een 10 km, gemiddeld 5.43 , hartslag veel te hoog tegen de 150, zwaar, zwaar zwaar.... Zaterdag dan 15 km tegen een rustiger tempo (6.09) en met een hartslag van gemiddeld (en nooit hoger dan ! ) 140, dit voelde redelijk aan. Zondag dan nog eens 10 km, tegen 5.54 , gemiddelde hartslag 146 en weer zie ik in mijn loopagenda staan : 'redelijk'. Een weekje dus van 35 km.
Deze week, de voorlaatste voor Brussel , 50 km. Dinsdag 10 km tegen 6.01 en een hartslag van gemiddeld 140, op het eind zat die wel tegen de 150. Het leek iets beter te gaan. Woensdag niet gelopen. Terug thuis moet ik me wat houden aan de gedane beloftes , niet overdrijven met het lopen... Zaterdag - op mijn verjaardag- 19.55 km op exact 2 uur, maw een twee urenlopen gedaan. De hartslag zat van in het begin tussen 150 - 155 ondanks de lage snelheid (6.08 gemiddeld ); wellicht te wijten aan de wakkermaakmethode van mijn madam... Vanaf km 15 zakte het goed gevoel dat ik bij deze loop had weg... Ik kon met veel moeite de bijna 20 km rond maken, de laatste 4 km zakte ook de snelheid naar ongeveer 6.20. Dit was een tegenvaller.
Zaterdag en zondag 10 km . Zaterdag tegen gemiddeld 6.02 , redelijk. Zondag, deze morgen , extra traag gelopen , de eerste 8 km zo rond de 6.27 en dan een snellere 2 km tegen 6.05 en een laatste uitloopkm 6.03. En aan deze loop hield ik een goed gevoel over. Eén klein minpuntje : ondanks het inzalven een lichte bloedende rechtertepel, nog nooit meegemaakt op 10 km.
Dit weekend wat zitten kijken naar de gebeurtenissen in de Spartathlon én Berlijn. Mijne douchemaat uit Steenbergen is blijkbaar zelfs niet aan het eerste controlepunt geraakt, zonde. En die gekke Nederlandse die in Steenbergen zwijmelend, ondersteund door begeleiders de 24 uur volstapte, man dat mens liep nu hier die verdomde koers in 28 uur. Diep diep diep , zeer diep respect... En mijn vriend - klient liep zijn eerste marathon in Berlijn, half weg 1.56 , geeindigd in 4.08, het lijkt verdomde veel op mijn marathons van dit jaar, allez die van voor de reumamedicatie.
Deze week nog wat rustig 'uitbollen' en dan hopelijk in Brussel terug een marathon 'lopen' . Lopen, ja , dus niet moeten beginnen stappen vanaf km 25. Al mijn hoop is gevestigd op de nu ondertussen toch wel vrij lage dosis cortisone die ik nog slecht slik. Alles voelt al wat beter, ik zweet wat minder , ben al niet meer zo licht in het hoofd en verteer al wat beter een training - zo na 5 km uitgeput zijn is er niet meer bij . Op die prachtige lanen door Brussel, in de zon, helling op helling af , aan een rustig tempo kunnen blijven lopen, genieten van het afzien maar niet doodgaan ... mag dat nog eens aub Gij daarboven ?
verleden week 35 km / deze week 50 km / 2012 2.235 / 84 kg terug op de weegschaal thuis
marathon van de beekse bergen : laatste verdomme !
Rond 7 u 30 staat deze brave jongen op . De ochtendrituelen voor een marathon en/of ultraloop zijn altijd dezelfde : naar de bakker, pistoletje en wat spaghettiachtige toestanden achter de kiezen slaan, nog eens naar de kleinste kamer én dan de combi in. En dit keer letterlijk, ik pik voor mijn deur een politieman op, de man van een collega...
De tocht naar Hilvarenbeek gaat snel voorbij ondanks een plaatselijke wegomlegging. We arriveren te vroeg en kunnen dus rustig aan doen. Politiemans ziet het zitten, hij gaat voor de 3 u35 die hij in Antwerpen liep én hij is in vorm. Ik babbel wat met bekenden. Mijn Surinaamse 'vriend' gaat op Crocks lopen, het zal hem lukken in 3u 52 verdikke, een prestatie vind ik dit... Net voor de start zie ik dubbele identiteitsmans , hem zo lang achter mij houden is de boodschap.
Om 11 uur wordt de start gegeven op het gezellige dorpsplein van Hilvarenbeek. We vertrekken met zowat 500 man, alles door elkaar : 10 km, 21 km, 30 km en marathon. Er wordt gelopen in verschillende lussen die telkens weer eindigen op het dorpsplein : 5 km, 16.5 km (halve marathon) , 8.5 km (30 km) en 12 km (marathon). Ik start zeer voorzichtig . En ondanks die trage start loopt het van geen meter. Ik loop de eerste km's te twijfelen over opgeven na de eerste doortocht na 5 km, echt waar... Het feit dat het al bij al met het tempo nog redelijk zit (5.50) én gierigheid (18 euro betalen voor 5 km dat is veel te veel ) doen me doorzetten. De tweede ronde nestel ik me achter een koppel , de man is groot en breed , netjes uit de wind . Want er is wind én het is verdomme warm. En kijk, achter dat koppel (tegen ongeveer 6.05 ) vind ik mijn tweede adem - mijn eerste eigenlijk - en vat ik terug moed. Eens meewind laat ik het koppel voor wat het is. Een dame (halve marathon) volgt me vanachter het duo en we wisselen een paar woorden. Als de wind weer tegenblaast nestelt ze zich achter me (ook ik ben breed !) maar ondanks het feit dat ik wat inhou speel ik haar kwijt. Ondertussen ben ik op 10 km doorgekomen in 59.08 (Dijkenmarathon, de vorige rampmarathon 56.40)
In het bos kruis ik politiemans , hij ziet er goed uit en zelf voel ik me ook goed, het kan eigenlijk niet anders met zo'n traag tempo. Pas op km 18 moet ik wat vaart minderen en gaat het van 6.05 naar 6.30, ik zal niet meer sneller gaan in deze marathon. Op 20 km kom ik door in 2.00.57 (Dijkenmarathon 1.55.05 ). En dan weet ik dat het vat weer eens af is, het is weer gedaan , het wordt weer strompelen... Maar eens halfweg wordt er niet meer opgegeven, oh nee, ik denk er zelfs niet één seconde aan.... Zo lang mogelijk blijven lopen zonder te stappen is het plan, dus vaart minderen. Ik loop de derde 10 km in 65.29 en kom de 30 km door in 3.05.26 (Dijkenmarathon 65.32 / 3.00.37). En vanaf nu zal ik nog één keer een andere marathonloper zien (al zijn er een paar die me dubbelen... ) : dubbele identiteitsmans zie ik in de verte aan een keerpunt, hij is mij nog voor de 30 km voorbijgelopen. Ik zit in deze laatste 12 km klokvast tussen 7.16 - 7.26, dit is niet meer lopen, dat is iets meer dan 8km per uur. In vergelijking met de dijkenmarathon stap ik minder maar ik loop trager. Het plan om trager te lopen en zo langer en meer te lopen lukt dus niet echt, ik verlies nog meer tijd.
In het rond km 15 had gezien dat er eigenlijk maar twee marathonlopers achter mij waren , dubbele identiteitsmans was me ondertussen voorbijgesneld dus ik liep nu dan voorlaatste. Op 5 km hoor ik van de organisatie dat ik de laatste ben; ofwel is men de andere - die was ver achter- kwijtgespeeld ofwel heeft die opgegeven. Aan de twee drankenstands die ik nog passeer pak ik de tijd voor een paar woorden, een appelsientje, een colatje en wat water . Perfecte en zeer aangename organisatie !! Iemand herkent me nog van het jaar voordien, ik heb een kop ja.. Ik sleep me naar het einde zeker nu ik zie dat ook de 4 u30 niet meer haalbaar is.
Ik vind mezelf geen marathonloper meer . Ik ben een zielig pathetisch oud ventje die omwille van een verlengde midlifecrisis nog tegen beter weten in inspanningen wil leveren die hij niet meer aan kan... Godverdomme. En dan de aankomst , na 4 u 35 minuten en 22 seconden, nog dik 8 minuten trager dan het dieptepunt van veertien dagen geleden. Het applaus voor de laatste van de marathon (op 55 finishers zie ik achteraf ) is geweldig . Dat maakt veel goed maar versterkt ook het zielige van de prestatie. Ik bekijk het positief . Hoeveel kunnen er zeggen dat ze ooit laatste waren in een marathon ?
Mijn collega zit in haar dikke auto voor de sporthal waar we ons moeten omkleden te wachten op hare flik. Ongelooflijk dat ge uw vrouw , zoontje én schoonmoeder zo ver krijgt te komen kijken naar een marathon. Politiemans is gefinished in 4 u 13, die heeft dus geluk gehad dat ik niet in vorm was... Dubbele identiteitsmans was voorlaatste , 8 minuten voor mij. Met hem ga ik nog 2 Duvels en een koffieke drinken. Daarna terug de Galaxy - zonder politiemans is dat geen combi meer - in en aan de grens roep ik weer , ditmaal met een glimlach op de lippen 'Baby I'm back'. En thuis ga ik tegen mijn 'baby' efkens goeiendag zeggen, drink een tas koffie en spreek af voor de dag nadien. Dat komt terug in orde...
Op mijn appartement eet ik , net als na de Dijkenmarathon , een pizza, ik nuttig de rest van de fles witte wijn van toen en nestel mij weer met een limoncello voor TV . Laatste was ik en met zo'n tijd kunt ge een marathoncarriere toch niet beeindigen. Brussel , hou u vast , ik kom er aan...
Morgen de Beekse marathon. Dus deze week kalm aan gedaan, zeer kalm zelfs. Maandag niet gelopen . Dinsdag 5.3 km tegen 5.52 en verdomme, die eerste 3 km waren verschrikkelijk : geen kracht in de benen , geen adem , gewoon geen fut... Het beterde wel een beetje de laatste 2 km. Ja man... Woensdag iets minder dan 5 km, iets trager (6.01) en het ging een beetje, een beetje maar, beter. En deze morgen 3km en een beetje, 5.37 , het ging weer niet van harte.
De Beekse marathon van verleden jaar zal mij voor altijd bijblijven omwille van Kees. Ik kwam na 30 km nog zeer mooi op vierurenschema door maar drong niet verder meer aan, het vat was af, ik eindigde in 4 u12 . Daarna liep ik in Brussel nog eens rond dezelfde tijd maar dook dan in de laatste twee marathons van het seizoen terug onder de vier uur. Nu ben ik echt bang, ik moet nu gewoon op een ietwat menselijke manier aan de aankomst raken. Dus doseren, doseren en niet te snel starten. Maar als er traag gestart wordt dan zou het wel eens een dramatisch slechte tijd kunnen worden, de tijdslimiet - stel u voor - is 5u....
Het gaat nu niet meer over tijden lopen , over onder de vier uur lopen. Het gaat over kunnen blijven lopen , over baas blijven over die verdomde reuma - dat lijkt te lukken voorlopig - én die shitmedicatie. Maar opgeven staat niet in mijn woordenboek, morgen niet en godverdomme nooit niet . Ik zal blijven lopen tot het echt niet meer kan. Deze boom beste zus, deze boom is bijlange nog niet geveld...
Het zou de cortisone kunnen zijn . De reumatologe stelt me een beetje gerust, mijn mindere conditie en kracht zou veroorzaakt kunnen worden door de cortisone. Dat is op zich geen slecht nieuws want ik mag die fors afbouwen en zou, als alles meezit , er mee mogen stoppen binnen een tweetal maand. Er is weer hoop...
Deze week echt geen goesting om te lopen. En eigenlijk heb ik in de week ook nauwelijks tijd gehad wegens beslommeringen op het werk en wegens madam... Pas zaterdag de eerste keer de schoenen terug aangebonden voor een 10 km. Bedoeling was traag te gaan maar ik zat op marathontempo. En met marathontempo bedoel ik nog steeds de 5.40 waaraan ik toch een paar marathons kon lopen, niet dat verdomde wandeltempo van verleden week. Maar die 10 km aan 5.37 waren zeer zwaar, ik kwam hijgend aan 'de meet', ongelooflijk eigenlijk.
Vanmorgen dan iets langer, 14 km, een derde van de marathon van volgende week. En nu liep ook aan 6.00 en ook dat kostte moeite, ook dat voelde belange niet als gemakkelijk lopen. Maar goed, ik kon dit tempo houden en kwam niet totaal uitgeput aan, tot halfweg zal ik zo wel raken volgende week.
Want ik heb me inderdaad ingeschreven voor de marathon van de Beekse Bergen, de man van mijn collega gaat mee. Verleden jaar kwam ik daar de 30 km door aan 2 u 48 en eindigde in 4 u 12 , die laatste 12 km was het op én ik ontmoette Kees.... Nu hoop ik te eindigen binnen de 4 u30.
Maar het ziet er niet goed uit . Ik heb flanellen benen en trap bij de minste inspanning op mijn adem. Mijn hartslag gaat snel de hoogte in en het is moeilijk om die te laten zakken. Mijn rechterbeen is één grote kwetsuur : mijn rechterkuit doet pijn, ik heb blaren op mijn grote teen en op mijn voetzoel. En twee tenen zien rood - zwart van verleden week. Ik ben dan wel gek om te lopen. Maar ik moet mijn klassement in de ultracup verdedigen én ik wil op zijn minst gratis eten op de prijsuitreiking. Dus moet ik nog 4 marathons doen. Beekse Bergen volgende week, dan Brussel, 'tis voor niks en/of Kasterlee en/of Spijkenisse. En dan, volgende jaar, ja dan ga ik terugkoppelen naar en stuk of 4 - 5 per jaar, denk ik... Niet vergeten dat ik nu eigenlijk een mindervalide ben...
deze week 25 km / 2012 2.095 kg / 85 kg op de weegschaal 'thuis' en 87 kg op die van mij, ik ben verzwaard, wellicht ook voor een deel van die verdomde cortisone
4 u 27.34 . Vier uur zeventwintig minuten en vierendertig seconden. 90ste op 104 finishers. 6.20/ km , 9.5 per uur. 10 km 56.40 / 2de 10 km 58.25 , 20 km 1.55.05 / 3de 10 km 65.32 , 30 km 3.00.37 / 4de 10 km 70.49 , 40 km 4.11.26. Moet daar echt uitleg bij ?
De wekker loopt af om 7 u40. Een klein uur later , na een groot bord tagliatelli , 3 verse pistoletjes en een chocoladecréme koek in de wagen richting Beneden Leeuwen. Ondanks ambetante wegenwerken en omleggingen toch nog goed op tijd . Heel de tijd met de man met de dubbele identiteit rondgehangen, ook op de bus. De donkere lang en raarharige Nederlander, een absolute Einzelganger, komt me een hand geven , als enige, en daar ben ik fier op. Nog een paar cuplopers spreken me aan met de voornaam, net als ik houden ze dus de andere veellopers wat in het oog. We staan aan de start in een kleine dorpskom en in de volle zon met een 50 tal man schat ik, blijken er dus meer dan 100 te zijn.
Ik ben van plan om mij aan het plan te houden, knap hé ...., niet te snel starten en vlak proberen lopen, eindigen in 4 u12 . Er is wind en niemand heeft me kunnen uitleggen hoe die nu precies zal evolueren tijdens de marathon. Na een tijdje aanmodderen slaag ik erin me te nestelen in een groepje van 6 personen : 3 bejaarde door de wol geverfde veellopers die ik alle 3 ken van gezicht - één ervan zelfs bij naam -, een veellopende dame (145 marathons dacht ze) , één jonge kerel en ik dus. De twee oude Nederlanders trekken de kop en bepalen het tempo, zoiets rond de 5.50 /km. Op km 15 zie ik dat dit te snel is en ik laat de groep gaan. De jonge Nederlander kan ook niet volgen en die haal ik op km 18 in, zoals ik al vermoedde was het zijn eerste marathon - wie heeft anders de hele familie naast de kant staan ? - , hij blijkt last te hebben van de knieen. Met hem loop ik tot halfweg en dan haakt hij ook bij mij af.
En rond km 25 begint bij mij ook zeer serieus het verval, ik moet nu al beginnen met stappen en raak daardoor niet meer boven/onder de 7.00/km. Er passeert me wat volk en op 30 km komt de man met de dubbele identiteit me voorbijgeknald, hij zal dik 10 minuten voor mij eindigen. Het wordt dus een eenzame tocht over de dijken aan de Maas en de Waal. Ik voel pijn aan de tenen die me vroeger ook al hinderden , voel een blaar aankomen op mijn rechtervoet. De ontstekingsremmers die ik nam voor de wedstrijd zorgen er anderzijds voor dat ik nergens anders pijn heb. Dit
Het uitzicht is inderdaad mooi, het parcours loopt over dijken en kronkelt voortdurend. De wind draait in het voordeel de laatste helft. De passages voorbij de huizen zijn plezant ; alle buurtbewoners blijken bij mekaar gekropen, zitten te eten en te drinken aan grote tafels (wie zijn er de Bourgondiers ? ) maar hebben altijd tijd om in de handen te plakken of iets bemoedigends te roepen. De organisatie is af, om de 5 km verzorgde drankenposten, de laatste 15 km heb ik die voor mij alleen. De zon schijnt in het begin en op het eind wat overdreven maar voor de rest valt het nog redelijk mee met de door mij gevreesde warmte. Desalnietemin is het niet genieten, neen... het is een marteltocht. De benen willen niet mee, er zit totaal geen jus in . Dit heb ik nog nooit meegemaakt , nog nooit zo erg tenminste.
De laatste km's moeten we van de dijk en volgt er een lang ambetant stuk op een brede weg. Daar loop ik nog een viertal voorbij die stappend een kerel begeleiden die zijn 100ste marathon uitloopt - stappend - . Aan de aankomst zijn ze blij nog eens iemand te zien, drie minuten voor mij is immers de vorige aangekomen. Ik slalom nog even in een poging om grappig te zijn en dat wordt door de speaker opgepikt. Dan is het snel naar de sporthal om te douchen. De schade aan mijn tenen blijkt weer serieus en er is een pijnlijke blaar aan dezelfde voet. Toch nog iets mis met die Asics ?
In de cafetaria zit een hele tafel cuplopers, ik sluit als laatste aan, de helft van de tafel zit daar al anderhalf uur, ik ben de absolute kluns van het gezelschap. Als ik tegen een andere Waaslander zucht dat dit geen lopen meer is knikt die meewarig 'ja' . Ik blijf nog 2 Palmen drinken met de man met de dubbele identiteit en stap dan samen met hem naar de parking om de lange tocht terug naar huis aan te vatten. Ik stap nog even binnen bij mijn madam , ze zijn aan het eten . Op mijn appartement haal ik een pizza uit de diepvries en doe een fles witte wijn open. De pizza smaakt enorm en de twee glazen wijn al evenzeer. Met een koffie en een grote limoncello vlij ik me neer voor TV.
Man man man, ben ik nog marathonloper, zal ik het nog ooit worden ? Is het de reuma of de medicatie en als het de medicatie is , is het dan de cortisone waar ik mee mag stoppen of is het dat paardemiddel dat ik moet blijven innemen ? Of is het gewoon overtraining ? In alle geval , ik voel al sinds Aalter dat ze weg is , de conditie; er zit geen kracht meer in de benen... Vrijdag bezoek gepland aan de reumatologe , misschien weet zij meer ? Voorlopig heb ik aan de kerel die me zou vergezellen naar Hilvarenbeek binnen 14 dagen gemaild dat ik wellicht niet ga.
Nu efkens een paar dagen geen loopschoenen, ik kan er niet aan denken....
Maandag 10 km gelopen, recuperatie. 6.20, hartslag niet boven de 140 en met de vingers en een stuk van de hand erbij in de neus gelopen. Goed gevoel . Dinsdag niet gelopen, er moet wat gerust worden in de laatste week.
Woensdag 5 km, niet meer forceren de laatste week . Maar die 5 km waren de slechtste die ik al ooit gelopen had. Ik raakte niet aan mijn marathontempo, de hartslag ging boven de 150 , mijn benen voelden aan als de palen van de paalblokken op de Luchtbal en mijn rechterknie en rechterachillespees deden pijn. Ik raakte met moeite aan mijn appartement. De medicatie , een slechte dag , zenuwen ? Zenuwachtigheid misschien; ik had die avond nog een date , met ...mijn madam. Raar, daten met uw vrouw, spannend ook. Maar het is hier een loopblog....
Vandaag dan de klassieke 4 km de dag voordien. Ging redelijk dus ik werd niet nog ongeruster. Anderzijds vloog ik niet, het kostte net iets te veel moeite om aan 5.27 te lopen om gerustgesteld te zijn. Morgen aankomen , liefst binnen de 4 u 12, dat is het doel....
Deze week er 55 km opzitten , en ik ben niet gelukkig met wat ik gepresteerd heb. Maandag niet gelopen, moest naar de persvoorstelling van Deadline 14/10, er werd in ons kantoor gefilmd en dus mocht ik opdraven... Dinsdag 10 km op de finse piste, redelijk snel 5.30 en redelijk goed. Woensdag wat minder gelopen - donderdag wedstrijd !- , een relatief rustige (gemiddeld 5.36) bijna 6 km.
Donderdag 5 mijl in mijn gemeente tijdens de plaatselijke feesten. Die 5 mijl was verleden jaar 9.20 km en vermits op het zelfde parcours werd gelopen ook dit jaar weer langer dan 5 mijl - meneer Garmin gaf 50 meter minder aan dan verleden jaar -. Verleden jaar had ik daar voor mijn doen verschrikkelijk goed gelopen, gemiddeld aan 5.00, dit jaar zou me dat niet lukken, dat wist ik op voorhand... Ik startte de eerste ronde aan 5.09 (verleden jaar 4.50) en verdomme, het was al op ; ik moest vaart minderen , mijn tempo zakte in de tweede ronde naar 5.15 en de volgende 3 rondes naar rond de 5.23. En ik moest diep gaan, ik overwoog zelfs om de laatste ronde niet meer te lopen... Wat was dat ? Tegen een slanke lange jonge kerel - voetballer - die in mijn buurt zei ik dat ik dit nog nooit had meegemaakt en inderdaad , dit had ik nog nooit meegemaakt... Ik eindigde totaal choco in 48.43 (gemiddeld 5.19 ), 2 minuten en een half trager dan verleden jaar. En het duurde nadien even voor ik bekomen was. Ik marathonloper, ultraloper zelfs , jongens , wat was dit ? Terug thuis zag ik dat mijn madam geantwoord had op mijn zeer lange mail van mij aan haar... En dat antwoord waarop ik lang had zitten wachten kon mijn avond niet goed maken. Ik stuurde een mailke terug. Bob Seger , 'Here I go, turn the page' . Ik stortte me in het feestgewoel op de markt maar beperkte mij tot muurbloem zijn. Ik besteedde wel mijn aanzienlijke voorraad drankjetons helemaal aan wijn en dat hielp -een beetje toch -...
Vrijdag niet gelopen. Zaterdagmorgen vertrokken voor een 20 km , de klassieker het weekend voor een marathon. De eerste 13 km gingen eigenlijk redelijk, zonder het te beseffen was ik begonnen aan marathontempo (5.40 ) en ik heb die lijn proberen doortrekken wat ook lukte ! Raar toch, 2 dagen voordien volle bak 9 km 5.20 en dood en nu met de handrem 5.40 gedurende 13 km. De blik van een mij kruisende loper naar mijn rechterborst maakte me attent op een bloedende tepel, dat was verdomd lang geleden.... En dan ben ik maar gestopt , 6 km vroeger dan gepland. Zondag, vandaag, 15 km. Plan was om dat rustig te doen en dat is redelijk gelukt, gemiddeld 5.57 en de terugweg 2 minuten sneller dan de heenweg, niet geforceerd.
Volgende week loop ik de Dijkenmarathon, de eerste keer . Ik ben nu echt bang. Ik denk de afstand niet in de benen te hebben én de snelheid (niet lachen aub... ) dat is al helemaal niets. In 4 u 12 uitlopen lijkt me echt het hoogst haalbare. Ik ga dus starten aan iets van rond de 5.50. Ik weet niet wat het is wat er voor zorgt dat ik me slechter voel , ik ben bang dat het de medicatie is. En als dat het geval is , wel dan zal dat wel niet meer verbeteren zeker ?
deze week 55 km / 2012 2.010 km / 85 kg op mijn slechte weegschaal ( verleden week bij de dokter 84 kg 300 )
Een weekje van 75 km, het hadden er 80 of 85 moeten worden maar de verschrikkelijke warmte stak stokken in de wielen. Maandag niet gelopen want dinsdag verlof . En dus dinsdag een iets langere trage duurloop : 10 km richting Temse , teruggedraaid en in exact dezelfde tijd terug thuis. Wel traag gelopen 6.30 , gemiddelde hartslag 142 dus eigenlijk te hoog. Op het einde was het zwaar, het was al relatief warm. Woensdag dan vertrokken voor een iets snellere 10 km. Na 6 km aan ongeveer 5.25 gaf deze jongen Maarten een pijp (?) , ik moest vaart minderen en viel terug naar een tempo van rond de 6.10, gemiddeld zat ik nog wel aan marathontempo. En als ik het heb over marathontempo heb ik het nog steeds over 5.40 terwijl het al een jaar geleden is dat ik dat nog eens gelopen heb.
Donderdag hetzelfde parcours als woensdag , weer met de bedoeling om snel te lopen maar niet te snel; marathontempo... En ditmaal deed ik door een betere indeling anderhalve minuut minder over deze afstand. En dat was eigenlijk een prestatie want de dag voordien me goed laten gaan op de 'moederkesdagbarbeque' van de familie.
Zaterdag stond een lange trage duurloop van ongeveer 35 km gepland. Gaan lopen in het plaatselijk park omwille van de schaduw onder de bomen, was al heel lang geleden dat ik daar nog eens een duurloop had gedaan. Zeer traag vertrokken, ik wilde mijn afstand halen én mijn hartslag onder controle houden. Tot km 15 zat ik aan een tempo van 6.40, hartslag onder de 140 én het liep relatief makkelijk. Daarna werd het zwaarder, de hartslag steeg tot tegen de 150 en het tempo zakte verder weg tot ongeveer 6.55. Na 24 km in 2u 41 gaf ik er de brui aan ; ik presteer nooit goed in de warmte. Zondagmorgen, daarnet dus , gestart voor 14 km op 1 u30, weer in het park omwille van de schaduw. De eerste 4 km gingen 'snel' , 5.35 , daarna nam ik gas terug . Op km 10 gaf ik er weer de brui aan , ik had geen zin om in die afschuwelijke hitte te blijven lopen.
En zo zit de laatste zware week voor de Dijkenmarathon erop. En het zit er verdomd slecht uit. Ik zal al blij zijn als ik in die Dijkenmarathon aan 6.00 kan lopen én pas na pakweg 32 km moet beginnen stappen... En deze week ga ik wellicht nog meedoen aan de derde editie van de 5 mijl tijdens de jaarlijkse feesten in onze gemeente. Verleden jaar heb ik daar aan 5.00 gelopen, ik zou dit jaar toch weer in die buurt willen zitten maar vrees dat dit absoluut niet haalbaar is. Ja, de conditie is niet goed....
Deze week 70 km gelopen, vier keer 10 en één keer 30, u kan het narekenen, dat is 70 ! Maandag niet gelopen. Dinsdag nog een poging om rustig te lopen op de finse piste. Was lang geleden dat ik zo makkelijk liep, ongelooflijk eigenlijk, 5.48 gemiddeld, de hartslag wat te hoog gemiddeld 139 maar ja, nog eens, zo makkelijk, ik leek wel te vliegen. Woensdag nog eens interval op de finse piste. Dat was al zeer lang geleden, ik zie nu pas in mijn 'loopagenda' dat de laatste intervaltraining dateert van verdikke al 2 april ! 1.5 km inlopen, 4 x 850 snel en 450 uitlopen, 1 x 1.300 snel en dan 1.5 km uitlopen. De eerste snelle 850 meter ging tegen 4.41 , nog nooit sneller gelopen. Het traagste snelle stuk ging toch nog tegen 4.59. Maar ik was diep moeten gaan, heel diep... Donderdag rustig gelopen om te bekomen van de dag voordien. Weer ongeveer 9.5 km op de finse piste tegen gemiddeld 6.15 aan gemiddelde hartslag 137. Redelijk.
Zaterdag dan lange duurloop. Weer naar de finse piste voor 3 uur of 30 km. Ik kon de hartslag onder de 140 houden tot km 20 , dan ging het tot tegen de 150; zou eigenlijk niet mogen aan de lage snelheid (6.32 ) die ik liep 6.32. Na 3 uur en 1 minuut borg ik mijn plan om nog ongeveer 15 minuten door te lopen om zo aan 30 km te raken op, ik had het gehad. Al bij al was ik redelijk tevreden, ik had niet diep moeten gaan. Vandaag zondag dan dezelfde snelheid voor een recuperatieloop van weer 9.5 km. Nu kon ik de hartslag wel onder of rond de 130 houden.
Volgende week een lange duurloop van 3 uur en een half, ik ben echt van plan om die traag te lopen. En op die lange duurloop mijn Asics verder inlopen. Dat zijn - en dat is moeilijk om toe te geven, ik die niet hou van de grote klassieke merken - de beste loopschoenen die ik al heb gehad. En dan de afbouw beginnen voor de Dijkenmarahton . Die van Gent gaat niet door , dat is al de tweede die op mijn agenda stond (ook Hulsthout werd afgelast) die er niet komt. Zo wordt het nog lastig om aan 12 wedstrijden ultracup te raken, we zien wel, er zijn nog meer dan 4 maand !
deze week 70 km / 2012 1.880 km / niet gewogen deze week
Een weekje van 50 km, ik zou het rustig aan doen. Maandag een rondje in mijn gemeente, het oude rondje van 8 km en een beetje dat ik altijd liep vertrok en eindigde aan 'ons' huis, mijn appartement is een dikke 200 meter verder gelegen. Ik had helemaal niet de bedoeling om snel te gaan maar zoals zo dikwijls de snelle start doorgetrokken. De 8 km en 50 meter gelopen aan 5.21 met een veel te hoge hartslag maar wel gemakkelijk. Dinsdagmiddag lunchke met mijn favoriete klient : 3 glazen witte, 2 martini's , een halve fles rode en 2 amaretto's en dan 's avonds uit principe gaan lopen. 7 km tegen gemiddeld 6.00 en al bij al met weinig moeite, raar toch. Woensdag, de dag nadien had ik wel last . De 7 km net iets trager dan marathontempo maar ik kwam met veel moeite aan het eind van de tocht. En met die iets kortere trainingskes dan gewoonlijk (ik loop eigenlijk nooit korter dan 10km.... ) probeer ik wat rust in te bouwen.
Zaterdag dan semilange duurloop, 20 km. Inderdaad eens gekeken waar het pad naast het spoor uitkomt : logisch, in St Niklaas. Tegenwind vertrokken, waar het pad eindigt nog een kmke verder langs de straten en terug. De terugweg een halve minuut sneller dan de heenweg en gemiddeld 6.12 zonder veel moeite. Hartslag gemiddeld 141 , dat zou eigenlijk pakken lager moeten . In de namiddag zat ik wel met zware benen.
Zaterdagavond met Mark en mijn oudste zoon naar de voetbal, 'we 'spelen terug in eerste klasse. Mark was na kwetsuur begonnen met een schema voor de marathon van Brussel. Het zou tof zijn mochten we weer met ons beiden kunnen gaan. Een 7tal pinten en/of bollekens gedronken en dat was weer toch wat te veel om de dag nadien, vandaag, gezwind te lopen. De 10 km ietsie pietsie sneller dan marathontempo waren zwaar en met veel te hoge hartslag.
En zo eindigde weer een loopweek. Om het najaar goed door te komen moet ik misschien toch wat beginnen opletten met alcohol én met mijn gewicht, ik voel aan mijn broeken - mijn weegschaal is niet betrouwbaar - dat er een paar kg af mogen.
