wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
17-10-2012
kunst en liefde te koop
Je kan kunst niet de schuld geven dacht ik, toen ik mensen hoorde kibbelen of iets het wel of niet was, of het de moeite was.... Kunst kent schuld nog boete, het is wat het is, een poging, een kijk, een optie, een spel, een niemendal die van tel is etc..... Waarom is dat nu zo moeilijk dacht ik,... en toen braakte de radio de kunstroof in Rotterdam uit zijn speakers, klaar! Er valt niets meer te zeggen, eenmaal je kunst als koopwaar of geldwaar beschouwt verliest het zijn vrije status van "het is wat het is" ineens is het iets waard dat nergens te verifiëren valt. Het moet dan liefst veel zijn en wel- niet begrijpelijk veel-. Stel dat we met de liefde ook zo omgaan, we geven het marktwaarde en verkopen het, brengen het onder in musea en ontdoen het daarmee van zijn ware bestaan. De waarde stijgt want er is er altijd te weinig en teveel gegadigden, de betekenis zal wel niet mee stijgen maar ach niet zeuren! De liefde zal koopwaar zijn, iets voor de arme rijke die niets beter weet. De waarde van de liefde en de kunst is een spel van "zijn" niet van "hebben". of vertel ik onzin? We proberen de weerloosheid van het bestaan van liefde en kunst waarde te geven door geld of aanzien terwijl dat er niet toe doet. Het aanzien is enkel een spel van raken en geraakt worden. De opwinding die daardoor ontstaat moet voldoende zijn toch? En of deze emotioneel rationeel of wat dan ook is het zal altijd zijn wat het is!
