Vandaag de doorlichtingsverslagen van het secundair onderwijs in de krant, gisteren de adviezen van de beoordelingscommissie's kunsten op het net. Ranking van goed naar minder goed! Allemaal zogenaamd omdat het openbaar is en het de kwaliteit kan bevorderen. Iemand moet het mij uitleggen hoe dat dan wel zou moeten. Het verhaal gaat veeleer over populair zijn en het nog meer worden, of net niet. Ik krijg er wat verwarde beelden bij, waarom zou artistieke/educatieve kwaliteit populair moeten zijn of waarom zou kwalitatief werk algemeen bekend moeten zijn. Dat zijn immers tegen gestelden. Wat meer cliché is, wat er goed ingaat, wat iedereen begrijpt is populair. Daar is niets mis mee, absoluut niet, het is bij de meeste van ons een start voor meer en verder zoeken .... of hoe we ons leven vormgeven niet meer te bieden heeft. Maar wat minder populair is , omdat bvb. de taal net uitgevonden werd of omdat het nog wat hapert en stottert, heeft niet méér maar evenveel waarde, alleen een kleiner publiek, een kleinere testgroep. Een publiek van nieuwschierigen , van onderzoekers, ontevredenen met het bestaande, zoekers naar waarde, niet-weters ook,...... Soms vinden ze , soms ook niet. Er zijn er ook bij die het zoeken boven het vinden stellen, eeuwige twijfelaars dus. Misschien behoor ik daar wel bij en moet ik mij af en toe dwingen om te rusten bij wat gevonden is! Waarom willen we dan steeds meten en ranken van goed naar slecht, van beter naar minder, van 10 naar 0 . Gaan we eeuwig in de school van de 19-de eeuw blijven ? Zijn we niet (meer) in staat alles vanuit een maatschappelijk bril te bekijken en de nuances om een geheel te vormen aan te brengen, denken we enkel nog in zwart en wit, geen grijswaarden meer ertussen? Saai en verfoeilijk! Dom ook!
Neem nu de kunsteducatie in de laatste kunstendecreet beoordeling: wat is het verschil tussen een Art Basic for Childeren en een "Jeugd en muziek" en wie mag dan op 1 en wie op 10 , wie krijgt een tien en wie een nul . Of nog wat is het verschil tussen "De Veerman" en pakweg "De Kunstbank"..... met zijn allen zijn we communicerende vaten die ingrijpen op een samenleven en denken. Soms valt er iemand weg, uitgepraat denk ik dan! Soms komt er iemand bij, een nieuwe gedachte juich ik dan. Maar wie mag bepalen wie al dan niet mag meespelen in de race? Wie heeft het recht aan zijn kant. Ik blijf erbij dat het debat tussen de spelers vanuit een solidaire en maatschappelijke verantwoordelijkheid de beste leidraad is. De minister duid net het gebied van de kunsteducatie aan als een accent in het beleid, maar verder wordt het doodgezwegen, komt het nauwelijks voor in de debatten van de grote (kunst)huizen, we zijn luizen in een pels, onkruid in een mooi aangelegde Engelse of Franse tuin. En toch blijft het onderhuidse debat over kunst, het begrijpen en plaatsen ervan de maatschappelijke functie al dan niet. Al te vaak wordt ons een onderwijsbroekje aangemeten uit gemakkelijkheidszucht. Geef de kinderen wat kunstvakken en klaar. Wij als spelers staan vaak aan de zeilijn van het debat mogen amper meepraten, bloggen dan maar wat, stotteren onder gesmoorde hand. Anderen niet eens met kunst bezig maar met onderwijs weten beter dan wij hoe het verder moet, weet ook wie op 1 dan wel op 10 moet staan, weet wie een 10 krijgt en wie 0. Onze commissie (kunsteducatie) worstelde ook met het fenomeen en besloot gedeeltelijk te volgen en toch te raken maar sloot geen spelers uit met een 0. Moedig maar niet genoeg! Alle kunsteducatieve spelers van vandaag zijn meer dan nodig om nog maar een paar milimeter van de ambities van de nota van de miniter waar te maken, ze zou dat moeten weten!!! ze zou daaruit moet concluderen versterk alle organisaties en geef ze energie door een impulsbeleid in plaats van een strafexpeditie! Ik hoop op verstand, veel verstand en moed natuurlijk! Heldenmoed
16-06-2012 om 17:46
geschreven door TB 
|
