wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
29-06-2012
Gerardo Salina---een zachte vlek op een wit tafellaken zijn
Ik las het artikel van Gerardo Salinas, Stafmedewerker Arenbergschouwburg in http://www.kifkif.be/actua/open-brief-schizofrenie-in-de-kunstensector# een man die spreekt vanuit het hart en naar mijn hart. Ik heb met hem een tijd geleden en avond rond diversiteit mogen geven voor een of ander vormingsplus traject..... Ja (zucht zucht zucht) tot het einder onze dagen zullen we moeten uitleggen. Zo zijn er nogal wat mensen in de waan dat diversiteit en interculturaliteit bij De Veerman geen aandachtsgebied is....zucht diepe zucht!!! Het is waar dat wij dat niet benoemen met dwaze voorbeelden hoe wij in wijken bezig zijn , hoe de ouders die "de wondere pluim" aansturen daar zelf over nadenken, hoe wij diversiteit vanuit de realiteit van stedelijkheid benaderen, hoe de dagdagelijkse gebeurens ons werk en denken kleuren..... Gisteren heeft mijn raad van bestuur bevestigd dat -ik het zal moeten uitleggen tot het einder mijnen dagen- en al mijn evidenties meer moet expliciteren (zucht nog diepere zucht). Soms wil ik gewoon een zachte vlek op een wit tafellaken zijn, een kruimel naast de tafel of zoals iemand mij onlangs toefluisterde een ezelsoor!.... En misschien ben ik dat ook. Zelf kan ik genieten van net die hoek die eraf is, dat foutje in de te afgelikte schoonheid die toch alleen maar een leugen is en een romantisch idee van vervlogen idealen probeert te behouden. Er is niets mis met wat conservatieve gedachten en gedrag als die maar de kiemen en de twijfel van vooruitgang in zich dragen. Maar dikwijls is het conservatieve gedrag en gedachtengoed een alibi om niet te denken! En dan noemen we het beter gewoon dwaasheid of erger dommigheid. Ik weet ik ben niet vrij te pleiten van enig kromme gedachten of vergissingen in mijn bestaan. Maar niet denken is erger. Dus ik deel graag het gedachten goed van Gerardo om net dat te doen wat het moet doen, het denken en handelen stimuleren.
tussen het onverwachte en het verwachte rust het braakland!
Tevreden, ten vrede, er vrede mee nemen houd soms onvrede in. De relativiteit van mijn denken is daar voortdurend aan onderhevig. Ik ben tevreden met de subsidies die we krijgen van de Vlaamse gemeenschap voor ons kunstenbedrijfje dat educatie als een kern beschouwt. Niet zozeer creatie maar educatie en dat dan breed bekijken is onze opdracht die we voor onszelf mochten stellen. Ontsluiten noemen sommigen het. Maar ik ben ontevreden omdat we nu driftig op zoek moeten naar bijkomende inkomsten omdat, wat we willen realiseren verder gaat dan men van onze plannen wil financieren. Ik ben dus niet slecht gezind en kan niemand als schuldige aanduiden waarom dit proces zo loopt. Ik zit wel met een onevenwichtige balans en dat moeten we niet te lang houden. Ik zou kunnen ingaan op de suggestie om minder te doen zoals sommigen suggereren (scherper keuzes maken noemen sommigen dit). Maar onze keuzes zijn scherp, zeer scherp en worden steeds scherper. We bekijken ze steeds opnieuw en opnieuw en scherpen onze motieven om iets te doen of niet steeds aan! Daar ligt onze tevredenheid, dat we steeds bewuster met ons werk omgaan en het onverwachte weten te behouden in de processen die dat veroorzaakt. In het onverwachte ligt namelijk morgen verscholen want het verwachte van gisteren is voorbij en daar kunnen we enkel op terugkijken. Deze onvrede is geen kwaadheid maar een natuurlijke flow een soort drive ook al maakt het de dag bezorgder en overdenk je alle plannen overnieuw. Wat telt is wat we stap voor stap realiseren en vormgeven. wat niet telt is wat we laten liggen. Maar braakland is vruchtbaar ook dat weten we. Dus we zullen summier bebouwen en zorgzaam laten braak liggen! Tussen het onverwachte en het verwachte rust nu het braakland waar ik op uitkijk, daar ligt ook de toekomst.
