wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
23-06-2014
Catch-22 of een dubieuze waarheid
Een catch-22 situatie, zo omschrijft de jonge schilder Bert Huyghe, in zijn essay 'De Bokser' de situatie waarin de kunstenaar zich bevindt. Spelend met begrippen zoals -gehoorzaam of ongehoorzaam-, -volgen of verraad- baant hij zich een weg door zijn gedachten en zijn positie als onafhankelijk kunstenaar. Ik volg hem gezwind en het doet mij denken aan het verhaal ‘Josefine, de zangeres of Het volk der muizen’, over de amechtig piepende muis Josefine in het laaste verhaal van Frans Kafka, of het kinderboek ' Frederik' wat een prachtige kinderlijke vertaling is van dat verhaal van Kafka. Allemaal omschrijven ze vanuit een of ander hoek de positie van de kunstenaar en hoe we daar mee omgaan. Hoe we omgaan met begrippen zoals zelfstandigheid, eigenwijsheid, onafhankelijk, gehoorzaamheid en hoe deze inspelen op de positie van de kunst en de kunstenaar, maar ook de wetenschapper, de politieker de verliefde. De vier manieren van zijn kennen blijkbaar gelijken.
Als iemand die een uit de kluiten gewassen organisatie voor Kunst& educatie mag leiden is dit stof die doet nadenken over het ontstluiten van kunst en hoe we daar mee omgaan. Velen zouden niet liever hebben dan dat wij alles "verstaanbaar" zouden maken, met andere woorden het onmogelijke en voor mijn part het onwenselijke zouden waarmaken. Het zou van ons helden maken van "het weten". Wij die weten ontsluiten voor de onwetende..... brrrr ik mag er niet aan denken. maar dit wordt ons meer gevraagd dan mij lief is!!!! Ik sta liever aan de kant van het niet weten, het eeuwige zoeken, de twijfel.... om af en toe uit te rusten bij een standpunt dat even dubieus is als 'de waarheid' zelf. Bij die laatste houd immers alles op, is alles verklaart heerst er volledige rust en stilte, valt elke noodzaak te ademen weg. Dat laatste zouden we ook een goddelijke status kunnen noemen of een voor altijd stilstaan. Geen emotie meer, geen kritiek geen bedenkingen meer, alles in evenwicht... het zoeken daarnaar en weten dat die perfecte staat enkel een streven en geen doel kan zijn zegt me nu meer. Maar ik ben dan ook maar een jonge leerling in dit geheel, misschien dat mijn moeder het bij het rechte eind heeft:' zijn verstand komt met de jaren, hopelijk wordt hij oud genoeg".
