loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
In Etten Leur (eigenlijk moet er een streepje tussen dus in Etten-Leur) terug onder de vier uur gelopen , en met een beetje overschot. Verschrikkelijk content , maar dan werkelijk verschrikkelijk , méér zelfs dan verschrikkelijk content, licht euforisch... En ook zeer tevreden : niet gestapt in deze marathon. Plezante marathon trouwens... Morgen of overmorgen meer.
Morgen marathon van Etten Leur; mijn eerste keer daar. Dus deze week een kalme week. Woensdag de 8 km gedaan die ik eigenlijk dinsdag had moeten doen , dinsdag ben ik echter met twee collega's iets gaan eten - was weer vooral iets gaan drinken - en daarna op uitnodiging van onze werkgever naar de film geweest. Allez naar een halve film, na een uurke had ik genoeg van 'Code 37'. Het volleybal op TV was veel onderhoudender ! Dus woensdag gelopen : iets sneller dan marathontempo en dat ging al bij al niet echt vlot maar ook niet zodanig slecht dat ik me daar ongerust over voelde, die midweekloop net voor de marathon voelt nooit echt goed aan...
Maar de 4 km vandaag - ik loop de dag voordien altijd 3 tot 4 km - dat was een afgang . Gewoon marathontempo en ik trapte verdomme op mijn adem , het was ploeteren ... Ik was verdomme blij dat het gedaan was , 4 onnozele km's . Nog nooit meegemaakt de dag voordien. Bovendien - daar had ik woensdag ook al last van - deed mijn rechterknie een beetje moeilijk. En mijn hartslag zat ook al dicht tegen de 150 , en dat op - nog eens - slechts 4 km. Als een slechte generale repititie leidt tot een goeie voorstelling, awel dan breek ik morgen het wereledrecord op de marathon. Zo'n vaart zal het wel niet lopen zeker; we zien wel.
Morgen aan de start met mijn zus. Zal ze wel speciaal vinden die zus van mij. Wordt voor haar derde keer Etten Leur, ik denk dat het haar vijfde marathon wordt. En eerlijk, het zal mij morgen toch ook iets doen, ik -en zij- zijn nogal vatbaar voor emotie... Aan de finish zal ik haar niet zien, ze komt wellicht een half uur aan voor mij. En daarom wil ik morgen niet afgaan, die vier uur moét morgen. Ik weet het , er zijn belangrijker dingen in het leven , maar morgen moet en zal ik onder de vier uur eindigen. Slecht voorgevoel of niet , vier uur verdomme !
Maandag 8 km op het gemak gaan uitlopen. In principe doe ik mijn schoenen niet aan voor minder dan 10 km maar 2 km langer, mijn eten zou in de vuilbak beland zijn denk ik, ik moest dus wel wat inkorten. Het ging makkelijk, 6.04/km ,hartslag rond de 140
Woensdag 10 km weer tegen 6.04 , hartslag iets hoger 144. Ik liep in een roes , dit had ik nog nooit zo meegemaakt, het verbaasde me trouwens dat dit zo gemakkelijk ging... Ik was namelijk 's middags een pizza gaan eten met een klient die ik wat beter ken. Half fleske wijn erbij, 3 limoncellos bij de koffies, en dan nog een bolleke Koninck of drie. Awel, deze mens vraagt zich af of hij niet beter voor elke wedstrijd goed wat alcohol zou inslaan...
Vrijdag speciaal verlof genomen om nog een laatste keer een lange duurloop te doen als voorbereiding voor Etten Leur volgende week zondag. Die lange duurloop vrijdag in plaats van zaterdag betekent toch één dag extra recuperatie. Het parcours gedaan waarop ik in de warmte 2 keer was afgegaan : richting Haasdonk, Velle en dan tot aan de Schelde in Temse en uiteraard terug... De hartslagmeter sloeg weert tilt. Het kan ook mijn hart geweest zijn maar ik ga ervan uit dat mijn Garmin (weer eens ) de mist inging. Op hartslag lopen was er dus deze keer niet bij. De eerste km's waren niet echt makkelijk, dat beloofde niet veel goeds. Gaandeweg ging het echter beter, een fenomeen wat vroeger wees op goede conditie. Ik bleef lopen tussen de 6.10 - 6.20 / km. In Temse kwam ik aan in dezelfde tijd als de vorige keer (1 u 37.30) toen had ik op de terugweg echter een petat van meer dan 15 minuten gekregen. Nu bleef het vlot gaan, meer nog, ik versnelde zonder het te voelen. Ik kwam terug voor mijn deur aan na 3 u 12.30 , 17 volledige minuten sneller dan de vorige keer en een negatieve split gelopen van 2 minuten 30 . Ik liep nog een paar km verder om de geplande 3 u30 vol te maken en kwam zo aan exact 34 km 280 meter, gemiddeld 6.08, dus langer en sneller dan verleden week. Al bij al was ik hier content over, het was niet zonder moeite geweest maar het ging redelijk.
Zaterdag een dikke 18 km. De eerste 11 km stevig tempo (5.17) , met enige moeite kunnen aanhouden . Een kleine 500 meter meelopen met een voor mij veel te snelle jongen (3 u05 in Eindhoven) sneed me even de adem af maar ik kon mij herpakken. Na die 11 km thuis gedronken en dan 7 km gaan uitlopen (toch nog tussen de 6.00 - 6.06 ) en zo nog boven marathontempo uitgekomen voor de totale 18 km, 5.35. Ik had makkelijk een halve marathon kunnen lopen aan marathontempo en dat stemde mij, na de lange duurloop van gisteren, positief... Alleen weer mijn hartslag(meter ?) : gemiddeld 170 en mijn maximum is 175; dit klopt niet...
Zondag , vandaag dus, 9 km en een beetje op een uur , recuperatieloopje, hartslag proper onder de 130, gemiddeld 125. Zonder moeite, plezant, genieten zelfs, in de zon.
En deze week bericht van mijn compagnon van de laatste km's in de Beekse marathon : 'Kees' blijkt verdomme inderdaad Kees te heten. Ik stelde sarcastisch dat alle Nederlanders Kees heten en wat blijkt , in het geval van 'Kees' is het nog waar ook... Ik had aan de organisatie zijn mailadres gevraagd en dat hebben ze daar proper opgelost, Kees mailde mij zelf . Tof. Het lijkt goed te gaan met hem.
En na de voorbije weken heb ik terug moed gevat ; het loopt goed. De trage duurtrainingen lijken er voor te zorgen dat ik sneller loop , raar maar waar. Ik ben dan ook hoopvol voor de marathon van Etten Leur volgende week, daar wil ik terug onder de vier uur. Het zou echt een ontgoocheling zijn moest dat daar niet lukken. Zeker in de eerste marathon samen met (allez, aan de start toch... ) mijn zus.
Deze week 80 km / 2011 2.655 km / 80 kg na het lopen
Een weekske van 65 km in 4 keer. Maandag (na toch 2 dagen redelijk zwaar - zaterdag 23 km, zondag 15 km ) toen ik de eerste meters een goed gevoel had beslist om eens goed door te trekken op 10 km. En content , gemiddeld 5.16 met nog een (klein) beetje overschot. Dinsdag en woensdag niet gelopen. Donderdag weer dezelfde 10 km iets trager maar nog altijd iets sneller dan marathontempo . Ik haalde de 5.34 redelijk makkelijk en dat gaf een goed gevoel.
Zaterdag vertrokken voor lang en traag . Ik had al lang de Aardbeienroute niet meer gelopen. Het was fris maar zonnig, ideaal loopweer. Mijn hartslag hield ik nauwgezet in het oog, ik wilde niet boven de 130. En daar slaagde ik in tot ongeveer km 22. Ik liep makkelijk. De 2 hellingen die ik mij herinnerde op het parcours bleken 2 onnozele molshoopjes die niet eens mijn hartslag deden bewegen. En mijn tempo zat in het begin iets lager dan verleden week maar stabiliseerde zeer snel rond de 6.20 tegen verleden week 6.30. Ik liep met de vingers in de neus. Ik kwam thuis aan na 2u 33. Ik herinnerde mij dat ik die tijd vroeger ook nog had gelopen zonder de hartslag in het oog te houden. Anderzijds deed ik dit traject ooit op 2 u 11... Ik breidde nog een dikke 4 km aan de Aardbeienroute om de 3 uur volledig vol te maken. Zo kwam ik aan 28 km 40 aan exact 6.20 , volgens mijn marathontrainingsboek de ideale trainingssnelheid voor lange afstand... En de hartslag gemiddeld 131, de laatste km's schurkte ik wel tegen de 140 aan.
Zondag - vandaag - zou ik ongeveer 16.5 km gaan lopen, ik zou dan aan 65 km komen voor de week. Dat is nog zo'n onnozel objectief van mij, gemiddeld 60 km per week lopen, zinloos zo'n doel maar ja... Het leek goed te gaan en ik besloot om er een klein beetje een intervaltraining van te maken : snelle stukken aan marathontempo (5.40 ) en de trage stukken aan zesurentempo (6.20) . Maar het ging makkelijk. De eerste 2 km snel ging aan 5.30, de 1.5 km traag aan ongeveer 6.00, daarna ging de vijf keer snel 1.3 km aan 5.00 - 5.10 en de trage 1.3 km aan 5.40 - 5.50, dus allemaal sneller dan voorzien en dat zonder echt helemaal voluit te gaan, wel op de tanden bijten maar niet tot op het tandvlees. Ik zat aan 5.30 gemiddeld , niet slecht voor 16.5 km na een lange duurloop de dag voordien.
Raar maar na een paar slecht aanvoelende weken, zelfs maanden , lijkt het nu beter te gaan. Misschien komt het omdat ik toch al een tijdje niet meer echt tot op het bot ben gegaan . Mijn twee laatste marathons heb ik de laatste 10 km veel gewandeld en eindigde ik nooit echt perte totale - erg eigenlijk, geen karakter ! -. En op mijn 2 laatste lange duurlopen deed ik het rustiger aan, trager dus ook niet echt tot op de bodem. Ik denk dat het daardoor is dat ik op de kortere trainingen dan ook makkelijker wat sneller kan. Het wordt ook weer een beetje mijn weer : ik loop graag in de regen (als het niet té erg is) en in de kou . En ik voel me gewoon ook wat 'gezonder'.
Dus begint het weer te kriebelen. Mijn loopzus liep in Eindhoven 3 u 30.05. Toen ik dat zag heb ik heel hard zitten vloeken. Ik ken mijn zus, die 6 seconden : drama, drama. Maar ze reageerde ook positief : in Etten Leur zou ze nog een poging wagen, daar had ze verleden jaar 3 u 33 gelopen en dat was toen 6 minuten sneller dan Eindhoven . En allez broer , loopt ge niet mee, dat zou ik tof vinden... 'Mee lopen', drie kwartier achter haar aankomen... En toch, zoals gezegd, het kriebelt. Etten Leur is niet ver. Op de marathon loopt ongeveer 200 man, de tweede ronde komen daar zo'n 1.000 halve marathonners bij , dus volk genoeg om uit de wind te lopen. En het wordt meewind de laatste 10 km. Dus nog eens kans om onder de vier uur te raken...
deze week 65 km / 2011 2.575 / 79.5 kg na het lopen deze morgen
De week na de marathon van Brussel. Donderdag heel veel goesting om te lopen en dus de schoenen aangetrokken voor een 10 km, zeer rustig , gemiddeld 6.17 , hartslag onder de 130. De eerste km's gingen geweldig, ik leek met de rem op te lopen en het ging toch snel, later werd het wat moeilijker maar de marathon, die leek reeds verteerd.
Zaterdag nog eens mijn gordel aangegord en met een dikke halve liter vertrokken richting Nieuwkerken voor een zeer trage lange duurloop van 2 u30. Vertrokken aan 6.10, teruggevallen naar 6.35 en gaandeweg gestabiliseerd naar 6.30, ik heb af en toe eens ietspietsie versneld om te zien of mijn Garmin nog wel werkte want die bleef maar exact 6.30 aangeven. Hartslag enkel in de laatste 3 km boven de 130. Via Vrasene en de polder en door het slijk - op verschillende plaatsen wegwerkzaamheden - terug naar huis. Zeer makkelijk gelopen - zelfs na 2 uur zong ik af en toe nog eens met mijn Ipod mee -Het was dan ook mijn weer : regen , soms fel , en niet te warm; ik had zelfs koude handen !
Zondag zou ik hetzelfde doen maar dan op de finse piste én iets korter. Na 2 km kwam ik Mark tegen en dan hebben we samen nog 8 km lopen lullen over lopen (Brussel , volgend jaar Eindhoven , onze test bij Energy Lab - 4november -) en over vrouwen, Mark is een mooie succesvolle man ! Daardoor veel sneller gelopen dan voorzien . Na Mark nog 5 km uitgelopen en zo op exact 1 u30 net iets meer dan 15 km, hartslag nu gemiddeld 139. Mister Spartathlon een paar keer gekruist, niet gesproken, ik liep toen met Mark. Heeft ongeveer even lang gelopen als ik. Pittig tempo. In zijn ogen zat nog niet de felheid van weleer maar hij liep, hij liep, en dat deed mij plezier...
Terug thuis gekomen gekeken naar de livebeelden van de marathon van Eindhoven op mijn pc : een Keniaan verpulverde het parcoursrecord. Het parcours is blijkbaar veranderd, de 2 rondes lijken niet meer volledig dezelfde te zijn en men is een uur vroeger gestart. We zien wel, misschien inderdaad al volgend jaar... En straks duimen voor zus , wil onder de 3 u30 lopen , ze heeft alvast de weersomstandigheden mee, de wind mocht wel iets milder.
En ja, ik blijf wat ontgoocheld over mijn marathonlopen van dit jaar : slechts 2 keer onder de 4 uur gebleven en 3 keer er fors boven . Vooral in Brussel had ik - achteraf gezien tegen beter weten in - op sneller gehoopt. Ik ben er van overtuigd dat ik te weinig lange (trage) duurlopen heb gedaan de laatste tijd . Ik denk zelfs mezelf kapot gelopen te hebben met de 'snelheidstraining' in de zomer én het hard labeur op dat stomme bergje in de warmte op vakantie. We zien wel, ik ga nu voor één lange zeer trage duurloop per week , elke week 2 km bij . Deze week waren het er 23, volgende week dus 25. En ik ga mijn hartslag niet boven de 130 laten gaan, 130 is ongeveer 75 % van mijn maximum. En we zien begin november wel wat die trezebezen van Energylab zeggen. Ik ga in elk geval langer en trager ...
deze week 50 km/ 2010 2.510 (dus nog altijd meer dan 60 km/week ) / 80 kg na het lopen
Om exact 6 u 15 stapt Mark in mijn auto. We rijden naar Mechelen, nemen daar de trein richting Brussel Centraal en via de metro komen we ruimschoots op tijd aan de inschrijvingsplaats. Borstnummer op het truitje bevestigen, altijd een gesukkel bij mij, en aankleden. Nog een halve kilo kwijt spelen en richting startzone. Het is nu al warm, een trui zoals verleden jaar is niet nodig. En ja , de zon schijnt ook net als verleden jaar op de fontein , een prachtig zicht. En toch voel ik dat er minder magie in de lucht hangt dan een jaar geleden jaar....
We stellen ons , net als verleden jaar op, tussen de ballon van 3 u30 (ja, hij was er ....) en deze van 3 u45. En die ballon van 3 u45 loopt me al op het stijgend stuk van de Wetstraat voorbij. Dit jaar lopen we langs het koninklijk paleis over ambetante kasseien. Dan de 3 tunnels in - de eerste is een zware - en dan wat verder in de koelte van de bossen. Meneer Garmin doet raar : een eerste 2 km aan 5.01 , dan weer 2 km aan 5.53 , de volgende 2 aan 5.02. Ik zie dat hij heel wat meters te veel telt ; ik loop dus trager dan hij aangeeft, dat wordt weer opletten. Op een keerpunt rond km 8 zie ik dat ik nauwelijks 100 meter voorsprong heb op de ballon van 4 uur. Ik zie Mark niet, verleden jaar nog wel, een teken dat ik nu trager ga dan toen. En ik dacht te snel gestart te zijn. Op 10 km kom ik door volgens mijn Garmin op 54 minuten, zeer goed dus, en in werkelijkheid blijkt het 55.45, nog altijd niet slecht maar toch bijna 2 minuten verschil... Op km 12 loopt de ballon van 4 uur mij voorbij. Dan besef ik dat vier uur onmogelijk wordt, ondanks het feit dat ik nog niet echt achter zit op schema.
Het is verschrikkelijk warm aan het worden. Gelukkig kan er dikwijls in de schaduw gelopen. Ik verlies niet veel op de vier uur ballon en op de helling richting Tervuren win ik zonder veel inspanning wat terrein. Ik vat hier terug wat moed. Volgens mij Garmin loop ik de tweede 10 km trouwens weer redelijk goed , op 55.20. De helling zou ik aan 6.00/km genomen hebben, niet slecht. In de afdaling kom ik aan 5.07. Halfweg kom ik door aan 1u 58.30. Net voor we het park indraaien zie ik Mark een paar meter achter de ballon van 3 u30 , hij ziet er niet goed uit. De lus rond een vijver kan weer grotendeels in de schaduw gelopen. Op km 27 stap ik even een paar meter, ik weet nu al dat ik dus ver boven de vier uur ga eindigen.
Een korte nijdige helling net na een drankenpost stap ik naar boven . Verleden jaar zat ik hiet nog fris . Ik wissel mijn eerste woorden van de marathon met een kerel die ik ken van de Nacht van West Vlaanderen, hij wil aankomen binnen de 4 u12 , 10 km per uur, dat lijkt mij een realistische uitdaging. Op km 30 kom ik door aan 2u 52.12 , dik 6 minuten trager dan vorig jaar denk ik én ook al 4 minuten trager dan 2 weken geleden. Het vals plat terug richting Brussel is minder plat dan verleden jaar en het wordt afwisselend stappen - lopen naar boven. Voor het eerst begin ik toch wat mensen voorbij te lopen. Ik zie later in de uitslag dat ik de laatste 10 km ongeveer 30 plaatsen win. In de afzink laat ik mij gaan , ik wil hier de minuten winnen die ik straks terug zal verliezen op de klim richting triomfboog. En die klim pak ik weer afwisselend stappend - lopend . Er loopt hier een massa volk, we zitten hier weer tussen de halfmarathonners. Ik zie aan de km borden dat mijn doel van 4 u 12 haalbaar moet zijn maar dat ik dan wel nog moet gas geven. Ik kijk uit naar de triomfboog, ik heb daar deze morgen het bord van de 39 km gezien. En de speaker roept 'only two miles, downhill' . Dat is natuurlijk gerekend buiten dat onnozel stuk bergop van ongeveer 500 meter. Maar daarna gaat het wel heel stijl bergaf. De 4 uur en 12 is binnen, dat weet ik . En heel even komen de emoties boven. In de straten van het oude centrum zie ik dat ik redelijk alleen loop. Ik zie voor mij 2 dames die al een km of 10 in mijn buurt lopen, ik wil samen met hen op het aankomstfilmke staan. Ik loop nog een andere dame voorbij maar die vindt dat blijkbaar niet plezant want spurt mij ook weer voorbij, ik klok af op 4u 10.02 , in de uitslag ben ik een seconde trager. De aankomst over en de schaduw opzoeken. Verplicht 2 flesjes water opdrinken. Hoeveel zou ik niet gedronken hebben , op het laatste alleen nog water, die sportdrank komt er ondertussen langs mijn oren uit.
Mark zit aan de douches te wachten , 3 u 33 en dik tevreden. Ik zie dat ik een enorme bloedblaar heb op een teen waar ik vroeger ook als eens last aan had. Iets van gevoeld onderweg maar meer ook niet. Als we terug buiten komen verbazen we ons over de hitte ; hebben wij daarin gelopen ? In Mechelen drinken we nog iets en dan naar huis. Mijne baas zegt dat ik net op tijd ben om niets meer te moeten doen aan de voorbereiding van de barbeque. In wijn zitten heel veel koolhydraten en de koolhydraten moeten aangevuld worden. Geen probleem in het gezelschap van broer en zus...
Mijn 16 de marathon was geen hoogvlieger. Brussel is en blijft een mooi parcours, de marathon is er uitstekend georganiseerd (proficiat !!) en de sfeer is plezant , ik kom hier zeker terug. Maar er is niets speciaals gebeurd , ik had geen echt goeie dag , ik was niet super voorbereid en het was enorm warm . En vierurenman is tienperuurman geworden.
