wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
18-03-2012
Oostende- Kunst- Politiek en wegvaren!!!
Het was aan zee, Oostende dan nog , met zicht op Zee die zich op verre afstand terugtrok, de horizont in mist vervaagt. En daar zaten ze een handvol politici die de kunsten een warm hart toedragen en onze verdedigers zijn. Dorian van der Brempt gaf ze een voorzet in zijn eeuwige missie de mens tot denken aan te zetten. Hij haalde als vanouds zijn wit paard boven en reed ridderlijk de clash van de gedachten tegemoet. Helaas het veld bleef leeg en eenzaam mocht hij verder draven op zoek naar een notoir tegen stander waar waar waar???? Ik hoor hem steeds weer roepen uit die woestijn. De rest was voorspelbaar. Kunst werd weer verward met een product en was geen gebeuren voor de dames en heren. Het was én ecomomisch én schoonheid en hoe die niet te rijmen waren, maar wel een product. Nooit of te nimmer denkt men aan de maatschappelijk verschuivingen die de kunst al onderging. Een VLD politicus probeerde sympathiek een nieuw partijstandpunt uit: "iedereen weet dat kunst te weinig geld krijgt". Zelf geen applaus tenzij iemand uit ongeloof over zoveel afwijking van wat we nu al jaren horen. Ook over cijfers en optelsommen hoorden we niets nieuws, enkel dat die er niet exact zijn. En dan dat eeuwige gezeur over keuzes maken. Dat liedje gaat ook al decennia mee. Ja we moeten keuze maken! Dat doen we elke seconde, elke minuut bij elke ademhaling. De kunstenaar kiest steeds opnieuw en deelt zijn keuze in een gebeuren onder mensen! Dus laat ons niet zeggen dat we moeten kiezen. Politici moeten duidelijker zijn dan het hanteren van vage en liefst populaire begrippen en houdingen. De kunst van het verstaan begint bij de uitspraak, het duidelijke teken, de uitgesproken woorden, het gebaar..... niet bij de vaagheid van een herhaalde gedachte. Men moet niet na-denken maar denken! Wat troosteloos keek ik opzij naar de zee... kon er iemand een lied aanheffen of een gedicht, was er geen muzikant in de zaal die dit alles kon laten vergeten? Een acteur mocht ons nog even opeoepen tot wat we altijd al doen en daarna receptie, de zon was er niet en zelden werd het zo snel duister, sterren bestonden niet meer, ... ik moest hier weg , waar is er zuurstof? De zee was aantrekkelijker dan verwacht, je zag ze steeds aangroeien de mensen die naar daar keken en hoopten dat ze aan de andere kant waren. Mijn veerboot was ook reeds afgevaren en geen storm kon hem tegenhouden. De keuze was gemaakt! OKO debat Oostende 17 maart 2012
Minstens 90% van wat ik leerde gebeurde niet op school. Ik leerde overleven, eten, ordenen, denken en had daarbij de school niet nodig. Ik leerde praten, dansen, duwen en trekken, stappen en lopen, tanden poetsen en emmers vullen, lief zijn en van mij afbijten.... allemaal zonder school. En dan ging ik toch, ze vertelden mij dat - 1+1gelijk was aan 2 - maar ze vertelden er niet bij dat dat relatief was, dat het ook verliefd kon zijn of gewoon appelmoes. Ze bedrogen mij elke keer weer opnieuw en zetten mij in een vastlopende baan. Ze vertelden mij over een wereld alsof het de grote waarheid was en sloten mij op in de cocon van een eng bestaan. Gelukkig wist ik te ontsnappen uit dat enge veld van verdorven denken. Ik kan ze niet dankbaar zijn de scholen waar ik kwam. Ja ze leerden mij letters en zinnen maar niet dat ik iets te vertellen had, ze leerden mij turnen en Frans en slecht Nederlands maar niet wat zoeken was of hoe verwonderend de maan is of de geur van appels als ze van boom worden geplukt. Ik heb ze verbannen uit mijn denken de enge opvoedrs die mij uren in een bank of aan een tafel lieten zitten met een boek voor mijn neus. Ik kijk vandaag verwonderd dorr ramen van sommige scholen en wat zie ik..... juist! Vandaag kom ik ook nog op lerarenopleidingen.... ook daar gaat het er nog best eng aan toe. Ik kom daar voor iets wat cultuureducatie heet. alsof cultuur niet is wat we zijn en wat we doen! Ik heb enkel iets over kunsteducatie in mijn gedachten, dat lijkt me een mooie ontsnappingsroute uit die enge wereld van alles altijd zo als het gisteren was, eng! Dus vooruit met het onbekende in mijn brein en mijn zijn, kunst dus, niets anders. en soms heel soms zijn er omgevingen die leeromgevingen zijn die mij kunnen bekoren, uitzonderingen heet dat dan! uit-zonder!
