wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
31-12-2011
Nieuwjaarsbrief aan mijn vrienden en vijanden
Ik wens mijzelf niets, dan kan het ook niet foutgaan. Zelfs geen voornemens dit jaar, dan kan ik blijven doorgaan zonder schuldgevoel, want ook dat laatste is afgeschaft. Schaamteloos ga ik het nieuwe jaar in. Er is niet echt een doel behalve het bestaan aan zich. Ik wens mijn vrienden ook niets dan kan ik dat al niet misdoen of hen laten hopen op iets wat ik weerom niet gerealiseerd krijg. Dit alles lijkt rustig maar ik heb er lang over gedaan om zover te zijn. De rust van het ogenblik is net dat schone, wat ik iedereen hun, zonder het op te dringen zonder het je toe te wensen zonder het te willen. Stiekem heb ik wel dromen voor u maar ik leer het af ze te formuleren. Ik hou de ontgoocheling voor mijzelf dat doet het minste pijn. Ik kan wel wat dragen heb ik gemerkt en wat ikzelf draag weegt niet op uw schouders. Ik zorg wel voor de lichtheid van mijn bestaan door niets te zwaar te laten wegen. Ik oefen in grammen, micro en pici en liever zelfs nano en als het kan nog beter. Maar mijn slechtheid raak ik niet kwijt, dus als ik alles wat hierboven sta vergeet, dan is het niet de ouderdom die spreekt maar gewoon de aard van het beest dat het niet laten kan. Ik weet het, je verdient beter en schoner, maar dat moet je zelf maar maken, ook dat kan ik niet voor u doen. Zo gaan we 2012 in straks en met het plezier van elk moment kom ik je wel tegen. En als we dat niet willen, lopen we gewoon een ommetje en gebeurd het niet ook goed. Ook samen staren en zwijgen over iets of niets mag. Je ziet het kan niet stuk, ik zie er al naar uit, naar het volgende moment en daarmee bega ik meteen mijn eerste zonde en ook dat is goed! liefs voor 2012 mijn vriend of vijand!
Het is stil buiten, niet echt koud maar grijs! Eindejaar en stil alsof alles nog komen moet. Maar hoe krijg ik het stil van binnen, even zonder grote en kleine gedachten, even zonder fantasie en eigenaardige kronkels. Niet dat ik het echt wil want alles komt vanzelf, als vanzelf. Last heb ik er niet van maar toch hoe zou het zijn zonder dat alles vraag ik mij af. Even stilte om daarna terug door te gaan. Ik zal het wellicht nooit weten want als het ophoud houd alles op. Maar de hunker naar stilte wordt steeds groter, ik zoek ze overal. Laat beelde voorbijseoefen en ik zoek het stilste beeld. overlaatst was ik op een repetitie/ try out van een dansvoorstlelling en ik wou dat het nog stiller was. De begin beelden waren langzaam en vrij stil al waren ze vol van potentieel geluid of lawaai dat was toen nog niet duidelijk. Later bleek dat ze roepen in zich hadden. Maar ik zocht naar nog meer stilte nog minder kleur in het pallet, nog minder woorden in het gedicht, minder geluid in de muziek, minder beweging in de dans... stiller dus. En nu is het stil daarbuiten en begint het door mijn kop te razenn over stilte... dan maar een boek, een beeld, een lied die mij langzaam laat afdrijven naar stilte in mijzelf!
