wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
11-04-2012
de zin van on-zin (of net aan die kant gaan staan)
Soms slaat het toe, zoiets als een zwaar hoofd, lood in de benen maar dan mentaal. Vermoeid noemen we het. Maar er is meer aan de hand. We werken met zijn allen aan een wereld die ons ontglipt, zand die je probeert bij te houden in een vuist, water in een kommetje in beide handen. Je weet dat je de strijd verliest en toch verder gaan. Het mijden van nieuwsberichten en zeker on-duidende duidingsprogramma's te spijt, we weten beter. T'is naar de kloten, culturele ontwikkeling ten spijt we slagen niet het bij het schone te houden!
Gelukkig was er deze morgen de zon en is er muziek die mij redden kon, of was het die ene zin uit een dichtbundel die mij bekoorde. Een beeld, een dartelende vogel in de lucht.... dat is wat mij recht doet lopen, het lood uit mijn benen drijft, de muizenissen uit mijn hoofd laat verwelken. T'is kunst mijnheer, ik heb er niet om gevraagd maar het is kunst mevrouw die mij redde van een sombere dag.
En dan komt een dag op gang zoals elke dag op gang komt en toch weer anders. Wat zich aankondigde als een stuk verderf en ellende ontwikkeld zich in weemoedig vooruitziend verdriet en plezier, of hoe wou je dat noemen? Het effect van dat wat onzinnig leek tothet vanzelf zijn zingeving prijsgaf aan hij die verloren was.
