wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
05-08-2012
Koffie met de hand gemalen en "Het Zuiderpershuis"
Ik maal de koffie met de hand, jawel met zo'n ouderwets handmatig maschien uit oma's tijd. Ik doe het niet omdat het vakantie is wel om traag mijn gedachten te ordenen en omwille van de zogenaamd betere koffie. Dat laaste is twijfelachtig opboxen tegen de meest geweldige machientjes die dat voor ons doen met een technologie waar mijn exemplaar bij verbleekt, maar toch ik ben hardnekkig in die dingen.
Maar mijn gedachten gaan naar het zuiden, waar de koffiebonen vandaan komen en waar ik geen benul van heb waarom ze hier zo goed geïntegreerd zijn geraakt, hoe lang ze daar over hebben gedaan? Net zoals die cacoa bonen die we in de Belgische chocolade verwerken net alsof alles hier gegroeid en gebloeid zou hebben. Waarom is integratie dan zo moeilijk of doen we daar moeilijk over, is het geen valse houding om hier alsmaar de nadruk op te leggen, versmelting is immers van alle tijden toch? Duizend vragen tijdens het draaien en malen. Zie mij, uit welke componenten zou ik niet bestaan? Wil ik dat wel weten? Nee toch!
Ja, al deze gedachten bij het koffie malen en dit dank zei het bericht dat "Het Zuiderpershuis" ermee ophoud, -de handdoek in de ring gooit- zei men op de radio, alsof het om een wedstrijd ging. Het mooie huis met zijn mooie beloftes van indertijd houd ermee op. Zijn de beloftes waargemaakt is het doel bereikt? Beleidsnota's, adviezen van commissies, kritieken in de media, gesprekken op de tram of in de plaatselijke teveel ruimte inpalmende supermarkt, roepen mij het tegendeel toe. We geraken maar niet in het reine met het mengen van cultuur zo blijkt, maar wel met koffie en cacao en Paëlla, tapaz en andere exoten die we meebrachten van op vakantie. Is het omdat we ze meebrachten en niet kregen toegeschoven zonder dat we er echt om vroegen? Is het dat wat onze zwakke gedachten weerhoud van liefde voor het andere, het onbekende? Ja angst ook zo blijkt al te veel, terwijl we weten dat angst in deze maar een zwakke raadgever is, naïviteit is erger toch? En kan zo'n huis wat nu dichtgaat daar iets aan doen, en deden ze dat? Dat ze dichtgaan zal wel niet met deze gedachten te maken hebben, alhoewel hoe vaak heeft men het concept herdacht? Hoe vaak heeft men opnieuw bekeken wat te doen en wat te laten. Hoe vaak heeft men bij het traag malen van wat koffie zich bezonnen over ons wel en ons wee. Ons hardnekkig vasthouden aan gisteren zonder te zien dat we wel degelijk weer een dag ouder waren en dat jongeren ons achterna komen met weer nieuwe gedachten. Ik zei nog samen met een vriend, dat men aan het aan ons gaf, zo'n uitdaging die gelijk loopt met de realiteit van elke dag is toch een cadeau! Maar dat zal wel al te simpel gedacht zijn, maar ja, mijn mooiste projecten zijn ontsproten uit dit soort simpele gedachten voortkomend uit wat simpele arbeid zoals koffie malen zei het met een ouderwetse molen.
Ik maal de koffie en gedachten verder, maar met de tristesse van een gesloten huis dat dit niet had moeten zijn!
