loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Deze week de laatste rustige week, de laatste week tussenspel. Maandag feestje op het werk : veel wijn en veel pizza (ja , ik kan er meer dan één op ! ) . En op weg naar huis zie ik op het terras van een bruine kroeg wat volk verzameld rond een schaakbord. Ondanks de drank veeg ik twee grootsprakerige studentjes elk op 5 minuten van tafel. Een Duitser die een schaaktornooi komt spelen in Antwerpen schuift aan en doet in een eerste partij met mij hetzelfde ; ik delf nu op 5 minuten het onderspit . Maar als die kerel hier een schaaktornooi komt spelen dan is dat wellicht ééntje waaraan naast Duitsers alleen nog inwoners van Mongolie deelnemen ... En om dat te bewijzen pak ik hem in de volgende partij . De derde partij ('decision match') geef ik uit verveling uit handen op een moment dat ik niet meer kan verliezen; ik zie het niet zitten om tegen de traagspelende mof (ja, ik hou niet van Duisters ... ) een langdradig eindspel te spelen . De studenten hebben het door maar de Duitser triomfeert alsof hij Kasparov versloeg. Misschien toch mijn schaken wat onderhouden , er schiet met al dat geloop nog weinig tijd over voor het internet schaken... Ondertussen is de nacht een eind gevorderd en de dag nadien op het werk heb ik wel wat last van de naweeen... Dinsdag dus ook niet gelopen.
Het gaat hier in deze blog over lopen , maar om daarover te zeveren moet er dus eerst gelopen worden . Woensdag dus lopen : 10 km'kes aan ongeveer 5.55 / km. Het ging nog steeds niet makkelijk, maandagavond zat nog steeds in het lijf. Vanaf vrijdag had ik 14 dagen vakantie. Donderdagavond dus niet gelopen om vrijdagmorgen - ik loop veel liever 's morgens dan 's avonds - te kunnen lopen. 15 km aan weer gemiddeld 5.55 , en dat ging redelijk makkelijk op de toch wel zware finse piste. Zaterdagmorgen dan weer 15 km maar ditmaal op straat : tegenwind vertrekken na 45 minuten omdraaien en een halve minuut voor het uur en een half terug thuis staan... Gelopen aan 6.15 en er in geslaagd om de hartslag laag te houden, nooit boven de 130 geweest. Zondag - deze morgen - 2 uur gelopen op de finse piste. De hartslagmeter sloeg weer tilt . Ja, ik stel me telkens weer de vraag of het de hartslagmeter is, maar ik voel niets speciaals dus is het de Garmin zeker... Dus geen hartslag om in het oog te houden maar wel gezorgd dat ik comfortabel liep. En het ging makkelijk . De eerste 12 km aan ongeveer 6.10 - 6.15 en dan , zonder het te weten de laatste 8 km lichtjes versneld tot onder de 6.00, gemiddeld kwam ik uit op 6.07 én makkelijk...
Ondertussen is de last aan de knie verdwenen zoals ze is gekomen : ineens weg. Ons madam had de diepvriezer uitgekuist en daardoor was mijn ijs kouder dan anders (ja , hoe legt ge dat uit) en heb ik mij dus ondanks het vodje toch 'verbrand' aan het ijs.... Er hangt nu een grote blaas te bengelen aan mijn bil, zal wel weggaan vanzelf zeker. En de laatste 2 weken heb ik allemaal gelopen met mijn laatst aangekochte Mizuno's - die Fortissen... -. Awel, die zijn nu ingelopen en ik heb er nu geen last meer van. Goed vind ik ze niet, maar ik erger me er niet meer aan.
De volgende 2 weken staan in het teken van 'de snelheid' : ik wil wat trainen om mijn tempo wat op te trekken. En dat allemaal om 'comfortabel' marathons te kunnen lopen binnen de vier uren.
Deze week 60 km / 2011 1.690 km / 82 kg na de 20 km deze morgen (na het feestje dinsdagmorgen 85 kg !!!)
Deze week nog redelijk kalm aan gedaan; ik stelde reeds dat ik het 2 tot 3 weken rustiger aan ging doen om de batterijen wat op te laden. Ik was en bén nog atlijd bang om overtraind te raken. Vandaar wat kalmere weken, tussenspel....
Maandag niet gelopen, dinsdag 10 km aan tempo 5.50, eigenlijk te snel maar eens vertrokken is het moeilijk om te vertragen. De hartslagmeter deed weer raar ; in het begin én op het einde ging ik volgens meneer Garmin boven mijn maximum... Ik hoop dan altijd dat het de meter is die raar doet. Woensdag zware avond met een klient - vriend : lang geaperitiefd, zwaar getafeld en redelijk wat wijn gedronken. Donderdag moest ik koken voor mezelf en zoonlief, madam was op stap. Snel nog 7 km gelopen voor het eten, 5.51 , al bij al redelijk makkelijk na de zware avond en de korte nacht.
Vrijdag niet gelopen en zaterdag dan 13 km (om op een afgerond weekvolume uit te komen.... ). Vertrokken met de bedoeling aan zeer lage hartslag te lopen maar de meter of mijn hart ging weer de mist in net als dinsdag : in het begin en op het einde ging ik weer tegen mijn maximum. Ik had na deze trage (6.15 ) training wel een goed gevoel; ik leek wel nog 1.000 km te kunnen lopen ... Maar er waren weer andere zorgen : in mijn linkerknie had ik vrijdag bij het uit de auto stappen een krakje gevoeld. Die knie speelde wat op in het begin maar vooral na het lopen . Ijs 's avonds leek wat te helpen maar ik was wel ongerust. Wel opvallend : als ik ergens last heb is het aan mijn linkerbeen : mijn linkerhamstrings (nog atlijd niet volledig weg,) mijn linkerkuit en nu mijn linkerknie...
Zondagmorgen, daarnet , gestart met de bedoeling een uurke te lopen aan marathontempo. Al na 500 meter liep ik sneller en dan maar besloten om eens een uurke volle bak te gaan. Ik zat de eerste 2 km aan 5.16 en kon nog een beetje versnellen. Onderweg had ik me voorgenomen om mijn 10 km tijd af te klokken en dan nog wat uit te lopen ; ik eindigde mijn 10 km in 51.18 , gemiddeld 5.08 of 11.7 km / uur . Daar ben ik content over ; dat is wellicht één van de snelste 10 km's die ik ooit gelopen heb. In mijn 'loopagenda' staat geen enkele 10 km bij mijn 'records' - allemaal belachelijk maar allez ja....- maar ik zie dat ik in mijn recordlopen van rond de 10 km als record heb staan een 11 km rond de 5.05/km, oktober 2010; alle andere records zitten rond de 5.08, dus gelijk aan vandaag. En mijn knie speelde enkel op de eerste 100 meter. Nu , een paar uur later , lijkt het beter dan gisteren na het lopen; raar allemaal.
Volgende week ga ik het nog rustig doen maar dan ga ik 2 weken volle bak snelheid trainen : snelle 10 km's en/of intervallen. En daarna 3 weken weer zachtjes aan lange duurlopen tot 35 km met nog één keer per week een snelle 10 km of interval . Dan moet ik klaar zijn om nog een paar marathons onder de vier uur te blijven...
Deze week heb ik mijn tweede paar Mizuno's in de vuilbak gesmeten : mijn Mizuno 's Wave Cyclone hadden na 1.495 km scheurtjes in de stof. Misschien omdat ze slechts maat 46 hadden en dus misschien net niet ruim genoeg waren, mijn andere schoenen zijn allemaal 47ers. Ik heb -omdat ze wat kleiner waren - met deze schoenen nooit langer dan 20 km gelopen, dan begonnen ze , vooral de eerste paar 100 km , wat te knellen. Voor het overige een goed paar schoenen, maar niet meer te vinden die Cyclones, ik had er mij anders direct een 47'er van gekocht. Want ik zit een beetje met een probleem : ik heb momenteel nog 'maar' 3 paar in gebruik : mijn favoriete schoen, mijn Fusions hebben bijna 1.000 km en ik zou er dolgraag nieuwe kopen maar ze maken er voorlopig geen meer... Een paar Mizuno Wave Ultima die ik heel goed vind hebben ook al bijna 1.000 km en zijn ook weer nergens meer te vinden. Mijn laatste aankoop was een paar Mizuno Wave Fortis maar die vind ik niet zo goed, ik heb er dan ook nog maar 80 km mee gelopen, het verbetert wel een beetje ... Ik had het kunnen weten, de naam alleen al, Fortis .... Ik heb nu dus enkel al wat te oude schoenen én een paar nieuwe dat niet comfortabel voelt . Dus tijdens de solden op zoek naar nieuwe schoenen !
Deze week 40 km / 2011 1.630 km / 81 kg na het lopen vandaag
Ik zit een beetje met een dubbel gevoel vandaag. Het was vandaag de laatste marathon van de Ultracup voor de zomerstop, de Child Learn marathon, ergens in Nederlands Limburg. Ik heb de hele week zitten dubben over meedoen of niet. Er waren een hoop redenen om niet mee te doen. Het parcours bestaat uit 6 rondjes van 7 km en dat vind ik niet echt marathonlopen, het parcours schijnt bovendien licht golvend, zelfs heuvelachtig en dus 'pittig' te zijn. Ik was de eerste dagen na de 'nacht' ook nog niet echt gerecupereerd : de benen voelden echt zwaar aan, meer dan na andere marathons en/of ultras en er was al voor de 'nacht ' het gevoel van overtraining. En, dat laatste gaf de doorslag, het ging warm , zelfs heet worden... En wat blijkt nu, zo rond dit uur zijn ze ginder gestart, het is verdomme bijna ideaal loopweer. Allez ja, het is nu al ver gekomen, ik zever nu ook al over marathons die niet gelopen worden...
Deze week, het recupereren was wat moeizamer dan anders, 'slechts' 30 km gelopen. Gewacht tot donderdag om terug de Mizunos aan te sjorren : 10 km aan gemiddeld 5.48 dus eigenlijk te snel voor de geplande recupereatieloop, het ging ook redelijk. Zaterdagmorgen en zondagmorgen - vandaag dus- dan weer 2 keer ongeveer 10 km. Zaterdag traag, 6.22/km en hartslag rond de 130, had eigenlijk nog wat lager gemogen. Vandaag - zondag - iets sneller 6.06 /km omdat ik op de hellingskes de gas voor 150 meter opendraaide.
Wel, ik ben van plan om tot half juli 'relatieve' rust te nemen, een paar kalme weken in te bouwen zonder lange duurloop en zonder overdreven op snelheid te trainen. Elke loopdag , 4 of 5 per week, rustig 10 km . Zomerstop zou ik dat dus durven noemen. Eind juli en augustus beginnen we dan aan de 'voorbereiding' van de tweede jaarhelft : in de herfst en de winter wil ik toch 4 of 5 marathons lopen en toch misschien ook nog één ultraloop, ik moet het nog eens goed bekijken.
Maar nu eerst 'genieten' van de zomerstop... Eens zien of ik dat kan , zo twee weken zonder lange duurloop...
deze week 30 km/ 2011 1.590 km / 80 km na de 10 km deze morgen (deze week toch even gepiekt op 84 kg !) o
nacht van west vlaanderen, terug onder de vier uur !
Gisterenavond tijdens de nacht van West Vlaanderen de marathon gelopen. Ik bekijk net de uitslag en zie 3.59.16 en ik denk, nog 8 seconden trager dan ik zelf had afgeklokt . Ik vind Mark niet in de uitslag en zie dat ik op de uitslag van verleden jaar aan het kijken ben. De uitslag 2011 vermeldt inderdaad mijn zelf dus correct afgeklokte 3.59.08. En neen, ik liep niet beter dan verleden jaar : toen werkte de electronische meting niet , ik liep toen ongeveer 3.58.50. Ik ben echter wel uiterst tevreden over de nacht van gisteren : ik knoop terug aan met het 'vieruren' lopen . Maar ik heb nog nooit een marathon zo bewust en zo langdurig gevochten met die vieruren obsessie als gisteren ... man man...
Rond 16 u 30 staat de Mark voor de deur. Om 18 uur draaien we de parking op van een klein winkelcentrum ongeveer 200 meter voor de sporthal. Ruim tijd dus om nog wat te eten , rustig aan te kleden en nog wat te babbelen met bekenden. Ja, het vele lopen de laatste tijd zorgt ervoor dat ik al wat volk herken én ook zelf herkend wordt. In het startvak, even voor 20 uur, schuif ik samen met Mark wat naar voor , hij wil weer 3 u30 lopen. De eerste 2 x 2 km zijn de snelste van de marathon ; 5.17 en 5.25 Eens uit het centrum begint het gevecht tegen de wind richting Lichtervelde , de terugweg is dus - de verstandigen onder u zien hem al aankomen - meewind. Het weer is uitstekend voor een marathon : niet te koud - het wordt ook na het invallen van de duisternis niet koud- en regenachtig, af en toe krijgen we een zeer licht buitje op ons hoofd. Ik had dus evengoed mijn singletje kunnen aandoen... Maar de wind maakt het wel enorm zwaar.
Ik nestel mij in een groepje om te schuilen voor die vermaledijde zuidenwind. Eigenlijk loopt dat groepje wat te snel, rond 10 km komen we door rond 54.30, ik hoor iemand vertellen dat hij mikt op 3.50. Ik zie nu dat mijn Garmin de afstand weer overschat , net als verleden jaar. Ik loop dus trager dan hij aangeeft en daar moet ik rekening mee houden. Achteraf blijkt de overschatting 3 seconden per km; ik kom daardoor net als verleden jaar op het einde weer in de problemen... Ik twijfel : meevolgen en uit de wind blijven met het risico mijn motor op te blazen of tempo minderen en een ander groepje zoeken. Het probleem lost zichzelf op : aan de bevoorradingspost van 11 km vind ik mijn eigen drank maar de paar seconden vertraging zijn genoeg om het groepje kwijt te spelen. Verleden jaar had ik niet genoeg gedronken , die verdomde bekers ook; dit jaar zouden zij mij niet zitten hebben, ik had dus op 3 posten een halve liter sportdrank gezet , opvallend ingepakt en overal makkelijk gevonden. Maar daar loop ik dus ; helemaal alleen tegen de wind én ik moet zelfs goed opletten om op het parcours te blijven. De doortocht langs de markt van Lichtervelde is zwaar op de kasseien. Dan draaien we na wat smalle dorpsstraatjes terug de velden in . Rond km 15 krijg ik een zware dip. Het is weer een stuk tegenwind en licht bergop . Vlak parcours zeggen ze over dit parcours, er zit toch heel veel vals plat in... En ik heb belange niet genoeg voorsprong op het schema om gas terug te nemen. Ik loop een 100 km loper voorbij die ik ken, hij begroet mij enthousiast maar stopt aan de drankenpost om rustig te drinken en dat kan ik mij niet permitteren, die vier uur hé..
En dan buigt het parcours en gaan we frontaal noord ; meewind én bergaf. Ik vind een tweede adem, zie dat het sneller gaat en vind nu zowaar terug een groepje. Op km 20 kom ik door aan ongeveer 1 u50, ik zoek naar een halfweg bord maar vind dat niet...De doortocht door Torhout is ook weer anders dan verleden jaar, we lopen blijkbaar wat meer door het centrum. Ik val terug alleen maar het gaat wat beter. Het is nu weer volle bak tegenwind, die verdomde wind wil maar niet minderen...Ik pik aan bij een loper en dat blijkt een ervaringsdeskundige , meer dan 130 marathons én geen dikke nek ... We lopen een tijd in mekaars buurt, hij loopt echter vrij onregelmatig. Dan sluit een 100 km loper aan, ook weer een vage bekende; de eerste keer negeren we mekaar maar de tweede keer herkennen we elkaar van in Steenbergen. De Reus loopt alsof hij aan het wandelen is, hij praat alsof hij naast mij in de bus zit ... Vandaag zag ik dat hij niet aankwam, hij liep nochtans gemakkelijk... Ik kan lang profiteren van een klein groepje met een fietser om uit de wind te blijven. Na de drankpost van 29 km loop ik weer alleen en dat zal voor de rest van de marathon zo zijn. De doortocht door Lichtervelde is nog zwaarder, de kassei doet nu echt pijn. Mijn 2 km tijden lopen nu terug ; tot km 28 km ging ik niet boven de 5.35, er komt nu een 5.40 en 2 maal een een 5.52. Vanaf km 36 , terug meewind blijf ik tot op het eind zitten rond 5.45. Ik besef nu zeer goed dat de Garmin weer de mist ingaat en dat ik verdomd moet opletten. Aan de kmborden zie ik dat ik tegen minstens 5.50 moet blijven lopen om binnen de vier uren binnen te zijn. En vanaf km 33 , 34 ben ik in het rood aan het gaan.
Ik loop nu echt te snel voor wat ik nog aankan maar het moet, het moet , die verdomde vier uur. Ik denk met spijt in het hart terug aan die zes uren lopen waar die tijd geen rol speelt, hier is er die vier uren obsessie. Ik loop nu veel volk voorbij , stappers en mannen die serieus aan het zwalpen zijn. Hier en daar probeert er één aan te pikken en soms krijg ik de opmerking ' in ovedrive'. Ik loop dus echt te puffen, de ademhaling snel in twee keer in en in één keer uit en ik tel de minuten en de km's af. Het is nu soms echt hallucinant, sommige stukken weg zijn nauwelijks verlicht en het is daar dan ook pikkedonker. Op elke km aanduiding zie ik dat ik niet mag vertragen, geen mogelijkheid om even te stappen of om even voor langere tijd een iets lager tempo te lopen. Het aftellen naar die vier uur helpt en ik kom het centrum van Torhout in , het hellingske van een 50 meter verteer ik goed en dan weer door dat centrum . Ik roep en vloek nu echt , ja , dat was ik madam ! Ik zie dat ik geen overschot zal hebben , even sla ik in paniek als ik muziek hoor links en zie dat we rechts moeten lopen, is het er dan nog een hele lus te maken ? Maar dan herken ik de laatste 100 meter , het moet ook want die vemaledijde Garmin geeft 3.58. Ik loop nog steeds wroetend over de meet en druk af en zie 3.59.08, opluchting , opluchting. En hijgen, was me dat een tocht ... Het duurt een paar minuten voor ik op bij mijn positieven ben, de sportdrank krijg ik met veel moeite binnen. Allez, het is dan toch weer eens heel nipt gelukt !
Ik zie de gezellig babbelende Antwerpenaar van in Geldrop, ik was hem voorbijgelopen rond km 35 en samen gaan we te voet terug naar de sporthal. Hij blijkt de organisator van de marathon in Lint , wordt door hem georganiseerd omdat het zijn 100ste wordt. In de douches zie ik nog de 130er, hij finishte in 4.04. Er is nog lauw water, dat valt dus mee. In de zaal zie ik Mark, 3.43 een dikke klop gehad in de laatste helft en pijn aan de lies, hij lijkt niet echt gelukkig . Ik vind een mooie foto van mezelf - ik ben dan ook een knappe kerel- , we eten een pak friet en drinken een pint. We zijn alletwee te moe voor een tweede pint en vertrekken naar huis. Onderweg komen we in een zeer fikse regenbui terecht en we hebben het over die 100 km lopers die deze bui niet kunnen schuilen in hun auto... Ons plan om in onze gemeente nog ene te gaan drinken laten we varen, wij zijn twee absolute fuifnummers en toch gaan we slapen, het moet dus erg geweest zijn ! Ik laad mijn sportzak nog uit en kijk nog naar de herhaling van het nieuws en kruip dan moe, verschrikkelijk moe in mijn bed. Ik word 's nachts nog eens wakker van de kramp, roepend van de pijn een muur gevonden om tegen te stretchen...
Dit was dan ook een zeer zware marathon.. wellicht, en ik val in herhaling, ik heb nog nooit zo lang en bewust gevochten met de vier uren grens. En om die reden - en omdat het onderweg al bij al soms gezellig keuvelen was - is het dan toch weer eens een memorabele marathon geworden.
deze week 50 km / 2010 1.560 km / 80 kg de morgen na de marathon
