wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
18-03-2009
tijdens het rijden en herinnering
Ik heb reeds massa's opgeslagen in mijn geheugen. Veel van dat alles zit verscholen ergens diep in mijzelf. Soms komt het boven maar meestal blijft het waar het is. Wat moet ik ermee en wat wil ik met herinneringen. Zo zijn er de vrienden die reeds dit leven verlieten en de spijt, de pijn die dat meebrengt. Wat met de herinnering, ze maken blij en droef ze zijn schoon en vol verlangen en er is de spijt... Spijt die verwijst naar mijzelf en niet naar hen. Spijt omdat ze er niet meer zijn en ik niet kan laten gebeuren wat ik met hen wou, spijt gaat dus over mijzelf en wat ik niet deed. Maar er is ook de herinnering aan wat niet bruikbaar blijkt maar wel prettig is, zoals -klokkengeluiden ruiken naar Kip in de oven op zondag met zon in de tuin en mijn eeuwig lachende moeder- of de geur van het vroegere huis of ...... het fietspaadje langs de koren velden dat nu reeds lang verdwenen is. Maar hoe meer ik opsla hoe vasthoudener ik ben en dat is niet erg flexibel. Af en toe tabula rasa in mijn hersenen en niets meer weten. Niet meer weten wat warm of koud is , niet meer weten hoe verliefd zijn ruikt, niet meer weten hoelang "te lang" is.... Maar de verzameling van ervaringen en emoties is niet te ontkennen is niet weg te cijferen. Maar staat de herinnering het nieuwe in de weg? Of is het de vasthoudendheid, het niet lossen, het geen punt kunnen zetten. Het blijven doorgaan op wat was en niet op wat is. Gemakkelijk te zeggen dat het "hier en nu" te doen is en dan doemt ze op de herinnering aan toen. En dat allemaal tijdens een autorit waar ik stoplichten respecteer, afstand hou, inhaalbewegingen uitvoer en het noorden niet verlies. En wat herinner ik mij van de rit als ik hem niet opschrijf daarna? Niets?
Reacties op bericht (4)
22-03-2009
tomber
Daar zit iets in, verliefd worden kan alleen met een leeg hoofd. Of wordt je hoofd leeg als je verliefd "valt"?. Hier in de vlaandrens kennen we inderdaad geen juiste vertaling voor "tomber amoureux" en "coup de foudre", zouden wij dan toch nuchterder zijn? Tomber amoureux, tomber fou, tomber à genoux.
22-03-2009 om 13:30
geschreven door ward
21-03-2009
soi-même
En ce qui me concerne ,ma mémoire est souvent reliée à une sensation corporelle et la mémoire de mon corps est bien plus vive que la mémoire de mes pensées.
Après l opération de mes deux genoux , j'éprouvais une sensation de douleurs en les pliant ... petit à petit je me "défendais" de trop les plier puisque ma mémoire me rappelait que la douleur allait suivre . Un jour ,(1 ans après) lorsque j'étais vraiment animée par une action (je ne sais plus laquelle) je me suis trouvée dans une position complètement accroupie ! Un vrai miracle . Ma mémoire avait-elle fait tabula rasa ?
Quand on ne va pas bien, on "tombe"malade. Quand on s''y attend pas,on "tombe" de haut et quand on ne pense plus on peut alors tomber amoureux . C'est curieux' en flamand , on ne tombe pas , on "est" amoureux .
Donc être soi-même, sans a priori ,me semble la meilleure façon d 'avancer ...
21-03-2009 om 21:08
geschreven door caroline
18-03-2009
staat herinnering het nieuwe in de weg
Ambetant probleem. Ik denk dat het een instelling is, jezelf verplichten om nieuwe ervaringen op te doen. Ben me wel bewust dat mijn ervaringen (herinneringen?) me daar sterk in sturen. Nieuwe artikels van journalist X zal ik niet meer lezen. Naar een blijspel in een grote zaal ga ik niet meer. De Stones op een grote wei, niet meer voor mij. Dag van het Vlaamse lied in het Sportpaleis?? Een hemd met polyester in? Een debat in een volle donkere zaal, laat maar voorbijgaan, ken dat. Anderzijds heb ik al wonder mooie dingen beleeft door in het onbekende te gaan, maar dat was blijkbaar voor de combinatie van mijn herinneringen geen onbekende. Ik voelde dat ik er naar toe moest. Ik wist dat ik met die persoon dieper kennis moest maken. Ik voelde dat die voorstelling mij wel zou aanspreken. Ben dus niet zo ontevreden met de impact van mijn herinneringen op mijn doen en laten. Waarschijnlijk heb ik daardoor al wat gemist, maar ook niet gemist. Is er iets nieuws? alles groeit toch uit iets anders, en dan is ervaring (herinnering?) toch belangrijk om te sturen.
18-03-2009 om 21:07
geschreven door ward
herinneringen
Ik denk dat ik alles, wat in mijn hoofd is opgeslagen, vroeg of laat gebruik. Zelden alleen meestal in combinatie. De herinneringen komen boven als het nodig is, dikwijls onbewust en verwerkt in een geheel. Mijn gevoel en instinct, bij het maken van keuzes of beslissingen, zijn hierdoor gevormd. Moet je iets doen met die herinneringen? Misschien niet, het is mijn bagage. Tabula rasa zou ik niet graag doen, het heeft lang genoeg geduurd en moeite gekost om te weten wat ik nu weet, dat wil ik niet weggooien. Natuurlijk is er de juiste vraag "staat de herinnering het nieuwe in de weg?" Daar heb ik nog nooit bij stil gestaan. Tijd dus voor overpeinzing.
