wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
21-06-2009
Algemeen belang of de noodzaak.....?
Wat is dat "het algemene" of specifieker nog "het algemeen belang" Hoe wil ik dat nu definieren in tijden waar "ikke", "zei" en "die daar" voorop staan? Maar ik bevond me deze ochtend in "de universiteit van het algemeen belang" en alvorens ergens in mee te stappen waar je niet of wel wil vertoeven wil deze mens voor zichzelf zijn "vinden" bepalen, dat helpt het zoeken namelijk aanzienlijk vooruit! Het algemeen belang moet zoeits zijn als water, zuurstof of koolstof, net die componenten die mij tot functionerend mens maken, en niet alleen mij! Net die componeneten die mijn chemisch vat (dat ik dus ben) in werking brengen. Laat dat nu eveneens componenten zijn waar we gevaarlijk mee spelen. Neem water, 1,4 miljard mensen beschikken niet over zuiver drinkwater en 3 miljard hebben water van zeer slechte kwaliteit (zo heb ik net gelezen), ikzelf poets er mijn tanden mee dat deel van het water dat een uitzonderlijke goede en gecontroleerde kwaliteit heeft ! Of neem zuurstof onderdeel van onze lucht, wij kopen en verkopen gezonde lucht om al of niet meer CO2 te kunnen uitstoten. Dus in naam van het algemen belang zouden we moeten zeggen, dat we dit voortaan met zijn allen gaan beheren die zurstof en dat water. Dus voortaan gedaan met tandjes poetsen als vanzelfsprekendheid met de kraan half open gedraaid! Dus gedaan met even wat frisse lucht kopen in Siberië om hier verder met fijnstof diesels verder door te drammen naar daar waar we gisteren al hadden moeten zijn. Simpel en eenvoudig het algemeen belang stelt ons instaat fundamenteel de kraan niet open te draaien en met stinkde bek te zeggen "het is genoeg geweest"!!!! Maar was het "zo simpel" dan vroeg ik mij allang "niets" meer af! Die stinkenede bek is er nu net teveel aan. Ik wil toch de vrijheid om fris en monter met schoongewssen kleren ( in het zuivere water uit mijn leiding) en met de longen vol van stof vrijgemaakte lucht te voorschijn te komen. Hier ben ik dan!!! Mijn vrijheid ten opzichte van dat schone algemeen belang, mijn frisse adem te opzichte van de stinkende bek! Dus het is allemaal een stinkende bek of allemaal een frisse wind in de mond en de kleren, zo zegt mijn algemeen belanggedachte. Is dat er dan? , dat "genoeg voor iedereen"?, ik vroeg het mij af terwijl ik mijmerende over "water" over "zuurstof" en dat schone algemene belang. Moet het niet zijn " de noodzaak voor/van elkaar"?. Is dat niet beter geformuleerd dan "het algemeen belang". Dat "het algemeen" is zo verweg zo ijl zo onwerkelijk zo afstandelijk. "de noodzaak voor/van elkaar" lijkt mij helder! Waarom blijven we hier anders ? Uit lotsbeschikking, uit onmacht of uit de noodzaak voor/van elkaar. Om dan ooit te kunnen loslaten en te zeggen, eindelijk omwille van het algemeen belang verdwijn ik, ik ben de noodzaak voor elkaar overstegen, ik durf het alleen aan, ik durf alleen verder te gaan! Zoeits dacht ik daarnet en nog meer genietend van de zuurstof, het water en de koosltof die ik tenslotte ben! Ik ben een chemiereus op mijzelf in naam van de noodzaak voor elkaar.
Ze komt zomaar op je af ! Ze is er zonder dat je erom vraagt, ze sluipt ze gluurt ze tuurt naar binnen! Soms valt ze gewoon met de deur in huis met de woorden "hier ben ik weer"! Ze is schaamteloos en soms regelrecht onbeschoft, ze laat mij alles doen wat anders verscholen blijft. Ze gitst mij op, ze maakt me jonger, ze maakt me doof en blind voor wat rond mij gebeurt; Ik ben helamaal in haar ban. En het duurt en duurt al is het achteraf gezien altijd maar heel even. Een klein en even moment waar niets nog ouder of jonger lijkt te worden, waar alles stilstaat en ten volle beweegt. De verwarring niet groter kan maar toch alles zo duidlijk maakt. En dan ebt ze weer weg als een zee die zich terugtrekt traag en langzaam en ik weet dat dat moet, ik weet dat het elke keer weer zo zal zijn. Ik kijk naar haar en weet dat ze ooit werderom zal toeslaan. Niet als de gewone vloed, niet langzaam opkomend maar ineens als een tsoenami, sterk en verwoestend van wat ik onder controle dacht te hebben. Weg orde en controle leve die chaos ! Ach wat is ze verwoestend mooi! De liefde! En dan na lang wachten denkt iedereen ze komt nooit meer, dat heb ik gehad! Dit was het dus of stellen we da vraag "was dit het"? Heb ik alles hiervoor gedaan? Moet dit nu volstaan? Het lijkt of een ouderdomsdprssie lonkt! En dan staat ze voor u, in volle licht, die schoonheid en je valt of vliegt dieper of hoger dan ooit tevoren! En je weet het weer, zo is dat dus, zo is dat dus "de liefde"!
