wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
28-03-2009
Mede-werker
"Mede-werkers " of zou het "werkers" moeten genoemd worden. Werken we niet met zijn allen aan een groter geheel of zou dat niet zo moeten zijn. Ik heb een bloedhekel aan elk zijn waarheid! Geef mij maar de gemeenschappelijke waarheid die nooit te vatten zal zijn. Geef mij maar de waarheid die bestaat uit vele interpretaties, uit donkere en lichte kleuren, uit fel licht of verscholen in het grijs van regenwolken. Maar ik ben voor geluk geboren, tot een ploeg mogen behoren waar vele kleuren en grijs, licht en donker, helle en doffe klanken als in een symfonie klinken. Geboren worden voor dat soort geluk moet je wel kiezen!!! Het kan ook anders: je ziet het licht en voert commando en dan krijg je wellicht een andere kleur, een andere geur een ander beleven van wat een team maken kan. Ik blijf kiezen voor de werker en het team waar ik deel vanuit maak. Zo kon ik het gisteren weer ervaren, de grote verscheidenheid brengt allertheid. Net als de zorg voor elkaar draagt dit alles ook plezier en liefde in zich. Dit alles bedacht ik gisteren bij het zien van wat ons team soms aanricht, de schoonheid zelve is dat!
Blauwe lucht, blije gezichten, fluitende bouwvakkers, eerste terraske, dit alles ruikt naar lente. Straks ook nog de eerste ontblote kuiten en de geur van bloemen. Het ziet er anders uit, het is hoopvol, het is kleur en geur. T'is niet moeilijk dat men dan feesten wil en dat daar tradities uit ontstaan. Het feest rond deze tijd is de logica zelve en of je het nu Pasen of iets anders wil noemen, het is tijd voor feest voor vreugde voor een danske en een glas, zelfs een teveel. Elke vergadering en bijeenkomst van deze dag was doorspekt met hoop en hoopvol. Dus het is zinvol alle vergaderingen nu af te handelen en de rest van het jaar vergadering vrij te houden! We besparen ons daardoor veel ellende en nog meer tijd voor ruimte e zuurstof.
De schoonheid van de lichtinval, de duidelijke lijnen van vliegtuigen in het blauw, het zich hernieuwende groen dat langzaam maar zeker zichtbaar wordt. De voren van het ploegen dat aarde omwoelt en het vocht daaronder laat zien. De dames in hun voortuin bezig met de opsmuk van het voorjaar, de geur van pas gelapte ramen -een teken van de grote poets na het winteroffensief - van dat alles kan ik zeer vrolijk worden, simpel toch. En nu da glas teveel dus!
Niets is beter dan afdwalen, net weer iets anders dan "dwalen". Ik ben net vergleden van onderwerp naar onderwerp, had daar ook geen erg in en moest niet de minste moeite doen. Waar kom je het nog eens tegen - zonder moeite op een heerlijke plek komen- dat kan dus bij afdwalen. Ik maak geen oordeel of het een goeie dan wel slechte gedachte is waar ik opkom. Er zijn immers nog goeie nog slechte gedachten. T'is wat ik er aan vastknoop die dat oordeel maakt en dan begint het afdwalen ineens een job te worden om mij weer op het rechte pad te houden. Mijn vriend zei: als het oordelen begint is het voorbij! Ik moet hem gelijk geven van zodra ik oordeel is het ikzelf die de schooheid en de vrijheid aan diggelen slaag!!!! Het is soms lastig om elk oordeel, het weten of erger-het beter weten- te mijden, zeker bij het afdwalen maar als het lukt is het pure vrijheid. Het is een groot landaschap, glooiend en badend in de zon met achter de verre heuvels nog meer en nog en nog..... er is zuurstof voor iedereen en er is ook genoeg van alles,..... het houd nooit op totdat jezelf beslist er een oordeel over uit e spreken. Dan blijft er die vergadering over waar je toen het begon ook zat en waar de vraag bleef spoken: "wat doe ik hier"! Het is simpel weggaan of afdwalen.
