wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
27-10-2010
angst en verlangen
Het is een feit, we leren niet"aan" maar "af". Waarom? omdat dat makkelijk is, we verstaan elkaar, denken in dezelfde richting, mogen zelfs wat afwijkend zijn maar de basis voor de gedachte is dezelfde. Een "a" blijft een "a" en als ik "b" zeg dan is dat ook al duidelijk. Plezierig is anders denk ik dan. Wat is er nu aan om onze zelf gemaakte werkelijkheid steeds maar opnieuw vanuit datzelfde ramen te bekijken! Nogal wat mensen worden onrustig van mijn gedachte dat ik breder wil, andere vensters of zelfs geen vensters De "a" in vraag stellen en de "b " ook. Al doe ik dat vanuit wat ik ben verleerd, wat ik heb afgeleerd. De zogenaamde onzin mag weer in mijn brein, mag weer binnen in mijn bestaan, zonder oordeel over goed of slecht. Jawel dat maakt onrustig, jawel er is angst om die stap te zetten. Maar anders is er enkel stilstand en matigheid! Een zwaktebod.
Ik mocht over dit alles gisteren spreken, maar merk dat weinigen er zin in hebben. Ze vinden het wel inspirerend en houden wel van creativiteit en kunst & wetenschap (die daar nu net uitdrukkelijk mee bezig zijn) maar dan die van gisteren, niet nu, niet morgen. TEveel voor het hoofd, teveel voor het verstand! Is het luiheid of angst die ons weerhoud?
Ik hoor veel over veranderende structuren in onderwijs, plannen van beleidsmakers in cultuur maar nergens bouwt men onzekerheid in. We zijn enkel op zoek naar rust. Omdat deze wereld ons blijkbaar zo onrustig maakt? Maar met rust komen we er niet, wat is er tegen nog meer wanorde in onze orde? Geen creatieviteit zonder eerst wanorde. Geen enkele nieuwe ordening zonder eerst de oude overhoop te halen.
