loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Deze week de laatste rustige week, de laatste week tussenspel. Maandag feestje op het werk : veel wijn en veel pizza (ja , ik kan er meer dan één op ! ) . En op weg naar huis zie ik op het terras van een bruine kroeg wat volk verzameld rond een schaakbord. Ondanks de drank veeg ik twee grootsprakerige studentjes elk op 5 minuten van tafel. Een Duitser die een schaaktornooi komt spelen in Antwerpen schuift aan en doet in een eerste partij met mij hetzelfde ; ik delf nu op 5 minuten het onderspit . Maar als die kerel hier een schaaktornooi komt spelen dan is dat wellicht ééntje waaraan naast Duitsers alleen nog inwoners van Mongolie deelnemen ... En om dat te bewijzen pak ik hem in de volgende partij . De derde partij ('decision match') geef ik uit verveling uit handen op een moment dat ik niet meer kan verliezen; ik zie het niet zitten om tegen de traagspelende mof (ja, ik hou niet van Duisters ... ) een langdradig eindspel te spelen . De studenten hebben het door maar de Duitser triomfeert alsof hij Kasparov versloeg. Misschien toch mijn schaken wat onderhouden , er schiet met al dat geloop nog weinig tijd over voor het internet schaken... Ondertussen is de nacht een eind gevorderd en de dag nadien op het werk heb ik wel wat last van de naweeen... Dinsdag dus ook niet gelopen.
Het gaat hier in deze blog over lopen , maar om daarover te zeveren moet er dus eerst gelopen worden . Woensdag dus lopen : 10 km'kes aan ongeveer 5.55 / km. Het ging nog steeds niet makkelijk, maandagavond zat nog steeds in het lijf. Vanaf vrijdag had ik 14 dagen vakantie. Donderdagavond dus niet gelopen om vrijdagmorgen - ik loop veel liever 's morgens dan 's avonds - te kunnen lopen. 15 km aan weer gemiddeld 5.55 , en dat ging redelijk makkelijk op de toch wel zware finse piste. Zaterdagmorgen dan weer 15 km maar ditmaal op straat : tegenwind vertrekken na 45 minuten omdraaien en een halve minuut voor het uur en een half terug thuis staan... Gelopen aan 6.15 en er in geslaagd om de hartslag laag te houden, nooit boven de 130 geweest. Zondag - deze morgen - 2 uur gelopen op de finse piste. De hartslagmeter sloeg weer tilt . Ja, ik stel me telkens weer de vraag of het de hartslagmeter is, maar ik voel niets speciaals dus is het de Garmin zeker... Dus geen hartslag om in het oog te houden maar wel gezorgd dat ik comfortabel liep. En het ging makkelijk . De eerste 12 km aan ongeveer 6.10 - 6.15 en dan , zonder het te weten de laatste 8 km lichtjes versneld tot onder de 6.00, gemiddeld kwam ik uit op 6.07 én makkelijk...
Ondertussen is de last aan de knie verdwenen zoals ze is gekomen : ineens weg. Ons madam had de diepvriezer uitgekuist en daardoor was mijn ijs kouder dan anders (ja , hoe legt ge dat uit) en heb ik mij dus ondanks het vodje toch 'verbrand' aan het ijs.... Er hangt nu een grote blaas te bengelen aan mijn bil, zal wel weggaan vanzelf zeker. En de laatste 2 weken heb ik allemaal gelopen met mijn laatst aangekochte Mizuno's - die Fortissen... -. Awel, die zijn nu ingelopen en ik heb er nu geen last meer van. Goed vind ik ze niet, maar ik erger me er niet meer aan.
De volgende 2 weken staan in het teken van 'de snelheid' : ik wil wat trainen om mijn tempo wat op te trekken. En dat allemaal om 'comfortabel' marathons te kunnen lopen binnen de vier uren.
Deze week 60 km / 2011 1.690 km / 82 kg na de 20 km deze morgen (na het feestje dinsdagmorgen 85 kg !!!)
Deze week nog redelijk kalm aan gedaan; ik stelde reeds dat ik het 2 tot 3 weken rustiger aan ging doen om de batterijen wat op te laden. Ik was en bén nog atlijd bang om overtraind te raken. Vandaar wat kalmere weken, tussenspel....
Maandag niet gelopen, dinsdag 10 km aan tempo 5.50, eigenlijk te snel maar eens vertrokken is het moeilijk om te vertragen. De hartslagmeter deed weer raar ; in het begin én op het einde ging ik volgens meneer Garmin boven mijn maximum... Ik hoop dan altijd dat het de meter is die raar doet. Woensdag zware avond met een klient - vriend : lang geaperitiefd, zwaar getafeld en redelijk wat wijn gedronken. Donderdag moest ik koken voor mezelf en zoonlief, madam was op stap. Snel nog 7 km gelopen voor het eten, 5.51 , al bij al redelijk makkelijk na de zware avond en de korte nacht.
Vrijdag niet gelopen en zaterdag dan 13 km (om op een afgerond weekvolume uit te komen.... ). Vertrokken met de bedoeling aan zeer lage hartslag te lopen maar de meter of mijn hart ging weer de mist in net als dinsdag : in het begin en op het einde ging ik weer tegen mijn maximum. Ik had na deze trage (6.15 ) training wel een goed gevoel; ik leek wel nog 1.000 km te kunnen lopen ... Maar er waren weer andere zorgen : in mijn linkerknie had ik vrijdag bij het uit de auto stappen een krakje gevoeld. Die knie speelde wat op in het begin maar vooral na het lopen . Ijs 's avonds leek wat te helpen maar ik was wel ongerust. Wel opvallend : als ik ergens last heb is het aan mijn linkerbeen : mijn linkerhamstrings (nog atlijd niet volledig weg,) mijn linkerkuit en nu mijn linkerknie...
Zondagmorgen, daarnet , gestart met de bedoeling een uurke te lopen aan marathontempo. Al na 500 meter liep ik sneller en dan maar besloten om eens een uurke volle bak te gaan. Ik zat de eerste 2 km aan 5.16 en kon nog een beetje versnellen. Onderweg had ik me voorgenomen om mijn 10 km tijd af te klokken en dan nog wat uit te lopen ; ik eindigde mijn 10 km in 51.18 , gemiddeld 5.08 of 11.7 km / uur . Daar ben ik content over ; dat is wellicht één van de snelste 10 km's die ik ooit gelopen heb. In mijn 'loopagenda' staat geen enkele 10 km bij mijn 'records' - allemaal belachelijk maar allez ja....- maar ik zie dat ik in mijn recordlopen van rond de 10 km als record heb staan een 11 km rond de 5.05/km, oktober 2010; alle andere records zitten rond de 5.08, dus gelijk aan vandaag. En mijn knie speelde enkel op de eerste 100 meter. Nu , een paar uur later , lijkt het beter dan gisteren na het lopen; raar allemaal.
Volgende week ga ik het nog rustig doen maar dan ga ik 2 weken volle bak snelheid trainen : snelle 10 km's en/of intervallen. En daarna 3 weken weer zachtjes aan lange duurlopen tot 35 km met nog één keer per week een snelle 10 km of interval . Dan moet ik klaar zijn om nog een paar marathons onder de vier uur te blijven...
Deze week heb ik mijn tweede paar Mizuno's in de vuilbak gesmeten : mijn Mizuno 's Wave Cyclone hadden na 1.495 km scheurtjes in de stof. Misschien omdat ze slechts maat 46 hadden en dus misschien net niet ruim genoeg waren, mijn andere schoenen zijn allemaal 47ers. Ik heb -omdat ze wat kleiner waren - met deze schoenen nooit langer dan 20 km gelopen, dan begonnen ze , vooral de eerste paar 100 km , wat te knellen. Voor het overige een goed paar schoenen, maar niet meer te vinden die Cyclones, ik had er mij anders direct een 47'er van gekocht. Want ik zit een beetje met een probleem : ik heb momenteel nog 'maar' 3 paar in gebruik : mijn favoriete schoen, mijn Fusions hebben bijna 1.000 km en ik zou er dolgraag nieuwe kopen maar ze maken er voorlopig geen meer... Een paar Mizuno Wave Ultima die ik heel goed vind hebben ook al bijna 1.000 km en zijn ook weer nergens meer te vinden. Mijn laatste aankoop was een paar Mizuno Wave Fortis maar die vind ik niet zo goed, ik heb er dan ook nog maar 80 km mee gelopen, het verbetert wel een beetje ... Ik had het kunnen weten, de naam alleen al, Fortis .... Ik heb nu dus enkel al wat te oude schoenen én een paar nieuwe dat niet comfortabel voelt . Dus tijdens de solden op zoek naar nieuwe schoenen !
Deze week 40 km / 2011 1.630 km / 81 kg na het lopen vandaag
Ik zit een beetje met een dubbel gevoel vandaag. Het was vandaag de laatste marathon van de Ultracup voor de zomerstop, de Child Learn marathon, ergens in Nederlands Limburg. Ik heb de hele week zitten dubben over meedoen of niet. Er waren een hoop redenen om niet mee te doen. Het parcours bestaat uit 6 rondjes van 7 km en dat vind ik niet echt marathonlopen, het parcours schijnt bovendien licht golvend, zelfs heuvelachtig en dus 'pittig' te zijn. Ik was de eerste dagen na de 'nacht' ook nog niet echt gerecupereerd : de benen voelden echt zwaar aan, meer dan na andere marathons en/of ultras en er was al voor de 'nacht ' het gevoel van overtraining. En, dat laatste gaf de doorslag, het ging warm , zelfs heet worden... En wat blijkt nu, zo rond dit uur zijn ze ginder gestart, het is verdomme bijna ideaal loopweer. Allez ja, het is nu al ver gekomen, ik zever nu ook al over marathons die niet gelopen worden...
Deze week, het recupereren was wat moeizamer dan anders, 'slechts' 30 km gelopen. Gewacht tot donderdag om terug de Mizunos aan te sjorren : 10 km aan gemiddeld 5.48 dus eigenlijk te snel voor de geplande recupereatieloop, het ging ook redelijk. Zaterdagmorgen en zondagmorgen - vandaag dus- dan weer 2 keer ongeveer 10 km. Zaterdag traag, 6.22/km en hartslag rond de 130, had eigenlijk nog wat lager gemogen. Vandaag - zondag - iets sneller 6.06 /km omdat ik op de hellingskes de gas voor 150 meter opendraaide.
Wel, ik ben van plan om tot half juli 'relatieve' rust te nemen, een paar kalme weken in te bouwen zonder lange duurloop en zonder overdreven op snelheid te trainen. Elke loopdag , 4 of 5 per week, rustig 10 km . Zomerstop zou ik dat dus durven noemen. Eind juli en augustus beginnen we dan aan de 'voorbereiding' van de tweede jaarhelft : in de herfst en de winter wil ik toch 4 of 5 marathons lopen en toch misschien ook nog één ultraloop, ik moet het nog eens goed bekijken.
Maar nu eerst 'genieten' van de zomerstop... Eens zien of ik dat kan , zo twee weken zonder lange duurloop...
deze week 30 km/ 2011 1.590 km / 80 km na de 10 km deze morgen (deze week toch even gepiekt op 84 kg !) o
nacht van west vlaanderen, terug onder de vier uur !
Gisterenavond tijdens de nacht van West Vlaanderen de marathon gelopen. Ik bekijk net de uitslag en zie 3.59.16 en ik denk, nog 8 seconden trager dan ik zelf had afgeklokt . Ik vind Mark niet in de uitslag en zie dat ik op de uitslag van verleden jaar aan het kijken ben. De uitslag 2011 vermeldt inderdaad mijn zelf dus correct afgeklokte 3.59.08. En neen, ik liep niet beter dan verleden jaar : toen werkte de electronische meting niet , ik liep toen ongeveer 3.58.50. Ik ben echter wel uiterst tevreden over de nacht van gisteren : ik knoop terug aan met het 'vieruren' lopen . Maar ik heb nog nooit een marathon zo bewust en zo langdurig gevochten met die vieruren obsessie als gisteren ... man man...
Rond 16 u 30 staat de Mark voor de deur. Om 18 uur draaien we de parking op van een klein winkelcentrum ongeveer 200 meter voor de sporthal. Ruim tijd dus om nog wat te eten , rustig aan te kleden en nog wat te babbelen met bekenden. Ja, het vele lopen de laatste tijd zorgt ervoor dat ik al wat volk herken én ook zelf herkend wordt. In het startvak, even voor 20 uur, schuif ik samen met Mark wat naar voor , hij wil weer 3 u30 lopen. De eerste 2 x 2 km zijn de snelste van de marathon ; 5.17 en 5.25 Eens uit het centrum begint het gevecht tegen de wind richting Lichtervelde , de terugweg is dus - de verstandigen onder u zien hem al aankomen - meewind. Het weer is uitstekend voor een marathon : niet te koud - het wordt ook na het invallen van de duisternis niet koud- en regenachtig, af en toe krijgen we een zeer licht buitje op ons hoofd. Ik had dus evengoed mijn singletje kunnen aandoen... Maar de wind maakt het wel enorm zwaar.
Ik nestel mij in een groepje om te schuilen voor die vermaledijde zuidenwind. Eigenlijk loopt dat groepje wat te snel, rond 10 km komen we door rond 54.30, ik hoor iemand vertellen dat hij mikt op 3.50. Ik zie nu dat mijn Garmin de afstand weer overschat , net als verleden jaar. Ik loop dus trager dan hij aangeeft en daar moet ik rekening mee houden. Achteraf blijkt de overschatting 3 seconden per km; ik kom daardoor net als verleden jaar op het einde weer in de problemen... Ik twijfel : meevolgen en uit de wind blijven met het risico mijn motor op te blazen of tempo minderen en een ander groepje zoeken. Het probleem lost zichzelf op : aan de bevoorradingspost van 11 km vind ik mijn eigen drank maar de paar seconden vertraging zijn genoeg om het groepje kwijt te spelen. Verleden jaar had ik niet genoeg gedronken , die verdomde bekers ook; dit jaar zouden zij mij niet zitten hebben, ik had dus op 3 posten een halve liter sportdrank gezet , opvallend ingepakt en overal makkelijk gevonden. Maar daar loop ik dus ; helemaal alleen tegen de wind én ik moet zelfs goed opletten om op het parcours te blijven. De doortocht langs de markt van Lichtervelde is zwaar op de kasseien. Dan draaien we na wat smalle dorpsstraatjes terug de velden in . Rond km 15 krijg ik een zware dip. Het is weer een stuk tegenwind en licht bergop . Vlak parcours zeggen ze over dit parcours, er zit toch heel veel vals plat in... En ik heb belange niet genoeg voorsprong op het schema om gas terug te nemen. Ik loop een 100 km loper voorbij die ik ken, hij begroet mij enthousiast maar stopt aan de drankenpost om rustig te drinken en dat kan ik mij niet permitteren, die vier uur hé..
En dan buigt het parcours en gaan we frontaal noord ; meewind én bergaf. Ik vind een tweede adem, zie dat het sneller gaat en vind nu zowaar terug een groepje. Op km 20 kom ik door aan ongeveer 1 u50, ik zoek naar een halfweg bord maar vind dat niet...De doortocht door Torhout is ook weer anders dan verleden jaar, we lopen blijkbaar wat meer door het centrum. Ik val terug alleen maar het gaat wat beter. Het is nu weer volle bak tegenwind, die verdomde wind wil maar niet minderen...Ik pik aan bij een loper en dat blijkt een ervaringsdeskundige , meer dan 130 marathons én geen dikke nek ... We lopen een tijd in mekaars buurt, hij loopt echter vrij onregelmatig. Dan sluit een 100 km loper aan, ook weer een vage bekende; de eerste keer negeren we mekaar maar de tweede keer herkennen we elkaar van in Steenbergen. De Reus loopt alsof hij aan het wandelen is, hij praat alsof hij naast mij in de bus zit ... Vandaag zag ik dat hij niet aankwam, hij liep nochtans gemakkelijk... Ik kan lang profiteren van een klein groepje met een fietser om uit de wind te blijven. Na de drankpost van 29 km loop ik weer alleen en dat zal voor de rest van de marathon zo zijn. De doortocht door Lichtervelde is nog zwaarder, de kassei doet nu echt pijn. Mijn 2 km tijden lopen nu terug ; tot km 28 km ging ik niet boven de 5.35, er komt nu een 5.40 en 2 maal een een 5.52. Vanaf km 36 , terug meewind blijf ik tot op het eind zitten rond 5.45. Ik besef nu zeer goed dat de Garmin weer de mist ingaat en dat ik verdomd moet opletten. Aan de kmborden zie ik dat ik tegen minstens 5.50 moet blijven lopen om binnen de vier uren binnen te zijn. En vanaf km 33 , 34 ben ik in het rood aan het gaan.
Ik loop nu echt te snel voor wat ik nog aankan maar het moet, het moet , die verdomde vier uur. Ik denk met spijt in het hart terug aan die zes uren lopen waar die tijd geen rol speelt, hier is er die vier uren obsessie. Ik loop nu veel volk voorbij , stappers en mannen die serieus aan het zwalpen zijn. Hier en daar probeert er één aan te pikken en soms krijg ik de opmerking ' in ovedrive'. Ik loop dus echt te puffen, de ademhaling snel in twee keer in en in één keer uit en ik tel de minuten en de km's af. Het is nu soms echt hallucinant, sommige stukken weg zijn nauwelijks verlicht en het is daar dan ook pikkedonker. Op elke km aanduiding zie ik dat ik niet mag vertragen, geen mogelijkheid om even te stappen of om even voor langere tijd een iets lager tempo te lopen. Het aftellen naar die vier uur helpt en ik kom het centrum van Torhout in , het hellingske van een 50 meter verteer ik goed en dan weer door dat centrum . Ik roep en vloek nu echt , ja , dat was ik madam ! Ik zie dat ik geen overschot zal hebben , even sla ik in paniek als ik muziek hoor links en zie dat we rechts moeten lopen, is het er dan nog een hele lus te maken ? Maar dan herken ik de laatste 100 meter , het moet ook want die vemaledijde Garmin geeft 3.58. Ik loop nog steeds wroetend over de meet en druk af en zie 3.59.08, opluchting , opluchting. En hijgen, was me dat een tocht ... Het duurt een paar minuten voor ik op bij mijn positieven ben, de sportdrank krijg ik met veel moeite binnen. Allez, het is dan toch weer eens heel nipt gelukt !
Ik zie de gezellig babbelende Antwerpenaar van in Geldrop, ik was hem voorbijgelopen rond km 35 en samen gaan we te voet terug naar de sporthal. Hij blijkt de organisator van de marathon in Lint , wordt door hem georganiseerd omdat het zijn 100ste wordt. In de douches zie ik nog de 130er, hij finishte in 4.04. Er is nog lauw water, dat valt dus mee. In de zaal zie ik Mark, 3.43 een dikke klop gehad in de laatste helft en pijn aan de lies, hij lijkt niet echt gelukkig . Ik vind een mooie foto van mezelf - ik ben dan ook een knappe kerel- , we eten een pak friet en drinken een pint. We zijn alletwee te moe voor een tweede pint en vertrekken naar huis. Onderweg komen we in een zeer fikse regenbui terecht en we hebben het over die 100 km lopers die deze bui niet kunnen schuilen in hun auto... Ons plan om in onze gemeente nog ene te gaan drinken laten we varen, wij zijn twee absolute fuifnummers en toch gaan we slapen, het moet dus erg geweest zijn ! Ik laad mijn sportzak nog uit en kijk nog naar de herhaling van het nieuws en kruip dan moe, verschrikkelijk moe in mijn bed. Ik word 's nachts nog eens wakker van de kramp, roepend van de pijn een muur gevonden om tegen te stretchen...
Dit was dan ook een zeer zware marathon.. wellicht, en ik val in herhaling, ik heb nog nooit zo lang en bewust gevochten met de vier uren grens. En om die reden - en omdat het onderweg al bij al soms gezellig keuvelen was - is het dan toch weer eens een memorabele marathon geworden.
deze week 50 km / 2010 1.560 km / 80 kg de morgen na de marathon
overtraind en volgende week nacht van west-vlaanderen !
De twijfel van verleden week is gebleven. Heb op het 'world wide web' wat zitten lezen rond 'overtraining' en een aantal symptomen van het parasympatisch overtrainingsyndroom (hallo...) herken ik : snel moe , slapen als een os en grote slaapbehoefte, niet echt goesting om te gaan lopen en lage hartslag en snelle daling hartslag na inspanning. En volgens zowel vader als zoon mister Spartathlon - ik zag hen deze week alletwee een paar keer - heb ik inderdaad misschien wat te veel wedstrijden gelopen de voorbije maanden, mijn lichaam is dat (nog) niet gewoon ...
In alle geval, ik heb er weer 60 km opzitten deze week. Maandag niet gelopen. Dinsdag 10 km, gemiddeld aan 6.04 , sneller dan vooropgesteld maar de jonge mister Spartathlon vervoegde mij en ja dan laat ge u onbewust een beetje opjagen . Ging al bij al redelijk vlot. Woensdag dan 11 km op een uur, 11 per uur dus zeker, 5.27. En daar was ik helemaal niet content van ; ik zou denk ik niet sneller gekund hebben en ik was kapot. Diezelfde avond schuimde ik het internet af op zoek naar info over overtraining... Donderdag dan zeer rustig gaan uitlopen, gemiddelde aan 6.13 en dat ging al bij al vlot. Vrijdag rust.
En zaterdag dan de laatste zware inspanning voor de nacht van West Vlaanderen. Ik wist niet goed wat ik zou doen, naar de finste piste voor ongeveer 20 km tegen een zeer matig tempo, niet te wild omwille van dat overtraind zijn. Na 500 meter - het liep als een trein ... - zag ik dat ik iets boven mijn marathontempo zat en ik besloot om dat tempo te proberen aanhouden. De hellingen - 2 x 150 meter per toer , 6 toerkes , dat is dus volgens mijn rekenmachine 12 keer en dat maal 150 meter is 1.800 meter - ging ik volle bak op en voor de rest gewoon tempo. En het ging wonderwel goed : ik liep weer bijzonder gelijkmatig en versnelde onbewust zelfs in de tweede helft . Op 2 uur deed ik volgens mijn Forerunner 21.68 km , gemiddeld 5.32 / km en dat zonder echt diep te gaan. Waar was die overtraining nu ? De omstandigheden waren wel ideaal : het had net geregend , het was niet echt warm en ik loop sowieso altijd beter 's morgens na een zeer sober ontbijt dan 's avonds net na 'veel' eten. Ik was verdomme echt content, zelfs licht euforisch.
Zondag , vandaag , dus nog even gaan uitlopen. De oude mister Spartathlon was met de fiets een toerke gaan doen, lopen ging niet, overtraind... Hij bracht me terug met de voetjes op de grond : een goede dag wil niet zeggen dat er geen probleem is... De rustige 10 km die ik daarna deed waren goed; 6.18 /km en hartslag niet boven de 125; maar ja dat is misschien net een teken van die overtraining, wie zal het zeggen...
Volgende week vrijdag is het de nacht van West Vlaanderen. Om meer dan één reden kijk ik daar naar uit. Er was verleden jaar die memorabele aankomst : om diverse redenen werd ik gedurende die 5 tot 10 minuten na de finish helemaal weggeblazen door emoties. De terugweg naar huis op die nagenoeg lege autostrades zal ik ook niet licht vergeten. Het was toen mijn eerste 'kleinere' marathon en ik heb toen genoten van de sfeer onderweg. Ook enorm afgezien op het einde in het donker... En ja , dan is er nu toch ook de angst om te falen; een tweede Ijsselstein, dat mag mij niet overkomen. Eigenlijk moet ik gewoon terug onder die verdomde 4 uur geraken... Veel zal afhangen van de omstandigheden, het zal wellicht niet te warm zijn maar er komt wind, ook al geen ideale loopmaat. Twijfels dus. Maar als het goed uitdraait, wel dat zou het wel eens een memorabele marathon kunnen worden.
deze week 60 km / 2011 1.510 km / 80 kg na het lopen deze morgen
In de week na de verschrikkelijke marathon van Ijsselstein toch al direct terug 60 km gelopen. Donderdag recuperatieloop 9.15 km in een uur, goed gevoel, hartslag rond de 125, content. Vrijdag - al wat overmoedig zeker - vertrokken voor een snelle 10 km : het werd een zeer snelle 7 km in gemiddeld 5.05 gevolgd na een wandel en uitpufpauze door een strakke 4 km aan 5.35. Doel bereikt, meer dan 11 km in een uur maar ik had gedacht ze vlak te lopen en niet in twee stukken...
Zaterdag dan weer 10 km wat gaan uitlopen maar dat lukte niet zo goed : het was warm, ik had 2 dagen heel zwaar (ja ik ben geen echte werker... ) in mijn tuin gewerkt en ik was wat met Mark aan het babbelen geraakt, geen goed gevoel. Zondag , vandaag dan, 30 km . Drie km minder dan voorzien, ik kreeg het te zwaar en wilde niet forceren. Het harde labeur in de tuin, de marathon van een week geleden en het plakkerige weer (ik zweette als een koe met hoge koorts...alhoewel ; zweten die ? ) waren hopelijk de oorzaken.
Vandaag heb ik me - ondanks die negatieve test - dan toch maar ingeschreven voor de marathon van de nacht van Vlaanderen 17 juni; ik ga samen met Mark. Ik hoop daar dan weer te kunnen aanknopen met het vierurenlopen, dat zou eigenlijk toch wel moeten. De volgende 2 weken misschien wat rustiger aan doen; de snelheidstraining beperken tot 5 km in plaats van 10 en nog een keer traag maar zeker 20 km, zaterdag. Ja, er is weer wat twijfel. Twee maand geleden loop ik een persoonlijk record op de marathon, 3 weken geleden een zeer goede 6 uren en daarna raak ik niet meer vooruit. Twijfel dus , we zien nu wel.
Deze week nog wat zitten kijken naar wat over de marathon van Ijsselstein gepubliceerd werd. De man van de Ultracup zou wel eens gelijk kunnen hebben : misschien wordt dit ooit nog een echte cultmarathon . Mijn hopelijk slechtste prestatie ooit maar wel een belevenis : 126 toerkes van 335 meter, 126 keer voorbij het publiek, de speaker, de bevoorrading ... Slechts 17 deelnemers waarvan er 4 of 5 uitstappen , 4 of 5 lopen voor een tijd dus geen tijd voor het publiek en als gevolg daarvan de overige 7 (ongeveer) die gaan lopen met de sympathie van dat publiek. Op het einde nog met 3 man op de baan. Nog nooit werd ik zoveel aangemoedigd als verleden week; zag ik er dan zo slecht uit ? Toch twee tips voor de organisatie : zet het podium naast de baan en laat de lopers tussen publiek en podium lopen én hou uw ceremonie als iedereen is aangekomen; thuis gaan we ook allemaal samen van tafel -- allez, bij mij vroeger thuis was dat zo...
Dus deze week en volgende week staat in het teken van de twijfel : die moet weggelopen worden !
Deze week 60 km / 2011 1.450 km / na de 30 km en veel zweten en 2.5 liter drinken 79 kg
Gisteren marathon van Ijsselstein. Slecht geslapen. Rond 8 u30 opgestaan, naar de bakker , wat spaghetti gegegeten (hetzelfde verhaal als voor Steenbergen), de auto in en op weg voor de ongeveer anderhalf uur naar Ijsselstein. Ik parkeer me naast twee auto's met Belgische nummerplaten en zie een paar bekenden van Steenbergen en Stein, we babbelen wat. Aan de inschrijvingstafel blijkt dat er slechts 17 (zeventien ! ) lopers zijn ingeschreven voor de marathon. De enige dame in het gezelschap is zeker van de overwinning en ik, ik weet nu al dat ik in een marathon nooit dichter bij het podium zal eindigen als vandaag...
Het is koud en winderig en men raadt me af om in mijn singletje te lopen, de anderen hebben allemaal iets aan met lange mouwen. Aan de start blijken we met een 5 tal Belgen, enkel en alleen hier omdat deze marathon deel uitmaakt van de marathon en ultracup. De speaker van dienst - die komt later nog in het verhaal voor ! - heeft het over een internationaal gezelschap. Ik taxeer de andere lopers en besef dat er ik veel kans maak op de laatste plaats. En dan wordt er gestart. Inderdaad een betonnen piste waarvan dan nog een stuk wordt afgesneden om door een tent te lopen. Het loopt daar niet makkelijk , er liggen platen op de grond en die veren nogal, de bocht uit de tent is ook aan de scherpe kant. Er is zoals gezegd veel wind en die staat in een lang stuk (het stuk waar het publiek staat) volledig op kop en dus in het andere lange stuk in de rug.
Ik vertrek volledig achteraan en wordt na enkele ronden alleen achtergelaten door de paar lopers die traag gestart waren. Ik loop het eerste uur enkel de dame voorbij. Ik loops volgens mijn Forerunner tegen 5.20 - 5.30. Er lijkt echter iets niet te kloppen : volgens het scorebord loop ik per ronde 1.52 - 1.54, 1.54 moet ik lopen om in 4 uur binnen te zijn, ik loop dus trager dan mijn Forerunner aangeeft. En al vlug heb ik door dat die de lengte van de piste fors overschat ... En al na het eerste uur heb ik door dat deze marathon binnen de 4 uur niet zal lukken. Ik heb nauwelijks een minuutje voor op het 4 uur schema en heb toch het gevoel te snel te gaan... Bovendien komt al na 15 km pijn opdagen in het linkerscheenbeen, ik wijt dit aan overbelasting ten gevolge van het rondjes draaien. Ik hou wat in en de pijn verdwijnt even onverwacht als ze kwam opdagen. Maar de trend is gezet , halfweg zit ik maar een tweetal minuten voor op marathonschema. Erger is dat ik nu al fors vertraag : mijn laatste km's slaag ik er niet meer in om het rondetempo van 1.54 aan te houden, het is gemiddeld 1.57 geworden...
Ondertussen is het warm geworden en de zon schijnt ongenadig. Iedereen ontdoet zich van zijn extra shirt, ik kan gewoon verder. Ik drink zeer regelmatig maar wellicht te weinig ; het is uit bekerkes en dat is dan maar telkens één slok ; ik heb nog nooit een marathon goed gelopen als er uit bekerkes moet gedronken worden. De speaker doet zijn job fantastisch : mijn nummer is door de wind dikwijls onleesbaar en het duurt een tijd eer hij mijn naam kan traceren. Hij ziet dat ik laatste of toch ongeveer laatste loop en heeft het uitgebreid over mij ; hij heeft het over mijn shirtreclame en hij gokt volgens mij als hij mijn beroepsbezigheden akelig perfect aan het aanwezige publiek omschrijft... Want publiek, ja dat is er inderdaad. En de interactie met het publiek is plezant . Rondes lang doe ik handje klap met de kinderen die erom vragen, het levert me de sympathie op van hun niet onknappe moeders en de jaloezie van de vaders. Van de optredens en de randanimatie zien we weinig of niks ; dat is een beetje een tegenvaller.
Ondanks het fors vertragen haal ik nu toch ook 2 mannen af en toe eens in. Minstens 3 lopers (waaronder de dame) stappen uit. Door de wind en door het steeds warmer worden wordt het echt zwaar. De overige Belgen zijn allemaal doorwinterde ultralopers en die stomen door zonder snelheid te verliezen. Ik begin vanaf km 30 regelmatig te stappen en zoek naar de oorzaak van het falen. Een slechte dag gewoon , dat is een mogelijkheid. De gezondheidsperikelen misschien , ik vermeed eraan te denken.. Het te weinig drinken ? Of - en dat lijkt mij het meest plausibele - de opeenvolging van wedstrijden - de 6 uur van Steenbergen 14 dagen geleden - is (nog) te zwaar voor mij. In alle geval, ik legde me neer bij het feit dat ik een pak boven de 4 uur zou eindigen. De speaker blijft mij aanmoedigen, blijft het hebben over mijn gemeente en zijn bekende inwoners en over het feit dat ik hier loop te genieten, ik blijk altijd te lachen.
Het laatste uur is dus zeer zwaar zwoegen. De laatste km's zijn we nog met slechts een 4 tal lopers op de piste; de aflossingsmarathonners zijn er dan ook al mee gestopt. Mijn interactie met het publiek werpt zijn vruchten af ; ik word nu door iedereen aangemoedigd . De 150 meter langs het publiek is telkens een kickmoment. We blijven nog met 3 op de baan. Van een Zeeuws Vlaming vermoed ik dat hij één ronde voor mij loopt of dat we in zelfde ronde zitten, van een andere Nederlander zie ik op het scherm dat hij een paar rondes voor mij loopt maar zelf zegt hij dat hij achter mij loopt. Ik jojo met beide van hen. Mijn voorlaatste ronde loopt de speaker met mij mee , hij intervieuwt me al lopend maar kan de laatste ronde niet meer volgen.
En die laatste ronde... Ik eindig deze marathon in 4 u 13 minuten en 16 seconden, nagenoeg exact tegen 10km per uur (een meter minder...) gelopen, een persoonlijk record, nog nooit een marathon zo traag gelopen ! Ik eindig wel op de dichtste plaats ooit, 11de op 13 finishers, 5 zijn er inderdaad onderweg uitgestapt, dat is toch 25%, waren de omstandigheden dan inderdaad slecht ? De Zeeuws Vlaming blijkt een ronde achter mij, hij was even uitgestapt om een 'bouillon' te drinken, ook hij (normaal goed voor minder dan 3 u50 ) had een heel slechte dag. De andere Nederlander moet nog twee of drie ronden. In de douches babbelen we nog wat. De winnaar , een uur en twintig minuten voor mij geeindigd hangt er ook nog rond; zij hebben wel voor hen doen normaal gelopen, er is dus niets mis met de omloop - volgens mijn Forerunner heb ik een marathon van 44 km 200 gelopen ! Ik drink nog 2 bekers wijn met de Zeeuws Vlaming - ik babbelde ook al met hem in Steenbergen -en vertrek naar huis. In Antwerpen stop ik om een zak friet te gaan eten , drink nog een glas en stoom door naar huis. Madam zit in de zetel naar TV te kijken, reageert niet op een vraag en ik besluit me dan maar in het feestgewoel op de markt te werpen; onze voetballers spelen ook volgend jaar in tweede klasse maar een volksfeest dat pakken ze ons niet af... Ik vind mijn vrienden niet , pak dan maar een paar pinten met een paar vage kennissen en ga na een zware dag moe en slechts half voldaan slapen...
Deze week (weer... ) rustig : Steenbergen is nog geen 2 weken geleden én morgen is het weer van dat , lopen om onder de 4 uur te blijven. Maandag een kleine 10 km gaan uitlopen, toch nog aan 6.09 en redelijk gemakkelijk, content van. Dinsdag dan laatste keer lopen ; interval . Iets meer dan 7 km aan gemiddeld 5.22, stukken onder de 5.00 gelopen... Training (weer ...) verstoord door mijn dorpsgenoot ultraloper, die maakt er de laatste weken een gewoonte van met mij mee te lopen. Ik vind dat goed voor 5 minuten maar dan ... En hij loopt ook veel te snel voor mij. Daarom één spurtje minder dan voorzien, maar al bij al toch content. En dan vandaag , zaterdag, de klassieke 3 km de dag voor. Al na 2 minuten botste ik op Marc en ja , daar dan de 20 minuten mee vol gemaakt en dus weer te snel gelopen , gemiddeld 5.33 , misschien mijn tempo voor morgen. In alle geval , het ging redelijk goed.
Heb als startnummer 114. Ofwel is dat eigenlijk nummer 14 en dan is dat een flop, dan zijn we morgen met pakweg 20. Ofwel gaat men meer volk toelaten dan de vooropgestelde 100 en dan wordt dat wellicht drummen morgen. En ja, nog wat op die website zitten kijken : dat moet toch iets speciaals worden... 126 rondjes van 335 meter, om binnen de 4 uur te eindigen dus rondjes van 1minuut 54 seconden. Een seconde sneller en /of trager per ronde is iets meer dan 2 minuten op de eindmeet ... Allez, ik ben echt nieuwsgierig.
En ja, ik vraag me ook wel wat af of dit wel kan , een marathon lopen 2 weken na een 6 uren... Dat gaan we morgen dus zien of dat kan. Ik heb er wel goede hoop op. Er is alleen wat ongerustheid over de gezondheid , ik heb weer wat meer last dan gewoonlijk. De linkerhamstring zit er nog, ik voel ze nog maar ijs en de ontstekingsremmers zullen er wel voor zorgen dat die spier morgen niet hindert. De locatie is ingevoerd in de GPS, ik moet nog enkel mijn loopgerief bij elkaar zoeken. De marathon begint slechts om 12 u30 dus 9 u 30 hier doorrijden is meer dan genoeg, ik kan dus nog rustig ontbijten én uitslapen.
Allez, nogmaals , ik ben echt nieuwsgierig voor morgen.
Steenbergen, de wedstrijd van verleden week, zit nog in mijn hoofd en uiteraard nog in mijn benen. Eerst nog even over in het hoofd . Een week na blijf ik Steenbergen de tofste loopervaring vinden die ik al had en dat om diverse redenen . En ik weet dat ik in herhaling val maar ik blijf er van genieten . Ik was gewoon fier op mijn prestatie . Ik weet nu dat ik 50 km in 5 uur kan lopen - ik zat er in Steenbergen 1 minuut boven, dus dat moet kunnen - en ik weet nu dat de 60 km ooit haalbaar moeten zijn. Ik liep ook 2 marathons boven de vier uren voor ik onder die 'magische' (pff...relativeren aub ) grens dook, die 60 km is voor mij ook zo'n grens. En de sfeer , awel dat is wat ik zoek in marathonlopen en ultralopen : dat gevoel van we zijn hier samen aan iets bezig en ieder op zijn niveau haspelt dat hier af : 6 uurlopen ( in 12 uren en 24 uren zal dat nog meer zijn ) is op dat vlak wellicht het hoogst bereikbare : iedereen loopt even lang, samen uit , samen thuis... En op dat vlak was Steenbergen fantastisch. Het verschil met Stein is de aanwezigheid van die 24 uren lopers, dat maakt die specifieke sfeer in Steenbergen... En wat minder volk, dat oogt wat gezelliger. En ja, de mensen zullen me hier en daar al wat herkennen zeker ... En de benen ; daar kan ik kort over zijn : ik weet het niet, twijfel , lopen gaat goed maar ...
Ik hou dit jaar het klassement van de ultracup wat in het oog en probeer dus aan zoveel mogelijk wedstrijden mee te doen. Volgende week - dus twee weken na Steenbergen - is het de Ijsselsteinse marathon (www.dijm.nl) en daar heb ik me gisteren voor ingeschreven , vandaag bevestiging deelname gekregen. Lijkt mij echt iets speciaals : meer dan 100 toerkes op een betonpiste van pakweg 400 m, een stuk daarvan door een tent en heel de tijd optredens, maximum 100 deelnemers. Als dat een saaie boel wordt , wel dan eet ik mijn Fusions op... Maar probleem natuurlijk, hoe bereidt ge een marathon voor twee weken na een 'slopende' 6 uurloop.
Dus rusten, toch een paar dagen. Donderdag vertrokken om eens te zien wat dat geeft terug lopen. Was van plan om het heel kalm te doen, recuperatieloop tegen 6.40 /minuut. De benen waren de eerste honderden meters verschrikkelijk zwaar en de linkerhamstring (niets van gevoeld in Steenbergen met dank aan 2 pillekes ontstekingsremmer de dag voordien) speelde weer op in het begin. Na een dikke km begon alles wat los te komen en viel het eigenlijk allemaal wel mee. Op de finse pinste loop ik mijn dorpgsgenoot van de 24 uur op het lijf en ja, uiteraard moet ge dan vragen hoe het is, ik begreep niet hoe hij na die kwetsuur nu al terug op de been was... Dus 10 km veel te rap aan gemiddeld 6.00. Zaterdag dan vertrokken voor 2 uur, dat was het plan. Ik zou ook wat snelheid inbouwen want er moet toch op die marathon onder de vier uur gelopen worden, nu zeker met mijn nieuwe 'schuilnaam'... Ik had echter al heel snel door dat én Steenbergen én het verjaardagsfeestje van mijn petekind van de dag voordien ( goeie wijn en lekker eten) nog in de benen zat ; het was wroeten. Dan maar beslist om wat sneller maar korter te lopen : 11 km op exact één uur en met een spurtje of 6 er tussen.
Zondagmorgen dan op weg voor de 2 uur van gisteren. Weer kon ik mijn snelheid niet laag genoeg houden. En toen ik dan nog Mark voor mij zag lopen (hij gaat mee naar de Nacht van Vlaanderen... ) kon ik niet anders dan hem inhalen en even met hem meelopen, dus weer te snel. Dan maar beslist om de lijn door te trekken en nog eens voor snelheid te gaan : nog eens 2.6 km volle bak en dan een 15 tal minuten uitlopen. Uiteindelijk bleek ik 13 km gelopen te hebben gemiddeld aan mijn marathontempo. Deze week doe ik wellicht maandag - morgen - nog een zeer zeer rustige 10 km, dinsdag een snelle 8 km en dan de rest van de week met mijn poten omhoog om zondag dan weer te proberen om beneden de vier uur te blijven, ik heb mezelf wat aangedaan ...
Ook nog eens gaan kijken op mijn oude adres. Daar lijkt alles terug normaal en de ongewenste bezoekers lijken geweerd. Ik ga toch niet terug , hier vind ik het voorlopig beter. Ik blijf wel een aantal blogs volgen op sport.be. Wie mijn wekelijks gezever van de voorbije 3 jaar wil lezen : http://blog.sport.be/50_42195_400/.
deze week 35 km/ 2011 1.330 km / 81 kg voor het lopen deze morgen
Voor de laatse loodjes in Steenbergen had ik mijn Ipod geprepareerd : deze 20 songs hielpen mij fantastisch door de laatste 90 minuten en zorgden voor het ultieme runners high ; ik liep in trance... Ik had de volgorde nauwgezet uitgekiend. Opzwepende nummers afgewisseld met totale treurnis netjes opgebouw naar een climax ... De shuffle toets zorgde voor een andere volgorde, hieronder de planning...
There 's a road - Admiral Freebee Angel - Saybia Knockin' on heaven's door - Warren Zevon Waltz +2 - Ellioth Smith Exit music for a film - Radiohead Into you arms - Lemonheads Why does my heart feel so bad - Moby It's rough - Smog Horses - versie greatest Palace Music - Bonnie Prince Billy I see a darkness - Johnny Cash Everytime I try - Spain A certain kind - Soft Machine Russian dance - Tom Waits The suffering song - Willard Grant Conspirancy So slow - live versie - Sophia Viva la vida - Coldplay Hope there 's somenone - Anthony & The Johnsons We carry on - Portishead Farmer in the City - Scott Walker Wolves - Phosphorescent
hoogtepunten :
Knockin' on heaven 's door : opgenomen terwijl hij wist dat hij 3 maand later er niet meer ging zijn. Deze versie gaat dan ook door merg en been, nog nooit een gitaar zo horen klagen. En nog nooit iemand zo horen roepen 'let me in'. Bleek het voorlaatste nummer. Ik wist toen dat ik boven de 58 km zat. Ja, ik was die gek die luid liep mee te zingen , ja ongegeneerd... Absoluut kippenvel moment . Steenbergen blijft voor mij voor altijd 'Knockin' on heaven's door' en omgekeerd...
Bonnie Prince Billy : de versie van Horses is op deze cd klinkt zo opgewekt dat ge d' er alleen maar vrolijk van kunt worden. Was ergens halfweg de playlist beland, ik heb wellicht 4 minuten lopen grijnzen...
Ik was aan het stappen , eventjes uitblazen ,ik had het moeilijk .. En dan kwam het opzwepende 'We carry on'. En bang, weg waren we weer. Ik denk - maar wie kan nog denken na 5 uur en een half lopen - dat ik daarna niet meer gestapt heb...
Gisteren de 6 uur van Steenbergen gelopen. Een verslag over zoiets heeft op alle blogs dezelfde structuur : wat gezever over hoe ge daar naar toe rijdt, dan wat lullen over wie ge daar allemaal gezien hebt, nog wat gewauwel over hoe het met de 'vrienden' was achteraf en tussendoor een ietse pietse over de wedstrijd zelf. Awel ik begin met de cijfers ...
29 ronden van 1.985 en een dikke 1.000 meter in 6 uur . De eerste tien km ongeveer in 59.30, de 2de tien km een minuutje sneller, de derde tien km, angstaanjagend , 6 seconden trager en de 4de tien km weer een minuutje trager. Ik lijk wel op cruise controle te lopen : bijna alle rondes nagenoeg zelfde tempo. De 2 toerkes die ik loop te babbelen met een West Vlaming jagen we blijkbaar mekaar wat op want die toerkes gaan 10 seconden sneller. Vanaf km 36 komt er licht verval : de rondetijden evolueren van 11.50 naar 12.00. Na het 40 km punt gaat het van 12.10 naar 13.00 en eens voorbij de 50 km (dat passeer ik in ongeveer 5 uur en 1 minuut... ) zitten we rond de 13.30 met één tragere ronde (wat gestapt) van 14.10.
En nu terug naar de klassieke blogstructuur... Om 6 u 20 opgestaan, de bakker was al open en paar pistolekes, chocoladebroodjes en sandwichen gaan inslaan. Wat spaghetti gegeten en richting het Oosten. In de zon vertrokken en onderweg een plensbui. In Steenbergen is rond 7 u45 (nog) niet veel beweging. Ik zie druppelsgewijs die 24 uur lopers voorbij trekken en het valt me al dadelijk op dat daar niet veel snee meer op zit. Ik wandel het hoekje om en zie mijn dorpsgenoot (zoon van én zelf Mister Spartathlon ) verweesd op een zeteltje zitten naast zijn auto. De man lijkt wel niet meer op deze wereld te zijn en reageert nauwelijks op mijn vragen... Een paar meter verder ligt een langharige gozer te rusten in de bak van zijn auto... Ik zie mensen zitten voor tenten en herken de beelden van op foto's... Allez, dat zie ik hier wel zitten.
In de kleedkamer babbel ik even met een Duitser, die zal ik onderweg een paar keer zien. Een 50 tal mensen staat aan de start. Ik begin helemaal achteraan. Bij de start wordt er onmiddellijk gelachen en gebabbeld. Ik loop een ronde in een groepje en het lijkt wel de toog aan een café; hier heeft blijkbaar niemand last van het lopen. De toon is dadelijk gezet, die sfeer is hier blijkbaar helemaal anders dan in Stein. De twee volgende rondes loop ik achter een 'koppel', een Limburger en een Hollandse , altijd samen op foto's van loopevenementen . Ik vind het ambetant want het lijkt wel of ik aan het luistervinken ben en ik ga ze dus voorbij, al op voorhand een beetje bevreesd dat ik die terug ga zien later. En inderdaad , na een uur of 5 haal ik hen in, ik had het andersom verwacht...
Het parcours is echt op maat van een 6 uren loop. Direct na de start over ijzeren platen (neergelegd omdat er bouwwerken zijn), licht stijgend met een knikje op het eind. Een stuk voetpad en dan een grintweg - makkelijk beloopbaar - tot een brugje. Brug is geen hindernis, daar had ik voor gevreesd maar dat bleek niet nodig te zijn. Dan weer voetpad, in dalende lijn om dan weer rechts af te slaan, langs de DJ . De DJ speelt belacelijke muziek maar doet het goed : hij moedigt de lopers aan. We lopen ook onder een Rabobank boog , dat zie ik pas halfweg en uiteraard huiver ik even... Het parcours gaat dan verder langs slingerende asfaltwegjes in het groen en passeert voorbij het 'tentenkamp', dan de hoek om en terug naar start. Plezant !
Plezant is ook dat ge hier constant volk voorbijloopt : van de 24 uur lopers zie ik er nog weinig snelheid maken; ik loop er velen talrijke keren voorbij. De meesten reageren dankbaar op een aanmoediging. Er lopen onwezenlijke figuren bij : een zware kerel loopt zo scheef dat ge u afvraagt of hij niet gaat vallen, een gekke Nederlandse (was uiteindelijk derde) leek zo weggelopen uit een psychiatrische afdeling, een snelwandelaar lijkt wel een robot, een klein oud ineengedrongen manneke strompelt volledig voorovergebogen. Respect respect .... Zelf werd ik uiteraard ook voorbijgelopen. De meeste 6 uur lopers had ik al eerder gezien ; veel onder hen in Stein. En ik weet niet hoe het komt, ze waren vriendelijker. Een ultraheld (de man van voor ''t is voor niks' ) roept zelfs mijn voornaam als hij mij voorbijsnelt, hoe kan dit ? Herhaaldelijk een schouderklopje, allez helemaal anders dan in Stein.
Ik heb hier zelfs een half uurke lopen babbelen met een iets jongere zware West Vlaming ; we liepen iets te snel maar de landgenoot had een ideale partner geweest voor de rest van de wedstrijd. Met hem rondde ik de eerste 2 uur zonder het te beseffen. Kan het beter ? Want ja , ik voelde dat ik een uitstekende dag had; het ging zeer goed. De West Vlaming moest echter een onderbreken voor een sanitaire stop en ik heb hem niet meer gezien : na de wedstrijd bleek dat hij achter mij het zelfde tempo gelopen had als ik.
En ik had iets voorbereid : in Stein had ik me geergerd aan het gebrek aan contact en dus verveeld onderweg. Dit zou mij niet meer overkomen, het laatste stuk Steenbergen zou ik lopen met mijn Ipod op. En de 'truuk' met de Ipod heeft zijn nut bewezen. Toen het moeilijker begon te worden begon ik af te tellen naar de moment waarop ik mijn muziek zou opzetten - 90 minuten voor het einde. Het werd een doel op zich, naar dat moment lopen. Ik was euforisch toen ik hem opzette; de verwachte boost kwam er . Ik wist dat er 20 nummers opstonden en had dus nu nog iets extra om af te tellen. Per ongeluk duw ik op de shuffle toets bij het aanzetten : de nauwgezet voorbereide volgorde de mist in... Elk nieuw nummer was dan plots ook weer een verrassing en ook dat was uitkijken naar... Het gaf mij waarlijk vleugels : de muziek die op mijn Ipod stond was misschien niet altijd mijn favoriete muziek maar wel mijn favoriete loopmuziek. En ja, runners high bestaat. Ik liep, luisterde, zong stillekes of soms luid mee met mijn Ipod en raakte echt in een soort van trance, een soort zweverigheid maakte zich meester van mij. De afwisseling van waarlijk intrieste nummers en opgewekte en/of opzwepende deuntjes werkte. 'Knocking on heaven's' door was een 'meezinger' , ik haalde er de 58 km mee. En het laatste nummer was 'The suffering song', toepasselijker kon niet na zo'n tocht. Alle emotie kwam er weer eens zomaar uit toen ik na het eindsignaal me tegen een boom neervleidde en mijn trui over mijn kop trok en heel even de wereld voor mij alleen wilde hebben. De begeleider van Mo verliet in paniek de ook in mekaar geklapte Mo en kwam even kijken hoe het was en ging terug weg toen ik hem geruststelde.
Op de terugweg begroette iedereen iedereen, de 24 uur lopers de 6 uur lopers en uiteraard ook omgekeerd... Geen dikke nekken die mannen. Een Skandinaav die ik een paar keer gezien had bleek 3de geeindigd, vroeg zeer vriendelijk hoe het gegaan was. Het loopmonument van in het begin zei ook weer goedendag , allez plezant. In de douches plofte ik me neer naast een knappe reizige kerel, type beachvolleyballer , volgens mij een 'aflosser' . Ik zit wat te lachen met het feit dat hij ook op snelheid traint en denk bij mezelf , die kent er niks van . Iedereen in de kleedkamer kijkt mij grijnzend aan, mijn verwondering wordt bang vermoeden en na mijn vraag krijg ik bevestiging : dit is verdomme de winnaar van de 24 uurloop... Absoluut respect. Wat doet ge met dit soort kerels als ge pakweg voetballer of tennisser zijt ; beleefd op zij gaan en beschaamd zijn als die in uw ogen kijken...
Daarna huldiging. Ik blijf, weer om de sfeer op te snuiven. Er worden prijzen uitgereikt, veel ... Er worden volksliederen gespeeld en nationale kampioenen gehuldigd. Ik zou vierde geweest zijn bij de dames en derde moest ik niet door de derde zijn voorbijgelopen de laatste km, ook die vrouw wenstte mij proficiat toen ze dat deed. Mijn dorpsgenoot bleek de eerste van de 24 uur in zijn categorie, hij was 3 uur voor het einde gestopt en kon het podium niet op.
Op weg naar huis stop in ik Antwerpen voor een pak friet, ik had tegen mijn madam gezegd dat ik mijn plan ging trekken. Ik drink een paar glazen wijn en ga nog eens om een klein pak friet, ja van zo lang lopen krijgt de burger honger... Thuis tover ik uit het George Clooney kofiemachine een straffe koffie, prepareer me een heel grote amaretto met massa's ijs en installeer me voor TV, allez aftellen tot het volgende loopevenement.
Dit was - zo zie ik het nu - mijn tot hiertoe meest memorabele loopgebeuren. Ik ben fier op mijn prestatie. Ik heb 'bewust' niet doorgegaan om de 60 km te halen om nog een doel te hebben voor een volgende keer. Daarmee wil natuurlijk niet zeggen dat ik indien ik had doorgegaan wel die 60 had gehaald, maar toch, ik was blij dat ze niet meer haalbaar bleek na pakweg 5 uur . Ik heb nauwelijk gestapt, maximum 3 keer hoogstens 50 meter en de laatste toerkes aan de bevoorrading voor het opdrinken van een paar bekerkes fris water. En dan het belangrijkste : de sfeer was enorm plezant; de samenhorigheid die ik miste in Stein, wel die was hier wel, hier kom ik absoluut zeker terug. En de truuk met de Ipod is voor herhaling vatbaar....
En zo heeft dit verslag toch ook alle klassieke ingredienten van een blogverslag ; vooral zinloos gezever....
Deze week 65 km / 2011 1.295 km / 79 kg na 2 pakken friet , 3 glazen wijn en bijna 59 km..
Efkens goeiedag komen zeggen aan de nieuwe buren, ik ben namelijk nieuw hier in de buurt, net verhuisd . Tot verleden week woonde ik in Sport.be , adres 52 42.195 4.00. Vandaag werd me echter de toegang geweigerd en ja, dan ben ik maar direct verhuisd naar hier. Ik was het al een tijdje beu op mijn vorige adres; weinig mogelijkheden, heel weinig activiteit en de laatste maanden werd ik langs alle kanten gestalkt door ongewenste bezoekers. Hopelijk is dit wat een betere omgeving.
Wekelijks pleeg ik een berichtje en zever een beetje over wat ik die week gelopen heb . Ik loop zo'n 60 tot 70 km per week. Ik ben 'echt' beginnen lopen - de 10 mijl in Antwerpen - 4 jaar geleden, 2007 en ik was op slag verkocht en verslaafd.... Een jaar later liep ik - weer in Antwerpen - mijn eerste marathon. Verleden jaar liep ik een 5 tal marathons, telkens net, soms zeer nipt, onder de 4 uur. De iets snuggeren hebben hem ? Ik plan dit jaar weer een 5 tal marathons. Eén heb ik al achter de rug , mijn vierde keer Antwerpen. En dit jaar wil ik ook eens mijn grenzen nog wat verder te leggen : ik liep al één ultraloop , de 6 uren van Stein , en morgen ga ik nog meedoen aan de 6 uren van Steenbergen.
Veel last zult ge van mij niet hebben; ik maak op mijn blog weinig lawaai, in het echte leven daarentegen... Ik sta nogal op mijn privacy. Mijn blog moet niet populair worden, ik wil eigenlijk niet dat familie en vrienden (die 2 die er nog resten... ) mijn verhalen lezen. U zal dan ook niet lastig gevallen worden met details uit mijn privéleven. Foto's zal u ook niet vinden op mijn blog, ik word trouwens dikwijls verward met de jonge Richard Gere... Ik doe wel een experimentje om te zien hoe het werkt met de foto's : een beeld uit de 'vreemdste' marathon die ik tot op heden liep...
Gisteren marathon van Ijsselstein. Slecht geslapen. Rond 8 u30 opgestaan, naar de bakker , wat spaghetti gegegeten (hetzelfde verhaal als voor Steenbergen), de auto in en op weg voor de ongeveer anderhalf uur naar Ijsselstein. Ik parkeer me naast twee auto's met Belgische nummerplaten en zie een paar bekenden van Steenbergen en Stein, we babbelen wat. Aan de inschrijvingstafel blijkt dat er slechts 17 (zeventien ! ) lopers zijn ingeschreven voor de marathon. De enige dame in het gezelschap is zeker van de overwinning en ik, ik weet nu al dat ik in een marathon nooit dichter bij het podium zal eindigen als vandaag... 
Gisteren de 6 uur van Steenbergen gelopen. Een verslag over zoiets heeft op alle blogs dezelfde structuur : wat gezever over hoe ge daar naar toe rijdt, dan wat lullen over wie ge daar allemaal gezien hebt, nog wat gewauwel over hoe het met de 'vrienden' was achteraf en tussendoor een ietse pietse over de wedstrijd zelf. Awel ik begin met de cijfers ...
