loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Het gaat van kwaad naar erger met de titels boven mijn gezever. Deze week liep ik inderdaad 80 km. Het enige doel van al dat geloop nu is vermageren, gewicht kwijt raken, voor de rest niks . Maandag vakantie en een 2 uur loop gedaan geeeltelijk op de finse piste en dan wat rondgelummeld in de buurt : 18.76 km. De hartslagmeter of mijn hart - u zal dat nog lezen - de eerste 6 km tilt , daarna tussen de 130-135, een 5 tal slagen hoger dan mijn ideale lange duurloop traininghartslag. Tempo van 6.24. Dinsdagavond gestart voor een iets sneller 10 km. Na 2 km beginnen babbelen met 'Pol' , normaal loopt die een 7 tal km en dat telkens met zijne loopmaat. Die was er nu niet en ik heb me dan maar opgeofferd om de man gezelschap te houden. Iedereen die me wat kent weet dat ik niet graag loop te babbelen maar deze keer , ne mens kan veranderen, deze keer vond ik het niet erg. Misschien vooral omdat ik mijn begintempo dan kon laten zakken. Ik deed de eerste en laatste 2 km rond de 5.30 en het babbelstuk van 6 km rond de 6.00, gemiddeld 5.45 en dat zonder echt diep te moeten gaan, content, er is terug een beetje conditie....
Woensdag en donderdag niet gelopen. Vrijdag terug vakantie en weer weg voor een 2 uurloop , ditmaal heel de tijd op de zware zompige finse piste. De hellingskes maakten alles nog moeilijker . Uiteindelijk liep ik 19.15km, gemiddeld 6.16 aan een veel te hoge hartslag. Of ... met een slecht metende hartslagmeter. Gemiddeld 150 over een 20 km aan zo'n traag tempo, dat is te hoog. Zaterdag nog een 2 uur loop, ditmaal op de weg. Tegenwind richting Velle en na 1 uur gewoon omdraaien. Ik stond anderhalve minuut voor de 2 uur voor mijn deur, de meewind .... Wel traag gelopen , ik raakte slechts aan 18.15km, gemiddeld 6.31. Het eerste uur ging mijn hartslagmeter of mijn hart - wie zal het zeggen -op hol , het laatste uur zakte die hartslag naar tussen de 135 - 140, redelijk.
Vandaag , zondag, nog eens een poging om een iets snellere 10 km te lopen. Ik kon al bij al vrij makkelijk mijn oude marathontempo (5.40) lichtjes kloppen op de zompige piste. Niet helemaal tot het uiterste gegaan en toch 5.32 gelopen, ik heb al slechtere momenten gekend de laatste maanden. Zou ik toch wat aan kracht winnen terug of is het al het gevolg van de twee kg die ik ondertussen toch al kwijt ben ?
Het was lang geleden dat ik nog eens een week van 80 km liep : april 2012 90 km. Het voelt terug een ietsie pietsie beter, het is nog belange niet wat het ooit geweest is op training maar het gaat al wat beter. Nog wat kg's verliezen , nog wat die stomme cortisone verminderen en wie weet kunnen we terug een marathon in bvb 4.15 ?
Daar hoeven we niet ingewikkeld over te doen , u kan al raden hoeveel km ik deze week liep... Maandag niet gelopen. Dinsdag 10 km op de finse piste. Ik weet dat mijn trainingsarbeid niet echt gevarieerd is , ik loop -als ik niet langer loop - eigenlijk alleen maar 10 km's met als enige variatie de snelheid. En de laatste tijd is die snelheid laag, zeer laag... Zo ook weer dinsdag. Een rustige 10 km tegen gemiddeld 6.13 aan een voor dat tempo te hoge hartslag van 145.
Woensdag niet gelopen. Donderdag op pad voor ... 10 km. Deze keer tempo wat hoger, zo rond de 6.00. De hartslag zat aan 155, veel te hoog , de laatste 4 km zelfs op 160. Het ging ook niet het lopen, zeer zwaar....
Vrijdag niet gelopen . Zaterdag weer de vierkerkenloop van verleden week. Drie minuten sneller dan vorige keer maar afgezien, afgezien... eigenlijk niet normaal. Ik had nochtans traag en vrij vlak gelopen. Er stond wel een strakke wind die de eerste 10 km in het nadeel was. Ik kreeg mijn hartslag nooit onder de 145. De laatste km's meewind waren strompelen. In de namiddag voelde ik me niet echt goed. Mannen, waar gaat dit verdomme naar toe ? Dit is niet goed.
Zaterdagavond de jaarlijkse hoogmis van onze werkgever , groot feest. Niet te veel gegeten en niet te veel gedronken. Zondagmorgen dus redelijk fris aan de 10 km begonnen. En deze keer zou ik puur op mijn hartslag lopen, die zou niet boven de 130 mogen. En dat had natuurlijk zijn invloed op het tempo : ik schurkte in het begin tegen de 6.40 aan en het ging nog trager in de tweede helft. Maar het voelde niet als een inspanning met een hartslag van gemiddeld 131. Dat was dan weer een geruststelling, een kleine...
Zondagmiddag met de prestaties van mijn zus in mijn hoofd gezeten : ze zou onder begeleiding van een paar cupvrienden een poging doen om onder de 3 u30 te raken in de marathon van Spijkenisse. Maandagmorgen gaf een SMS het verdict : 3 u 47, vanaf km 27 gecrasht. En mijn zus kan dat, crashen. Op de uitslagen zag ik dat er een vrij grote groep rond de 3 u 30 had gelopen, een gemiste kans dus zus...
En de hele week spookte door mijn hoofd dat mijn volgende marathon , wellicht Antwerpen, april 2013, mijn laatste zou zijn. Wel mijn laatste , dat weet ik nu al, als het zeker is dat het mijn laatste is , dan loop ik niet over de meet ... Dan keer ik terug en dan blijf ik 'lopen' tot , tot ja, tot waar dan ? DNF, did not finish ... does not finish. Stom dat ik al met zo'n gedachten in mijn hoofd zit. Het verbetert er niet op met mijn conditie.
Deze week 50km / 2012 2.760 km / 84 kg na het lopen.
Veel valt er over de afgelopen week niet te vertellen, ja , 50 km, de vlag dekt de lading, gewoon 50 km gelopen. Maandag, dinsdag en woensdag geen poot verzet, de weersomstandigheden waren te slecht én eigenlijk had ik ook gewoon geen goesting om te gaan lopen....
Donderdag en vrijdag verlof. Donderdag moest ik vroeger dan verwacht uit bed en dan ipv de geplande 15 km gegaan voor 20km. De weersomstandigheden waren guur. Al na 5 km met de wind in het gezicht tegen de sneeuw in, of omgekeerd, met de sneeuw in het gezicht tegen de wind in, allebei hetzelfde nietwaar... Ik was van plan zeer traag te lopen en dat lukte ook redelijk, snelheid zat zo tussen de 6.20 en de 6.30. Op km 15 kwam de zon piepen en liep ik toevallig op pad in de bossen. Het befaamde 'runners high' naam even bezit van mij ; ik genoot van het prachtige besneeuwde zicht én van het feit dat het zo vlotjes liep met het lopen (goed lopen met het lopen... ), ik begon zowaar weer eens mee te zingen met mijn Ipod, het was lang geleden dat ik dat gevoel had gehad na 15 km. Op km 17 wilde ik toch even een versnelling inbouwen gedurende een dikke km, ik zat zo aan een twee km van 5.43. En zo kwam ik gemiddeld op een tochtje van bijna 20 km langs 4 kerken - mijn vader zou content geweest zijn dat 'kerken' als ijkpunt gebruik - aan 6.20. Zeer tevreden hierover.
Vrijdag achter mijn vrouw gehold in een winkelcentrum, het was te guur om echt te gaan lopen. Zaterdag weer 20 km, ongeveer hetzelfde tochtje. Dit keer iets sneller gelopen. De eerste 6 km aan 6.20. Daarna een 2 km aan 5.38, dan 6 km tussen 5.55 en 6.00, nog eens een 'snelle' 2 km aan 5.33 en dan uitlopen aan 6.15. Gemiddeld 6.02 . Ook hier weer tevreden over deze loop. Het is wel verbijsterend te moeten vaststellen dat mijn oude marathontempo van rond de 5.40 nu mijn 'snel' tempo is geworden, vroeger kon ik makkelijk '5.00' aan op die snellere stukken van 2 km... Vroeger liep ik ooit 10 km aan 5.00.. Zou dat ooit nog terugkomen ? Moet dat eigenlijk ooit nog terugkomen ?
Zondag dan 10 km gaan 'uitlopen'. Dat ging dan weer niet zo makkelijk. Gemiddeld 6.13 maar het was afzien, niet echt uitlopen. En zo zit een korte loopweek, maar 3 keer gelopen , erop. Het kondigt zich deze week niet echt veel beter aan.
deze week 50 km/ 2012 2.710 / 84 kg na het lopen zondagmorgen
Over het lopen deze week kan ik kort zijn. Vrijdag , zaterdag en zondag drie maal een trage 10 km gelopen. Vrijdag 6.33 , gemiddelde hartslag 144, en het ging niet... Zaterdag 6.22 , gemiddelde hartslag 143, nog altijd harken . En zondag, vandaag , 6.35 , gemiddelde hartslag 129, het ging al iets beter en ik had het gevoel nog wel een eind aan dit (lage)tempo te kunnen doorgaan. ''tIs voor niks' zit dus nog duidelijk in de benen.
Het zit er dus op voor 2012. De marathon van Spijkenisse laat ik aan mij voorbijgaan, ik kies voor het 'feest' van mijn werkgever de avond voordien. Spijtig , ik had de collega lopers graag nog eens gezien. Maar ik zie ze terug op de prijsuitreiking van de ultracup, ik ben bijna voor 100% zeker dat ik bij de eerste 25 ben, stiekem hoop ik zelfs op die 25ste plaats, laatste - de plaats waar ik thuis hoor - van de 'prijswinnaars'.
En in 2013, dat is wel al ver voouit kijken, ga ik voor wat minder wedstrijden, één of hoogstens twee ultra's en een marathon of drie. Beginnen in de zes uur van Stein of in de marathon van Antwerpen. Dat is dus beginnen trainen half januari. Dus kan ik nu een dikke maand freewheelen . Ik heb het hier al geschreven, er moeten kilo's af. Dus ik ga veel en traag, zeer traag lopen in de winter. Want ja, kijk maar eens buiten, de winter is begonnen....
deze week 30 km / 2012 2.660 km / 85 kg na het lopen deze morgen
' t is voor niks, 4u 23 .53, belange niet voor niks !
Om 6 u 35, ook mijn normale opstauur tijdens een werkweek, spring ik uit mijn bed - ja, ik ben van het type dat niet moet wakker worden. Na de spaghetti met de pistolekes van buurman- bakker zo rond 7 u 30 de auto in, het is nog een beetje donker. In de buurt van Eindhoven wil de GPS me de verkeerde kant opsturen maar ik ben - de ervaring van twee jaar geleden én het gezever op blogs daarover indachtig - voorbereid en kies toch de juiste route. Een auto met 3 Belgische lopers volgt mij ondanks hun eigen GPS ... Er is nog meer dan voldoende plaats op de parking, daar had ik wat voor gevreesd. Ik drink nog een koffie met mijn Nederlandse loopvriend , hij begroet me zoals steeds enthousiast. Voor de start zie ik nog tal van bekenden, het weerzien met de Wase lopers is eveneens hartelijk. Ook dubbele identitieitsmans is van de partij, hij wil net als ik binnen de eerste 25 van de cup eindigen. Hij loopt nu beter dan ik maar ik kan beter rekenen, ik weet zeker dat hij mij nog voorbijsteekt in het klassement, hij beweert dat dit niet meer kan.
Ik ben wat bang voor deze marathon. Het was weer maandag en donderdag op de laatste 'trainingen' voor deze marathon verschrikkelijk zwaar, ik raakte gewoon niet vooruit. Het gevoel de eerste km's is echter goed. Ik voel nergens pijn en de eerste 4 km gaan tegen ongeveer 5.40 zonder op de adem te trappen. De vrees voor een complete offday ebt weg. En de fantastische tocht door de heide en de bossen kan beginnen...
Voor ik lyrisch word de cijfers : de eerste 10 km gaan in ongeveer 58 minuten, zonder al te veel moeite. De tweede 10 km - daar zit nog een straf stuk meewind in én de eerste 20 km van het parcours worden hoofdzakelijk gelopen over goed beloopbare verharde paden - gaan tegen 1u 00.30 , op 20 km zit ik dus aan 1 u 58.38. Ik zie aan de kmborden (om de 5 km, alleen dat van de 35 km heb ik én nog andere lopers niet gezien) dat meneer Garmin de boel hier onderschat , dat is dus plezanter dan omgekeerd. Het parcours is volgens de organisatie 42.500 km, volgens mijn Garmin 450 meter minder, 4 seconden per km verschil dus.... De derde 10 km valt het verval serieus mee ; ik doe ze in 1 u 02. Zo kom ik de 30 km door in nauwelijks een halve minuut boven de 3 uur. Ik ben tot dan nog geen enkele km boven de 6.20 gegaan. Vanaf km 30 wordt het parcours loodzwaar en zakt het tempo , deze 10 km gaan in 1 u 06.20. Op het einde zie ik dat een tijd van 4 u20 er niet meer in zit en ik neem nog wat gas terug. In de laatste rechte lijn zie ik aan de klok dat ik nog onder de 4 u 24 kan raken en versnel nog licht en eindig zo toch net iets boven mijn doeltijd.. Ik ben wel tevreden !
En ja, ik gaf de cijfers voor ik lyrisch zou worden .... Dit was inderdaad een fantastische tocht. Over verharde paden door de prachtige heide of tussen de bossen . We lopen op bospaden, kronkelend tussen de bomen - zonder bomen geen bos - en we moeten af en toe over een boomstam die over het pad ligt. Ik heb meer tijd dan verleden jaar en kijk af en toe eens rond : ik zie vennen, alleenstaande oude verweerde bomen in de heide, prachtige vergezichten zowel in de heide als op de duinen. Eén of twee keer zie ik de autostrade, voor de rest alleen maar natuur. We passeren langs metershoog gras op singletracks, we dokkeren over lange houten bruggen over moerasachtige toestanden en we lopen voorzichtig over wildroosters. Soms gaat het vals plat omhoog en daarna - uiteraard- omlaag. De wind blaast met stormkracht. Soms tegenwind en - uiteraard- ook meewind. De eerste 20 km lijkt het meer meewind en zijn de wegen nog goed beloopbaar. Vanaf km 20 overwegen de bosstukken en wordt het wat zwaarder lopen. Vanaf km 30 krijgt de tocht extra pit : het parcours leidt ons nu langs singletracks over duinen, pal tegen de wind in . We lopen door afgebrand bos , hier en daar is de grond nog zwartgeblakerd en is het geheel - net als twee jaar geleden - spookachtig. Daarna volgt een stuk op verharde weg, de wind blaast ons hier gewoon achteruit. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Daarna een stuk weg en een viaduct over en dan de laatste zware km's in de duinen. Ondanks het zand - zonder zand geen duinen - redelijk goed beloopbare ondergrond maar golvend en dus zwaar. De laatste km is weer op het asfalt. Ik denk dat er op heel deze tocht 4 km asfalt ligt. Gewoon F A N T A S T I S C H !
Ik heb enorm genoten van deze tocht. Twee jaar geleden liep ik hier bijna een half uur sneller, dat is eigenlijk niet te geloven. Ik had toen de laatste 20 km niemand gezien , noch voor mij, noch achter mij. Daarom heb ik nu mijn Ipod opgezet, eigenlijk een vergissing want zo mis ik toch wat van de sfeer van de natuur en babbelen met de anderen wordt wat moeilijker . Want er loopt nu meer volk mee, ik heb altijd mikpunten. Rond km 10 komt dubbele identiteitsmans me voorbijgesneld op een stuk meewind, ik denk hem nog terug te zien maar hij eindigt een dikke 7 minuten voor mij. Op km 30 kom ik 'lopen of de kroeg ' tegen, hij doet de 30 km samen met 3 vrouwen, ik blijf een 5 tal minuten aan hun lage tempo meelopen. Op het einde word ik voorbijgelopen door een paar man , zelf haal ik ook nog wat mensen in waaronder BB, de Nederlander die het nodig vond om me in de laatste meters van de 50 km van Assen voorbij te lopen, content dat ik die nu lik op stuk geef. De laatste km loop ik achter een Nederlander die ik makkelijk kan inhalen maar ik doe het niet, ik wil zeker alleen aankomen. Als ik even naast hem kom lopen in de laatste honderden meters om de emotie van de laatste meters te delen versnelt hij om mij voor te blijven - hij heeft misschien hetzelfde idee als ik - en daardoor kom ik inderdaad alleen over de meet.
De aftermarathon is van het kaliber van de marathon zelf : zwaar . Bijna alle 'cupbelgen' zitten aan een zelfde tafel en er wordt Westmalle van het vat gedronken alsof het water is. Het is plezant, het is tof, ik heb mijn plaats in dat selecte gezelschap... Zelfs mijn Surinaamse vriend komt in het naar huis gaan nog uitbundig goeiedag zeggen.
Als ik naar mijn auto stap op de parking wordt het me even te machtig.... Dit zou mijn laatste marathon kunnen geweest zijn, de reuma en de medicatie daartegen hebben mijn conditie immers nu al serieus aangetast, hoe evolueert dat en wie weet vind ik niet meer de moed om terug op te starten volgende jaar. En dit was een geweldig mooie marathon , het alleen lopen in die prachtige natuur laat een overweldigende indruk na. Als ik ooit moet stoppen, dan zou ik het hier willen doen. En als God een marathonloper zou zijn dan zou hij met deze beginnen. Ook die echte kameraadschap en samenhorigheid onder de marathon en ultralopers, ook dat zou ik serieus missen. Alstublief , alstublief , ja, Gij daar, pak me dat niet af ....
Ik moet dringend gewicht kwijt raken en omdat ik nie te veel wil veranderen aan de input, eten en drinken, moet het dan maar gebeuren via de output , het verbruik. Veel lopen dus en volgens de boekskes traag lopen. Zo gezegd zo gedaan, maandag een trage 10 km 6.25 gemiddeld. Dinsdag niet gelopen want avondvergadering op het werk, wel recht naar huis gekomen !. Woensdag dezelfde trage 10 km, ditmaal wat sneller aan 6.06. Donderdag lunch met een collega, lang blijven natafelen en desondanks 's avonds toch gaan lopen, weer dezelfde 10 km op de finse piste, ditmaal terug wat trager aan 6.20 en met een relatief hoge hartslag (150 gemiddeld) door de alcohol.
Vrijdag een chique etentje voor een select gezelschap van collega's. Twee sterren voedsel in het MAS. Lekker, zeer lekker, maar kleine porties. De drank - 3 verschillende wijnen - vloeide rijkelijk en ik had echt wel te diep in het glas gekeken denk ik. Dat had zijn invloed zaterdagmorgen. Het plan om 20 er te lopen werd licht omgebogen, het werd een tochtje van 16 km. Ondanks de hoofdpijn én de zeer zware benen toch aan gemidded 6.06. 's Avonds verjaardagsfeestje van den baas, matig geweest met de wijn maar wel laat gaan slapen en na een korte nacht en wat ochtendgymnastiek vertrokken voor 10 km. En dat ging wonderwel, gemiddeld 5.50 en dat zonder enige moeite. Hierover had ik een goed gevoel.
Ik ben nog ingeschreven geraakt voor ''tis voor niks' , de mooie natuurmarathon in Geldrop die volzet was. Blijkbaar zijn er nog veel afmelders geweest. Ik ben blij dat ik deze fantastische marathon nog eens kan lopen, geweldig mooie, ja ik val in herhaling , marathon door bos en hei, over brede wegels, kleine bospaadjes, single tracks, duinen... Mooi, supermooi... En 4 u 15 - 4 u 20 zou een mooie tijd zijn.
Speciaal wordt het sowieso. Het is mijn laatste marathon in 2012. En wie weet raken we niet meer opgestart in 2013, het zou dus mijn laatste kunnen zijn daar in Geldrop...
Deze week 55 km / 2012 2.570 km / na het lopen 85 kg
De week na Troisdorf rustig aan gedaan, de eerste dagen niet gelopen, echt om uit te rusten. Echt veel last had ik niet, de benen voelden wat stram aan maar meer dan dat was er niet...
Zaterdag een zeer rustige twee uur gedaan : in en rond mijn gemeente wat rondgelummeld en ik vergaarde op die twee uur 18 km 350 , tenminste volgens de Garmin... Echt makkelijk ging het niet, ik had wat pijn in de rechterkuit én vooral, ik kreeg er geen 'snelheid' in. Hartslag zat ook wat te hoog voor zoiets : zo rond de 140 , dat had in principe 10 tellen lager gemoeten. Over mijn hartslag gesproken :ook die heeft te lijden onder de cortisone ; ik zit in rust makkelijk 10 slagen hoger (in mijn geval toch 20%) dan vroeger. Door het minderen van de cortisone verbetert dit ook wat, ik zit nu nog 5 tellen van mijn vroegere waarden. In de namiddag had ik opvallend stramme benen, van zodra ik ze wat gebruikte ging het weg maar toch...
Zondag vertrokken voor 10 km. Zaterdagavond naar de voetbal geweest en toch een pint of 6 gedronken, daar voelde ik echter niks van . Ik was vertrokken voor een tempo van 6.00 maar bleef zo rond mijn (oude) marathontempo van 5.40 zitten. Weliswaar met wat moeite volgemaakt maar bijlange niet volledig tot op de bodem gegaan én dus een vrij goed gevoel over deze training.
Ik sta nu binnen de eerste 25 in het klassement van de marathon en ultracup. Als ik nog één marathon loop en zo de bonuspunten voor 12 wedstrijden meepik kan ik mijns inziens niet meer uit die top 25 vliegen, ik heb al eens rap gekeken naar iedereen die achter mij staat. Er zijn nog 3 wedstrijden . Volgende week Kasterlee, kan niet omwille van verjaardag van madam. Dan de week daarna ''tis voor niks', de marathon die ik eigenlijk het liefste zou lopen ; wel daar is de deelnemerslimiet bereikt en ik sta op een wachtlijst met 23 anderen voor mij, dat wordt dus niks. De laatste marathon is Spijkenisse, midden december . Ambetant is dat die gelopen wordt de dag na het grote en pompeuze 'nieuwjaarsfeest' van mijn 'werkgever', dat wordt dus de hele avond verwonderde blikken trotseren en 100 keer antwoorden op de vraag 'was da jong, water, zijde ziek ?' Maar als ik aan Spijkenisse mee doe kan ik zien hoe mijn zus haar persoonlijk record breekt en onder de 3 u30 duikt, een uur voor mijn aankomst...
En ondertussen blijft mijn gewicht maar toenemen. Voor ik vertrok naar Troisdorf woog ik 85 kg, 2 dagen later 87 kg, ongelooflijk. Dat is nu toch dik 5 kg meer dan mijn gemiddelde gewicht van de laatste jaren en zelfs 10 kg meer tov mijn scherpste toestand. Volgens mij maakt dat ook een aantal seconden per km verschil.... Oorzaken voor die gewichtstoename zijn wellicht ook de cortisone én het minder lopen . Als ik een week niet loop ben ik 2 kg zwaarder. Wat gaat dat worden als ik stop ? In alle geval , nu moet ik er ook iets aan doen , ik ben veel te dik. En omdat ik niet graag verander aan mijn eten en drinken zit er niet anders op dan meer bewegen : vanaf volgende week ga ik terug wat meer - rustig - lopen en hopen dat er zo tegen eind dit jaar nog een paar kg wegsmelten...
deze week 30 km / 2012 2.515 / deze morgen na het lopen 86 kg
1. het voorspel Om 5 u 30 word ik wakker van de wekker. De pasta smaakt. Om 6 u 20 stap ik in mijn Galaxy. Op de snelweg zet ik mijn cruise control op 125 km/uur en tuf rustig over de Nederlandse en de Duitse grens. Mijn ingebouwde GPS geeft alleen details in de Benelux en dus heb ik ook - voor het eerst in meer dan een jaar - mijn oude Tom Tom op het dashbord staan. Deze pikt slechts na zomaar eventjes 100 minuten de sateliet op en raakt ze daarna na 10 minuten weer kwijt. Ongeveer 20 km voor de eindbestemming heb ik terug signaal en vind makkelijk de bestemming : het Agger stadion. Aan het onthaal zie ik een tafel met Belgen, ik ga goeiedag zeggen. Ik hoor dat men mijn inschrijvingsgeld niet heeft ontvangen, ze geloven mij en noteren nog eens mijn gegevens , knap van de organisatie. Daarna trek ik richting kleedruimte en installeer mijn bak met drinken, gellekes, reservekledij en iets warmer voor de laatste ronde. Dan verzamelen aan de start, ik zie nog wat bekenden, oa ook dubbele identiteitsmans en een aantal cuplopers. Om 10 uur wordt de start gegeven.
2. L Al bij het onthaal voeg ik mij bij L, ik zal zowat de hele dag in zijn buurt vertoeven. L is van mijn geboortedorp en een 'loopvriend' van mijn zus. Ik leerde hem verleden jaar iets beter kennen in Etten Leur samen met Blok Beton, een vriend van hem en een échte (alleen loop ? ) vriend van mijn zus . L zal mijn twee keer voorbij lopen maar zal het moeilijk krijgen na vier uur; ik loop hem dan zelfs voorbij aan de bevoorrading. L is aan mijn huidig tempo normaal een uur sneller dan ik op de marathon, hier loopt hij ongeveer 6 km verder dan mij. Net als ik is hij na een paar uur de tel kwijt geraakt. Na de wedstrijd - in een zes uur eindigt iedereen samen, één van de charmes van zo'n wedstrijd - douchen we samen en zullen we samen nog wat koffies drinken , we gaan ook samen terug naar de auto.
3. het parcours De start wordt gegeven zo'n 600 meter voor de 'eindmeet' die getrokken is in een atletiekstadion. Een toer is 2.742 meter. Het gaat eerst zeer licht vals plat 'omhoog' richting een dijk. Daar geen asfalt maar een verhard pad van ongeveer 750 meter, dat pad is op sommige plaatsen volledig onder water gelopen en uitwijken naar de graskant is nodig om niet tot aan de enkels nat te worden. Zwaar. Dan op de baan door een woonwijk , een stuk op een rechte baan (voorbij de startplaats) naar het atletiekstadion , een bocht het stadion binnen, bevoorrading en een toer op de atletiekpiste.
4. het weer Voor de start regent het relatief hard en er is een venijnige wind die het koud maakt. Ik heb mijn vuilzak over mijn shirt getrokken. Ondanks de barre omstandigheden heb ik geopteerd voor enkel een Tshirt , het singletje dat ik bij heb was misschien wat teveel van het goede geweest.... Dadelijk na de start begint het feller te regenen, dat zal zo ongeveer 3 uur duren. Ik hoor deelnemers klagen over de koude. Frituurmans stapt zelfs uit na 9 ronden, hij zegt als ik hem de eerste honderden meters even kon voorbijlopen dat het voor hem minstens 25 graden moet zijn. L vraagt als hij mij na 6 ronden voorbijliep of ik geen spijt had van mijn shirt zonder mouwen. Zelf liep hij goed ingeduffeld met een regenvest . Dubbele identiteitsmens wisselt onderweg van kledij . Ik krijg na ongeveer twee uur koude handen en net als ik begin te denken aan het aantrekken van de handschoenen mildert de wind en stopt het met regenen en komt de zon piepen. Geen handschoenen meer nodig. In de modder op de dijk is het onmogelijk om de voeten volledig droog te houden maar ook daar geen last van de regen en of kou. Ik ben een echte koudweerman én een regenloper.
5. kwetsuren en hinder Ik had , zoals voor bijna alle wedstrijden de laatste tijd, de dag voordien 2 ontstekingsremmers genomen en ook de dag van de wedstrijd nog één naar binnen gespeeld. Er is wat hinder aan de rechtervoet maar die verdwijnt na een tijdje. Ik voel nergens pijn, ook niet van blaren en of de tenen. Als ik na de wedstrijd mijn sokken uitdoe zie ik enkel een kleine blaar op een teen van mijn rechtervoet, dat valt dus enorm mee.
6. Garmin is klote Ik loop de hele wedstrijd met als richtpunt de informatie op mijn Garmin. Ik check één keer of zijn afstand overeenkomt met die van de organisatie en stel vast dat het in orde zit, hij onderschat de afstand volgens mij. Op het 50 km punt is er een afwijking van dik 600 meter in mijn voordeel, denk ik. Ik hou de hele loop mijn gemiddelde snelheid in het oog, de meting mag niet boven de 6.20 komen. Want ja, volgens meneer Garmin is dat haalbaar , makkelijk zelfs. En daardoor loop ik als op een wolk, de 57 km is weer binnen ... 20 ronden is dik 54 km, 21 ronden is dik 57 km, zo had ik thuis voorgerekend. Dat er een aanloopstuk zou zijn, dat wist ik niet op voorhand. Halfweg heb ik ongeveer 11 ronden afgelegd, dus nog 10 te gaan en dat moet kunnen zeker....Ik raak echter snel de tel kwijt na 3 uur . Lopen en rekenen tegelijk, dat kan ik niet. Ook L sukkelt met hetzelfde probleem en betrouwt op mijn info, die van mijn Garmin. De laatste km's zijn zwaar maar ik ben licht euforisch , ik hoef niet echt meer volle bak te geven , ik kom volgens die verdomde klote Garmin makkelijk boven de 57 km, ik ga er zelfs ruim boven zitten. Het laatste halfuur komt er een boodschap op het scherm : batterijen bijna leeg, ik kan daardoor niet zo goed meer lezen wat er op het scherm staat. Alleen rechts onder de gemiddelde snelheid is nog relevant én goed leesbaar. Die gemiddelde snelheid zit op 15 minuten voor het einde nog op 6.17 , die laatste 3 seconden zal ik niet kwijtspelen, de 9.5km per uur is dus binnen. Ik eindig in euforie een paar honderd meter op de dijk. De oudste Belg staat net achter mij en is mij - denk ik - vier keer voorbijgelopen, als zijn afstand klopt dan heb ik minder gelopen dan mijn Garmin zegt. Dan zie ik créme van een vent, ook daar weer hetzelfde verhaal, hij is mijn 2 keer voorbijgelopen en als dat waar is dan klopt ook mijn afstand niet. L weet het zelf niet , dat is geen referentie. En dan de uitslag op het venster : iets meer dan 56 km ! Ik kijk naar L, dit klopt niet , nee dit klopt niet. Dubbele identiteitsmans is mij voorbijgelopen en nipt boven de 57 km geeindigd. Godverdomme het klopt wel , die klote Garmin heeft mij om de tuin geleid. Stilaan groeit het besef dat ik verkeerd geredeneerd heb : op de eerste meting en op het 50 km punt heb ik de info verkeerd geinterpreteerd, als de Garmin meer afstand geeft dan de werkelijke overschat hij ... en niet omgekeerd. Dom van mij. Uiteindelijk blijk ik volgens de Garmin 'slechts' 57.02 km gelopen te hebben, een overschatting van bijna 900 meter , ongeveer 6 seconden per km. Klote.... echt klote. De hele 6 uur gelopen met het idee dat die 57 km van het prereumatijdperk haalbaar is en dan een half uur na de wedstrijd de koude douche : 'slechts' 56 km. Bedankt Garmin, echt bedankt !
7. de wedstrijd (alle tijden van de Garmin, gecorrigeerd met 6 seconden per km) eerste 10 km 58.53 tweede 10 km 60.21, 20 km 1.59.14 derde 10 km 61.53, 30 km 3.01.07 vierde 10 km 65.28 40 km 4.06.35 vijfde 10 km 68.30 50 km 5.16.05 (volgens de organisatie 5.16.17) dan nog 6 km 114 meter. Tot km 34 loopt alles redelijk, ik ben dan nog niet boven de 6.15 gegaan. De eerste stappauze wordt gebruikt om uitgebreid te drinken. Op km 40 stap ik terug even om mijn Ipod op te zetten. Dit geeft weer een kick , een boost maar niet zoals de andere keren dat ik deze truuk gebruikt.. Op de marathon kom ik door in ongeveer 4 u 22, dik 3 minuten sneller dan in Brussel een paar weken geleden ! Daarna gaat het trager met zeer regelmatig een stappauze, meestal zeer kort , ik hou de Garmin in het oog en wil per 2 km niet boven de 7 minuten uitkomen. Ik ga niet 100 % voluit omdat ik denk die 57 km zo te halen. Zeggen dat ik zonder Garmin wel 57 km haal is wellicht overdreven. Ik zou misschien wat langer blijven lopen zijn en op het eind misschien meer hebben aangedrongen, het zou anderzijds ook kunnen dat ik door het besef dat de 57 km knokken zou worden zou hebben 'afgehaakt' en nog trager gelopen hebben...
8. het naspel Douchen met L , bak opruimen (ik heb 8 halve liters sportdrank opgedronken ! ) en naar de kantine. Daar paar koffies gedronken aan de Belgische tafel. Ik ben toch niet 100% tevreden over mijn prestatie en blijf niet lang hangen. Ik heb een hotelleke geboekt in Troisdorf en net als mijn Tom Tom aanslaat heb ik de locatie zelf al gevonden. Ik douche nog eens , drink een halve liter witte wijn die ik meeheb en laat mij daarna bij een Italiaan eens goed gaan met veel eten en weer veel drinken. In twee cafés een koffie met een amaretto en om dik 22 uur in mijn bed, ik moet de dag nadien vroeg op om op tegen 11 u thuis te zijn. Ik sta op rond 6 u30 , ontbijt (er is omelet maar géén chocoladebroodje ! ), moet nog afpingelen om de juiste prijs te krijgen voor de nacht én vat de tocht naar huis aan. Aan de Belgische grens roep ik weer 'Baby I'm back' . En ja, het voelt zo ook een beetje als er terug zijn... De conditie is terug wat beter en er is terug een goed gevoel. En ja , ook thuis ben ik er terug, ook dat geeft een goed gevoel. En zo , als ik er nu op terug kijk , was dit toch weer eens een prachtige loopervaring.
Maandag niet gelopen, de rechterenkel nog wat gespaard. Dinsdag een redelijk rustige 10 km tegen 6.00 gemiddeld. Hartslag zat nipt boven de 150 en dat is te hoog voor zo'n snelheid. Het ging niet slecht maar het was ook niet zo goed om al dadelijk naar iedereen mails te sturen dat de conditie terug is. De rechterenkel zeurde nog maar het was draaglijk. En al dadelijk begon zich in mijn hoofd een plan te vormen...
Woensdag niet gelopen want donderdag verlof. Wel al ontstekingsremmers beginnen nemen voor de dag nadien : ik wilde eens zien hoe ik de dag nadien, donderdag , een drie uur plus zou verteren... Dus donderdag naar de finste piste. Extra zwaar, die zompige ondergrond maar ook goed voor de enkel. De enkel voelde ik niet en er zat weer een beetje poeier in de benen. Tot km 26 slaagde ik erin om zeer vlak te lopen : net onder de 6.20 , één 'uitschieter' , een 2 km aan 6.08. En de hartslag ging niet boven de 150. Na km 28 ging het wat trager, een 2 km aan 6.31 en dan één aan 7.00 maar dan was het doel bereikt , dik over de 30 km en bijna drie uur en een half hard labeur op de zware finste piste met oa toch 6 keer die helling van 150 - 200 meter redelijk snel (jaja, ik weet het, ik en snel ... ) op. Ik was content , ook al was het de laatste 500 meter strompelen en blij zijn dat ik er geraakt was... Vrijdag niet gelopen, even recupereren van de zware training, het was inderdaad lang geleden dat ik op training zo ver was gelopen. Positief was dat er nauwelijks schade was : geen pijn aan de enkel, geen andere hinder.
Een bezoek aan de reumatologe bevestigde mijn vermoeden : door het minderen met de cortisone had de reuma licht terrein teruggewonnen , dat was te zien in mijn bloed maar ik had dat ook al gevoeld. Maar ze blijft bij het plan om de cortisone af te bouwen en dus moet ik nu meer Ledertrexate nemen. Daar heb ik echter voorlopig geen last van , dus eigenlijk 'goed' nieuws, als ik maar van die verdomde cortisone afraak... .
Zaterdagmorgen tweede deel van het plan : een iets snellere 20 km , eventueel met wat snellere stukken erin. Weer naar de finse piste voor 3 'grote ronden' : de eerste ging aan ongeveer 5.40 - mijn oude marathontempo - en de twee volgende iets trager, zo rond de 5.50. Ik eindigde deze 3 ronden dik 10 minuten sneller dan vorige week en maakte er een twee uur van : ik klokte af op 20.70 km - Garminkm's.... . Het uitlopen de laatste km zorgde voor een gemiddelde van 5.48, ruim onder mijn doel van 6.00. En nu dit tweede deel van het plan ook tot mijn eigen tevredenheid met succes was uitgevoerd kon ik met een gerust geweten inschrijven voor het 'Deutsche Meisterschaft im Sechsstundenlauf' , de 6 uur van Troisdorf.
Vandaag, zondag, dan wat gaan uitwaaien. Een redelijk rustige 11 km aan gemiddeld 6.03, een poging tot uitlopen. Al bij al was het redelijk zwaar maar het was dan ook al lang geleden dat ik nog eens zo'n zware loopweek had gehad. De teller eindigde op 75 km .
Volgend weekend Troisdorf. Daar zullen blijkbaar toch zo'n 120 mannen en 35 vrouwen aan mee doen, daaronder een 10 tal Belgen die ik bijna allemaal ken. Ik ben wel de absoluten kneus uit het gezelschap. Mijn doel is simpelweg beter doen dan in Aalter dus de 55 km voorbij en stiekem zit ik te rekenen naar 57 km . Die afstand halen lijkt mij onmogelijk , kijk gewoon naar mijn laatste 3 marathons. Maar het evolueert positief. Tijdens de marathon van Brussel had ik al een beter gevoel. En deze week, zeker zaterdag, ging het beter , er zit terug een beetje jus in de benen. Ik wil echter vooral proberen genieten volgende week zaterdag. Wie weet is het mijn laatste 6 uren loop ...
deze week 75 km/ 2012 2.425 km / 84 kg deze morgen na het lopen
Het is vrij eenvoudig : de vlag dekt de lading, deze week slechts 20 km gelopen en dat is denk ik het minste wat ik ooit liep op een week... De reden is vrij eenvoudig : ik heb enorme last van mijn rechtervoet. Mijn eigen diagnose is shin splint , niet aan het scheenbeen maar net boven -naast de enkel. De hele week had met ijspacks behandeld en niet gelopen .
Zaterdag moest er dan minstens 3 uur , liefst zelfs 4 uur gelopen worden ter voorbereiding van de 6 uur van Troisdorf binnen 14 dagen. Het liep echter van geen meter , de enkel deed pijn en ik raakte amper vooruit. Gaandeweg verminderde de pijn in de enkel maar de snelheid .... Even doortrekken leverde een 2 km op van 6.20, vroeger zou dat rond of net boven de 5 geweest zijn. Halverwege de eerste ronde van ongeveer 6.6 km besloot ik om na de eerste ronde te stoppen en te gaan fietsen. Maar ik begon na een korte drinkpauze toch aan een tweede ronde, weer met het idee om daarna te stoppen. En na die tweede ronde begon ik aan een derde, dus 'duurvermogen' was er wel . Na de derde rond was ik het gewoon beu en stopte ik. Gemiddeld gelopen aan 6.30 , hartslag 140, niet hoger gegaan dan 145 en dat was dan nog de laatste 2 km toenik nog even licht versnelde. Nog nooit zo traag zo'n training gedaan...
De rechtervoet was nog niet in orde en dus zondag gaan fietsen. Naar Doel (ongeveer 20 km) en terug in gemiddeld 21 km/ uur . En daar had ik redelijk voor moeten knokken, dat was doorgeven zeker op de stukken tegenwind in de polder. Fietsen kan ik totaal niet....
Mijn plannen voor de 6 uur van Troisdorf heb ik opgeborgen. Er waren eerst de praktische bezwaren, ik zou niet kunnen blijven slapen ginder want zondagmorgen zou ik al redelijk vroeg thuis moeten zijn. En ja, die kwetsuur én het totaal weg zijn van de conditie zijn misschien nog belangrijker argumenten. Misschien moet ik mijn plannen voor het seizoeneinde van de marathon en ultracup wel opbergen ; die 2 marathons lopen - ik heb nog 3 kansen - komt er misschien niet meer van.
En waar is verdomme die conditie ? Ik weet het aan de medicatie, aan de cortisone. Dat zal wel een rol gespeeld hebben én nog een rol spelen. Maar ik ben ook 5 kg zwaarder dan in het begin van het jaar , dat is niet bevorderlijk voor het lopen... En misschien ben ik mis en was ik niet overtraind of oververmoeid, misschien trainde ik gewoon niet genoeg meer. Het is ondertussen inderdaad zeer lang geleden dat ik nog eens meer dan 30 km liep op training en de laatste serieuze interval of sneheidstraining dat is al heel lang geleden. Ik liep wel ongeveer elke maand mijn wedtrijd maar misschien is dat onvoldoene ? Wie zal het zeggen. En zo slepen we ons naar het einde van het jaar, slepen ja, want echt lollig is het lopen voorlopig niet...
De week na de marathon van Brussel was een rustige loopweek. Maandag en dinsdag nog niet gelopen maar woensdag was het al teug business as usual : lopen dus... Rustige 10 km gemiddeld aan 6.24. Rustig was het eigenlijk niet, daarvoor voelde het te zwaar aan, het kostte moeite. En mijn rechterenkel deed pijn . Donderdag en vrijdag niet gelopen, er mocht wat gerust worden na de marathon...
Zaterdag twijfelde ik , zou ik gaan voor 20 km of korter ? Het werden er 16.5 km tegen gemiddeld 5.55 met een paar kleine en lichte versnellinkskes erin , oa een 2 km aan 5.30 Het ging goed en voor de eerste keer sinds lang had ik het gevoel , ik kan het nog ... Liep ik op wolkjes, neen, verre van, maar het gevoel zat verdomme goed ! Alleen mijn rechterenkel wrong tegen, deed echt pijn. Tegen 's avonds deed hij echt pijn en kostte het moeite om te stappen, na een paar meter ging het beter maar het beloofde in alle geval niet veel goeds...
Zondagmorgen , deze morgen, 10 km. En de enkel die voelde wat beter aan bij het stappen. Maar lopen was moeilijk, ik leek wel door dié enkel te zakken. Traag lopen - ja, nog trager dan het sowieso al trage tempo van mij - verzachtte de pijn. Ik zat rond de 6.30 met stukken rond de 6.45. Halfweg dacht ik eraan op te geven maar ik beet - wellicht niet verstandig -door . Het hele rechterbeen onderaan deed pijn, wellicht doordat ik anders begon te lopen om die rechterenkel te sparen.
Heb deze week inderdaad wat naar die enkel zitten kijken. Hij leek in het begin van de week dikker dan de andere, er zat water rond , het leek een beetje op 'het pootje' . En op het worldwideweb was er weer veel te vinden , ik botste oa op 'oedeem' : water op de gewrichten - vooral de enkel - en bvb ook de longen en vroeg me af of dat laatste niet de oorzaak zou kunnen zijn van mijn mindere conditie, cortisone zorgt er immers voor dat water opgehouden wordt ? En 'oedeem' zou ook mijn al bij al vrij plotse gewichtstoename van een paar kg verklaren. Anderzijds is de conditie wat beter en is er de laatste tijd weer wat meer beweging in de waterhuishouding, een man voelt dat ... In alle geval , ik wil dit jaar nog 2 marathons of ultras lopen. De 6 uur van Troisdorf binnen 3 weken bvb. Ik moet dan volgende week zien dat ik van mijn enkelkwetsuur af raak...
Rechts is dus niet noodzakelijk mijn politiek keuze vandaag, nee rechts slaat op de enkel...
deze week 35 kg / 2012 2.330 km / 84 kg na het lopen
Om 6 u 15 komt Mark met zijn fietske aangereden, na een korte begroeting stappen we in mijne Galaxy om een half uur later de trein te pakken in Mechelen. Het is nog stil in het station, een paar man ligt te slapen op de banken. In de trein zien we al wat lopers. Een Zuid Afrikaan die ons vriendelijk toelacht blijkt een toploper : verleden jaar 7de en nu zal hij 4de eindigen, sympathieke kerel. Een 60er heeft 100 marathons gelopen maar is te opdringerig en praat te wijds om sympathie te wekken.
Rond 7 u 45 komen we op het plein aan de triomfboog. Ik zeg van ver goedendag tegen een 6 tal bekende cuplopers die samentroepen. We zien ook 2 dorpsgenoten , één daarvan loopt zijn eerste marathon en gaat voor 3 u30. Dank zij onze goede raad finisht hij verdikke in 3 u15 , jawadde. Mark is zoals altijd goed geluimd maar zenuwachtig , hij heeft de laatste twee weken niet goed kunnen trainen vanwege lichte kwetsuur. En ik , ik ben ook bijzonder goed gezind ondanks de slechte conditie. Het is fris maar de zon schijnt en dat maakt veel goed. Ik ga nog even kijken naar de fonteinen , en ja die spuiten weer miljoenen diamanten de lucht in , de magie van twee jaar geleden hangt weer in de lucht.
Mark gaat voor de 3 u30 en wil net achter die ballon gaan staan, ik wens hem succes. Ik ga achter de ballon van 4 u 15 staan , kijk even achter mij naar die van 4 u 30 en hoop stillekes van die niet meer te zien vandaag. Eén van de pacers - klein en dik - ken ik van zicht, de andere - een slanke Nederlander - niet. Ik zal het wellicht nog een paar keer zeggen in dit 'verslag' , ik heb een goed gevoel . De eerste 2 tot km lopen bergaf met een korte klim van 350 meter daarin, een ideaal begin om in het ritme te komen. Ik volg nauwgezet de 4 u 15 ballon, er net achter is er plaats omdat niemand wil gehinderd worden door de ballon die achter de pacer hangt. Soms loop ik een paar meter voor de ballon om het ideale traject te kunnen volgen. In de tunnels loop ik iets sneller bergaf om me dan bergop weer te laten inlopen. De klimmen zijn zwaar , voelen zwaar aan maar de afdalingen en het vlakke gaan makkelijk. Raar, twee jaar geleden vond ik dit een vlakke koers met vooral naar beneden lopen, nu zie ik alleen maar hellingen én (in het hoofd... ) meestal bergop. Het 4 u 15 tempo lijkt me nu al iets te snel om het de hele marathon vol te houden maar ik loop desondanks redelijk makkelijk. Op km 10 komen we trouwens door in 58.40, dus toch al wat voorsprong op het schema.
Op het punt waar ik verleden jaar werd ingehaald door de 4 u ballon - ongeveer na 15 km - heb ik het even moeilijk om de 4 u 15 ballon te volgen. Ik zie nog eens dat het bergop wat te snel gaat maar kan dat dan corrigeren, zonder moeite, in de afdaling. Tot aan de helling naar Tervuren (17 km ) volg ik mijn ballon, op de helling laat ik hem lopen, ik dribbel op eigen tempo naar boven. Net voor de top - het is echt wel lang en relatief steil - staat een drankenpost en daar doe ik het even een 50 tal meter stappend om uit te blazen. Halfweg - in de bossen - passeer ik in ongeveer 2 u 05 en met nog energie in de tank, dat voel ik. De 4 u 15 ballon is weg die zie ik niet meer terug. Ik zie aan de overkant Mark, hij roept mijn naam en ik terug 'En hoe gaget ?' ' Nau nog goed' , dat klinkt zeer opgewekt, ik ben blij voor hem. .
Dan verder in de flauwe afdaling naar beneden (zoals de meeste afdalingen trouwens ... ) en een toer rond het park van Tervuren met aan het eind een steil kort klimmetje . Daar las ik mijn tweede stappauze in, al een paar km verder dan verleden jaar... En dan volgt het lange vals plat terug uit de put naar omhoog. Op km 30 kom ik door in 3u 04. Tijdens dat stuk vals plat stap ik regelmatig even kort. De 4 u 30 , mijn doel voor vandaag , lijkt geen probleem en dat zorgt voor een vorm van blijdschap. Na wat langer dan ingeschat vals plat omlaag volgt dan de steile afdaling (weer een afdaling naar beneden.... ) en daar haal ik nog eens gedurende 2 km 6.00/km. De helling richting triomfboog wordt weer genomen stappend - lopend en eens boven loop ik tot net voor de triomfboog . Ik zie nu dat ik makkelijk onder de 4 u 30 blijf en besluit om te genieten .
Genieten, ja , echt waar. Ik heb nog wat overschot en dat helpt. Het weer is de hele marathon prachtig geweest , perfecte temperatuur. En de sfeer zit - mede door de zon zeker - goed. De laatste km's is er verbondenheid tussen de lopers. Ik laat me gewillig meeslepen door het enthousiasme van de andere trage lopers die euforisch worden nu de meet in zicht is. De zachte 350 m klim van het begin wordt nu een venijnige kuitenbijter. Daarna is het gewoon laten uitbollen. En dat doe ik . Net als twee jaar geleden heb ik spijt dat het gedaan is. Ik zoek nog naar iets om te 'zingen' tijdens de laatste minuten maar kan geen enkele songtekst debiteren, het geheugen werkt niet . Ik loop nu over de kasseien richting markt en wordt nog voorbijgelopen door een dwaze euforische Spanjaard die het nodig vindt om de laatste 100 meters te spurten. Op 50 meter van de meet moet het er even uit , 'kust allemaal mijn kl... ' , ik heb weer een marathon gelopen,verdomme , ja verdomme. Nog eens verdomme. Gewonnen tegen de reuma, gewonnen tegen de ledertrexate en gewonnen tegen de cortisone in verdomme, nog eens verdomme 4 u 25. Euforie !
Ik kom Mark tegen nabij de douches . 3 u 29 en zeer tevreden. Beiden tevreden. Mark versiert een stoel voor mij in de sporthal en ik kan dus rustig gaan douchen. We vragen daarna de weg aan een verpleegster en die verwondert zich over het feit dat we na een marathon te voet naar het station (1 km) gaan. We zijn we geen jeanetten hé madam. In Mechelen drink ik een koffie en Mark een pint. Een half uur later staan we voor mijn deur . Mijn madam wil dat ik nog mee ga naar de open deur op de werf van het zwembad, onze zoon geeft daar rondleidingen. Het lijkt of ik slechts 10 km heb gelopen, het voelt verdikke goed....
Ja man, ik ben content . 10 minuten sneller dan de vorige marathon en van de tijd in Brussel mag toch 5 tot 10 minuten afgetrokken worden als de vergelijking met een volledig vlakke marathon wordt gemaakt . En niet volledig kapot op het eind, ik smeedde met Mark al plannen voor de 6 uur van Troisdorf. Dat ik hier twee jaar geleden bijna een half uur sneller liep lijkt ongelooflijk. En lopen tegen 9.5 km /uur , ja daar wordt ge ook geen sportman van het jaar mee. Maar ik loop - jog - nog verdomme en dat , ja dat is het belangrijkste...
Weinig tijd gehad om me achter mijn pc te zetten dus nu verslag van twee weken lopen ipv één week. In de week na de verschrikkelijk slechte Beekse marathon pas vrijdag terug beginnen lopen . De laatste keer -hoop ik - vanop mijn appartement vertrokken voor een 10 km, gemiddeld 5.43 , hartslag veel te hoog tegen de 150, zwaar, zwaar zwaar.... Zaterdag dan 15 km tegen een rustiger tempo (6.09) en met een hartslag van gemiddeld (en nooit hoger dan ! ) 140, dit voelde redelijk aan. Zondag dan nog eens 10 km, tegen 5.54 , gemiddelde hartslag 146 en weer zie ik in mijn loopagenda staan : 'redelijk'. Een weekje dus van 35 km.
Deze week, de voorlaatste voor Brussel , 50 km. Dinsdag 10 km tegen 6.01 en een hartslag van gemiddeld 140, op het eind zat die wel tegen de 150. Het leek iets beter te gaan. Woensdag niet gelopen. Terug thuis moet ik me wat houden aan de gedane beloftes , niet overdrijven met het lopen... Zaterdag - op mijn verjaardag- 19.55 km op exact 2 uur, maw een twee urenlopen gedaan. De hartslag zat van in het begin tussen 150 - 155 ondanks de lage snelheid (6.08 gemiddeld ); wellicht te wijten aan de wakkermaakmethode van mijn madam... Vanaf km 15 zakte het goed gevoel dat ik bij deze loop had weg... Ik kon met veel moeite de bijna 20 km rond maken, de laatste 4 km zakte ook de snelheid naar ongeveer 6.20. Dit was een tegenvaller.
Zaterdag en zondag 10 km . Zaterdag tegen gemiddeld 6.02 , redelijk. Zondag, deze morgen , extra traag gelopen , de eerste 8 km zo rond de 6.27 en dan een snellere 2 km tegen 6.05 en een laatste uitloopkm 6.03. En aan deze loop hield ik een goed gevoel over. Eén klein minpuntje : ondanks het inzalven een lichte bloedende rechtertepel, nog nooit meegemaakt op 10 km.
Dit weekend wat zitten kijken naar de gebeurtenissen in de Spartathlon én Berlijn. Mijne douchemaat uit Steenbergen is blijkbaar zelfs niet aan het eerste controlepunt geraakt, zonde. En die gekke Nederlandse die in Steenbergen zwijmelend, ondersteund door begeleiders de 24 uur volstapte, man dat mens liep nu hier die verdomde koers in 28 uur. Diep diep diep , zeer diep respect... En mijn vriend - klient liep zijn eerste marathon in Berlijn, half weg 1.56 , geeindigd in 4.08, het lijkt verdomde veel op mijn marathons van dit jaar, allez die van voor de reumamedicatie.
Deze week nog wat rustig 'uitbollen' en dan hopelijk in Brussel terug een marathon 'lopen' . Lopen, ja , dus niet moeten beginnen stappen vanaf km 25. Al mijn hoop is gevestigd op de nu ondertussen toch wel vrij lage dosis cortisone die ik nog slecht slik. Alles voelt al wat beter, ik zweet wat minder , ben al niet meer zo licht in het hoofd en verteer al wat beter een training - zo na 5 km uitgeput zijn is er niet meer bij . Op die prachtige lanen door Brussel, in de zon, helling op helling af , aan een rustig tempo kunnen blijven lopen, genieten van het afzien maar niet doodgaan ... mag dat nog eens aub Gij daarboven ?
verleden week 35 km / deze week 50 km / 2012 2.235 / 84 kg terug op de weegschaal thuis
marathon van de beekse bergen : laatste verdomme !
Rond 7 u 30 staat deze brave jongen op . De ochtendrituelen voor een marathon en/of ultraloop zijn altijd dezelfde : naar de bakker, pistoletje en wat spaghettiachtige toestanden achter de kiezen slaan, nog eens naar de kleinste kamer én dan de combi in. En dit keer letterlijk, ik pik voor mijn deur een politieman op, de man van een collega...
De tocht naar Hilvarenbeek gaat snel voorbij ondanks een plaatselijke wegomlegging. We arriveren te vroeg en kunnen dus rustig aan doen. Politiemans ziet het zitten, hij gaat voor de 3 u35 die hij in Antwerpen liep én hij is in vorm. Ik babbel wat met bekenden. Mijn Surinaamse 'vriend' gaat op Crocks lopen, het zal hem lukken in 3u 52 verdikke, een prestatie vind ik dit... Net voor de start zie ik dubbele identiteitsmans , hem zo lang achter mij houden is de boodschap.
Om 11 uur wordt de start gegeven op het gezellige dorpsplein van Hilvarenbeek. We vertrekken met zowat 500 man, alles door elkaar : 10 km, 21 km, 30 km en marathon. Er wordt gelopen in verschillende lussen die telkens weer eindigen op het dorpsplein : 5 km, 16.5 km (halve marathon) , 8.5 km (30 km) en 12 km (marathon). Ik start zeer voorzichtig . En ondanks die trage start loopt het van geen meter. Ik loop de eerste km's te twijfelen over opgeven na de eerste doortocht na 5 km, echt waar... Het feit dat het al bij al met het tempo nog redelijk zit (5.50) én gierigheid (18 euro betalen voor 5 km dat is veel te veel ) doen me doorzetten. De tweede ronde nestel ik me achter een koppel , de man is groot en breed , netjes uit de wind . Want er is wind én het is verdomme warm. En kijk, achter dat koppel (tegen ongeveer 6.05 ) vind ik mijn tweede adem - mijn eerste eigenlijk - en vat ik terug moed. Eens meewind laat ik het koppel voor wat het is. Een dame (halve marathon) volgt me vanachter het duo en we wisselen een paar woorden. Als de wind weer tegenblaast nestelt ze zich achter me (ook ik ben breed !) maar ondanks het feit dat ik wat inhou speel ik haar kwijt. Ondertussen ben ik op 10 km doorgekomen in 59.08 (Dijkenmarathon, de vorige rampmarathon 56.40)
In het bos kruis ik politiemans , hij ziet er goed uit en zelf voel ik me ook goed, het kan eigenlijk niet anders met zo'n traag tempo. Pas op km 18 moet ik wat vaart minderen en gaat het van 6.05 naar 6.30, ik zal niet meer sneller gaan in deze marathon. Op 20 km kom ik door in 2.00.57 (Dijkenmarathon 1.55.05 ). En dan weet ik dat het vat weer eens af is, het is weer gedaan , het wordt weer strompelen... Maar eens halfweg wordt er niet meer opgegeven, oh nee, ik denk er zelfs niet één seconde aan.... Zo lang mogelijk blijven lopen zonder te stappen is het plan, dus vaart minderen. Ik loop de derde 10 km in 65.29 en kom de 30 km door in 3.05.26 (Dijkenmarathon 65.32 / 3.00.37). En vanaf nu zal ik nog één keer een andere marathonloper zien (al zijn er een paar die me dubbelen... ) : dubbele identiteitsmans zie ik in de verte aan een keerpunt, hij is mij nog voor de 30 km voorbijgelopen. Ik zit in deze laatste 12 km klokvast tussen 7.16 - 7.26, dit is niet meer lopen, dat is iets meer dan 8km per uur. In vergelijking met de dijkenmarathon stap ik minder maar ik loop trager. Het plan om trager te lopen en zo langer en meer te lopen lukt dus niet echt, ik verlies nog meer tijd.
In het rond km 15 had gezien dat er eigenlijk maar twee marathonlopers achter mij waren , dubbele identiteitsmans was me ondertussen voorbijgesneld dus ik liep nu dan voorlaatste. Op 5 km hoor ik van de organisatie dat ik de laatste ben; ofwel is men de andere - die was ver achter- kwijtgespeeld ofwel heeft die opgegeven. Aan de twee drankenstands die ik nog passeer pak ik de tijd voor een paar woorden, een appelsientje, een colatje en wat water . Perfecte en zeer aangename organisatie !! Iemand herkent me nog van het jaar voordien, ik heb een kop ja.. Ik sleep me naar het einde zeker nu ik zie dat ook de 4 u30 niet meer haalbaar is.
Ik vind mezelf geen marathonloper meer . Ik ben een zielig pathetisch oud ventje die omwille van een verlengde midlifecrisis nog tegen beter weten in inspanningen wil leveren die hij niet meer aan kan... Godverdomme. En dan de aankomst , na 4 u 35 minuten en 22 seconden, nog dik 8 minuten trager dan het dieptepunt van veertien dagen geleden. Het applaus voor de laatste van de marathon (op 55 finishers zie ik achteraf ) is geweldig . Dat maakt veel goed maar versterkt ook het zielige van de prestatie. Ik bekijk het positief . Hoeveel kunnen er zeggen dat ze ooit laatste waren in een marathon ?
Mijn collega zit in haar dikke auto voor de sporthal waar we ons moeten omkleden te wachten op hare flik. Ongelooflijk dat ge uw vrouw , zoontje én schoonmoeder zo ver krijgt te komen kijken naar een marathon. Politiemans is gefinished in 4 u 13, die heeft dus geluk gehad dat ik niet in vorm was... Dubbele identiteitsmans was voorlaatste , 8 minuten voor mij. Met hem ga ik nog 2 Duvels en een koffieke drinken. Daarna terug de Galaxy - zonder politiemans is dat geen combi meer - in en aan de grens roep ik weer , ditmaal met een glimlach op de lippen 'Baby I'm back'. En thuis ga ik tegen mijn 'baby' efkens goeiendag zeggen, drink een tas koffie en spreek af voor de dag nadien. Dat komt terug in orde...
Op mijn appartement eet ik , net als na de Dijkenmarathon , een pizza, ik nuttig de rest van de fles witte wijn van toen en nestel mij weer met een limoncello voor TV . Laatste was ik en met zo'n tijd kunt ge een marathoncarriere toch niet beeindigen. Brussel , hou u vast , ik kom er aan...
Morgen de Beekse marathon. Dus deze week kalm aan gedaan, zeer kalm zelfs. Maandag niet gelopen . Dinsdag 5.3 km tegen 5.52 en verdomme, die eerste 3 km waren verschrikkelijk : geen kracht in de benen , geen adem , gewoon geen fut... Het beterde wel een beetje de laatste 2 km. Ja man... Woensdag iets minder dan 5 km, iets trager (6.01) en het ging een beetje, een beetje maar, beter. En deze morgen 3km en een beetje, 5.37 , het ging weer niet van harte.
De Beekse marathon van verleden jaar zal mij voor altijd bijblijven omwille van Kees. Ik kwam na 30 km nog zeer mooi op vierurenschema door maar drong niet verder meer aan, het vat was af, ik eindigde in 4 u12 . Daarna liep ik in Brussel nog eens rond dezelfde tijd maar dook dan in de laatste twee marathons van het seizoen terug onder de vier uur. Nu ben ik echt bang, ik moet nu gewoon op een ietwat menselijke manier aan de aankomst raken. Dus doseren, doseren en niet te snel starten. Maar als er traag gestart wordt dan zou het wel eens een dramatisch slechte tijd kunnen worden, de tijdslimiet - stel u voor - is 5u....
Het gaat nu niet meer over tijden lopen , over onder de vier uur lopen. Het gaat over kunnen blijven lopen , over baas blijven over die verdomde reuma - dat lijkt te lukken voorlopig - én die shitmedicatie. Maar opgeven staat niet in mijn woordenboek, morgen niet en godverdomme nooit niet . Ik zal blijven lopen tot het echt niet meer kan. Deze boom beste zus, deze boom is bijlange nog niet geveld...
Het zou de cortisone kunnen zijn . De reumatologe stelt me een beetje gerust, mijn mindere conditie en kracht zou veroorzaakt kunnen worden door de cortisone. Dat is op zich geen slecht nieuws want ik mag die fors afbouwen en zou, als alles meezit , er mee mogen stoppen binnen een tweetal maand. Er is weer hoop...
Deze week echt geen goesting om te lopen. En eigenlijk heb ik in de week ook nauwelijks tijd gehad wegens beslommeringen op het werk en wegens madam... Pas zaterdag de eerste keer de schoenen terug aangebonden voor een 10 km. Bedoeling was traag te gaan maar ik zat op marathontempo. En met marathontempo bedoel ik nog steeds de 5.40 waaraan ik toch een paar marathons kon lopen, niet dat verdomde wandeltempo van verleden week. Maar die 10 km aan 5.37 waren zeer zwaar, ik kwam hijgend aan 'de meet', ongelooflijk eigenlijk.
Vanmorgen dan iets langer, 14 km, een derde van de marathon van volgende week. En nu liep ook aan 6.00 en ook dat kostte moeite, ook dat voelde belange niet als gemakkelijk lopen. Maar goed, ik kon dit tempo houden en kwam niet totaal uitgeput aan, tot halfweg zal ik zo wel raken volgende week.
Want ik heb me inderdaad ingeschreven voor de marathon van de Beekse Bergen, de man van mijn collega gaat mee. Verleden jaar kwam ik daar de 30 km door aan 2 u 48 en eindigde in 4 u 12 , die laatste 12 km was het op én ik ontmoette Kees.... Nu hoop ik te eindigen binnen de 4 u30.
Maar het ziet er niet goed uit . Ik heb flanellen benen en trap bij de minste inspanning op mijn adem. Mijn hartslag gaat snel de hoogte in en het is moeilijk om die te laten zakken. Mijn rechterbeen is één grote kwetsuur : mijn rechterkuit doet pijn, ik heb blaren op mijn grote teen en op mijn voetzoel. En twee tenen zien rood - zwart van verleden week. Ik ben dan wel gek om te lopen. Maar ik moet mijn klassement in de ultracup verdedigen én ik wil op zijn minst gratis eten op de prijsuitreiking. Dus moet ik nog 4 marathons doen. Beekse Bergen volgende week, dan Brussel, 'tis voor niks en/of Kasterlee en/of Spijkenisse. En dan, volgende jaar, ja dan ga ik terugkoppelen naar en stuk of 4 - 5 per jaar, denk ik... Niet vergeten dat ik nu eigenlijk een mindervalide ben...
deze week 25 km / 2012 2.095 kg / 85 kg op de weegschaal 'thuis' en 87 kg op die van mij, ik ben verzwaard, wellicht ook voor een deel van die verdomde cortisone
4 u 27.34 . Vier uur zeventwintig minuten en vierendertig seconden. 90ste op 104 finishers. 6.20/ km , 9.5 per uur. 10 km 56.40 / 2de 10 km 58.25 , 20 km 1.55.05 / 3de 10 km 65.32 , 30 km 3.00.37 / 4de 10 km 70.49 , 40 km 4.11.26. Moet daar echt uitleg bij ?
De wekker loopt af om 7 u40. Een klein uur later , na een groot bord tagliatelli , 3 verse pistoletjes en een chocoladecréme koek in de wagen richting Beneden Leeuwen. Ondanks ambetante wegenwerken en omleggingen toch nog goed op tijd . Heel de tijd met de man met de dubbele identiteit rondgehangen, ook op de bus. De donkere lang en raarharige Nederlander, een absolute Einzelganger, komt me een hand geven , als enige, en daar ben ik fier op. Nog een paar cuplopers spreken me aan met de voornaam, net als ik houden ze dus de andere veellopers wat in het oog. We staan aan de start in een kleine dorpskom en in de volle zon met een 50 tal man schat ik, blijken er dus meer dan 100 te zijn.
Ik ben van plan om mij aan het plan te houden, knap hé ...., niet te snel starten en vlak proberen lopen, eindigen in 4 u12 . Er is wind en niemand heeft me kunnen uitleggen hoe die nu precies zal evolueren tijdens de marathon. Na een tijdje aanmodderen slaag ik erin me te nestelen in een groepje van 6 personen : 3 bejaarde door de wol geverfde veellopers die ik alle 3 ken van gezicht - één ervan zelfs bij naam -, een veellopende dame (145 marathons dacht ze) , één jonge kerel en ik dus. De twee oude Nederlanders trekken de kop en bepalen het tempo, zoiets rond de 5.50 /km. Op km 15 zie ik dat dit te snel is en ik laat de groep gaan. De jonge Nederlander kan ook niet volgen en die haal ik op km 18 in, zoals ik al vermoedde was het zijn eerste marathon - wie heeft anders de hele familie naast de kant staan ? - , hij blijkt last te hebben van de knieen. Met hem loop ik tot halfweg en dan haakt hij ook bij mij af.
En rond km 25 begint bij mij ook zeer serieus het verval, ik moet nu al beginnen met stappen en raak daardoor niet meer boven/onder de 7.00/km. Er passeert me wat volk en op 30 km komt de man met de dubbele identiteit me voorbijgeknald, hij zal dik 10 minuten voor mij eindigen. Het wordt dus een eenzame tocht over de dijken aan de Maas en de Waal. Ik voel pijn aan de tenen die me vroeger ook al hinderden , voel een blaar aankomen op mijn rechtervoet. De ontstekingsremmers die ik nam voor de wedstrijd zorgen er anderzijds voor dat ik nergens anders pijn heb. Dit
Het uitzicht is inderdaad mooi, het parcours loopt over dijken en kronkelt voortdurend. De wind draait in het voordeel de laatste helft. De passages voorbij de huizen zijn plezant ; alle buurtbewoners blijken bij mekaar gekropen, zitten te eten en te drinken aan grote tafels (wie zijn er de Bourgondiers ? ) maar hebben altijd tijd om in de handen te plakken of iets bemoedigends te roepen. De organisatie is af, om de 5 km verzorgde drankenposten, de laatste 15 km heb ik die voor mij alleen. De zon schijnt in het begin en op het eind wat overdreven maar voor de rest valt het nog redelijk mee met de door mij gevreesde warmte. Desalnietemin is het niet genieten, neen... het is een marteltocht. De benen willen niet mee, er zit totaal geen jus in . Dit heb ik nog nooit meegemaakt , nog nooit zo erg tenminste.
De laatste km's moeten we van de dijk en volgt er een lang ambetant stuk op een brede weg. Daar loop ik nog een viertal voorbij die stappend een kerel begeleiden die zijn 100ste marathon uitloopt - stappend - . Aan de aankomst zijn ze blij nog eens iemand te zien, drie minuten voor mij is immers de vorige aangekomen. Ik slalom nog even in een poging om grappig te zijn en dat wordt door de speaker opgepikt. Dan is het snel naar de sporthal om te douchen. De schade aan mijn tenen blijkt weer serieus en er is een pijnlijke blaar aan dezelfde voet. Toch nog iets mis met die Asics ?
In de cafetaria zit een hele tafel cuplopers, ik sluit als laatste aan, de helft van de tafel zit daar al anderhalf uur, ik ben de absolute kluns van het gezelschap. Als ik tegen een andere Waaslander zucht dat dit geen lopen meer is knikt die meewarig 'ja' . Ik blijf nog 2 Palmen drinken met de man met de dubbele identiteit en stap dan samen met hem naar de parking om de lange tocht terug naar huis aan te vatten. Ik stap nog even binnen bij mijn madam , ze zijn aan het eten . Op mijn appartement haal ik een pizza uit de diepvries en doe een fles witte wijn open. De pizza smaakt enorm en de twee glazen wijn al evenzeer. Met een koffie en een grote limoncello vlij ik me neer voor TV.
Man man man, ben ik nog marathonloper, zal ik het nog ooit worden ? Is het de reuma of de medicatie en als het de medicatie is , is het dan de cortisone waar ik mee mag stoppen of is het dat paardemiddel dat ik moet blijven innemen ? Of is het gewoon overtraining ? In alle geval , ik voel al sinds Aalter dat ze weg is , de conditie; er zit geen kracht meer in de benen... Vrijdag bezoek gepland aan de reumatologe , misschien weet zij meer ? Voorlopig heb ik aan de kerel die me zou vergezellen naar Hilvarenbeek binnen 14 dagen gemaild dat ik wellicht niet ga.
Nu efkens een paar dagen geen loopschoenen, ik kan er niet aan denken....
Maandag 10 km gelopen, recuperatie. 6.20, hartslag niet boven de 140 en met de vingers en een stuk van de hand erbij in de neus gelopen. Goed gevoel . Dinsdag niet gelopen, er moet wat gerust worden in de laatste week.
Woensdag 5 km, niet meer forceren de laatste week . Maar die 5 km waren de slechtste die ik al ooit gelopen had. Ik raakte niet aan mijn marathontempo, de hartslag ging boven de 150 , mijn benen voelden aan als de palen van de paalblokken op de Luchtbal en mijn rechterknie en rechterachillespees deden pijn. Ik raakte met moeite aan mijn appartement. De medicatie , een slechte dag , zenuwen ? Zenuwachtigheid misschien; ik had die avond nog een date , met ...mijn madam. Raar, daten met uw vrouw, spannend ook. Maar het is hier een loopblog....
Vandaag dan de klassieke 4 km de dag voordien. Ging redelijk dus ik werd niet nog ongeruster. Anderzijds vloog ik niet, het kostte net iets te veel moeite om aan 5.27 te lopen om gerustgesteld te zijn. Morgen aankomen , liefst binnen de 4 u 12, dat is het doel....
Deze week er 55 km opzitten , en ik ben niet gelukkig met wat ik gepresteerd heb. Maandag niet gelopen, moest naar de persvoorstelling van Deadline 14/10, er werd in ons kantoor gefilmd en dus mocht ik opdraven... Dinsdag 10 km op de finse piste, redelijk snel 5.30 en redelijk goed. Woensdag wat minder gelopen - donderdag wedstrijd !- , een relatief rustige (gemiddeld 5.36) bijna 6 km.
Donderdag 5 mijl in mijn gemeente tijdens de plaatselijke feesten. Die 5 mijl was verleden jaar 9.20 km en vermits op het zelfde parcours werd gelopen ook dit jaar weer langer dan 5 mijl - meneer Garmin gaf 50 meter minder aan dan verleden jaar -. Verleden jaar had ik daar voor mijn doen verschrikkelijk goed gelopen, gemiddeld aan 5.00, dit jaar zou me dat niet lukken, dat wist ik op voorhand... Ik startte de eerste ronde aan 5.09 (verleden jaar 4.50) en verdomme, het was al op ; ik moest vaart minderen , mijn tempo zakte in de tweede ronde naar 5.15 en de volgende 3 rondes naar rond de 5.23. En ik moest diep gaan, ik overwoog zelfs om de laatste ronde niet meer te lopen... Wat was dat ? Tegen een slanke lange jonge kerel - voetballer - die in mijn buurt zei ik dat ik dit nog nooit had meegemaakt en inderdaad , dit had ik nog nooit meegemaakt... Ik eindigde totaal choco in 48.43 (gemiddeld 5.19 ), 2 minuten en een half trager dan verleden jaar. En het duurde nadien even voor ik bekomen was. Ik marathonloper, ultraloper zelfs , jongens , wat was dit ? Terug thuis zag ik dat mijn madam geantwoord had op mijn zeer lange mail van mij aan haar... En dat antwoord waarop ik lang had zitten wachten kon mijn avond niet goed maken. Ik stuurde een mailke terug. Bob Seger , 'Here I go, turn the page' . Ik stortte me in het feestgewoel op de markt maar beperkte mij tot muurbloem zijn. Ik besteedde wel mijn aanzienlijke voorraad drankjetons helemaal aan wijn en dat hielp -een beetje toch -...
Vrijdag niet gelopen. Zaterdagmorgen vertrokken voor een 20 km , de klassieker het weekend voor een marathon. De eerste 13 km gingen eigenlijk redelijk, zonder het te beseffen was ik begonnen aan marathontempo (5.40 ) en ik heb die lijn proberen doortrekken wat ook lukte ! Raar toch, 2 dagen voordien volle bak 9 km 5.20 en dood en nu met de handrem 5.40 gedurende 13 km. De blik van een mij kruisende loper naar mijn rechterborst maakte me attent op een bloedende tepel, dat was verdomd lang geleden.... En dan ben ik maar gestopt , 6 km vroeger dan gepland. Zondag, vandaag, 15 km. Plan was om dat rustig te doen en dat is redelijk gelukt, gemiddeld 5.57 en de terugweg 2 minuten sneller dan de heenweg, niet geforceerd.
Volgende week loop ik de Dijkenmarathon, de eerste keer . Ik ben nu echt bang. Ik denk de afstand niet in de benen te hebben én de snelheid (niet lachen aub... ) dat is al helemaal niets. In 4 u 12 uitlopen lijkt me echt het hoogst haalbare. Ik ga dus starten aan iets van rond de 5.50. Ik weet niet wat het is wat er voor zorgt dat ik me slechter voel , ik ben bang dat het de medicatie is. En als dat het geval is , wel dan zal dat wel niet meer verbeteren zeker ?
deze week 55 km / 2012 2.010 km / 85 kg op mijn slechte weegschaal ( verleden week bij de dokter 84 kg 300 )
Een weekje van 75 km, het hadden er 80 of 85 moeten worden maar de verschrikkelijke warmte stak stokken in de wielen. Maandag niet gelopen want dinsdag verlof . En dus dinsdag een iets langere trage duurloop : 10 km richting Temse , teruggedraaid en in exact dezelfde tijd terug thuis. Wel traag gelopen 6.30 , gemiddelde hartslag 142 dus eigenlijk te hoog. Op het einde was het zwaar, het was al relatief warm. Woensdag dan vertrokken voor een iets snellere 10 km. Na 6 km aan ongeveer 5.25 gaf deze jongen Maarten een pijp (?) , ik moest vaart minderen en viel terug naar een tempo van rond de 6.10, gemiddeld zat ik nog wel aan marathontempo. En als ik het heb over marathontempo heb ik het nog steeds over 5.40 terwijl het al een jaar geleden is dat ik dat nog eens gelopen heb.
Donderdag hetzelfde parcours als woensdag , weer met de bedoeling om snel te lopen maar niet te snel; marathontempo... En ditmaal deed ik door een betere indeling anderhalve minuut minder over deze afstand. En dat was eigenlijk een prestatie want de dag voordien me goed laten gaan op de 'moederkesdagbarbeque' van de familie.
Zaterdag stond een lange trage duurloop van ongeveer 35 km gepland. Gaan lopen in het plaatselijk park omwille van de schaduw onder de bomen, was al heel lang geleden dat ik daar nog eens een duurloop had gedaan. Zeer traag vertrokken, ik wilde mijn afstand halen én mijn hartslag onder controle houden. Tot km 15 zat ik aan een tempo van 6.40, hartslag onder de 140 én het liep relatief makkelijk. Daarna werd het zwaarder, de hartslag steeg tot tegen de 150 en het tempo zakte verder weg tot ongeveer 6.55. Na 24 km in 2u 41 gaf ik er de brui aan ; ik presteer nooit goed in de warmte. Zondagmorgen, daarnet dus , gestart voor 14 km op 1 u30, weer in het park omwille van de schaduw. De eerste 4 km gingen 'snel' , 5.35 , daarna nam ik gas terug . Op km 10 gaf ik er weer de brui aan , ik had geen zin om in die afschuwelijke hitte te blijven lopen.
En zo zit de laatste zware week voor de Dijkenmarathon erop. En het zit er verdomd slecht uit. Ik zal al blij zijn als ik in die Dijkenmarathon aan 6.00 kan lopen én pas na pakweg 32 km moet beginnen stappen... En deze week ga ik wellicht nog meedoen aan de derde editie van de 5 mijl tijdens de jaarlijkse feesten in onze gemeente. Verleden jaar heb ik daar aan 5.00 gelopen, ik zou dit jaar toch weer in die buurt willen zitten maar vrees dat dit absoluut niet haalbaar is. Ja, de conditie is niet goed....
