wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
20-02-2013
Cultuur/kunst is van iedereen, tot de dood erop volgt!
Soms gaat het pas langzaam dagen, soms gaat het te snel! Vandaag kon ik zien hoe een bepaalde groep zich probeert te weren, zich verzette ook tegen een andere groep! Dit gebeurt gebeurt meestal vanuit emoties! Het begint zelden waar ratio en emotie in een evenwicht zijn. Neem nu de hele strijd?/discusie?/ruzie? om aan te tonen dat "kunst" geen subsidie slorpende bedrijvigheid is maar tot de essentie van ons bestaan behoort. De ene verwijt de andere dat de stukken ervan afvliegen. Elke partij trekt zich terug in zijn schietgangen of achter zijn kantelen, besluipt de ander als een vijand en probeert een genadeslag toe te dienen. Cultuur noemen we dat... de cultuur van de dwaasheid waar het gaat om gelijk hebben, om het gelijk aan zijn kant te krijgen, de andere een nederlaag te bezorgen. Rare cultuur is met dat! In Antwerpen woedt zo'n strijd, maar niet enkel daar, in Vlaanderen is deze oorlog op de achtergrond aanwezig maar in China, in Sierië, Nederland,.... en ik kan wel doorgaan is de strijd bezig. Wat is dat met die kunst, wat is de misdaad begaan door kunstenaars dat ze het oog van een denkbeeldige vijand zijn gevallen en bestaat die wel. Kunst moet immers niets, ze is er en dat moe volstaan. En misschien is het net dat wat de doorn des aanschijns is, "ze moet niks, ze is er gewoon". Andere zaken moeten wel en staan in onze economisch georiënteerde samenleving in volledige evenwicht met de andere bezigheden. Kunst niet ze is onevenwicht en evenwicht, is twijfel en zekerheid,is plezier en ontchoogeling, is goed en kwaad, is niets en iets, is het leven en zelf en ver daar voorbij of voordien en dus onbegrijpbaar begrijpbaar. Dus het uitleggen en daarvoor een strijd aangaan is onbegonnen, daar het al altijd begonnen is. Dus als we daarvoor de spreekwoordelijke lans willen breken (alweer een strijd maar dan spreekwoordelijk) moet het anders, moeten we ervan uitgaan dat kunst effectief een deel is va ieders leven, zoiets als onze ademhaling! Dus niet uithalen in zei die eraan meedoen en zei die er niet aan meedoen. Goed kijken en merken dat we met zijn allen deelnemen aan het grote wonder dat cultuur heet en dat er bij elkeen sporen van kunst zijn terug te vinden. Dat is het begin om ervoor te zorgen dat het weer aanvaardbaar wordt net zoals eten en drinken, zoals ademen, zoals het leven zelf tot de dood erop volgt.
