wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
13-10-2012
schoonheid en kiezen voor Patrick!
Ik hou van de regen van achter het raam waar ik zit, zoals ik hou van de politiek vanop de zijlijn. Het is ook gemakkelijk, ik zie de regen maar voel hem niet, ik zie de politieker zijn best doen maar voel de ellende van overleg en zoeken naar dat eeuwige evenwicht niet. Toch zal ik blij zijn als straks de regen opdroogt de zon weer schijnt en de herfst zijn definitieve verkleuring inzet. Zo zal ik ook blij zijn met "net na de verkiezing" geen schreeuwerige folders meer in de bus , geen geraaskal meer op radio, tv, internet.... met de stem van "zie mij" en "ik weet het beter". Het debat wordt immers ergens anders gevoerd, de standpunten en programma uitwerkingen (en daar gaat het toch om) zijn een subtiel spel geworden voor super getalenteerde politici. Ik mis ze al teveel! Wij hebben zo' burgemeester en wat schepenen die daarbij horen (neen niet allemaal , maar toch), we stellen hen morgen weer in de vitrine en kunnen kiezen, doorgaan of veranderen. Alsof daar een verschil zou in bestaan, doorgaan is immers verandering. Enkel wie stilstaat en alleen hunkert naar gisteren weet verandering tegen te houden, maar houd dan ook het leven tegen. Dus ik zie de dwaasheid van de slogans waar verandering in staat als de spuug van marketeers in mijn gezicht. Zei maken zoveel kapot omwille van een zogenaamd kwaliteitsproduct (de politicus in deze). Ik hou meer van de mens achter het verhaal, hij die probeert rechttoe rechtaan zijn gedachten, dromen en standpunten te vertalen in daden, ik zeg wel probeert! Want niets of niemand die weet welk weer het morgen is, of die zon er wel zal zijn. Er is alleen de hoop op die mooie herfst verkleuring, langzaam en schoon. Maar het kan ook een storm zijn die plots alle bladeren van de bomen rukt tot er enkel kale stammen en takken overblijven. Ik kijk uit het raam, de regen is overvloedig nu! Grafische schoonheid in de plassen, subtiel bewegingsspel in de bladeren en dan die geur van vers gezette koffie,eigenhandig en traag gemalen en gezet, de schoonheid ligt onder mijn neus en voor mijn ogen! Ik hoop morgen ook!
Soms zijn woorden niet genoeg, het zijn maar wat letters in een orde die niet vatten kunnen wat je voelt en denkt. Dan blijf je steken in wat gebrabbel, in wat dwazigheden die kant nog wal kunnen raken omdat ze nog niet het minste van de gedachten kunnen raken. Hoe kan je mensen dan raken met je woorden als ze niet eens aanraken wat je zelf wil zeggen. Ik lijk een kleuter van drie die graag een verhaal wil vertellen en nog onvoldoende woordenschat heeft, ik lijk het worstelende kind dat voelt en speelt maar brabbelt als geen ander. Hoe leg je uit dat liefde en pijn in elkaars verlengde liggen, dat schoonheid en lelijkheid in elkaar opgaan, dat leven en dood een geheel zijn zoals ook de nacht bij de dag hoort of de zon bij de maan. Je kan alles vereenvoudigen maar dat maakt het complexer zo lijkt mij vandaag. Zoals in het woord "vol-ledig" zo vol als het ledig is! Ik weet dat in de eenvoud het antwoord zal liggen maar de weg naar daar is bezaaid met brokstukken van mijn gestotter en gestamel, van mijn geharrewar in woord en daad, ik speel freejazz op dit moment, maar dan van het soort dat het noorden nog zuiden als referentie heeft genomen, zich van west of oost ook niets aantrekt, ik speel wat in het rond en rond en rond. Maar laat mij duidelijk zijn, het voelt goed hier, zeer goed zelf, al zou ik dat ook graag kunnen zeggen wat dat dan is dat mij gelukkig maakt. Wie mij gelukkig maakt, hoe ik het geluk steeds op mijn pad tegenkom...... altijd weer compromisloos en die dat ook van mij verwacht. Leven is zo simpel als wat, je ademt in en uit en de gedachten en gevoelens komen vanzelf.... dat gewoon laten zoals het is, het blijkt niet de sterke kant van de mensheid. Hij wil toevoegen en er iets mee doen. Elke toevoeging aan vandaag lijkt mij er een teveel, ik laat gewoon de dag, dat lijkt mij meer dan genoeg!
