wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
18-02-2014
Alles zelf doen of er komt niets van!
En als de woorden nu niet meer op een rij staan, als de letters uiteenvallen in een hoop ongeordendheid, ja wat dan? Als er geen rust is dreigt de leegte, ook al lijkt dat tegengesteld, ik moet ervaren dat teveel onrust mij leegzuigt. Ik heb niets tegen onrust, tegen chaos, daar onstaan zo dikwijls nieuwe wegen uit.... maar af en toe snak ik naar rust, naar evenwicht en naar duidelijkheid. Dat duurt nooit lang want dan blijft alles bij gisteren, bij wat is geweest en nooit meer anders. Dat gaat ook snel weer vervelen, en zo draait mijn wereld als maar door en door. Ik staar voor mij uit en probeer nu niets te veranderen, alles even te laten zoals het was. De tijd spreekt mij tegen: dag en nacht gaan steeds verder zonder ophouden. Ik verlies deze strijd, die er helemaal geen is, zeerzeker. Het concept tijd hebben we bedacht om enige regelmaat in de onregelmaat te brengen. Nu de seizoenen als verward overkomen, de winter niet gekomen is, de zomer zich in de plassen verschuilt, nu verlang ik naar een moment van rust en herkenning die ik enkel bij mijzelf zal vinden. Alsof ik het niet wist: "ge moet alles zelf doen of er komt niets van!" Dat verdomde stilstaan.
