wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
01-05-2011
ritje naar de westhoek
Rijdend door een landschap richting westhoek, de radio afwisslend top 100 van Radio 1 en Klara, dat laatste vooral om de eentonigheid van vele ritmes te doorbreken. De totaal overbodige verlichtingspalen langs de weg zijn genoeg aan vast ritme die mijn prima humeur proberen uit te stemming te brengen. Wat een verluchting als ze er niet staan die verlichtingspalen, wat een beelden van landschappen zonder de dwangmatigheid van die regelmaat. De dwangmatigheid van eeuwige ritmes zijn ondraagelijk, zoals een klok bij mijn grootouders destijds. Gelukkig is alles (door)breekbaar door de gedachten, door een paar wilde fantasieën maar dan liefst die van mij. Ik schuif van de hoofdbaan af en glij nog dieper het landschap in, tijd om te stoppen om het landschap te voelen. Wat een variatie , wat een spel van kleuren, geuren en jawel geluid in overvloed. Soms moet er niets meer zijn dan dit. De rust van een landschap met niet teveel mensen erin, wel de sporen van... dat is genoeg. Zoals sporen in de blauwe lucht vermoeden van menselijkheid zijn. Ik heb even genoeg aan de sporen van onszelf zonder dat we elkaar echt moeten tegen komen. Straks een pintje op de markt in Poperinge dat zal des mensen zijn, nu nog even niet!
