loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Paniek, ja , dat moogt ge wel zeggen. Verleden week stond er 'ik weet het echt niet meer' ; wel gisteren heb ik er aan gedacht om al mijn loopschoenen (ik heb 4 paar ) te verbranden, ik was radeloos, zelfs een beetje triest : zou ik ooit nog een marathon, een zesurenloop , kunnen lopen ... man man. Vandaag gaat het gelukkig al iets - een beetje - beter.
Na het weekend verleden week bewust weer wat kalmer aan gedaan. Woensdag ongeveer 10 km , vrij gemakkelijk gelopen tegen 5.50 zonder al te veel moeite - dus vrij gemakkelijk ja ik val in herhaling - . Content van. Donderdag niet gelopen, ik zou immers zaterdag nog eens een 3 u 30 gaan lopen.
En inderdaad zaterdag, vertrokken voor hetzelfde traject waarop ik verleden week zo was afgegaan... We zouden eens komaf maken met die slechte prestatie én alle twijfel wegnemen. Ditmaal marcheerde de Garmin wel en dat was toch al een beter begin dan verleden week. Ik wilde ook niet te snel gaan, volgende week is het marathon en het heeft dan geen zin om het weekend daarvoor nog eens volle gas te gaan. Het ging sneller dan verleden week, dat voelde ik. Het was wel weer warm, laf weer. Ik zweette als een rund - vanwaar die uitdrukking komt weet ik niet , ik heb nog nooit een koe zien zweten- en mijn hartslag ging al na 5 km richting 145 en dat ondanks het rustige tempo 6.10 . Al vrij snel, na 10 km, begon het zwaar aan te voelen en werd het meer harken dan lopen en dat met nog meer dan 20 km te gaan. Ik dacht dat het wel zou over gaan maar nee, het bleef zwaar aanvoelen. Ik arriveerde in Temse 7.30 minuten sneller dan verleden week. Amai, dan had ik verleden week echt wel heel traag gelopen. Ik zat nog steeds rond de 6.10 en was redelijk content en hoopte op het psychologisch effect van over de helft gaan; het wordt dan aftellen en dat is altijd wat makkelijker... Maar nee, het werd moeilijker. De viaduct na ongeveer 21 km werd wel nog opgelopen maar daarna was het schaap de preut af - weer zo'n uitdrukking die nergens op slaat -. Stappen, al na 21 km, nog nooit meegemaakt, het was nog erger dan verleden week. En nog meer dan 10 km van huis ! Ik wilde niet forceren, die marathon volgende week .... Ik stapte nu wat langer dan ik gewoonlijk doe, en zo slaagde ik erin van de hartslag toch wel te doen zakken van 155 naar 135, nog altijd hoog , maar toch. Ik zag nu ook dat als ik doorstap ik zo rond de 6 km per uur ga... En zo ben ik dan thuis geraakt : een 5 tal keer een flink eind gestapt. Uiteindelijk eindigde ik voor mijn deur na 3 u 29 minuten, 4 minuten sneller dan verleden week. Maar weer totaal uitgeput. In mijn camelbag zat anderhalve liter sportdrank, die was op na 3 uur. Bij het thuiskomen nog eens een anderhalve liter gedronken , de helft sportdrank en de andere helft heerlijk fris water. En op de weegschaal weeg ik 2 kg minder dan voor deze trip; bijna niet mogelijk...
Ik heb in de namiddag naar mij schoenen staan kijken : deze brave jongen liep in het voorjaar 2 zesurenlopen en 3 marathons , op uitzondering van één allemaal goed gelopen . En nu moet diezelfde nog altijd even brave jongen 2 weken na mekaar afhaken als hij dik 20 km zeer traag heeft gelopen... Dit kan toch gewoonweg niet ? Ik heb even al mijn schoenen in mijn handen gehad. Ook omdat mijn nieuwe Mizuno's een bloeduitstorting aan mijn middelste teen haden veroorzaakt verleden week, een ander paar Mizuno's zorgde dan weer voor een blaar op de kleine teen, hindert allemaal slechts een beetje... Ik heb even , heel even , met de gedachte gespeeld ze allemaal in de vuilbak te smijten.
Vandaag dan vertrokken voor een intervaltraining, allez de bedoeling was dat ik een uur zou lopen en gemiddeld aan marathontempo zou uitkomen. Het was 10 graden frisser en dat gaf vleugels, net als verleden week overigens... Vier maal achthonderd meter snel (5.00 ) - 500 meter uitlopen, en daarna dikke 5 km marathontempo. Op een uur zat ik aan 11 km en een klets , doel bereikt dus . Al bij al was het niet zo moeilijk geweest, ik had nog verder gekunnen. Zelfde fenomeen als verleden week : zaterdag in puin , de dag nadien in vorm....
De marathon van Brussel, nog 3 weken, wordt nu een doel : daar wil ik terug onder de 4 uur duiken. Ik smacht naar het gevoel om nog eens te kunnen genieten van een aankomst met wat glamour... Maar het ziet er voorlopig niet goed uit. Ik ben inderdaad wat in paniek ; die 2 slechte zaterdagen na elkaar, dat is absoluut niet normaal. Ik heb misschien te weinig getraind in plaats van te veel, wie zal het zeggen. En me ondertussen kapot gelopen op kortere afstanden, die 'intervaltrainingen' en dat lopen in de hitte op verlof, dat geklim daar ... In alle geval , lange duurlopen zijn er inderdaad niet zoveel meer geweest de laatste maanden. Eind juli en begin augustus 2 maal 32 km aan ongeveer 5.45 en dan nu verleden week en deze week weer 2 maal ongeveer 32 km maar niet goed gelopen. Ik kan dus nog wat training gebruiken.
Ondanks de twijfel en de paniek, vandaag ingeschreven voor de Beekse marathon van volgende week. We zien wel hoe dat loopt. Het zal maximum 21 graden zijn en de wind zou niet te fel waaien. In de warmte (op verlof en de laatste 2 zaterdagen ) presteer ik niet goed, die 21 graden dat zal dus wel gaan. En ik vertrek wellicht om onder de 4 uur te blijven. Maar van zodra ik zie dat dit niet haalbaar meer is op redelijke wijze wordt het uitlopen als training, desnoods in 4 uur 15... En als dat dan zou lukken, wel dan moet een vierurenprestatie in Brussel mogelijk zijn !
Deze week 50 km / 2011 2.305 km / na het lopen deze morgen 81 kg (gisteren na het lopen 80 kg ! )
Deze week 65 km gelopen, eigenlijk net iets minder maar ik rond af naar het dichtste 5 tal. Omdat ik nog altijd wat schrik heb voor overtraining maandag en dinsdag niet gelopen. Ik was van plan om ook woensdag nog niet te lopen maar ik voelde me pafferig en ik wilde vermijden om gewicht bij te kweken en dus woensdagavond was ik al niet meer te houden. Vertrokken voor een zeer rustige 10 km maar al na 100 meter stelde ik tot mijn grote tevredenheid vast dat het geweldig vlot ging. Wat voor mij als 'uitlopen' aanvoelde ging aan 5.46 / km, dus bijna marathontempo. Het was bovendien lang geleden dat ik nog zo'n plezant gevoel gehad had tijdens het lopen. Content.
Donderdag en vrijdag weer niet gelopen, ik wilde deze week niet overdrijven. Zaterdag dan nog eens met de Camelbag vertrokken richting tegenwind, na 1 u 45 minuten zou ik draaien en terugkomen en de 2de helft even snel af proberen leggen als de eerste, ik ging 3 u 30 lopen. Mijn Garmin bleek niet opgeladen en dus vertrokken met alleen een hartslagmeter, ik zou dus onderweg mijn snelheid niet kunnen aflezen. Ik vond dat niet eens zo'n slecht idee, ik kon me dan concentreren op het onder controle houden van mijn hartslag. De heenweg - ik liep via Haasdonk, Velle, voorbij mijn geboortehuis tot aan de Schelde in Temse - liep eigenlijk zeer vlot. De hartslag zat tussen de 135 en de 140 , ik liep makkelijk en ik had het gevoel dit tempo nog wel een tijdje aan te kunnen houden; ik vermoedde echter wel dat ik traag liep. De terugweg aangevat en ik zag onderweg dat ik wat aan het versnellen was. Het was drukkend warm en ik begon serieus last te krijgen zo rond 2 u 30 lopen. Mijn hartslag, en dat verontruste me wel wat , zat nu boven de 150 en ging zelfs boven de 160; ik kon die dan wel wat doen zakken door te vertragen maar toch, het zat niet goed... Rond 3 uur zag ik dat ik nog altijd sneller liep dan op de heenweg. Het ging echter niet meer , ik trapte op mijn adem, mijn hartslag zat nu echt boven de 160 , mijn benen leken wel platgekookte spaghettislierten , gedaan , over en out ... Dik 2 minuten stappen deed mijn hartslag slechts dalen naar 140, niet normaal dus. Met de moed de wanhoop verder gelopen maar dat laatste halfuur toch nog een paar keer kort gewandeld. Volslagen leeggelopen kwam ik thuis aan na 3 uur 33 minuten, dus 3 minuten verloren het laatste halfuur. Ik was niet dood, ik was 7 keer dood, dit had ik nog nooit meegemaakt op training, zelfs niet na een wedstrijd. En met een bang hart ging ik dan even op Map My Run mijn afstand checken : net geen 32 km !!! Ik heb nog nooit zo traag gelopen op zo'n training, dit was nog eens pakken onder mijn zesurentempo... Ik was echt kapot ; kreeg nauwelijks mijn eten binnen en viel voor TV als een blok in slaap, zelfs de finale van de 200 meter met Bolt kon mij niet wakker houden. En pijn in de kuiten, de spieren in mijn kuiten tintelden, ik zag de kleine contracties erin, leek wel een strand met golven... Niet goed...
Zondag, vandaag, regende het . Ik zou vandaag zeer rustig 20 km lopen, een minidubbeldekker. En zeer bang van start gegaan maar na 300 meter vastgesteld : het zit goed. Hoe kan dat nu ? Op de finse piste kwam ik Mark tegen, die was aan het uitlopen van een snelle 10 km (45 minuten....) en zijn uitlooptempo lag me wel voor een paar km.. Ik wijzigde mijn plan ; ik zou het eerste uur een beetje gas geven, marathontempo. Het lukte wonderwel, in mijn eerste uur legde ik 10.80 km af. Na een zeer korte drinkpauze vertrokken voor 10 km uitlopen op straat . Onderweg nog even 2 km aan marathontempo, nog een viaduct opgespurt en zo deze 2 uur in totaal 20.86 km gedaan. En dat terwijl ik mij de dag voordien gesloopt had !
Ik begrijp er niks meer van ... Was dat nu gisteren een slechte dag , was het de warmte of is er echt iets mis ? Anderzijds loop ik dan vandaag toch uitzonderlijk goed na zo'n slechte dag, er kan dan toch niks fundamenteels aan de hand zijn ? Volgend weekend nog eens een 32 km en dan de week nadien marathon Beekse Bergen als voorbereiding van de marathon van Brussel. Hopelijk lukt dat allemaal wat ....
Deze week 65 km / 2011 2.255 km / deze morgen na het lopen 81 kg
Lullen over lopen én muziek hoort niet op één blog. Ik heb dan ook het gezever over muziek verwijderd hier op deze blog en ben gestart met een bijkomende blog : www.bloggen.be/ipodman, zie ook de link hiernaast. Voortaan gaat het hier dus enkel nog over lopen... min of meer toch...
Deze week nog een weekje verlof en desondanks niet zo verschrikkelijk veel gelopen, in een verlofweek kom ik normaal toch in de buurt van de 100 km. Maandag niet gelopen, heel de dag in de auto gezeten op terugweg van vankantie. Dinsdag dan naar de finse piste , eigenlijk zonder doel vertrokken. Een uur en een half gelopen, gemiddeld tegen 5.40 , marathontempo dus. Eigenlijk gemakkelijk begonnen maar gaandeweg snelheid moeten minderen wegens ja, wegens niet voldoende jus in de benen en/of het lijf, ik lijk wel geen conditie meer te hebben.
Woensdag een goeie vijf uur in de tuin gewerkt, niet eens echt hard labeur. En ik trapte verdikke af en toe op mijn adem ! 's Avonds was er een 5 mijlwedstrijd in het centrum van onze gemeente, verleden jaar was ik gaan kijken en nu zou ik zelf meedoen. Eigenlijk loop ik nauwelijks wedstrijden korter dan de marathon : ik heb al 2 keer meegedaan aan een 10 mijl , één keer aan een halve marathon én nu aan die 5 mijl. En ja, omdat dat dan een korte wedstrijd is wilt ge dan eens volle gas gaan , eens kijken waar ge uitkomt. Doelstelling was proberen in de buurt van 12 km/ uur , 5.00 te lopen. Ik zette me helemaal achteraan de bende . De eerste 500 meter dus enkel volk inhalen, oa mister Spartathlon senior - met junior gaat het niet zo goed verdikke...- De eerste ronde wat te snel gelopen, 4.50 gemiddeld. Een ronde bleek ook meer dan een mijl , meneer Garmin kwam op 1.850 meter uit, dus die 5 mijl waren meer dan 9 km ! De vier volgende ronden was het afzien , afzien harder dan in een marathon, om tempo te houden. De vierde ronde vond ik dat ik wat had ingehouden en de laatste ronde twijfelde ik of ik de man voor mij nog zou durven voorbijlopen of niet. Mijn rondetijden vanaf ronde twee 5.02 - 5.02 - 5.08 en laatste ronde 5.01 bleven echter redelijk vlak en ik eindigde volledig perte totale aan gemiddeld 5.00, doel bereikt dus. Een aantal bekenden bekeken me wat meewarig ; ja ik kan dus echt niet snel lopen en ik was nu zeer diep gegaan en stond dus toch wat uit te hijgen... dat hadden ze niet verwacht van een marathonloper ! Voor mij is dit echter een nieuw wereldrecord : ik liep nog nooit zo lang aan een snelheid van 5.00 ! Had ik het geweten, ik had misschien doorgegaan om eens te kijken waar ik uitkwam op de 10 km, wellicht in de buurt - net onder - de 'magische' 50 minuten.... Magisch voor mij beste lezers, ik ben dan ook een echte schildpad !
Donderdag echt geen zin om te lopen, de benen voelden aan als vodden. Dan maar even naar het werk gefietst, mijn kop laten zien en terug , samen ongeveer 35 km. Vrijdag nog steeds zwaren benen en wat gaan uitlopen op de finse piste. Ongeveer 11 km aan gemiddeld 6.10 en hartslag 134, traag en toch volledig kapot ... Had wellicht ook wat te maken met de avond voordien -donderdagavond - en de vijf of zes pinten die ik gedronken had tijdens de optredens van Mike Dreamer - een plaatselijke schlagerzanger en vedette - en Les Truttes. Slechte avond voor de verzekeringssector trouwens : de Mike zette het kot in brand en Les Truttes lieten het dak er af gaan...
Zaterdag vertrokken voor een zeer rustige 20 km op de finse piste. Eigenlijk ging het al wat beter. Zeer rustig gestart aan ongeveer 6.00 /km. Mark tegengekomen en wat lopen babbelen en daardoor buiten adem, letterlijk. Toen Mark wegliep ging het weer wat beter. Uiteindelijk niet echt tevreden maar ook niet ontevreden met de 20,17 km op exact twee uur. Zondag, vanmorgen , vertrokken voor weer 20 km maar zo na een uur plan veranderd : ik zou slechts 15 km lopen . Dinsdag had ik voor de eerste keer sinds zeer lang weer zwaar last gehad van de tepels, mijn rechtertepel bloedde ondanks de slechts 15 km. En deze morgen was ik vergeten in te zalven dus een beetje paniek daarover en het lopen wat ingekort. Ik was richting Schelde gelopen, viaductje over en teruggekomen. Terugweg was meewind dus het ging vanzelf al sneller in het tweede deel. Weer een trainingske waarover niet te stoefen valt , nog altijd geen supergevoel !
Op mijn marathonlijstje staan volgende data : 04.09 Maas en Waal, 11.09 In Flanders Fields, 18.09 Beekse marathon, 25.09 Leie marathon en 02.10 Brussel. Momenteel voel ik me echt niet in staat om een marathon te lopen, ik voel me als een vod tijdens het lopen. Ik zou dus waarschijnlijk het best even rusten... Brussel zou haalbaar kunnen , moeten zijn. En misschien, heel misschien, de Beekse marathon als training lopen... Nog nooit gedaan, een marathon als training gelopen. Ik zou dan het vierurenconcept moeten opgeven.... Allez, het lopen zit niet goed, het voelt niet goed...Hopelijk betert het de volgende weken.
Deze week 70 km / 2011 2.190 km / 81 kg na het lopen deze morgen
Mijn laatste loopbericht is ondertussen meer dan 14 dagen oud, ik ben dan ook met mijn madam er een verlengde week tussen uit geweest. De dagen voor de vakantie nog wat rustig gelopen, ik was eigenlijk niet zo content van de week daarvoor, de 'lange training' van bijna 33 km was niet echt goed meegevallen. Maandag mijn auto naar mijn favoriete garagist gebracht. Mijn wagen doet maar ongeveer 10.000 km per jaar en ik zou er nu 3.000 km ineens mee doen, wel dan moet die nagekeken worden en zeker als het een Ford is... De weg terug naar huis gelopen , met stevige meewind aan gemiddeld 5.17 / km , snel maar ik was niet echt content, de wind was echt wel fel... Woensdag 10 km mijn nieuwe schoenen gaan inlopen . Ik had mij maandag in de nieuwe runnerswinkel in Zwijndrecht nieuwe Mizuno's aangeschaft, zelfde type - maar nieuwere versie - van mijn eerste Mizunopaar , ondertussen mijn 5de paar van dit merk. Ik heb zelfs geen andere schoenen gepast , het 'klikte' weer direct . En toegegeven, ze liepen makkelijk; fantastische demping; Ik had wel lichte pijn aan de kuitspieren achteraf, dat moet ik wat opvolgen. Vrijdag vroeg opgestaan om voor de lange autorit toch rap nog 7 km te doen, zonder apparatuur , gewoon om fris in de auto te kunnen stappen....
En dan vertrokken op vakantie. Twee jaar geleden in april al eens in dezelfde streek geweest en dan fantastisch kunnen lopen op de wegen langs het strand. Uitstekende voorbereiding gehad op de marathon van Antwerpen dat jaar. Mijn madam was toen wel niet echt content, ik had mij dan nu ook voorgenomen om deze vakantie niet te overdrijven met het lopen. De eerste dag tot op 200 km van bestemming gereden en de tweede dag - zoals te verwachten - uren in de file gestaan voor laatste 200 km.. Onze verblijfplaats lag op 800 meter van het strand en 2 km van het centrum van de stad, voor één keer klopten alle afstanden uit de brochures. Die 800 meter was echter wel een helling met stijgingspercentages tot (denk ik... ) 10% - 11% , dus zwaar labeur op de terugweg. Zondag de eerste keer lopen : de helling af en dan richting stad, La Croissette op en na een half uur waren we op het einde daarvan en draaiden we dus terug , een uurke de eerste dag zou volstaan... Tot km 7 - 8 had ik gelopen aan een tempo van ongeveer 5.35 , niet eens zo hard en toch zat ik op mijn tandvlees. Ik moest vaart minderen en die verdomde helling raakte ik niets eens meer op ! Gemiddeld gelopen - veel tijd verloren op die helling - aan 5.56 / km , hartslag 144 en totaal uitgeput. Het zweet droop bovendien van mijn lijf tot een kwartier na het douchen. Was het de warmte (ja , het was echt warm in de zon !) , de wijn van de dag voordien (ik dronk wel elke dag bijna een flesje bij het eten.... ) , het krachtenverslindende zwemmen in de zee - in mijn geval eigenlijk gewoon proberen boven water blijven -, de verhoogde aandacht voor madam .... ik weet het niet maar ik was kapot van 10 km met op het eind een helling, man man man ....was ik een marathonloper ???
De dag nadien iets anders geprobeerd : in plaats van naar beneden te lopen omhoog gelopen. Ik kende het daar niet maar ik had me voorgenomen de berg op te lopen en op de top terug te keren. Bleek vanaf onze verblijfplaats zo'n 3 km bergop , een paar korte stukken echt steil (10% ) en dan voor de rest zo'n 7 %... denk ik want ik ken er niet veel van. Boven op de berg bleek een groot kruis te staan. Daarna volledig tot beneden gelopen om eens te zien of die 800 meter die gisteren niet lukte nu wel zou kunnen . En gerustgesteld , het lukte. In totaal 7 km waarvan de helft bergop en dus de andere helft bergaf aan gemiddeld 6.35 / km; de eerste 2 km bergop aan 7.00/km, in de afdaling hield ik bewust in... Maar ik voelde het in mijn benen !
De volgende drie dagen heb ik dan telkens de 10.60 km van de eerste keer gelopen : helling af, langs de dijk, keren en dan terug om te eindigen helling op. Woensdag was ik wat trager gestart en ondanks dat toch weer niet die helling opgeraakt; er zelfs 2 minuten langer over gedaan dan de eerste keer. Ik weet het aan dezelfde dingen als de eerste keer én aan de vermoeidheid in de benen van de dag voordien. Donderdag dan wel gelukt in het opzet . Ingehouden gestart maar toch zo rond de 5.45 op de vlakke stukken én de helling volledig opgeraakt. Wel volledig zonder adem boven en echt moeten staan uithijgen voor ik de trappen omhoog kon. Vrijdag wilde ik dan de trainingsweek ter plaatse afsluiten met een record op de dagelijkse afstand en dat lukte. Op het vlakke gemiddeld 5.35 , de helling opgeraakt en dikke 2 minuten sneller dan de eerste dag, mijn tot dan toe beste tijd. Maar weer volledig buiten adem , nog meer dan gisteren , na de helling.
Zaterdag dan de hele dag in de auto , op weg naar het midden van Frankrijk waar mijn schoonzus samen met haar Nederlandse vent de volgende 10 jaar zal bezig zijn aan de verbouwing van een hopen stenen tot een woning én 3 tot 4 gastenkamers. Veiligheidshalve een hotelleke geboekt in de nabijheid, ik sta wel een beetje op wat comfort op reis... Deze trip was bedacht door mijn madam en zij had de route gepland. Tom Tom én de GPS in mijne Galaxy zouden de klus wel klaren als het niet lukte. We moesten van De Cote d' Azur omhoog - 2 uren in de file van vertrekkers - om dan richting Languedoc te rijden - 2 uren in de file van de aankomers -; dat had ik niet ingecalculeerd....Dan recht omhoog door het Centraal Massief ; de laatste 200 km langs kronkelwegen langs rivieren en dorpjes , mooi mooi maar met een wagenzieke madam zijn er aangenamer dingen. 's Avonds wel nog lekker gegeten en gedronken (om 22.30 uur ! ) maar stikkapot gaan slapen. s' Morgen bleken we in een mooi, klein, rust uitstralend stadje te zitten. Vroeg opgestaan om te gaan lopen : ik wist niet waar naar toe en na een halve km ging de weg al steil omhoog . Ben dan maar verder blijven lopen tot de top en dat bleek zo na een 4 tal km . Varieerde weer tussen 4 - 5% met stukken van meer dan 10%. Teruggekeerd en daarna het uur volgemaakt met rondjes lopen in de buurt van het hotel en daarin nog een snellere 2 km ingebouwd. Kwam zo op 10,20 km op 1 uur.
De dag nadien niet gelopen, ik had het daar al gezien.... Vertrokken voor de 800 km naar huis en verdomme, weer 3 uur in de file. Eerst een uur ingevolge een ongeval, goed op voorhand aangekondigd maar niet te vermijden... Op de péage verwittigen ze u als er 5 minuten wachttijd is . Maar voor Lille - niet meer op de péage - zijn er werken bezig met 2 uur vertraging tot gevolg, dat moet niet aangekondigd. Stomme fransozen !
Was dus een plezante vakantie : 3 volle dagen in de auto gezeten : 3.000 km , 7 uur echt stilgestaan uur in de file, het gesukkel en gepruts tijdens de uitstapjes in de kustdorpjes niet eens meegeteld. 4 dagen grotendeels aan het strand doorgebracht , voor mij ook een opoffering , daardoor wel 3 volledige boeken uitgelezen maar ondanks de parasol wel mijn lippen verbrand. 3 dagen wat rondgehotst in grote en kleine dorpjes.
En het is hier een loopblog, al de rest is omkadering : slecht gelopen.... het ging gewoon niet. Ik was blij dat ik niet mee moest doen aan de marathon van Hulsthout, te warm (ik heb al gelezen dat er heel wat uitvallers waren) en het ging gewoon van geen meter ... ik zou nog niet halfweg geraakt zijn denk ik...Deze morgen heb ik terug thuis weer 15 km gelopen - meer hierover volgende keer - en nog steeds ging het niet goed...De eerstvolgende marathon op mijn kalender heb ik eigenlijk ook al zo goed als geschrapt ; de dijkenloop van 04.09 binnen 2 weken al, dat zie ik nu niet zitten... Ik moet me toch even bezinnen : ben ik nog marathonloper, ultraloper ? Dit was ondanks mijn gezever over een aantal details een plezante vakantie meer een zeer zeer ontgoochelend trainingskamp !
Vorige week en de week daarvoor samen 100 km / 2011 2.120 km / 82 kg deze morgen na het lopen
Er zijn zo van die dagen ... Sinds ik loop , nu toch al meer dan drie jaar, komen ze minder voor , zijn ze er nog nauwelijks. Vanavond dreigde de dag verkeerd te eindigen, dreigde het weer zo'n dag te worden...
Tot ik voor mijn pc zat en terecht kwam op de website van de langste loopwedstrijd in de wereld , 3.100 mijl , dikke 5.000 km. Ik weet niet wat dat is maar als ik zoiets zie , verslagen daarvan lees, foto's daarvan zie , wel dat helpt. En van die website kwam ik als bij toeval op mijn oude blog terecht en dan herlees ik eens wat marathonverslagen en ja , onnozel, ja zeker onnozel , maar dan is het van godverdomme, geen gezever, wie kan er mij nog van mijn stuk brengen ?
Dan klets ik dit gewauwel en gelul tussen al mijn ander gezever over lopen en muziek en excuseer ik mij voor het feit dat ik dit hier alleen maar voor mezelf schrijf. Het is dan ook godverdomme mijn blog , van mij en van mij alleen !
Weer een weekje van 75 km én weer een weekje waar ik niet onverdeeld gelukkig mee ben. Maandag een zeer rustige 9.5 km op de finse piste, het was het weekend daarvoor vrij pittig geweest en ik wilde wat rusten : gemiddeld 6.25 /km en hartslagmeter weer eens tilt. Weer in het gezelschap van Mister Spartathlon junior gelopen en dat was niet met mijn volle goesting. En het lopen voelde ook niet echt goed.
Dinsdag niet gelopen, woensdag in het plaatselijk park gaan lopen in plaats van op de finse piste; hier zou ik nu wel gerust gelaten worden . Gemiddeld tegen 6.00/km dus knal 10 per uur. En dat was niet evident ; ik had 's middags tijdens de lunch toch 2/3 van een fles wijn op. Zweten, zweten en nog eens zweten.... Donderdag in de lichte regen 11 km : vertrokken richting Kruibeke en na een half uur omgedraaid, meewind. Tweede helft slechts een halve minuut sneller en ik had verwacht dat dit beter zou gaan met de wind in de rug. Want ik was redelijk diep gegaan; een tegenvaller dus : goed er in vliegen en dan slechts 5.27/ km , heel veel sneller had ik niet gekund. Zo net na het eten heb ik de laatste tijd meer last dan vroeger.
Vrijdag weer niet gelopen en zaterdag dan lange duurloop , zelfde traject als verleden week ; 4 toerkes in het centrum van mijn gemeente, 32.8 km verleden week, volgens Meneer Garmin deze week 32.6 km... De aarde warmpt niet alleen op ; ze krimpt zelfs, hebben wetenschappers daar een verklaring voor ? En het werd weer eens een echte calvarietocht : de eerste ronde was echt zwaar, de tweede ronde ging het wat beter , de derde ronde was weer moeilijk en de vierde ronde kon ik mijn slechts lichte versnelling weer maar 5 km aanhouden. Ik eindigde volledig in puin na 3u 08.45, bijna een minuut trager dan verleden week. Gemiddeld 5.47 , in de laatste ronde heb ik een km of 5 gelopen tegen 5.30 - 5.35 , niet echt iets om over naar huis te schrijven. Dit traject heb ik ooit in minder dan 3 uur gelopen, en een laatste ronde deed ik ooit aan 5.15 of zoiets en dan liep ik daarna nog 3 km uit. Nu was ik uitgeput. En ik had zware benen en voelde me niet echt goed na het lopen... 's Namiddags dan op ziekenhuisbezoek met de fiets, zo'n 15 km tegenwind heen en ik had spijt dat ik de auto niet had genomen. In de meewind terug had ik -uiteraard- een beter gevoel maar toch... 's Avonds voelden mijn benen (kuiten vooral) echt zwaar aan en ik was blij dat ik mijn bed lag...
Zondag, vanmorgen, dan vertrokken voor een zeer trage recuperatieloop, ik was van plan echt traag te lopen, hartslag onder de 120. De ronde op de finse piste begint met een hellingske van 50 meter en meestal strompel ik die op omdat alles nog pijn doet zo onopgewarmd. Nu leek ik te vliegen en ik zag dat ik de eerste km toch aan 5.50 liep terwijl het aanvoelde of ik tegen 6.20 - 6.40 aan het gaan was. Raar hé, na zo'n zware en slechte dag gisteren zoudt ge verwachten dat het harken wordt, maar nee , integendeel. Dan maar dat tempo blijven lopen en er één snelle 1.300 meter ingestoken (4.50 ! ) en uiteindelijk toch op een uur 10.62 km gelopen, minstens een overschatting van 100 meter van meneer Garmin, deze Forerunner heeft toch de grootste afwijkingen van alle die ik gehad heb...
Tegen de verwachtingen in gaan ik en mijn madam toch - vandaag is dat toch nog de planning - nog een dikke week op vakantie, wellicht naar de Cote d' Azur. Er moet nog iets geboekt worden maar wellicht zal de marathon van Hulsthout op 21.08 het zonder ondergetekende moeten doen... Dat vind ik toch een beetje spijtig, in de organisatie zit een collega van mij en die kent mij alleen als 'bourgondier', dus ik zou die zijn gezicht wel eens willen zien als die mij in het shirtje van onze werkgever aan de start ziet staan. We zien wel, als we zaterdag 20.08 naar huis komen dan kan ik in principe zondag nog meedoen. Zal dan wel zwaar zijn na een hele dag in de auto en wellicht een week met elke dag wijn en hopelijk lekker eten. En... mijne baas zal dan content zijn, ik moet het dan die laatste week voor de marathon - de vakantieweek - kalm aan doen op loopgebied.
deze week 75 km / 2011 2.020km / 81.5kg na het lopen
Deze week weer een week van 75 km , 4 loopdagen. Maandag rust van de lange intervaltraining van zondag. Dinsdag vergadering van de vereniging van eigenaars in ons kantoor dus te laat om te lopen. En eigenlijk vond ik die twee dagen rust geen slechte zaak ; ik had immers de twee weken voordien elke dag gelopen, weliswaar nooit lang maar toch...
Woensdag vertrokken voor een 10 km aan marathontempo. Ik hoopte dat na de 'snelheidstraining' van de voorbije twee weken zo'n tochtje ging aanvoelen als een rustige duurloop... Niets was minder waar . Na 2 km kwam ik mister Spartathlon junior tegen en die bleef bij mij lopen. Onbewust gaat ge in gezelschap altijd iets versnellen en zo kwam ik licht boven mijn marathontempo uit , gemiddeld werd gelopen aan 5.29, net geen 11 per uur. Maar ik zag af man, eigenlijk ongelooflijk. Ik had wel net gegeten - dat loopt niet gemakkelijk - en zoveel had ik nu ook weer niet gepraat - ik wist trouwens niet goed wat vertellen op het verhaal van mijn compagnon - en dan toch zo zwaar... Niet goed !
Vrijdag een dag vrij en de eerste lange duurloop sinds de nacht van West Vlaanderen , meer dan een maand geleden. 32,8 km, 4 toerkes van 8.2 km in het centrum van mijn gemeente. Rustig begonnen, de tweede ronde iets trager dan de eerste en de derde onbewust wat sneller dan de eerste en de tweede, ik zat zo gemiddeld rond de 5.50 per km over die eerste 24 km. Hartslag zit iets hoger dan gehoopt , zo rond de 145 maar blijft stabiel en zakt zelfs licht na de eerste 10 km. Het ging makkelijk, ik had het gevoel sneller te kunnen en had een goed gevoel. De laatste ronde versnel ik een beetje maar na 4 km's aan 5.30 is het pompen om verder te kunnen en moet ik het tempo laten zakken naar 5.45 - 5.50. De hartslag is door de zwaardere inspanning tussen 155 - 160 komen postvatten, hoog dus, en zakt niet bij het snelheid minderen. De laatste 800 meter kan ik terug wat versnellen en zo eindig ik deze duurloop redelijk afgepeigerd. Gemiddeld 5.44 / km, een beetje trager dan marathontempo. Wat is dat nu : gebrek aan duurvermogen of gebrek aan snelheid ? Hoe kan dat nu na die 5 toch wel zware intervaltrainingen van de voorbije 14 dagen ?
Zaterdag dan even gaan 'uitlopen'. De hartslag(meter !? - misschien moet ik die -of mijn hart- eens laten nakijken....) de eerste 4 km tilt. Daarna blijft hij gemakkelijk tussen de 130 en 135 bij een tochtje van 10.5 km met een snelheid van 6.15. Dat liep dan weer makkelijk.
En dan zondag, vanmorgen, gestart op de finse piste voor een intervaltraining van 2 uur : 1.350 meter (met een korte en lange helling in ) snel en 500 meter uitlopen. Ik hoopte op die manier een halve marathon af te leggen. Maar zoals gewoonlijk plan gewijzigd tijdens het lopen. Ik was veel te voortvarend van start gegaan en had de snelle stukken te snel gelopen (5.00 - 5.10) om dat twee uur vol te houden. Op exact één uur zat ik aan 11.33 km . Ik besloot het volgende uur te proberen met een vlak tempo de 21.10 km van een halve marathon rond te maken. Maar het ging - zonder al te diep te moeten gaan - nog vlot ietwat sneller; ik kwam uit op 21.68 km, volgens meneer Garmin 5.32 /km of 10.8km/uur. Content , ik had het tweede uur na 'zwaar interval' toch nog 10.35 km gelopen. En de hartslag was toch tien slagen gezakt , ik zat het tweede uur gemiddeld op 145. Zou die intervaltraining van de voorbije weken dan toch zijn vruchten afgeworpen hebben ? Ik weet het niet. Gemengde gevoelens.
In alle geval, de training van vandaag gaf mij het gevoel klaar te zijn voor de marathon. Eigenlijk begint het al wat te kriebelen; nog 3 weken en het is weer zover...
deze week 75 km / 2011 1.945km / 82 kg voor de training deze morgen
Verleden week - ik ben een dagje later dan gewoonlijk met mijn geschrijf - pittig getraind : 3 keer interval om de snelheid wat aan te scherpen en tussen dat hard labeur in dan wat rustiger gelopen. Maandag begonnen met een kalme 10 km na de intervaltraining van zondag. Gemiddeld 6.28 /km en een hartslag(meter ... ? ! ) die tilt sloeg. Het ging redelijk. Dinsdag weer interval op de finse piste. Snel er naar toe (1.500 m , 5.10/km ) en dan 6 keer 1.300 meter waarvan de eerste 800 meter telkens volle bak (aan 4.50/km ) en daarna 500 meter uitlopen. Dan terug naar huis aan 6.00/km. Gemiddeld aan 5.18/km gelopen, zwaar maar content. Woensdag dan weer rustig 10 km, 6.18/km , hartslag(meter .... ?! ) eerste km's tilt maar daarna niet meer boven de 130.
Donderdag dan hetzelfde als verleden week op de helling . Nieuw persoonlijk record op die training , het vorige dateerde van april 2010 en werd met 30 seconden van de tabellen geveegd. Gemiddeld aan 5.27/km gelopen; is niet snel , maar er zitten wel 2 x 10 spurtjes bergop op schors in die training : 10 x 150 meter aan 5% stijging (schat ik ) en 10 x 50 meter 15% (weer een schatting....) En dit is inderdaad een wereldrecord : er is absoluut niemand die ooit sneller was dan ik op die training; ik ben dan ook de enige die weet hoe ze gelopen wordt...
Vrijdag niet gelopen . Zaterdagmorgen dan vertrokken voor 10 km interval maar er een halve marathon van gemaakt. 11 keer een toerke (en dan de afstand volmaken ) op de finse piste van 1.850 meter met in het begin 250 meter en halfweg weer die 150 meter helling telkens echt spurten...alle gespurt samen toch bijna 5 km. En deze 'halve marathon' net binnen de 2 uur gelopen. Belangrijk was dat ik na deze training absoluut niet opgebrand was; ik had het gevoel de marathon uit te kunnen lopen.... Zondag dan rustig 19 km gelopen in exact 2 uur , weer een redelijk goed gevoel. In de namiddag wel zeer 'zware' kuiten. Ik was van plan om even tot in Antwerpen te fietsen om eens te gaan kijken hoe er gelopen werd tijdens de halve triatlon maar oa die kuiten én het slechte weer én de hoop Gilbert nog een stunt te zien uithalen hebben me aan mijn zetel gekluisterd gehouden.
Ik heb nu een 5 tal keer wat geprobeerd om mijn snelheid wat te trainen ; deze week eventjes recuperen om zaterdag dan nog eens tussen de 32 en de 35 km te lopen. Dan weer een week met nog eens een intervalleke en weer een lange duurloop en dan is het weer afbouw naar de eerste marathon van het herfstseizoen...
Verelden week 80 km / 2011 1.870 km / 84 kg vanavond na het eten (vandaag terug aan 'dieet' begonnen...)
De voorbije week alle dagen gelopen en zo inderdaad 100 km afgehaspeld . Maandag, dinsdag en woensdag telkens 20 km. Zondag daarvoor had ik ook al 20 km gelopen dus dat was dan 4 dagen na mekaar elke dag 20 km. De twee dagen daarvoor had ik dan weer telkens 15 km gelopen. Donderdag een recuperatieloopje van 10 km , vrijdag volle bak interval op een helling, ook weer ongeveer 10 km, zaterdag weer recuperatieloopje van 10 km en deze morgen weer 10 km interval . De wiskundig geschoolden onder de lezers tellen dit na en zien dat de rekening klopt : 100 km...
Over de drie keer 20 km kan ik kort zijn : telkens traag gelopen, respectievelijk aan 6.07 , 6.15 en 6.24/km De laatste keer zo traag omdat ik mijn hartslag onder controle wilde houden en dat lukte ook vrij goed : gemiddeld 130 en nooit boven de 135 gegaan. (Mijn maximum hartslag is 170, al haal ik dat niet makkelijk meer. Hartslag in rust moet ongeveer 45 zijn, 's avonds voor tv zit ik soms eens te kijken samen met de klok van de voetbalmatch en dan zit ik rond of iets onder de 50.) Het recuperatieloopje donderdag leek mij echt wel nodig om niet overtrained te raken. In regen en wind - het was echt pokkeweer maar dat vind ik niet erg, zelfs plezant voor een uurke ... - liep ik makkelijk aan 6.19 aan een hartslag van gemiddeld 125.
En ik had aangekondigd dat ik deze en volgende week wat op snelheid ging trainen. Vrijdag dus interval op de helling van de finste piste : de lange kant ongeveer 150 meter, de korte kant 50. Snel (5.05/km) zonder inlopen de ongeveer 3 km tot aan de helling , die dan 10 keer lang en kort op na mekaar met telkens een 90 seconden tussen én dan nog tempo terug (5.25/km ). Gemiddeld aan 5.32 en slechts 25 seconden verwijderd van mijn recordtijd april 2010 op deze training.... Het was echter zwaar geweest...
Zaterdag dan 'supertraag' 6.38/km met hartslag rond de 120. Zondagmorgen, deze morgen dan , weer zwaar gaan intervallen : snel naar de finse piste (weer 5.05 ) en dan 4 keer 2 km. De eerste 1.5 km (inclusief de helling ) telkens snel, 500 meter telkens echt traag recupereren. De 3de keer moest ik wat tempo matigen , het ging echt niet meer top... En dan terug naar huis 'traag' maar toch nog aan marathontempo (vier uur = 5.40/km...). Gemiddeld 5.23 en daar was ik content mee.
En aub , ik weet ook wel dat wat ik snel vind voor de meesten gewoon recuperatietempo is, ik weet gewoon dat ik niet rap ben...Volgende week doen we nog minstens 3 x die 'snelle ' intervallen . Dan zijn we bijna eind juli , de 2 of 3 weken daarna dan wekelijks een traag tochtje van 30 tot 35 km en dan - als alles loopt zoals gepland - de eerste marathon van het 'herfstseizoen' : 22 augustus Hulsthout... En dat enkel om weer te 'scoren' in de Ultracup...Met wat hou ik mij nu eigenlijk bezig ?
Ah ja, dat moet ik toch nog even kwijt : gisteren enorm genoten van Jelle Vanendert. Ik heb als ik naar zo'n exploten zit te kijken altijd de pretentie te denken dat ik weet wat het is zo af te zien. Hij de km's aftellen en vechten, vechten, ongelooflijk diep gaan om die kerels achter hem te houden, alle pijn overal vergeten, gaan , gaan en nog eens gaan. En ik, sukkel , hetzelfde, sterven en doodgaan (ja twee keer ! ) om ochottekes binnen die stomme vier uur een marathon te lopen, vechten tegen mezelf. Hij absolute topsport , ikke onnozel achterhoedegevecht ... Maar het gevoel is - maak ik mezelf wijs - hetzelfde. Dus zit ik te kijken met een gevoel van verbondenheid, een attitude van : ik weet wat ge nu meemaakt Jelle....Dat is wat sport zo prachtig maakt, moet dat nog meer zijn ?
vandaag 29 jaar getrouwd / deze week 100 km / 2011 1.790 km / 82 kg deze morgen na het lopen (1 kg minder dan 29 jaar geleden... )
Deze week de laatste rustige week, de laatste week tussenspel. Maandag feestje op het werk : veel wijn en veel pizza (ja , ik kan er meer dan één op ! ) . En op weg naar huis zie ik op het terras van een bruine kroeg wat volk verzameld rond een schaakbord. Ondanks de drank veeg ik twee grootsprakerige studentjes elk op 5 minuten van tafel. Een Duitser die een schaaktornooi komt spelen in Antwerpen schuift aan en doet in een eerste partij met mij hetzelfde ; ik delf nu op 5 minuten het onderspit . Maar als die kerel hier een schaaktornooi komt spelen dan is dat wellicht ééntje waaraan naast Duitsers alleen nog inwoners van Mongolie deelnemen ... En om dat te bewijzen pak ik hem in de volgende partij . De derde partij ('decision match') geef ik uit verveling uit handen op een moment dat ik niet meer kan verliezen; ik zie het niet zitten om tegen de traagspelende mof (ja, ik hou niet van Duisters ... ) een langdradig eindspel te spelen . De studenten hebben het door maar de Duitser triomfeert alsof hij Kasparov versloeg. Misschien toch mijn schaken wat onderhouden , er schiet met al dat geloop nog weinig tijd over voor het internet schaken... Ondertussen is de nacht een eind gevorderd en de dag nadien op het werk heb ik wel wat last van de naweeen... Dinsdag dus ook niet gelopen.
Het gaat hier in deze blog over lopen , maar om daarover te zeveren moet er dus eerst gelopen worden . Woensdag dus lopen : 10 km'kes aan ongeveer 5.55 / km. Het ging nog steeds niet makkelijk, maandagavond zat nog steeds in het lijf. Vanaf vrijdag had ik 14 dagen vakantie. Donderdagavond dus niet gelopen om vrijdagmorgen - ik loop veel liever 's morgens dan 's avonds - te kunnen lopen. 15 km aan weer gemiddeld 5.55 , en dat ging redelijk makkelijk op de toch wel zware finse piste. Zaterdagmorgen dan weer 15 km maar ditmaal op straat : tegenwind vertrekken na 45 minuten omdraaien en een halve minuut voor het uur en een half terug thuis staan... Gelopen aan 6.15 en er in geslaagd om de hartslag laag te houden, nooit boven de 130 geweest. Zondag - deze morgen - 2 uur gelopen op de finse piste. De hartslagmeter sloeg weer tilt . Ja, ik stel me telkens weer de vraag of het de hartslagmeter is, maar ik voel niets speciaals dus is het de Garmin zeker... Dus geen hartslag om in het oog te houden maar wel gezorgd dat ik comfortabel liep. En het ging makkelijk . De eerste 12 km aan ongeveer 6.10 - 6.15 en dan , zonder het te weten de laatste 8 km lichtjes versneld tot onder de 6.00, gemiddeld kwam ik uit op 6.07 én makkelijk...
Ondertussen is de last aan de knie verdwenen zoals ze is gekomen : ineens weg. Ons madam had de diepvriezer uitgekuist en daardoor was mijn ijs kouder dan anders (ja , hoe legt ge dat uit) en heb ik mij dus ondanks het vodje toch 'verbrand' aan het ijs.... Er hangt nu een grote blaas te bengelen aan mijn bil, zal wel weggaan vanzelf zeker. En de laatste 2 weken heb ik allemaal gelopen met mijn laatst aangekochte Mizuno's - die Fortissen... -. Awel, die zijn nu ingelopen en ik heb er nu geen last meer van. Goed vind ik ze niet, maar ik erger me er niet meer aan.
De volgende 2 weken staan in het teken van 'de snelheid' : ik wil wat trainen om mijn tempo wat op te trekken. En dat allemaal om 'comfortabel' marathons te kunnen lopen binnen de vier uren.
Deze week 60 km / 2011 1.690 km / 82 kg na de 20 km deze morgen (na het feestje dinsdagmorgen 85 kg !!!)
Deze week nog redelijk kalm aan gedaan; ik stelde reeds dat ik het 2 tot 3 weken rustiger aan ging doen om de batterijen wat op te laden. Ik was en bén nog atlijd bang om overtraind te raken. Vandaar wat kalmere weken, tussenspel....
Maandag niet gelopen, dinsdag 10 km aan tempo 5.50, eigenlijk te snel maar eens vertrokken is het moeilijk om te vertragen. De hartslagmeter deed weer raar ; in het begin én op het einde ging ik volgens meneer Garmin boven mijn maximum... Ik hoop dan altijd dat het de meter is die raar doet. Woensdag zware avond met een klient - vriend : lang geaperitiefd, zwaar getafeld en redelijk wat wijn gedronken. Donderdag moest ik koken voor mezelf en zoonlief, madam was op stap. Snel nog 7 km gelopen voor het eten, 5.51 , al bij al redelijk makkelijk na de zware avond en de korte nacht.
Vrijdag niet gelopen en zaterdag dan 13 km (om op een afgerond weekvolume uit te komen.... ). Vertrokken met de bedoeling aan zeer lage hartslag te lopen maar de meter of mijn hart ging weer de mist in net als dinsdag : in het begin en op het einde ging ik weer tegen mijn maximum. Ik had na deze trage (6.15 ) training wel een goed gevoel; ik leek wel nog 1.000 km te kunnen lopen ... Maar er waren weer andere zorgen : in mijn linkerknie had ik vrijdag bij het uit de auto stappen een krakje gevoeld. Die knie speelde wat op in het begin maar vooral na het lopen . Ijs 's avonds leek wat te helpen maar ik was wel ongerust. Wel opvallend : als ik ergens last heb is het aan mijn linkerbeen : mijn linkerhamstrings (nog atlijd niet volledig weg,) mijn linkerkuit en nu mijn linkerknie...
Zondagmorgen, daarnet , gestart met de bedoeling een uurke te lopen aan marathontempo. Al na 500 meter liep ik sneller en dan maar besloten om eens een uurke volle bak te gaan. Ik zat de eerste 2 km aan 5.16 en kon nog een beetje versnellen. Onderweg had ik me voorgenomen om mijn 10 km tijd af te klokken en dan nog wat uit te lopen ; ik eindigde mijn 10 km in 51.18 , gemiddeld 5.08 of 11.7 km / uur . Daar ben ik content over ; dat is wellicht één van de snelste 10 km's die ik ooit gelopen heb. In mijn 'loopagenda' staat geen enkele 10 km bij mijn 'records' - allemaal belachelijk maar allez ja....- maar ik zie dat ik in mijn recordlopen van rond de 10 km als record heb staan een 11 km rond de 5.05/km, oktober 2010; alle andere records zitten rond de 5.08, dus gelijk aan vandaag. En mijn knie speelde enkel op de eerste 100 meter. Nu , een paar uur later , lijkt het beter dan gisteren na het lopen; raar allemaal.
Volgende week ga ik het nog rustig doen maar dan ga ik 2 weken volle bak snelheid trainen : snelle 10 km's en/of intervallen. En daarna 3 weken weer zachtjes aan lange duurlopen tot 35 km met nog één keer per week een snelle 10 km of interval . Dan moet ik klaar zijn om nog een paar marathons onder de vier uur te blijven...
Deze week heb ik mijn tweede paar Mizuno's in de vuilbak gesmeten : mijn Mizuno 's Wave Cyclone hadden na 1.495 km scheurtjes in de stof. Misschien omdat ze slechts maat 46 hadden en dus misschien net niet ruim genoeg waren, mijn andere schoenen zijn allemaal 47ers. Ik heb -omdat ze wat kleiner waren - met deze schoenen nooit langer dan 20 km gelopen, dan begonnen ze , vooral de eerste paar 100 km , wat te knellen. Voor het overige een goed paar schoenen, maar niet meer te vinden die Cyclones, ik had er mij anders direct een 47'er van gekocht. Want ik zit een beetje met een probleem : ik heb momenteel nog 'maar' 3 paar in gebruik : mijn favoriete schoen, mijn Fusions hebben bijna 1.000 km en ik zou er dolgraag nieuwe kopen maar ze maken er voorlopig geen meer... Een paar Mizuno Wave Ultima die ik heel goed vind hebben ook al bijna 1.000 km en zijn ook weer nergens meer te vinden. Mijn laatste aankoop was een paar Mizuno Wave Fortis maar die vind ik niet zo goed, ik heb er dan ook nog maar 80 km mee gelopen, het verbetert wel een beetje ... Ik had het kunnen weten, de naam alleen al, Fortis .... Ik heb nu dus enkel al wat te oude schoenen én een paar nieuwe dat niet comfortabel voelt . Dus tijdens de solden op zoek naar nieuwe schoenen !
Deze week 40 km / 2011 1.630 km / 81 kg na het lopen vandaag
Ik zit een beetje met een dubbel gevoel vandaag. Het was vandaag de laatste marathon van de Ultracup voor de zomerstop, de Child Learn marathon, ergens in Nederlands Limburg. Ik heb de hele week zitten dubben over meedoen of niet. Er waren een hoop redenen om niet mee te doen. Het parcours bestaat uit 6 rondjes van 7 km en dat vind ik niet echt marathonlopen, het parcours schijnt bovendien licht golvend, zelfs heuvelachtig en dus 'pittig' te zijn. Ik was de eerste dagen na de 'nacht' ook nog niet echt gerecupereerd : de benen voelden echt zwaar aan, meer dan na andere marathons en/of ultras en er was al voor de 'nacht ' het gevoel van overtraining. En, dat laatste gaf de doorslag, het ging warm , zelfs heet worden... En wat blijkt nu, zo rond dit uur zijn ze ginder gestart, het is verdomme bijna ideaal loopweer. Allez ja, het is nu al ver gekomen, ik zever nu ook al over marathons die niet gelopen worden...
Deze week, het recupereren was wat moeizamer dan anders, 'slechts' 30 km gelopen. Gewacht tot donderdag om terug de Mizunos aan te sjorren : 10 km aan gemiddeld 5.48 dus eigenlijk te snel voor de geplande recupereatieloop, het ging ook redelijk. Zaterdagmorgen en zondagmorgen - vandaag dus- dan weer 2 keer ongeveer 10 km. Zaterdag traag, 6.22/km en hartslag rond de 130, had eigenlijk nog wat lager gemogen. Vandaag - zondag - iets sneller 6.06 /km omdat ik op de hellingskes de gas voor 150 meter opendraaide.
Wel, ik ben van plan om tot half juli 'relatieve' rust te nemen, een paar kalme weken in te bouwen zonder lange duurloop en zonder overdreven op snelheid te trainen. Elke loopdag , 4 of 5 per week, rustig 10 km . Zomerstop zou ik dat dus durven noemen. Eind juli en augustus beginnen we dan aan de 'voorbereiding' van de tweede jaarhelft : in de herfst en de winter wil ik toch 4 of 5 marathons lopen en toch misschien ook nog één ultraloop, ik moet het nog eens goed bekijken.
Maar nu eerst 'genieten' van de zomerstop... Eens zien of ik dat kan , zo twee weken zonder lange duurloop...
deze week 30 km/ 2011 1.590 km / 80 km na de 10 km deze morgen (deze week toch even gepiekt op 84 kg !) o
nacht van west vlaanderen, terug onder de vier uur !
Gisterenavond tijdens de nacht van West Vlaanderen de marathon gelopen. Ik bekijk net de uitslag en zie 3.59.16 en ik denk, nog 8 seconden trager dan ik zelf had afgeklokt . Ik vind Mark niet in de uitslag en zie dat ik op de uitslag van verleden jaar aan het kijken ben. De uitslag 2011 vermeldt inderdaad mijn zelf dus correct afgeklokte 3.59.08. En neen, ik liep niet beter dan verleden jaar : toen werkte de electronische meting niet , ik liep toen ongeveer 3.58.50. Ik ben echter wel uiterst tevreden over de nacht van gisteren : ik knoop terug aan met het 'vieruren' lopen . Maar ik heb nog nooit een marathon zo bewust en zo langdurig gevochten met die vieruren obsessie als gisteren ... man man...
Rond 16 u 30 staat de Mark voor de deur. Om 18 uur draaien we de parking op van een klein winkelcentrum ongeveer 200 meter voor de sporthal. Ruim tijd dus om nog wat te eten , rustig aan te kleden en nog wat te babbelen met bekenden. Ja, het vele lopen de laatste tijd zorgt ervoor dat ik al wat volk herken én ook zelf herkend wordt. In het startvak, even voor 20 uur, schuif ik samen met Mark wat naar voor , hij wil weer 3 u30 lopen. De eerste 2 x 2 km zijn de snelste van de marathon ; 5.17 en 5.25 Eens uit het centrum begint het gevecht tegen de wind richting Lichtervelde , de terugweg is dus - de verstandigen onder u zien hem al aankomen - meewind. Het weer is uitstekend voor een marathon : niet te koud - het wordt ook na het invallen van de duisternis niet koud- en regenachtig, af en toe krijgen we een zeer licht buitje op ons hoofd. Ik had dus evengoed mijn singletje kunnen aandoen... Maar de wind maakt het wel enorm zwaar.
Ik nestel mij in een groepje om te schuilen voor die vermaledijde zuidenwind. Eigenlijk loopt dat groepje wat te snel, rond 10 km komen we door rond 54.30, ik hoor iemand vertellen dat hij mikt op 3.50. Ik zie nu dat mijn Garmin de afstand weer overschat , net als verleden jaar. Ik loop dus trager dan hij aangeeft en daar moet ik rekening mee houden. Achteraf blijkt de overschatting 3 seconden per km; ik kom daardoor net als verleden jaar op het einde weer in de problemen... Ik twijfel : meevolgen en uit de wind blijven met het risico mijn motor op te blazen of tempo minderen en een ander groepje zoeken. Het probleem lost zichzelf op : aan de bevoorradingspost van 11 km vind ik mijn eigen drank maar de paar seconden vertraging zijn genoeg om het groepje kwijt te spelen. Verleden jaar had ik niet genoeg gedronken , die verdomde bekers ook; dit jaar zouden zij mij niet zitten hebben, ik had dus op 3 posten een halve liter sportdrank gezet , opvallend ingepakt en overal makkelijk gevonden. Maar daar loop ik dus ; helemaal alleen tegen de wind én ik moet zelfs goed opletten om op het parcours te blijven. De doortocht langs de markt van Lichtervelde is zwaar op de kasseien. Dan draaien we na wat smalle dorpsstraatjes terug de velden in . Rond km 15 krijg ik een zware dip. Het is weer een stuk tegenwind en licht bergop . Vlak parcours zeggen ze over dit parcours, er zit toch heel veel vals plat in... En ik heb belange niet genoeg voorsprong op het schema om gas terug te nemen. Ik loop een 100 km loper voorbij die ik ken, hij begroet mij enthousiast maar stopt aan de drankenpost om rustig te drinken en dat kan ik mij niet permitteren, die vier uur hé..
En dan buigt het parcours en gaan we frontaal noord ; meewind én bergaf. Ik vind een tweede adem, zie dat het sneller gaat en vind nu zowaar terug een groepje. Op km 20 kom ik door aan ongeveer 1 u50, ik zoek naar een halfweg bord maar vind dat niet...De doortocht door Torhout is ook weer anders dan verleden jaar, we lopen blijkbaar wat meer door het centrum. Ik val terug alleen maar het gaat wat beter. Het is nu weer volle bak tegenwind, die verdomde wind wil maar niet minderen...Ik pik aan bij een loper en dat blijkt een ervaringsdeskundige , meer dan 130 marathons én geen dikke nek ... We lopen een tijd in mekaars buurt, hij loopt echter vrij onregelmatig. Dan sluit een 100 km loper aan, ook weer een vage bekende; de eerste keer negeren we mekaar maar de tweede keer herkennen we elkaar van in Steenbergen. De Reus loopt alsof hij aan het wandelen is, hij praat alsof hij naast mij in de bus zit ... Vandaag zag ik dat hij niet aankwam, hij liep nochtans gemakkelijk... Ik kan lang profiteren van een klein groepje met een fietser om uit de wind te blijven. Na de drankpost van 29 km loop ik weer alleen en dat zal voor de rest van de marathon zo zijn. De doortocht door Lichtervelde is nog zwaarder, de kassei doet nu echt pijn. Mijn 2 km tijden lopen nu terug ; tot km 28 km ging ik niet boven de 5.35, er komt nu een 5.40 en 2 maal een een 5.52. Vanaf km 36 , terug meewind blijf ik tot op het eind zitten rond 5.45. Ik besef nu zeer goed dat de Garmin weer de mist ingaat en dat ik verdomd moet opletten. Aan de kmborden zie ik dat ik tegen minstens 5.50 moet blijven lopen om binnen de vier uren binnen te zijn. En vanaf km 33 , 34 ben ik in het rood aan het gaan.
Ik loop nu echt te snel voor wat ik nog aankan maar het moet, het moet , die verdomde vier uur. Ik denk met spijt in het hart terug aan die zes uren lopen waar die tijd geen rol speelt, hier is er die vier uren obsessie. Ik loop nu veel volk voorbij , stappers en mannen die serieus aan het zwalpen zijn. Hier en daar probeert er één aan te pikken en soms krijg ik de opmerking ' in ovedrive'. Ik loop dus echt te puffen, de ademhaling snel in twee keer in en in één keer uit en ik tel de minuten en de km's af. Het is nu soms echt hallucinant, sommige stukken weg zijn nauwelijks verlicht en het is daar dan ook pikkedonker. Op elke km aanduiding zie ik dat ik niet mag vertragen, geen mogelijkheid om even te stappen of om even voor langere tijd een iets lager tempo te lopen. Het aftellen naar die vier uur helpt en ik kom het centrum van Torhout in , het hellingske van een 50 meter verteer ik goed en dan weer door dat centrum . Ik roep en vloek nu echt , ja , dat was ik madam ! Ik zie dat ik geen overschot zal hebben , even sla ik in paniek als ik muziek hoor links en zie dat we rechts moeten lopen, is het er dan nog een hele lus te maken ? Maar dan herken ik de laatste 100 meter , het moet ook want die vemaledijde Garmin geeft 3.58. Ik loop nog steeds wroetend over de meet en druk af en zie 3.59.08, opluchting , opluchting. En hijgen, was me dat een tocht ... Het duurt een paar minuten voor ik op bij mijn positieven ben, de sportdrank krijg ik met veel moeite binnen. Allez, het is dan toch weer eens heel nipt gelukt !
Ik zie de gezellig babbelende Antwerpenaar van in Geldrop, ik was hem voorbijgelopen rond km 35 en samen gaan we te voet terug naar de sporthal. Hij blijkt de organisator van de marathon in Lint , wordt door hem georganiseerd omdat het zijn 100ste wordt. In de douches zie ik nog de 130er, hij finishte in 4.04. Er is nog lauw water, dat valt dus mee. In de zaal zie ik Mark, 3.43 een dikke klop gehad in de laatste helft en pijn aan de lies, hij lijkt niet echt gelukkig . Ik vind een mooie foto van mezelf - ik ben dan ook een knappe kerel- , we eten een pak friet en drinken een pint. We zijn alletwee te moe voor een tweede pint en vertrekken naar huis. Onderweg komen we in een zeer fikse regenbui terecht en we hebben het over die 100 km lopers die deze bui niet kunnen schuilen in hun auto... Ons plan om in onze gemeente nog ene te gaan drinken laten we varen, wij zijn twee absolute fuifnummers en toch gaan we slapen, het moet dus erg geweest zijn ! Ik laad mijn sportzak nog uit en kijk nog naar de herhaling van het nieuws en kruip dan moe, verschrikkelijk moe in mijn bed. Ik word 's nachts nog eens wakker van de kramp, roepend van de pijn een muur gevonden om tegen te stretchen...
Dit was dan ook een zeer zware marathon.. wellicht, en ik val in herhaling, ik heb nog nooit zo lang en bewust gevochten met de vier uren grens. En om die reden - en omdat het onderweg al bij al soms gezellig keuvelen was - is het dan toch weer eens een memorabele marathon geworden.
deze week 50 km / 2010 1.560 km / 80 kg de morgen na de marathon
overtraind en volgende week nacht van west-vlaanderen !
De twijfel van verleden week is gebleven. Heb op het 'world wide web' wat zitten lezen rond 'overtraining' en een aantal symptomen van het parasympatisch overtrainingsyndroom (hallo...) herken ik : snel moe , slapen als een os en grote slaapbehoefte, niet echt goesting om te gaan lopen en lage hartslag en snelle daling hartslag na inspanning. En volgens zowel vader als zoon mister Spartathlon - ik zag hen deze week alletwee een paar keer - heb ik inderdaad misschien wat te veel wedstrijden gelopen de voorbije maanden, mijn lichaam is dat (nog) niet gewoon ...
In alle geval, ik heb er weer 60 km opzitten deze week. Maandag niet gelopen. Dinsdag 10 km, gemiddeld aan 6.04 , sneller dan vooropgesteld maar de jonge mister Spartathlon vervoegde mij en ja dan laat ge u onbewust een beetje opjagen . Ging al bij al redelijk vlot. Woensdag dan 11 km op een uur, 11 per uur dus zeker, 5.27. En daar was ik helemaal niet content van ; ik zou denk ik niet sneller gekund hebben en ik was kapot. Diezelfde avond schuimde ik het internet af op zoek naar info over overtraining... Donderdag dan zeer rustig gaan uitlopen, gemiddelde aan 6.13 en dat ging al bij al vlot. Vrijdag rust.
En zaterdag dan de laatste zware inspanning voor de nacht van West Vlaanderen. Ik wist niet goed wat ik zou doen, naar de finste piste voor ongeveer 20 km tegen een zeer matig tempo, niet te wild omwille van dat overtraind zijn. Na 500 meter - het liep als een trein ... - zag ik dat ik iets boven mijn marathontempo zat en ik besloot om dat tempo te proberen aanhouden. De hellingen - 2 x 150 meter per toer , 6 toerkes , dat is dus volgens mijn rekenmachine 12 keer en dat maal 150 meter is 1.800 meter - ging ik volle bak op en voor de rest gewoon tempo. En het ging wonderwel goed : ik liep weer bijzonder gelijkmatig en versnelde onbewust zelfs in de tweede helft . Op 2 uur deed ik volgens mijn Forerunner 21.68 km , gemiddeld 5.32 / km en dat zonder echt diep te gaan. Waar was die overtraining nu ? De omstandigheden waren wel ideaal : het had net geregend , het was niet echt warm en ik loop sowieso altijd beter 's morgens na een zeer sober ontbijt dan 's avonds net na 'veel' eten. Ik was verdomme echt content, zelfs licht euforisch.
Zondag , vandaag , dus nog even gaan uitlopen. De oude mister Spartathlon was met de fiets een toerke gaan doen, lopen ging niet, overtraind... Hij bracht me terug met de voetjes op de grond : een goede dag wil niet zeggen dat er geen probleem is... De rustige 10 km die ik daarna deed waren goed; 6.18 /km en hartslag niet boven de 125; maar ja dat is misschien net een teken van die overtraining, wie zal het zeggen...
Volgende week vrijdag is het de nacht van West Vlaanderen. Om meer dan één reden kijk ik daar naar uit. Er was verleden jaar die memorabele aankomst : om diverse redenen werd ik gedurende die 5 tot 10 minuten na de finish helemaal weggeblazen door emoties. De terugweg naar huis op die nagenoeg lege autostrades zal ik ook niet licht vergeten. Het was toen mijn eerste 'kleinere' marathon en ik heb toen genoten van de sfeer onderweg. Ook enorm afgezien op het einde in het donker... En ja , dan is er nu toch ook de angst om te falen; een tweede Ijsselstein, dat mag mij niet overkomen. Eigenlijk moet ik gewoon terug onder die verdomde 4 uur geraken... Veel zal afhangen van de omstandigheden, het zal wellicht niet te warm zijn maar er komt wind, ook al geen ideale loopmaat. Twijfels dus. Maar als het goed uitdraait, wel dat zou het wel eens een memorabele marathon kunnen worden.
deze week 60 km / 2011 1.510 km / 80 kg na het lopen deze morgen
In de week na de verschrikkelijke marathon van Ijsselstein toch al direct terug 60 km gelopen. Donderdag recuperatieloop 9.15 km in een uur, goed gevoel, hartslag rond de 125, content. Vrijdag - al wat overmoedig zeker - vertrokken voor een snelle 10 km : het werd een zeer snelle 7 km in gemiddeld 5.05 gevolgd na een wandel en uitpufpauze door een strakke 4 km aan 5.35. Doel bereikt, meer dan 11 km in een uur maar ik had gedacht ze vlak te lopen en niet in twee stukken...
Zaterdag dan weer 10 km wat gaan uitlopen maar dat lukte niet zo goed : het was warm, ik had 2 dagen heel zwaar (ja ik ben geen echte werker... ) in mijn tuin gewerkt en ik was wat met Mark aan het babbelen geraakt, geen goed gevoel. Zondag , vandaag dan, 30 km . Drie km minder dan voorzien, ik kreeg het te zwaar en wilde niet forceren. Het harde labeur in de tuin, de marathon van een week geleden en het plakkerige weer (ik zweette als een koe met hoge koorts...alhoewel ; zweten die ? ) waren hopelijk de oorzaken.
Vandaag heb ik me - ondanks die negatieve test - dan toch maar ingeschreven voor de marathon van de nacht van Vlaanderen 17 juni; ik ga samen met Mark. Ik hoop daar dan weer te kunnen aanknopen met het vierurenlopen, dat zou eigenlijk toch wel moeten. De volgende 2 weken misschien wat rustiger aan doen; de snelheidstraining beperken tot 5 km in plaats van 10 en nog een keer traag maar zeker 20 km, zaterdag. Ja, er is weer wat twijfel. Twee maand geleden loop ik een persoonlijk record op de marathon, 3 weken geleden een zeer goede 6 uren en daarna raak ik niet meer vooruit. Twijfel dus , we zien nu wel.
Deze week nog wat zitten kijken naar wat over de marathon van Ijsselstein gepubliceerd werd. De man van de Ultracup zou wel eens gelijk kunnen hebben : misschien wordt dit ooit nog een echte cultmarathon . Mijn hopelijk slechtste prestatie ooit maar wel een belevenis : 126 toerkes van 335 meter, 126 keer voorbij het publiek, de speaker, de bevoorrading ... Slechts 17 deelnemers waarvan er 4 of 5 uitstappen , 4 of 5 lopen voor een tijd dus geen tijd voor het publiek en als gevolg daarvan de overige 7 (ongeveer) die gaan lopen met de sympathie van dat publiek. Op het einde nog met 3 man op de baan. Nog nooit werd ik zoveel aangemoedigd als verleden week; zag ik er dan zo slecht uit ? Toch twee tips voor de organisatie : zet het podium naast de baan en laat de lopers tussen publiek en podium lopen én hou uw ceremonie als iedereen is aangekomen; thuis gaan we ook allemaal samen van tafel -- allez, bij mij vroeger thuis was dat zo...
Dus deze week en volgende week staat in het teken van de twijfel : die moet weggelopen worden !
Deze week 60 km / 2011 1.450 km / na de 30 km en veel zweten en 2.5 liter drinken 79 kg
Gisteren marathon van Ijsselstein. Slecht geslapen. Rond 8 u30 opgestaan, naar de bakker , wat spaghetti gegegeten (hetzelfde verhaal als voor Steenbergen), de auto in en op weg voor de ongeveer anderhalf uur naar Ijsselstein. Ik parkeer me naast twee auto's met Belgische nummerplaten en zie een paar bekenden van Steenbergen en Stein, we babbelen wat. Aan de inschrijvingstafel blijkt dat er slechts 17 (zeventien ! ) lopers zijn ingeschreven voor de marathon. De enige dame in het gezelschap is zeker van de overwinning en ik, ik weet nu al dat ik in een marathon nooit dichter bij het podium zal eindigen als vandaag...
Het is koud en winderig en men raadt me af om in mijn singletje te lopen, de anderen hebben allemaal iets aan met lange mouwen. Aan de start blijken we met een 5 tal Belgen, enkel en alleen hier omdat deze marathon deel uitmaakt van de marathon en ultracup. De speaker van dienst - die komt later nog in het verhaal voor ! - heeft het over een internationaal gezelschap. Ik taxeer de andere lopers en besef dat er ik veel kans maak op de laatste plaats. En dan wordt er gestart. Inderdaad een betonnen piste waarvan dan nog een stuk wordt afgesneden om door een tent te lopen. Het loopt daar niet makkelijk , er liggen platen op de grond en die veren nogal, de bocht uit de tent is ook aan de scherpe kant. Er is zoals gezegd veel wind en die staat in een lang stuk (het stuk waar het publiek staat) volledig op kop en dus in het andere lange stuk in de rug.
Ik vertrek volledig achteraan en wordt na enkele ronden alleen achtergelaten door de paar lopers die traag gestart waren. Ik loop het eerste uur enkel de dame voorbij. Ik loops volgens mijn Forerunner tegen 5.20 - 5.30. Er lijkt echter iets niet te kloppen : volgens het scorebord loop ik per ronde 1.52 - 1.54, 1.54 moet ik lopen om in 4 uur binnen te zijn, ik loop dus trager dan mijn Forerunner aangeeft. En al vlug heb ik door dat die de lengte van de piste fors overschat ... En al na het eerste uur heb ik door dat deze marathon binnen de 4 uur niet zal lukken. Ik heb nauwelijks een minuutje voor op het 4 uur schema en heb toch het gevoel te snel te gaan... Bovendien komt al na 15 km pijn opdagen in het linkerscheenbeen, ik wijt dit aan overbelasting ten gevolge van het rondjes draaien. Ik hou wat in en de pijn verdwijnt even onverwacht als ze kwam opdagen. Maar de trend is gezet , halfweg zit ik maar een tweetal minuten voor op marathonschema. Erger is dat ik nu al fors vertraag : mijn laatste km's slaag ik er niet meer in om het rondetempo van 1.54 aan te houden, het is gemiddeld 1.57 geworden...
Ondertussen is het warm geworden en de zon schijnt ongenadig. Iedereen ontdoet zich van zijn extra shirt, ik kan gewoon verder. Ik drink zeer regelmatig maar wellicht te weinig ; het is uit bekerkes en dat is dan maar telkens één slok ; ik heb nog nooit een marathon goed gelopen als er uit bekerkes moet gedronken worden. De speaker doet zijn job fantastisch : mijn nummer is door de wind dikwijls onleesbaar en het duurt een tijd eer hij mijn naam kan traceren. Hij ziet dat ik laatste of toch ongeveer laatste loop en heeft het uitgebreid over mij ; hij heeft het over mijn shirtreclame en hij gokt volgens mij als hij mijn beroepsbezigheden akelig perfect aan het aanwezige publiek omschrijft... Want publiek, ja dat is er inderdaad. En de interactie met het publiek is plezant . Rondes lang doe ik handje klap met de kinderen die erom vragen, het levert me de sympathie op van hun niet onknappe moeders en de jaloezie van de vaders. Van de optredens en de randanimatie zien we weinig of niks ; dat is een beetje een tegenvaller.
Ondanks het fors vertragen haal ik nu toch ook 2 mannen af en toe eens in. Minstens 3 lopers (waaronder de dame) stappen uit. Door de wind en door het steeds warmer worden wordt het echt zwaar. De overige Belgen zijn allemaal doorwinterde ultralopers en die stomen door zonder snelheid te verliezen. Ik begin vanaf km 30 regelmatig te stappen en zoek naar de oorzaak van het falen. Een slechte dag gewoon , dat is een mogelijkheid. De gezondheidsperikelen misschien , ik vermeed eraan te denken.. Het te weinig drinken ? Of - en dat lijkt mij het meest plausibele - de opeenvolging van wedstrijden - de 6 uur van Steenbergen 14 dagen geleden - is (nog) te zwaar voor mij. In alle geval, ik legde me neer bij het feit dat ik een pak boven de 4 uur zou eindigen. De speaker blijft mij aanmoedigen, blijft het hebben over mijn gemeente en zijn bekende inwoners en over het feit dat ik hier loop te genieten, ik blijk altijd te lachen.
Het laatste uur is dus zeer zwaar zwoegen. De laatste km's zijn we nog met slechts een 4 tal lopers op de piste; de aflossingsmarathonners zijn er dan ook al mee gestopt. Mijn interactie met het publiek werpt zijn vruchten af ; ik word nu door iedereen aangemoedigd . De 150 meter langs het publiek is telkens een kickmoment. We blijven nog met 3 op de baan. Van een Zeeuws Vlaming vermoed ik dat hij één ronde voor mij loopt of dat we in zelfde ronde zitten, van een andere Nederlander zie ik op het scherm dat hij een paar rondes voor mij loopt maar zelf zegt hij dat hij achter mij loopt. Ik jojo met beide van hen. Mijn voorlaatste ronde loopt de speaker met mij mee , hij intervieuwt me al lopend maar kan de laatste ronde niet meer volgen.
En die laatste ronde... Ik eindig deze marathon in 4 u 13 minuten en 16 seconden, nagenoeg exact tegen 10km per uur (een meter minder...) gelopen, een persoonlijk record, nog nooit een marathon zo traag gelopen ! Ik eindig wel op de dichtste plaats ooit, 11de op 13 finishers, 5 zijn er inderdaad onderweg uitgestapt, dat is toch 25%, waren de omstandigheden dan inderdaad slecht ? De Zeeuws Vlaming blijkt een ronde achter mij, hij was even uitgestapt om een 'bouillon' te drinken, ook hij (normaal goed voor minder dan 3 u50 ) had een heel slechte dag. De andere Nederlander moet nog twee of drie ronden. In de douches babbelen we nog wat. De winnaar , een uur en twintig minuten voor mij geeindigd hangt er ook nog rond; zij hebben wel voor hen doen normaal gelopen, er is dus niets mis met de omloop - volgens mijn Forerunner heb ik een marathon van 44 km 200 gelopen ! Ik drink nog 2 bekers wijn met de Zeeuws Vlaming - ik babbelde ook al met hem in Steenbergen -en vertrek naar huis. In Antwerpen stop ik om een zak friet te gaan eten , drink nog een glas en stoom door naar huis. Madam zit in de zetel naar TV te kijken, reageert niet op een vraag en ik besluit me dan maar in het feestgewoel op de markt te werpen; onze voetballers spelen ook volgend jaar in tweede klasse maar een volksfeest dat pakken ze ons niet af... Ik vind mijn vrienden niet , pak dan maar een paar pinten met een paar vage kennissen en ga na een zware dag moe en slechts half voldaan slapen...
Deze week (weer... ) rustig : Steenbergen is nog geen 2 weken geleden én morgen is het weer van dat , lopen om onder de 4 uur te blijven. Maandag een kleine 10 km gaan uitlopen, toch nog aan 6.09 en redelijk gemakkelijk, content van. Dinsdag dan laatste keer lopen ; interval . Iets meer dan 7 km aan gemiddeld 5.22, stukken onder de 5.00 gelopen... Training (weer ...) verstoord door mijn dorpsgenoot ultraloper, die maakt er de laatste weken een gewoonte van met mij mee te lopen. Ik vind dat goed voor 5 minuten maar dan ... En hij loopt ook veel te snel voor mij. Daarom één spurtje minder dan voorzien, maar al bij al toch content. En dan vandaag , zaterdag, de klassieke 3 km de dag voor. Al na 2 minuten botste ik op Marc en ja , daar dan de 20 minuten mee vol gemaakt en dus weer te snel gelopen , gemiddeld 5.33 , misschien mijn tempo voor morgen. In alle geval , het ging redelijk goed.
Heb als startnummer 114. Ofwel is dat eigenlijk nummer 14 en dan is dat een flop, dan zijn we morgen met pakweg 20. Ofwel gaat men meer volk toelaten dan de vooropgestelde 100 en dan wordt dat wellicht drummen morgen. En ja, nog wat op die website zitten kijken : dat moet toch iets speciaals worden... 126 rondjes van 335 meter, om binnen de 4 uur te eindigen dus rondjes van 1minuut 54 seconden. Een seconde sneller en /of trager per ronde is iets meer dan 2 minuten op de eindmeet ... Allez, ik ben echt nieuwsgierig.
En ja, ik vraag me ook wel wat af of dit wel kan , een marathon lopen 2 weken na een 6 uren... Dat gaan we morgen dus zien of dat kan. Ik heb er wel goede hoop op. Er is alleen wat ongerustheid over de gezondheid , ik heb weer wat meer last dan gewoonlijk. De linkerhamstring zit er nog, ik voel ze nog maar ijs en de ontstekingsremmers zullen er wel voor zorgen dat die spier morgen niet hindert. De locatie is ingevoerd in de GPS, ik moet nog enkel mijn loopgerief bij elkaar zoeken. De marathon begint slechts om 12 u30 dus 9 u 30 hier doorrijden is meer dan genoeg, ik kan dus nog rustig ontbijten én uitslapen.
Allez, nogmaals , ik ben echt nieuwsgierig voor morgen.
Steenbergen, de wedstrijd van verleden week, zit nog in mijn hoofd en uiteraard nog in mijn benen. Eerst nog even over in het hoofd . Een week na blijf ik Steenbergen de tofste loopervaring vinden die ik al had en dat om diverse redenen . En ik weet dat ik in herhaling val maar ik blijf er van genieten . Ik was gewoon fier op mijn prestatie . Ik weet nu dat ik 50 km in 5 uur kan lopen - ik zat er in Steenbergen 1 minuut boven, dus dat moet kunnen - en ik weet nu dat de 60 km ooit haalbaar moeten zijn. Ik liep ook 2 marathons boven de vier uren voor ik onder die 'magische' (pff...relativeren aub ) grens dook, die 60 km is voor mij ook zo'n grens. En de sfeer , awel dat is wat ik zoek in marathonlopen en ultralopen : dat gevoel van we zijn hier samen aan iets bezig en ieder op zijn niveau haspelt dat hier af : 6 uurlopen ( in 12 uren en 24 uren zal dat nog meer zijn ) is op dat vlak wellicht het hoogst bereikbare : iedereen loopt even lang, samen uit , samen thuis... En op dat vlak was Steenbergen fantastisch. Het verschil met Stein is de aanwezigheid van die 24 uren lopers, dat maakt die specifieke sfeer in Steenbergen... En wat minder volk, dat oogt wat gezelliger. En ja, de mensen zullen me hier en daar al wat herkennen zeker ... En de benen ; daar kan ik kort over zijn : ik weet het niet, twijfel , lopen gaat goed maar ...
Ik hou dit jaar het klassement van de ultracup wat in het oog en probeer dus aan zoveel mogelijk wedstrijden mee te doen. Volgende week - dus twee weken na Steenbergen - is het de Ijsselsteinse marathon (www.dijm.nl) en daar heb ik me gisteren voor ingeschreven , vandaag bevestiging deelname gekregen. Lijkt mij echt iets speciaals : meer dan 100 toerkes op een betonpiste van pakweg 400 m, een stuk daarvan door een tent en heel de tijd optredens, maximum 100 deelnemers. Als dat een saaie boel wordt , wel dan eet ik mijn Fusions op... Maar probleem natuurlijk, hoe bereidt ge een marathon voor twee weken na een 'slopende' 6 uurloop.
Dus rusten, toch een paar dagen. Donderdag vertrokken om eens te zien wat dat geeft terug lopen. Was van plan om het heel kalm te doen, recuperatieloop tegen 6.40 /minuut. De benen waren de eerste honderden meters verschrikkelijk zwaar en de linkerhamstring (niets van gevoeld in Steenbergen met dank aan 2 pillekes ontstekingsremmer de dag voordien) speelde weer op in het begin. Na een dikke km begon alles wat los te komen en viel het eigenlijk allemaal wel mee. Op de finse pinste loop ik mijn dorpgsgenoot van de 24 uur op het lijf en ja, uiteraard moet ge dan vragen hoe het is, ik begreep niet hoe hij na die kwetsuur nu al terug op de been was... Dus 10 km veel te rap aan gemiddeld 6.00. Zaterdag dan vertrokken voor 2 uur, dat was het plan. Ik zou ook wat snelheid inbouwen want er moet toch op die marathon onder de vier uur gelopen worden, nu zeker met mijn nieuwe 'schuilnaam'... Ik had echter al heel snel door dat én Steenbergen én het verjaardagsfeestje van mijn petekind van de dag voordien ( goeie wijn en lekker eten) nog in de benen zat ; het was wroeten. Dan maar beslist om wat sneller maar korter te lopen : 11 km op exact één uur en met een spurtje of 6 er tussen.
Zondagmorgen dan op weg voor de 2 uur van gisteren. Weer kon ik mijn snelheid niet laag genoeg houden. En toen ik dan nog Mark voor mij zag lopen (hij gaat mee naar de Nacht van Vlaanderen... ) kon ik niet anders dan hem inhalen en even met hem meelopen, dus weer te snel. Dan maar beslist om de lijn door te trekken en nog eens voor snelheid te gaan : nog eens 2.6 km volle bak en dan een 15 tal minuten uitlopen. Uiteindelijk bleek ik 13 km gelopen te hebben gemiddeld aan mijn marathontempo. Deze week doe ik wellicht maandag - morgen - nog een zeer zeer rustige 10 km, dinsdag een snelle 8 km en dan de rest van de week met mijn poten omhoog om zondag dan weer te proberen om beneden de vier uur te blijven, ik heb mezelf wat aangedaan ...
Ook nog eens gaan kijken op mijn oude adres. Daar lijkt alles terug normaal en de ongewenste bezoekers lijken geweerd. Ik ga toch niet terug , hier vind ik het voorlopig beter. Ik blijf wel een aantal blogs volgen op sport.be. Wie mijn wekelijks gezever van de voorbije 3 jaar wil lezen : http://blog.sport.be/50_42195_400/.
deze week 35 km/ 2011 1.330 km / 81 kg voor het lopen deze morgen
Voor de laatse loodjes in Steenbergen had ik mijn Ipod geprepareerd : deze 20 songs hielpen mij fantastisch door de laatste 90 minuten en zorgden voor het ultieme runners high ; ik liep in trance... Ik had de volgorde nauwgezet uitgekiend. Opzwepende nummers afgewisseld met totale treurnis netjes opgebouw naar een climax ... De shuffle toets zorgde voor een andere volgorde, hieronder de planning...
There 's a road - Admiral Freebee Angel - Saybia Knockin' on heaven's door - Warren Zevon Waltz +2 - Ellioth Smith Exit music for a film - Radiohead Into you arms - Lemonheads Why does my heart feel so bad - Moby It's rough - Smog Horses - versie greatest Palace Music - Bonnie Prince Billy I see a darkness - Johnny Cash Everytime I try - Spain A certain kind - Soft Machine Russian dance - Tom Waits The suffering song - Willard Grant Conspirancy So slow - live versie - Sophia Viva la vida - Coldplay Hope there 's somenone - Anthony & The Johnsons We carry on - Portishead Farmer in the City - Scott Walker Wolves - Phosphorescent
hoogtepunten :
Knockin' on heaven 's door : opgenomen terwijl hij wist dat hij 3 maand later er niet meer ging zijn. Deze versie gaat dan ook door merg en been, nog nooit een gitaar zo horen klagen. En nog nooit iemand zo horen roepen 'let me in'. Bleek het voorlaatste nummer. Ik wist toen dat ik boven de 58 km zat. Ja, ik was die gek die luid liep mee te zingen , ja ongegeneerd... Absoluut kippenvel moment . Steenbergen blijft voor mij voor altijd 'Knockin' on heaven's door' en omgekeerd...
Bonnie Prince Billy : de versie van Horses is op deze cd klinkt zo opgewekt dat ge d' er alleen maar vrolijk van kunt worden. Was ergens halfweg de playlist beland, ik heb wellicht 4 minuten lopen grijnzen...
Ik was aan het stappen , eventjes uitblazen ,ik had het moeilijk .. En dan kwam het opzwepende 'We carry on'. En bang, weg waren we weer. Ik denk - maar wie kan nog denken na 5 uur en een half lopen - dat ik daarna niet meer gestapt heb...
Gisteren marathon van Ijsselstein. Slecht geslapen. Rond 8 u30 opgestaan, naar de bakker , wat spaghetti gegegeten (hetzelfde verhaal als voor Steenbergen), de auto in en op weg voor de ongeveer anderhalf uur naar Ijsselstein. Ik parkeer me naast twee auto's met Belgische nummerplaten en zie een paar bekenden van Steenbergen en Stein, we babbelen wat. Aan de inschrijvingstafel blijkt dat er slechts 17 (zeventien ! ) lopers zijn ingeschreven voor de marathon. De enige dame in het gezelschap is zeker van de overwinning en ik, ik weet nu al dat ik in een marathon nooit dichter bij het podium zal eindigen als vandaag... 
