wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
12-11-2009
herfst-serenade
Dagen zijn spiegels van het seizoen waar ze in doorgaan,. Neem nu vandaag, typis herfstweer waar de resterende bladeren vallen, de lucht blauw is, het toch vochtig aanvoelt, niet echt koud is en ik mij druk maak om de bagatellen van elke dag. Het lijkt op een onbeslist gebeuren waar je nog alle kanten mee op kan, maar dat laaste is een leugen! De schijbare dood is ingezet om dan later juichend weer te ontkennen dat hij er ooit is geweest . Het is zoeits als schoon en lelijk tegelijk, iets als lekker en vreselijk bitter, iets als zwart met teveel wit. Ik sta in de wacht om te beslissen wat ik er ga mee doen: doorgaan of negeren? Maar ik leer af te negeren wat zich toch voltrekt. Zoiets als "het leven" zelf, dat kan je toch niet negeren enkel deelnemen is een optie elk verzet is een leugen! Waarom hang ik dan zo dikwijls de dwaas uit door mij te ergeren en dat als verzet in te zetten! Het (afl)eren geeft mij tot hier gebracht, nu weer herinneren wat ik al altijd wist: ik ben elke seconde dat ik bij mijzelf ben in goed gezelschap!
