wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
07-04-2014
'Mooi zijn' af?
We gebruiken het woord soms als een zakdoek, om op te vangen wat we vanzelf denken. We gebruiken begrippen te pas en te onpas zoals we met zoveel doen. Woorden lijken een niet te stoppen stroom die bang zijn van stilte, alsof dat laatste zelf nog maar zou bestaan. Maar bij het woord 'mooi' stel ik mij vragen. Een begrip dat we gebruiken bij iets uitzonderlijk, iets wat zich niet zomaar voordoet. Gezien het begrip op een uitzondelijke status doelt zou het zeldzaam moeten zijn. In musea een plaats waar nogal wat uitzonderingen hangen, of bij een concert waar de uitzonderingen zich meer dan gemiddeld kunnen voordoen, bij een wandeling waar niets moet behalve er zijn, ontglipt het ons, we zijn niet bij machte meer te vertellen dan dat woord. Zelfs bij kindertekeningen komen we vaak niet verder, al lijkt dat soms een andere betekenis te dragen want even daarna ligt dat ' mooie' achteloos ergens te vergaan. Zo kan het soms ook met 'al dat mooi's' wat we hebben benoemd tussen mensen, argeloos weggesmeten. Het 'was mooi' zeggen we dan of het is mooi geweest. Kan het mooie dan vergaan, kan het verdwijnen. Is wat geweest is dan niet meer mooi? Is het mooie uitgevaagd? Is het niet een beleving veeleer dan iets materieel? Is een beleving dan vergankelijk. Alles kan vervagen, ik weet het, langzaam wegkwijnen in de veelheid van een kort bestaan. Maar toch wat mooi is koester ik graag en hou ik graag bij, ook al is het tegendeel bewezen. Het tegensprakelijke van mooi en lelijk houd mij wakker wetend dat het één niet zonder het andere kan, zoals liefde zijn tegen gestelde kent en hard met zacht verbonden is. In alles is tegenstelling de hoop en de onmacht. Zo ook met mooi, maar ik bedank ervoor het mooie te laten verwelken tot lelijk.
