wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
23-07-2009
Met andere woorden
Observatie:
Nog steeds vanop de Zomeracademie09 bedenk ik mijn woorden. Ik ben noch schrijver noch dichter maar woorden zijn er in gegrift door opvoeders en deelgenoten. De woorden lijken nooit op te houden en zijn, net als mijn denken zelf, niet stil te leggen. Toch gaat het eerder om weggommen dan om stapellen van woorden, als ik al wat te vertellen heb en wil formuleren. Nu zijn er mensen die dat stukken beter doen dan ik en daar profesioneel mee weggeraken om dat ze de techniek , de spelling de grammatica beheersen. Ik niet, ik probeer, zet een stap en dan de volgende en wie weet loopt het. Ik probeer enkel mijn gadachten te beheersen ze een vorm te geven ze te vatten "met andere woorden". Ik leer dat de brij en de overvloed aan woorden en tekens de dood is van mijn gedachte! Laat mij vooral gommen, laat mij woorden wegnemen, het vervagen van de veelheid. Laat mij zoeken naar net dat teken wat voldoende is om te doen wat het moet doen.
Ik zie vandaag dichters , schilders, animatiefilmers, schrijvers, spelers, dansers, tekenaars, kostuum- en objectontwerpers zoeken naar net die eenvoud van dat woord dat altijd al gezegd had wilen worden. Naar die combinatie van woorden en teksten die net die zin vormen die alles omvatten. Ik geef toe , het witte blad is een strijd, eenmaal het vol onzin staat er woorden van wegnemen is een grotere! Net dat laten wat is en moet zijn dat is de schoonheid zelve. En dan, eenmaal dat er is wordt het stil, ook vanbinnen!
Men vertelde mij gisteren dat het beter is afkortingen voluit te schrijven. Je zegt niet "vb." maar "voorbeeld"of "een beeld voor"! Zoals het schone "ttz"namelijk, "t'is te zeggen".... indien je (inderdaad) de woorden voluit schrijft is er geen ontkomen aan. Eenmaal geschreven of gezegd "t'is te zeggen" vraagt dit zeer nadrukkelijk om een verhaal, om een verduidelijking, om een vervolg. Je kan dit niet laten liggen, het wijst je op de verantwoordelijkheid u verder uit te drukken. Het vraagt om duidelijk te zijn. Het vraagt je om de schaamte op te bergen en te zeggen wat je te zeggen hebt.
Deze zeer wijze maar eenvoudige woorden werden dan ook het motto van de Zomeracademie09, die ik in goede banen mag leiden. Honderd deelnemers zoeken met dit schone begrip naar wat ze werkelijk willen zeggen en al altijd hebben verstopt in een afkorting, in een te korte bocht die ze namen in de tijd die ze niet namen om juist dat te doen waar hun verlangen lag!
De schoonheid is dan ook aan mijn kant als ik ze zie worstelen nadat ze het hebben uitgesproken en de de strijd begint. Eén voor één doen ze het. De ene voorzichtig de andere met bravour of met een stem van een brandalarm. Maar ze doen het allemaal ze spreken het uit en dan is het onheroepelijk. !!! "het is te zeggen" !!! Wat volgt is een strijd, een nieuwe adem, een bevrijding, en pak van het hart, een daad van wanhoop, een teken!
Het is waar, het voluit schrijven van de woorden is het zoeken en weten dat het goed komt!
