wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
09-06-2011
10 uur vergaderen en een tekening van de zon!
Tien uur zouden we beginnen. Het is tien na tien en we zijn aan koffie toe. De ene was vroeg vertrokken want met de wagen en wou niet te laat komen, de andere met de trein en dus te wat vertraging. De ene had dus het te laat komen vooruitgeschoven ingecalculeerd de ,ader zag leidzaam op een infobord hoe de vertraging werd aangekondigd. Maar beiden hadden meer tijd nodig om de afstand af te leggen dan vroeger. Dus nu vijftien na tien kondigen we aan dat we toch maar beginnen. De eerste koffie is op, de glazen vullen zich met water. De effieciënte zou binnen 10 minuten moeten plaatsvinden als formele goedkeuring is verleend aan te laat toegekomen verslagen. Daarmee had de vergadering ook zijn tweede vertraging achter de rug. Maar het komt allemaal goed, iedereen is goed geluimd, de zon heeft een mooie tekening op de muur. De schuift langzaam weg naar beneden toe, de tijd loopt, de zon maakt tekeningen en ik ..... een louter obeservant van de indrukwekkende werkvorm vergaderen. Schaduw voor de zon , tekening vervaagd en ik wordt ter orde geroepen om iets in te brengen, tien uur drieëntwintig! Het gaat goed, de zon is terug!
Eerst dit, mijn tenen
krollen, haren rijzen omhoog, bij het geroep om cultureel ondernemerschap, alsof we dat al
niet doen, alsof we leven van de hemelse douw en de te kleine subsidie!
Jawel ik onderneem, en doe niets anders dan ondernemen, en jawel de
overheid is een van de klanten die bij ons inkoopt aan nog steeds te lage prijzen. We worden immers opgezadeld met zeer moeilijke opdrachten die zowel
samenleven, cohesie, sociaal cultureel bewustzijn, diversiteit, kansarmoede , culturele armoede , creativiteitstekort, talentontwikkeling en kennis van de kunsten moeten oplossen. Hebt u nog zoiets???? Ik denk dat ik als ondernemer naast een grote reus uit de privésector
mag staan, we zullen op gebied van ondernemen niet moeten onderdoen.
Helaas mijn winst is agogisch, sociaal, cultureel,..... en dus geen geld.
Als ik dit zou kunnen , zeg wel "kunnen" meten en financieel zou kunnen
omrekenen dan zou mijn portefeuille of tenminste die van mijn
onderneming er niet slecht uit zien. Dus ja mijn maatschappelijke taak
zou moeten vergoed worden en niet aanzien als een aalmoes voor de
kunsten!!!
Als men ons aanmaant meer commercieel te werken en commercieel wil zeggen: alles uitdrukken in economische termen dan
volg ik, maar dan moet ook de maatschappelijke meerwaarde berekend
worden en zo uitgedrukt, heeft er iemand zo'n meetlat? Of willen e het bruto nationaal geluk eens berekenen en hoe doe je dat in economisch vergelijkbare cijfers???. De kunsteducatie mag wel
probleemgebieden aanpakken (diversiteit, integratie, kans- en
cultuurarmoede, creativiteit armoede, kunsten kortzichtigheid etc..). Ik
vind velen die roepen om meer ondernemerschap in de kunst en cultuursector zwak in hun argumenten, het gaat hen alleen over kostprijs en uitgegeven centen men blijft die platte retoriek al te veel
hanteren!
Nadenken over de toekomst daar staat Via 2020 voor. Denken is een proces, en meestal een langzaam proces dat onder andere bestaat uit informeren, verwerken, formuleren, bekritiseren, opnieuw overwegen en formuleren, toetsten aan een groter geheel en concluderen om daarna van vooraf opnieuw te beginnen!!! Ik was uitgenodigd om mee te denken in zo'n forum, om mee te denken en de toekomst te formuleren, een hele eer. Met het informeren ging het nog, wel wat éénzijdig maar goed er was wel wat te rapen en ik ben ook niet onverstandig en sta met mijn voeten in de wereld waardoor ik meer ken dan dat men mij voorschotelde! Was dit voldoende vroegen mijn gespannen hersencellen zich af? Voor verwerken geen tijd en voor formuleren en bekritiseren voorzag men och arme halfuurtjes per onderdeel van een thematiek; Hoe kon ik nu nadenken over een wiel als ik niet wist welke wagen we wilden bouwen, of welk zaad ik zou moeten kopen om welke akker mee te bezaaien laat staan in welk klimaat? Voor de rest van het proces was geen tijd. Al waren we met velen op de uitnodiging ingegaan en met 600 waren we afgezakt om een dag te denken, zo dachten we! Een buur zei me nog, je wil het prijskaartje van deze dag niet berekenen. Ik kan dat dan niet laten en deed het stiekem toch en grofweg kwam ik een bedrag uit dat ver boven wat ik jaarlijks van de overheid krijg als basis voor mijn werking lag! Dat stemt tot nadenken, maar daar had ik nu even geen tijd voor ik was nog steeds aan het worstelen met een wiel voor een onbestemde wagen. Was dit nadenkdagje dan een verdronken kalf, ach nee, we waren gelukkig, zagen elkaar nog eens op een schone dag, spraken over wat ons lief was en is , waren kristisch over de formule en bleven allen tot en met de receptie! Bovenop scheen de zon en zat het licht zeer goed, het kon niet stuk die dag! Laat het ons beschouwen als een oefening in rust dat het denken ooit op gang moet brengen!
