wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
07-08-2011
Zo is dat genoeg!
Het is zoals het is en ik heb het te nemen, laten kan niet! Het is een wee gevoel in de buikstreek en in het gemoed. Vriendin in Frankrijk vanwege reeds op vakantie, vrouw en oudste dochter samen op stap, jongste dochter vertrok naar een viool en samenspelstage. En dan slaat dat toe, zomaar ineens uit het niets. In alle drukte hunker ik naar alleen zijn, naar "laat me even met rust". En kijk, dan is het zover, ik zag het niet aankomen en het slaat toe als een golfslag aan de Atlantische kust. Ik verlies controle, ga even mee in het gevoel om dan weer stoer verder te doen met wat ik bezig was. Maar wat was dat dan ook al weer? En wat kan er dan belangrijker zijn dan mijn levensgezellen? Ik verlies nog meer controle en zoek een uitweg. Die komt steeds als vanzelf, als ik eerst maar even toegeef aan dat weeë, aan dat onbegrijpelijke dat zomaar opkomt. En dan is alles stil, heel stil. Ik weet het: "meer moet dat niet zijn". Zo is dat genoeg!
Iemand schrijft in een krant dat je schrijven niet kan leren, je bent schrijver of je bent het niet! Net zoals je blond bent of niet! Ik mag dat alles wel lezen doordat ik het lezen geleerd heb (je bent lezer of je bent het niet). Maar dan is er toch nog altijd die drang van het "doen". Je mag inderdaad nog zoveel geleerd hebben, het doen is het allerbelangrijkste. Je bent schuilder als je schildert en je bent het niet meer als je het penseel neerlegt, het kijken blijft en vergaat met de ouderdom, of wordt net scherpen. Nog mooier is het vanuit een drang, een soort drijfveer, waar niets tegen vermag. Zoals de regen vandaag, niets kan dat tegenhouden, niets heeft de kracht om het te laten ophouden tenzij het beslist om op te houden. Het gutst met bakken en is een concert zonder voorafgaande. Druppels op vensters, stenen , bomen het gras, duizend en één geluiden in divere kleure en sterktes, een onnavolgbaar ritme tokkelend. Hmmm zoals schrijven, musiceren, schilderen,, dromen, verbeelden, dansen,... is de regen schoon, zeer schoon. Het lijkt troosteloos en dat is het ook. Troosteloze drang om het steeds opnieuw en opnieuw te proberen. Het lijkt nutteloos maar vergis u niet, de bloei en de groei komt later als ik/hij hem niet verzopen heb.
