wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
12-02-2012
Voorstel en medeplichtigheid, of de tocht van de olifant.
In het halfdonker doet hij zijn voorstel? Hij nam niet de moeite meer licht te bestellen of meer kleur te gebruiken. Dit moest volstaan, twee mensen op het podium die een verhaal vertellen over een tocht van een olifant, een cadeau zo blijkt..... maar dat is allemaal minder belangrijk. Ook de muziek verteld het niet met woorden maar heeft dezelfde tristesse in zich, maar blijft beroereN zodat je de oren niet kan sluiten, net zo min de ogen die door het halfdonker blijven priemen. Het gehele voorstel of de voorstelling die ons door regisseur Stefan Perceval wordt getoond doet geen compromissen, doet zelfs geen moeite om te behagen, ze is wat ze is en ik mag zelf kiezen of ik er iets mee wil. Het verhaal is te bizar om het daarbij te houden, de ondertoon veel minder. Menselijk gedoe over verlangen naar liefde, macht en willen uitoefen op anderen, de eerste de beste willen zijn, het vreemde willen gebruiken voor eigen opsmuk der macht der dwazen. Zo'n voorstelling die ik nooit "mooi" zal noemen blijft wel bij, ze spookt in het hoofd omdat de herkenning er ergens zit. Nochthans het verhaal speelt zich ver weg af, de voorstelling in halfduister. De kracht van theater is weer duidelijk, spoken in mijn brein en zoeken naar wat het voorstel nu weer inhoud, of ik er genoegen zal mee nemen. Daar ligt nu juist het "mooie" van dit gebeuren, niet de voorstelling moet mooi zijn, het gebeuren moet zich voltrekken met mijn volledige medeplichtigheid!
(na het zien van :tocht van de olifant in regie van Stefan Perceval in Hetpalies, Muziek Jef Neve, spel Sien Eggers en Marc van Eeghem)
