wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
16-06-2011
Vlaanderen - Nederland voorlopige stand 1-0
Meer dan Kwaliteit: een nieuwe visie op cultuurbeleid de nota van staatssecretaris Zijlstra in Nederland, waar we zo graag naar opkeken! . Het kabinet vindt cultuureducatie belangrijk voor de persoonlijke ontwikkeling van kinderen en jongeren en voor de creativiteit van de samenleving. Er wordt zelfs voorzien in meer en betere ondersteuning van scholen en docenten bij het invullen van de kerndoelen voor cultuureducatie. Een belangrijke financiële prikkel blijft overeind: het budget van de regeling Versterking cultuureducatie primair onderwijs blijft beschikbaar tot en met het schooljaar 2015-2016. Cultuureducatie wordt een belangrijk criterium voor culturele instellingen in de basisinfrastructuur. Verder moeten rijk, provincies en gemeenten nog bestuurlijke afspraken maken over cultuureducatie, dus men is er nog niet helemaal uit. Belangrijk om weten is dat de daadwerkelijke toekenning van budget niet meegaat in lijn van de aandacht die er voor cultuureducatie is. Afgezet tegen de huidige taken en budgetten moet cultuureducatie percentueel meer inleveren dan de meeste andere sectoren. Ik mag hopen dat er in Vlaanderen, waar de aandacht voor kunst en cultuureducatie ook in de picture staat, een rijpere beleid voert! Men moet niet willen dat men meer doet voor minder centen. Neen het gaat niet alleen over centen maar ook wel over centen!!! Laat ons duidelijk zijn. Te weinig is te weinig en tweemaal te weinig is inderdaad niet genoeg. De voorlopige stand is echter 1-0 in het voordeel van ons! maar het is nog maar halftime de match is nog niet gespeeld!
Midden in het bekende onbekende zoeken we een nieuwe stek met onze organisatie "De Veerman". Het bekende is "buurt waar de joden wonen in Antwerpen", het onbekende is de Jodencultuur. We leven langs elkaar, we schuren net niet, rakelings gaan we aan elkaars dag voorbij. We fronsen wel eens een wenkbrouw, we knikken vluchtig of zeggen dag, meer niet. Alles is vluchtig en er is afstand van afstamming. We doen dit al lang en houden vol. Heel af en toe voelt de en zich beledigd de andere zich belazerd maar dat wordt met de nodige excuses snel weer tot de ware afstand teruggedrongen. De dagen komen en gaan en we verschillen van feesten en rustdagen. Dat maakt het winkelen handig, zo blijven we kopen en verkopen zonder elkaar voor de voeten te lopen. En dan was er ineens een jongentje dat voor me stilstond en vroeg: Kom je hier wonen! ik zei ja (want dat is ongeveer zoiets toch). Welkom zie hij en fietste verder. Zo simpel en zo schoon!
