wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
08-09-2009
in alle stilte
Ik had me teruggetrokken in alle stilte. Mijn adem was het meest hoorbare wat er was, onderbroken door gezoem van een vlieg of het verre loeien van een limousin koe. Om maar te zeggen het was een stilte waar je moet aan wennen,net zoals het wennen was aan de lucht die niet in mijn ogen prikte, of mijn keel irriteerde, wennen aan een luchtzuiverheid die na drie dagen mij adem rustiger en voller maakte. Het bestaat dus echt, plaatsen waar het goed is te zijn. Jawel ik ben graag in de stad, jawel ik hou van culturele omgevingen en jawel ik durf zelf ook wel teveel lawaai te maken... maar teveel is teveel. Na drie dagen was op mijn plek van stilte elk geluid teveel, het gepraat teveel,..... hoe lang is zoiets vol te houden? Ik weet het niet, want na een weekje van bijna stilte hebben we ons tegoed gedaan aan vrienden en dat maakt lawaai! Daar is niets aan te doen! Vrienden maken lawwaai zelfs al zijn ze stil. We konden zwijgen onder elkaar en toch lawaai maken.
Nu is alles al weer verleden tijd en de keel is geirriteerd de ogen prikken van het stof en mijn longen durven het gepiep van weleer alwaar laten horen. Maar in mijn hoofd zit de stilte van de lawaaimakende vrienden nog, zit de stilte van een landschap, zit de stilte van de schoonheid. Ik hoop dat ik hiermee het gerommel van de dagen vol drukte, fijn stof en discusies over mobiliteit overleef anders moet ik terug om dan vast te stellen dat ook het andere iets heeft namelijk het verlangen naar stilte!
