wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
22-05-2011
Opnieuw op weg, langs eeuwenoude paden alsof ze er pas zijn!
Alles is gepland, voorspelbaar en dus veilig, geen verassingen op het pad! Zo lijkt de meerderheid te leven. Niet afwachten op wat op uw pad komt maar inschatten wat komen gaat en er desnoods een duw aan geven dat het zo is. Om 7 uur ontbijt en dan op weg en dan bureau en dan vergadering en dan repetitie en dan eten en dan en dan en dan...... O wee als het niet zo loopt, improvisatie, nog nooit van gehoord van koppijn en overspanning des te meer. En dan vakantie, die reeds maanden van tevoren is gepland en waar op het programma staat.... "dat" en "dat" en ook nog "dat" voor moest -dat ene- niet doorgaan. Ik heb er zo heel wat achter mij liggen, van die planningen, die nimmer geluk inhielden, alleen verbintenis met wat reeds was. Steeds meer laat ik komen wat komt en gaan wat gaat, ik wil niet eens vasthouden er kleefd immers genoeg geschiedenis en herinnering aan mij. Voor de medemens die met mij leeft zal het wel allemaal niet zo helder zijn, maar die mag begrijpen dat het voor mij ook niet de bedoeling is om alleen dat soort helderheid van de vaste structuur te geven. Die brengt alleen maar wat ik reeds wist en kan verwachten en houd het avontuur tegen. Dus ik laat los wat vastzit of doe toch een poging! niet meer niet minder op de weg van wat komen gaat of niet! Vanuit de herinnering en de vastgeroeste programmatie blijft er vast en zeker genoeg structuur over, ik pis nog steeds niet naast het toilet, ik eet met mes en vork en begroet mijn medemens met goedendag. Je ziet de waarden zijn gebleven al kent er hier en daar een een deuk uit pure frustratie, zo is eerlijkheid een moeilijke geworen want wat is dat nu voor een begrip in deze wereld. En zo zijn er nog wat om maar te noemen "waar" en niet waar" of leugen... en zo krijg ik er wel wat op een rijtje. Dus ik laat los definieer opnieuw en merk dat het plezierig is! Opnieuw op weg, langs eeuwenoude paden alsof ze er pas zijn!
Tabula rasa was niet ons uitgangspunt, maar we komen toch dicht in de buurt. De Veerman, het huis waar ik voor en mee werk verhuist. Nieuwe wegen inslaan. De orde verstoren, opnieuw denken en bedenken en herdenken alles ineens. We verhuizen van een gerenoveerde en mooie site " De Haringrokkerij" naar een wat meer aan lager wal geraakt pand in de Marialei te Antwerpen. In een verleden was het een eau-de-cologne fabriekje van "4711". Je kent ze vast wel de flesjes met de goud en blauwe kleur, die grootmoeder steevast in huis had en in het klein in haar chacoche ! De geur die mijn moeder nog gebruikte .... die nog steeds bestaat en de geur van mijn jeugd in zich meedraagt en van veel vroeger maar ook van vandaag, het is erfgoed dus! De geur is uit het pand maar er zijn hier en daar nog sporen. Wij maken er een huis van voor kunstenaars en kunsteducatieve werkers die willen ontwikkelen,nieuwe zaken bedenken, experimenteren,.... met de frisheid van een nieuw parfum, we willen immers "4711" in gedachten houden. Ondertussen heeft Anita Evenepoel al haar intrek genomen en komt binnekort Bob Takes ons vervoegen, Carlos Dekeyrel is naarstig bezig een platform te creeëren waar ook hij....... Je ziet.... er hangt verandering in de lucht en dat maakt gelukkig daar is dynamiek mee gemoeid. Dus toch iets van tabula rasa en met plezier! Volg ons op www.veerman.be en je kan ook helpen! zeker weten!
Van zeer eenvoudig een moeilijk te begrijpen zaak maken, alsof de intelligentie zelf geboren is, mag dan al gemakkelijk zijn het omgekeerde is in meer dan het kwadraat moeilijk. Leg maar eens uit wat educatie is en hoe het werkt, het lijkt de simpelheid zelve maar het is het niet. Het proces dat o.a met leren te maken heeft is zodanig verweven met het bestaan zelf dat het dezelfde eenvoud en moeilijkheid in zich draagt. Je kan het versimpelen tot 1+1 = 2, maar dan doe je oneer aan de wiskunde, want je verteld de eenvoud van een rekensom terwijl er een wereld achter schuilgaat. Soms wil ik dat zo graag de eenvoud van een vorm waarin ik iets duidelijk krijg. Soms maakt het mij zeer lastig dat we daar te weinig in oefenen. In het tegen overgestelde daarentegen zijn we goed! Borst nat maken en woorden , woorden woorden,..... produceren tot we er zelf in verloren lopen. Kleur op kleur op kleur op het schilderij, of klank op klank op klank tot de kakafonie compleet is. Terwijl de eenvoud van een klank zo mooi kan zijn, een viool en toch zoveel vertellen in Bach partitas, of de eenvoud van Poëzie in een paar lijnen die de wereld vat, wat lijnen die in een abstract lijkend geheel de wereld omvatten...... hmmmmm . Ik zal nog maar wat oefenen!
