deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
23-10-2011
het wordt moeilijk ...
Na de nieuwe steunzolen volgde ook een eerste inspuiting met hyaluronzuur.
7 jaar geleden kreeg ik deze spuiten, met goed gevolg.
Dus met goede hoop laat ik maandagavond weer in mij steken. Deugd doet het niet, maar als het opbrengt heb ik het er voor over!
Dinsdag moet ik moeite doen om op het werk mijn meters af te leggen. Woensdag kan ik nog altijd niet goed strekken, maar ...
Op donderdagmorgen, 4 dagen na de spuit, stond ik de eerste morgen op zonder pijn! Euforie alom. Enkele uren niets voelen was zalig. Het bleef vrij goed, tot in de late namiddag. Maar we waren weer een stap vooruit.
Zaterdag maakte ik zelfs plannen om komende dinsdag mee te lopen (lees: waggelen) met de "battle of the cities" in Gent.Gewoon voor de fun.
Maar toen ik deze namiddag op de relais in Gent in een putje trapte en de bekende "scheut" voelde ... moest ik toegeven dat het niet slim zou zijn dinsdag te starten.
De eerste maanden , het eerste jaar zelfs na de operatie ging het zo goed. De revalidatie verliep vlekkeloos. Waarom gaat het dan nu weer verkeerd? De moed begint langzaam te zakken. Zal het nog ooit goed komen?
Binnen een kleine 2 weken volgt de 2e hyaluronspuit en later nog een 3e. Als dit niet helpt, dan weet ik het niet meer...
Heel veel gebeurt er de laatste tijd niet op sportief gebied, dus is het hier ook stilletjes.
September was even een "up" Ondanks het feit dat ik op het werk de hele dag recht sta, kon ik 's avonds nog lopen zonder last in mijn knie.
2 x per week 40 tot 55 min even lopen in de Gratiebossen deed me herleven. En ja, dan word ik overmoedig. De dagen dat ik niet liep werd de crosstrainer gemarteld. Blijkbaar dus weer iets te veel van het goeie. Damn, waarom kan ik niet gewoon genieten van "een klein beetje"?
Ondertussen was ook start to run opnieuw begonnen. Deze keer heb ik alleen de gevorderden onder mijn hoede. Met dank aan Erik voor de hulp. De eerste 2 trainingen heb ik nog kunnen meelopen, en dan was het weer zo ver. "Mevrouw knie" vond dat het weer eens genoeg geweest was. De 3e training heb ik nog net 1 ronde meegedaan, om al mankende te moeten stoppen. Sindsdien zit het lopen weer in de vriezer. Tot mijn grote spijt.
Maar 'k leef op hoop. Gisteravond tijdens de sneukeltocht van de VTS heb ik mijn nieuwe "Runners"zolen uitgetest. Natuurlijk veel te vroeg om een oordeel te vellen na 1 wandeling van 5,8 km maar het voelde wel goed aan. Volgende stap is nu nog uitzoeken welke schoenen best passen in combinatie met mijn nieuwe zolen.
En dan ... hopelijk come back nummer x² ..... ! Ik blijf hopeloos verslaafd .... en afkicken ... neen, geen denken aan ... !
Roparun ligt al meer dan 2 maand achter ons, tijd dus om even "up te daten" Na een fantastische Roparun volgt het bekende en onvermijdelijke "zwarte gat". Na maanden van intense voorbereiding is alles ineens voorbij. Raar gevoel. Iedereen die al deelnam zal dit beslist herkennen. Nog dagen leef je op adrenaline en blijf je er maar over praten, maar dan is het over. 2 maanden rust ... om in september opnieuw van start te gaan, en af tetellen naar de bekendmaking van Roparundorp 2011 ... Wie oh wie zal winnen? Terug Zele (voor de 4e maal op rij), Ossendrecht? Bergen Op Zoom ? Of nog een ander dorp? Op 11 november weten we het!
Na het grote estafette avontuur waren er nog 2 weken van het schooljaar over toen. Het was dus nog even druk. Eindproeven, eindklassenraden, oudercontacten, proclamatie ... en ... afscheid nemen van mijn collega's tijdens ons eindfeestje. (ik ga jullie missen!) Voor mij zat mijn schoolcarière er op! Op 5 juli mocht ik immers beginnen werken bij Runners Service lab in Beveren. Ondertussen ben ik daar een aantal weken aan de slag. Bedankt nieuwe collega's .... 't is niet eenvoudig om alles op zo kort mogelijke tijd proberen te verwerven, maar jullie zijn prima leermeesters. Binnen 1,5 week gaan de schoolpoorten weer open ... hoe dichter die datum komt, hoe gelukkiger ik ben dat ik de stap zette. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad! Al zijn de berichtjes van enkele leerlingen dat ze me gaan missen wel leuk!
Door mijn overstap naar Runners moest ik wel mijn 2 maanden verlof opgeven. Sommigen verklaarden me hiervoor gek Heb ik dan helemaal geen vakantie gehad? Natuurlijk wel. 2 en 3 juli brachten we een weekendje door in Parijs. En op 22 juli ging het een weekje richting Provence, Caromb, op 8 km van de Mont Ventoux. Een week is kort, en je probeert dan ook zo veel mogelijk er uit te halen. Het weer was er iets minder dan je in de Provence zou verwachten, maar toch veel beter dan in België. Lopen, fietsen, dorpjes bezoeken, terrasjes doen, festival in Avignon, kastelen, BBQ, markten, zwemmen ... het stond allemaal op het programma. En veel te vroeg stond de TGV klaar in Avignon om Sofie en mij terug naar huis te brengen. Ook Sofie moest immers beginnen werken. Dirk, Ilse en Tim konden nog een weekje relaxen in ons vakantiehuisje.
Tijdens mijn weekje verlof werd in Beveren niet stil gezeten! De winkel werd verhuisd naar de nieuwe lokatie in Zwijndrecht. 31 juli werd dan gelopen van de oude naar de nieuwe winkel, samen met Paula Radcliffe. Enkele van de Kloddejoggers waren van de partij op deze leuke happening. Jammer dat ik zelf niet kon meelopen, mijn knietje laat dit nog niet toe. Vanaf 1 augustus konden we dan de klanten verwelkomen in de prachtige nieuwe zaak. Groot was verrassing toen de zaterdag er na, mijn vakantiegangers ineens achter me stonden in de winkel. Ze kwamen recht uit La Douce France!
Veel heb ik de afgelopen weken niet gelopen. In Frankrijk wel het max van 3 maal per week (voor mijn knie) er uitgehaald. Maar dan viel het weer even stil. 'k moet dringend de draad terug oppakken. Al valt het niet mee als je pas om 19.00u thuis komt om nog te gaan lopen. Het moment dat het terug vlot zou gaan heb ik daar geen probleem mee, maar als het maar half lukt, dan sla je makkelijk over. Voor mijn knie wou ik dat we al een jaar verder waren! Eens het kraakbeen terug goed hard is, kan ik er weer harder tegenaan. En hopelijk blijft dan eens alles goed!
Donderdag 6km gelopen en straks ga ik terug. Het moet gewoon ... ik heb mijn Carcassonne droom nog niet opgeborgen!
op de trappen van Le grand d'Ache in Parijs
Proeven of het dit jaar een goed "olijvenjaar " is!
Wil je graag op de hoogte blijven telkens ik iets nieuw post, schrijf je dan in op mijn mailinglist. Zie linker kolon. Dan word je verwittigd bij elke nieuwe blog.
De hele vorige week hield ik nauwkeurig de weersvoorspellingen in het oog! Na die periode mooi weer gaven ze immers regen ... tijdens Roparunweekend! Yeah right! Ergens had ik nog een kaars uit Lourdes in de kast staan, gekregen van een vriendin ... mmmm misschien was dit wel het moment ! We kennen ondertussen de afloop
Vrijdag nog vlug regenkledij gaan kopen. Ondanks mijn kaars, bleven ze nog regen opgeven. Dus kon ik beter maar goed voorzien zijn. Valies inpakken en stressen, ben ik niets vergeten, ... zo verliep de rest van de vrijdag! Gelukkig viel ik 's avonds vlug in slaap, want de komende 2 nachten zou het niet veel worden.
Zaterdagmorgen, eindelijk, de dag waar ik een jaar lang naar uitgekeken had. Het lopersbusje stond hier voor de deur. Pak en zak voor 2 personen er in, 2 slaapzakken, fietstassen ... het leek wel of we voor 2 weken op reis gingen! Om 10.00u werd verzamelen geblazen aan de brandweerkazerne. Alles inladen, de nodige foto's nemen, afscheid nemen ... en weg waen we! Nog even door Zele met de stoet van vrachtwagen, cateringbusje en 2 lopersbusjes en dan richting Parijs.
Het basiskamp werd opgeslagen in Verberie. Op een mooie plaats aan het water werd door onze catering een echte feestmaaltijd opgediend! Zelfs de zon vond het leuk en zorgde voor een aangename temperatuur. Dan plots tegen 17.00u gaf onze teamcap het sein ... team A !! Klaarmaken !! Wij zijn weg! Team B bleef in Verberie en konden nog even rusten tot ongeveer 0.45 u.
Op de startplaats (Dugny) heerste een gezellige drukte. Terwijl we ons gingen aanmelden klonk regelmatig door de luidsprekers : " 5 ... 4 ... 3 ... 2 ... 1... start ! " En weer waren enkele teams weg voor hun Roparun. We gingen nog even rusten aan ons busje en tegen 19.30u waren we helemaal klaar voor "onze" start. Die laatse 20 min duurden eeuwig! Dan eindelijk " 5 ... 4 ... 3 ... 2 ... 1 ... start!" Daar gingen we. Koen was startloper, en gehuld in onze vlag ging hij op pad. Wij (lopers Veronique, Herbert en Steven en ik als fietser) volgden. Teamcap/chauffeur Dirk en chauffeur Carl samen met kiné Hans vertrokken met het busje naar Villers Le Bel (9 km verder) want de eerste 9 km mochten geen ondersteunende voertuigen op het parkoers. Ook mijn fietsmaatje Dirk R. was mee met het busje voor die eerste 9 km. Er mocht dat stuk immers maar 1 fietser mee en hij was zo lief om mij de start te laten meemaken. Thanks Dirk, ik vond dat super van jou!
De eerste 7 km waren hectisch! Druk, vele stoplichten, een kunst om telkens je loper te volgen als je voor een stoplicht stond en door de vele auto's niet direct verder kon. Maar het lukte ons. Daarna viel de rust zalig op ons neer. Op 9 km stond dan ons busje en konden de lopers van de fiets. Werk voor de chauffeurs om die fietsen in minder dan geen tijd op het busje te krijgen en de volgende loper op 1 km af te zette. De lopers kwamen mooi in hun tempo, de fietsers haalden meer dan eens het smurfenlied boven en voor we het wisten waren we aan km 34. Mortefontaine. Weer moesten de fietsen van het busje en de lopers op de fiets. 16 km lang liepen en fietsten we door een donkere beboste weg. En als ik zeg donker ... dan bedoel ik donker! De fietsers moesten bijlichten zodat de lopers zagen waar ze hun voeten zetten. En de weg die ging alles behalve plat. Er zaten een paar stevige klimmetjes in. Gelukkig zagen we die niet in het donker .. we voelden ze alleen Tegen 0.45u zaten onze eerste 60 km er op en kwamen we in Vaucelles aan. Daar stond team B te wachte. Als wij op 12 en daarna op 4 km zijn, worden zij door de Dirk verwittigd dat we op komst zijn. Zijn moeten dan klaarstaan, want de aflossing moet doorgaan. Terwijl team B het van ons overnam, moesten wij ons verplaatsen naar het volgende basiskamp in Canezy. Onze chauffeurs moesten dus nog een uur rijden terwijl iedereen in het busje zijn ogen dicht had!
Wij kwamen aan in Canezy tegen 2.00u en kregen dus in het nachtelijk uur een "ontbijt" , geserveerd door onze cateringploeg. Ze hadden een tentje omgetoverd tot een gezellige zitplaats, inclusief kaarsjes. Na een stevige maaltijd met spek en eitjes en rozijnenbrood, zochten we onze slaapplaats op. Het was intussen al 2.30u en goed koud! Gelukkig kon Piet (onze vrachtwagenchauffeur) even een verwarming opzetten. Na een kattewasje vlug de slaapzak in en in ons stellingbed! Een groot bed voor 10 gemaakt van een stelling, planken en matrasen. Maar het lag prima! Al dadelijk lagen enkele van mijn teamgenoten te ronken! Ik heb echter geen oog dichtgedaan. Wel gerust maar niets geslapen tot om 5.30u de gsm van de teamcap rinkelde ... team B was op 12 km ! Iedereen opstaan! Wat een drukte plots! Op 2' was iedereen uit zijn slaapzak en op een plaats van 1m² in tassen aan het rommelen om zijn spullen te vinden! Kiné's waren in de weer met massageolie, lopers met hun nummer, fietsers met hun routekaarten, chauffeurs met de fietsen, catering met proviant voor onderweg,, en de teamcap om alles in goeie banen te leiden, ... kortom ... een te gekke roparun drukte! Onvoorstelbaar!
Maar precies op tijd stonden we op de wisselplaats en kon team B gaan rusten. Wij gingen op pad voor de volgende 50 km naar Bohain en vermandois. Een vrij pittig traject zoals later zou blijken. Een paar stevige klimmetjes. Maar de sfeer zat er in! De lopers voelden zich goed en de fietsers genoten ervan. De omgeving was schitterend! We liepen door een heel mooi stukje Frankrijk. De zon kwam op, er was lichte nevel. Echt ik vergeet dit nooit meer! Tegen 10.45 u zou team B klaar staan om ons weer af te lossen. Tegen 10.36 u stuurden we ze op pad !!! Perfect op schema dus ! Weer een verplaatsing van een uurtje naar Sebourg waar de cateringploeg ons opwachtte met een lekkere pastamaaltijd. Tegen 12.00u waren we er en konden we eten. Na de gebruikelijke massage, de douche langs de straat, de rush om alles klaar te krijgen en een half uurtje platte rust stonden we weer klaar! Team B kwam er aan en wij moesten op weg naar Edingen. 62 km. We gingen van start tegen 15.30u. Tijdens deze shift mochten we België binnenlopen. Een druk stukje van ons land. Tegen 20.30u gaven we de stok terug door aan team B. En terwijl zij naar Zele liepen, gingen wij met ons lopersbusje ook naar Zele. Chapeau voor onze chauffeurs hoor, Zij moeten de hele weg volgen en moeten als wij even rusten dan nog de verplaatsingen doen! Steeds geconcentreerd!
We keken allemaal uit naar Zele, de spanning steeg weer! We waren benieuwd. Al de hele weg, zo'n 170 km hadden wij nog niets gezien van ambiance of aanmoediging. Gelukkig zorgden we daar zelf voor
In Zele gingen we eerst eten in de brandweerkazerne. Daarna thuis douchen (eindelijk eens deftig wassen ) en dan eindelijk naar de markt ... de Zeelse Dodo bewonderen en vrienden en familie begroeten. Het doortochtteam was hard aan het werk. Ik ken nu het verschil tussen hier blijven en meegaan. Bedankt mensen, zalig zo "thuiskomen" Voor we weer vertrokken werden we nog onder handen genomen door de kiné's. Leuk om je job eens van de andere kant mee te maken En ze wisten van aanpakken! Met Hans aan mijn linker en Matthias aan mijn rechter been was de job snel geklaard! Alle vermoeiheid was ineens weer weg!
Na een podiummoment waren we weer paraat. Team B was in Zele aangekomen en wij vertrokken terug. Wisselplaats .. de brug, vlak voor het podium! De km die toen volgden waren immens! Voor het fonteinhof stond een zee van mensen, we kregen maar net genoeg plaats voor onze fiets. Iedereen wil je aanraken! Meerdere malen dacht ik dat ik zou vallen. Maar het kwam goed. De aanmoedigingen duurden tot einde Zele. Als ik nu de foto's zie van wat de mensen allemaal knutselden! Prachtig! Al dat moois gaat wel een beetje aan je voorbij daar op de fiets en in het donker. Maar de warmte van de mensen, die voel je .. en die blijft je bij voor de rest van het traject.
Eens Zele voorbij is het weer stil. Behalve je mederoparunners die je onophoudelijk aanmoedigen (ja als het moet 20 x als je 20 maal haasje-over speelt) hoor of zie je niets meer. Wij hadden nu een korter traject. 39 km tot de Sint-Annatunnel. Traditioneel een zwaar traject. Niet omdat het bergop is, maar omdat het de 2e nacht is en omdat je in Zele niet rust. Moeilijk hoor in je "slaapbak" kruipen als er buiten feest is! Ne een 20 tal km had ik even een moeilijk moment. Niet mijn benen, die voelde ik totaal niet! Wel zou ik in slaap gevallen zijn op mijn fiets. Maar omdat dat net iets te gevaarlijk is, dan maar een red bull gedronken. 5' later was ik weer klaarwakker!
Onze teamleden van team B hadden zich intussen verplaatst naar Antwerpen. Daar namen ze weer van on over. Het was intussen 4.00u
Terug een verplaatsing voor ons. Ditmaal naar BergenOp Zoom. Tegen 4.30u waren we er. Geen tijd om te wassen, gewoon wat kleren uit en de slaapzak in! Het was immers korte rust omdat de shift van team B was ook korter. Tegen 5.30u ging de gsm van Dirk alweer!Ze waren op 12 km ... opstaan en ...ja ... weer de gebruikelijke drukte! Of nog hectischer als dat kan! De lopers moeten immers allemaal op de fiets (de 2 laatste trajecten mogen immers geen ondersteunende voertuigen mee) en de fietsers moeten hun fietszakken vullen met eten, drinken en kledij van hun hele team. Ook moest droge kledij klaarliggen in het busje voor de aankomst, want intussen was het beginnen regenen. Even was er paniek toen team B belde dat ze op 2 km waren ... wij waren nog niet klaar! Gelukkig een foutje , moest 4 km zijn!
Tegen 6.30u vertrokken wij dus in Bergen op Zoom voor onze laatste 50 km. We hadden er zin in! De sfeer was prima en niemand zat er echt door! Toffe bende! Tijdens die hele 50 km zaten mensen langs de kant om je aan te moedigen. Niet de grote massa of uitbundigheid als in Zele. Maar een warme aanmoediging. De woorden "jullie zijn kanjers" droeg ons bijna de hele weg van mond tot mond! Onderweg kregen we kaas, tomaten, een appel! Deze route heeft ook een mooi stukje Nederland. De Volkeraksluizen en de Haringvlietbrug zijn prachtig mooi. Jammer dat het daar begon te regenen. Maar dat kon ons op dit moment in de roparun niet meer deren. Lang duurde het ook niet, als iedereen nat was, was het over! Nog even had ik een technisch probleem ... mijn stuur was losgekomen en was naar beneden gedraaid! Ik kan je zeggen dat dat niet makkelijk rijdt. Gelukkig waren redders in nood Dirk en Carl niet ver af en kon het probleem snel opgelost worden.
In Klaaswaal zat onze shift er weer op. We vielen elkaar in de armen! Iedereen had het overleefd. Geen kwetsuren, alles perfect verlopen.
Team B moest nu nog 37 km overbruggen tot Rotterdam. Wij verplaatsten ons ondertussen naar een plaats net voor de Erasmusbrug. Het busje werd als kleedkamer gebruikt en na een koffie stonden we net op tijd klaar om samen met onze teamgenoten over de aankomst te lopen! Zalig gevoel! WE DID IT! Het was een geoliede machine. Lopers, fietsers, chauffeurs, catering, kiné's, teamcap, niemand kan gemist worden. Als 1 radertje blijft steken, valt de hele machine stil.
Bedankt kloddelopers, vooral mijn maatjes van team A (jullie waren fantastisch!) bedankt mensen van de doortocht, bedankt brandweer, kortom ... bedankt Zele !!!!
en nu de aanvulling van mijn blogbericht "Roparun, hoe het begon ..."
Roparun 2011 was voor mij : De editie van de sportieve uitdaging, grenzen verleggen, er samen voor gaan en er in slagen, maar ook de editie van "leuke tweets", "Lasse leren kennen" , zingen op de fiets, 1 uur slapen op 3 dagen, aanmoedigen en aangemoedigd worden, 's nachts in een donker bos fietsen , vriendschap, smurfen, lachen, een traan van ontroering, adrenaline, mensen beter leren kennen, een overwinning voor mezelf na al mijn medische perikkelen, kortom ... een avontuur voor het leven!
De hele bende net voor het vertrek naar Parijs
Onze 1e rustplaats (Verberie)
met maatje Veronique, een paar leuke foto's voor we van start gingen.
En we zijn weg ... klaar voor 530 km!
Dirk, Vero en ik tijdens onze 1e shift !
Flip en Choco reden ook mee ...!
WE DID IT! Aankomst op de Coolsingel
onze Dodo! Schitterend!
Even het podium op voor we weer vertrekken
teamsamenstelling 2011
Teamkapitein: Dirk P.
team A lopers: - Herbert , Steven, Veronique en Koen fietsers : Dirk R. en Karine Chauffeurs : Dirk P. en Carl
team B lopers: Filip, Etienne, Annemie, Patrick fietsers: Claudine, Jan Chauffeurs: Marc V D en Marc D'H
Roparun ... is : In Frankrijk bijna geen meter plat en in Nederland wind ...
Maar ik begin met mijn eindconclusie. Even terugblikken op een paar trainingen in mei.
In het weekend stonden fietstochten op het programma. De ene wat langer dan de andere, maar steeds met hetzelfde doel. Tussendoor werd er gelopen, op woensdag en vrijdag. Meestal werd het dan 10 km. Ja ik start altijd voor een 5 tal km ... (en 'k doe dat dan dubbel )
9 en 10 mei waren we op tweedaagse in Ronse met de school. Ook daar werd er gefietst. Met mtb's naar het Kluisbos. Stevige klimmetjes vind je daar! Door het prachtige weer kon er in het openlucht zwembad in het Kluisbos gezwommen worden ... al was het water nog niet in zomer stemming!
Vrijdag 20 mei was onze avondtraining met de Kloddelopers gepland. Om 20.00u vertrokken we voor een rit van 52 km. Verlicht als kerstbomen, want op de Dijk naar Hamme kan het donker zijn ... pikdonker! Maar dat is het in Frankrijk ook ... voor vele kilometers meer. Het was een goeie generale repetitie, want ondanks het mooie weer, werd het later op de avond vrij koud. Als fietsers waren we te licht gekleed. Het materiaallijstje wordt aangevuld! Zaterdagmorgen om 7.00u waren we dan terug weg voor de 2e shift. 58 km deze keer. De hele ploeg heeft deze test prima doorstaan. En de afsluiter op een terras was heel gezellig.
28 mei routeverkenning Parijs - Zele ... met de auto natuurlijk! Minitieus volgde ik de route, mijn kaarten staan vol aantekeningen! Het aantal verkeerslichten op een baan, een Lidl, een groot geel huis, een wit huis ... hopelijk zijn die nu niet herschilderd tegen volgende week ! De weg van Parijs tot Asse is op zijn minst gezegd "pittig" Ja, Roparun blijft respect afdwingen. Maar ik denk dat een dosis gezonde stress voor deze onderneming niet fout is. Zo voorkom je in overdrive te gaan. Voor de fietsers is dat gevaar minder, maar onze taak is dan ook om de lopers "in te tomen"! Het kan nog heel ver zijn na een te enthousiaste start!
Daar ik tijdens de routeverkenning naar Nederland op school moest zijn voor de opendeurdag, ben ik vandaag die richting uit gereden. Samen met Dirk, het levendige routeboek! Ja, hij weet zelfs achter welke hoek welk bord staat ... ! We reden met de auto tot Bergen Op Zoom om daar de route op te gaan. Dan met de fiets tot Rotterdam. 84 km ... de hele weg een stevige wind op de kop! Ik hoop echt dat die gaat draaien! Op het einde van ons driedaags "uitstapje" zal dit anders zwaar worden. Zeker ook voor de lopers die daar ook de fiets op moeten!
De passage langs de Daniël De Hoet kliniek vind ik heel speciaal. Je weet dat daar veel kinderen met kanker verblijven. Kinderen die misschien nooit zullen kunnen leren fietsen. Nooit onbezorgd zullen kunnen buitenspelen! Wat willen die zadelpijn en wat stijven spieren dan betekenen !!! Op zo'n moment besef je echt heel goed waarom je dit alles doet! Tijdens de passage van Roparun staan de patiëntjes daar buiten, in rolstoelen, sommige in hun bed ... altijd weer een kippenvelmoment.
Uiteindelijk lag ze voor ons ... De Erasmusbrug. Daarna volgde een superdrukke Coolsingel. Je moet als fietser daar ogen hebben in 4 richtingen! Dan verder door naar het station van Rotterdam, waar we net op tijd de trein haalden terug naar Bergen Op Zoom. Nog een uurtje trein, 3 km fietsen en de auto in richting Zele. De zon heeft ons de hele weg vergezeld ... wat resulteerde in een mooi rood kleurtje ... ok ok ... op de meeneemlijst staat het al! Zonnecrème! (die trouwens nu ook in de fietszakken zat !)
Oh ja, wat me nog opviel ... Zelenaars zijn nog Roparungekker dan Nederlanders! Hele weg door Nederland ... geen spoor van Roparun ! En in Zele hangt alles vol met vlaggen, staan borden en loopt groot en klein al rond in een Ropa t-shirt!
Nog 9 dagen! De stress neemt toe! Morgen mijn fiets nog even binnen doen voor een laatste controle. Nog enkele kortere fietstochten en dan ... zouden we er klaar voor zijn.
11 juni om 19.48 u .... zal in Parijs het startschot klinken voor de Kloddelopers. Ik ken dat gevoel van 7 jaar geleden ... onbeschrijflijk! Je moet er bij geweest zijn om dat te vatten.
Team 182 is er klaar voor!
Avondtraining. Ook de lopers moesten op de fiets toen!
passage op de dijk in Hamme (avondtraining)
routeverkenning Parijs-Zele
tijdens routeverkenning: verbroedering met team 97 (Flora Nederland)
routeverkenning Nederland. De "boulevard" in Bergen Op Zoom
op de markt in Bergen Op Zoom
Even wachten! Brug aan de Volkeraksluizen stond open
Dan moeten we teruggaan naar 2004. Als lid van een Nederlands hardloopforum Chat'n'Run, las ik verschillende verhalen over Roparun. Toen ik nadien in de krant las dat die run hier in Hamme voorbijkwam, zijn we die avond en nacht even een kijkje gaan nemen. Via Chat'n'Run wist ik dat Sander meedeed. Ook een lid van dat forum. Die nacht zijn we op zoek gegaan naar de camper met zijn teamnummer.
Roparun in 2004 was voor mij : een aantal lopers en fietsers zien voorbijkomen en enkele campers met een nummer op ... meer wist ik er toen niet van.
Nadien kwamen de verhalen van Sander. De sport in combinatie met het goede doel sprak mij wel aan. En toen sander zei : "Er deed nog nooit een Belgisch team mee ... waarom begin jij er niet mee ? " Toen was het hek van de dam! Hij daagde me uit, en ik nam de handschoen aan. Het was niet echt moeilijk om hier enkele mensen te vinden die even gek waren als ik! Ja, gek moest je toen wel zijn, want we wisten totaal niet waar we aan begonnen! Het werd een heel leuk, maar hectisch jaar. Ik heb toen zowel als teamcaptain de ploeg georganiseerd, de doortocht op poten gezet en het grootste deel van de sponsoring rondgekregen. Nee dat kon ik geen 2 jaar na elkaar!
Als chat'n'run Vlaanderen (team 2/3 Zelenaars en 1/3 Nederlanders) namen we in 2005 toen voor het eerst deel. Het werd een super ervaring en de Roparunmicrobe had vele mensen stevig gebeten! Ik weet nog heel goed dat iedereen tranen en kippevel had , toen we voor de 1e maal hier in Zele toekwamen en al die kaarsen zagen. Een 200 tal mensen stonden ons aan het rondpunt op de markt op te wachten, maar het maakte meer emoties los dan die 100.000 mensen op de Coolsingel later. In een klein tentje werd bier getapt en een paar artiesten kwamen toen voor het goede doel optreden. De band kreeg zelfs zijn piano niet in de tent! Improvisatie alom! Chapeau, want niemand wist toen al wat roparun was. Ondanks die kleinschaligheid, werden we al meteen 2e in de wedstrijd van Roparundorp 2005. Een cheuque van 25.000 euro was onze beloning.
Roparun 2005 was voor mij ... onvergetelijk!
Na dat 1e jaar bleef het in Zele nog steeds knokken voor naambekendheid. Sponsers zoeken was niet makkelijk. Roparun?? Wat is dat?? Maar het enthousiasme bij de deelnemers was immens. Ik besloot dat jaar in Zele te blijven om van de doortocht iets groter te maken. Samen met mij bleef ook Lieve hier en samen zouden we er voor gaan. Ondertussen hadden we een toffe groep medewerkers hier ter plaatse. In 2006 hadden we een grotere tent ter beschikking, dank zij Patje van de Fontein. Die stond die avond alle inkomsten en zijn tent af aan Roparun! Super! Er kwam meer volk kijken en de sfeer was super. Ons team haalde terug zonder problemen Rotterdam. Vanaf 2006 liepen we onder de naam KLODDELOPERS. De kinderen van de Kouterschool hadden in de vorm van een wedstrijd deze naam gekozen. De kouterbasis, een school die al heel veel gedaan heeft voor Roparun, denk maar aan hun tuttifrutti acties! Dit jaar werden we opnieuw 2e in de Roparundorp wedstrijd.
2006 was voor mij een jaar met een nieuwe uitdaging ... de doortocht organiseren!
Toen kwam 2007. Roparun werd meer bekend op Zele. Ons team werd groter, meer gestructureerd. De groep medewerkers aan de doortocht werd groter. We gingen voor het eerst werken met een thema. "ZELE REUZENLICHTSTAD" Van overal werden reuzen opgetrommeld, overal werd verlichting geplaatst. Er kwamen meer muziekgroepen, ook langs de route. Maar nog steeds bleef het bescheiden. Wel terug meer toeschouwers. Terug haalden we de 2e prijs binnen, na het ongenaakbare Ossendrecht en Bergen Op Zoom.
2007 was voor mij: het eerste jaar dat we met een thema werkten!
Dat thema was zo goed in de smaak gevallen, dat we één week na roparun 2007, al een thema hadden voor 2008! Omdat we djembé's wel stemmig vonden, lag het voor de hand! 2008 ... ZELE GAAT AFRIKAANS ! Er werden djembé lessen gegeven, we gingen Afrikaans leren dansen, de hele jungle werd geknutseld ... Voor het eerst gingen we ook in zee met wijkcomité's en jeugdbewegingen. De kerstallen van de gemeente kwamen in de maand mei van onder het stof en deden dienst tijdens de doortocht van roparun. Vanaf dat jaar gaan in Zele vele deuren spontaan open als je de naam Roparun laat vallen ... mensen willen meewerken, sponseren, supporteren, gewoon, erbij zijn! De weergoden waren ons gunstig gezind, met Afrikaanse temperaturen kwamen we de nacht door. Zele ging uit zijn dak! De sfeervolle kaarsen en het dolenthousiasme van de Zelenaars ... het kon niet uitblijven ... voor het eerst werden we ROPARUNDORP 2008! Een geldprijs van 100.000 euro was onze beloning toen! Ik was best fier, dat jaar als mee afgevaardigde aanwezig te zijn in Rotterdam!
2008 was voor mij ... het jaar van de grote doorbraak!
Vanaf dan was alle mogelijk. Thema 2009 ... ZELE IN'T ORANJE! Als er zoveel Nederlanders voorbijkomen, moeten ze zich hier ook thuisvoelen! En dat deden ze! Iedereen herinnert zich nog de oranjegekte van vorig jaar! Zele stond op zijn kop! Alle teams waren dolenthousiast over de doorkomst in Zele. Ondertussen hadden we zelfs al een liedje! De hit ... Een kloddeloper in Parijs ...! Iedere Zelenaar brulde het mee. De molen die de brandweer ineenknutselde werd bekend tot in Nederland! Een grote "merci" naar de Zeelse brandweer is zeker op zijn plaats! En opnieuw werden we ROPARUNDORP 2009! Terug ontvingen we 50.000 euro als beloning. Al die prijzen van Roparundorp gaan naar plaatselijke projecten voor kankerpatienten. Zo sponseren we ook ons eigen VAKLO-project (vakantie kloddelopers) gezinnen met een kankerpatient mogen op kosten van de kloddelopers een weekendje doorbrengen in Centerparcs.
2009: voor mij het jaar van de bevestiging ... Zelenaars hebben het hart op de juiste plaats!
Een nieuw thema moest er komen ... Zelenaars hebben een hart en gaan in het rood! ... ZELE GAAT IN'T ROOD VOOR ROPARUN! Iedere Zelenaar, jong en oud weet anno 2010 wat Roparun is. Iedereen wil meewerken, helpen, erbij zijn! Mensen gaan met Pinksteren niet meer op weekend! Ze willen in Zele blijven. Het was weer een prachtig feest. We hadden nooit gedacht dat we 2009 zouden kunnen overtreffen, maar het gebeurde toch! Zelfs de weergoden zijn ons al 3 jaar gunstig gezind. En weer hadden we een hit ... Rooie waanzin! Ook de Zeelse spuitgasten lieten zich weer van hun beste kant zien! En ja, we deden het weer! Dank zij de 7 km lange rode mensenmassa door Zele werden we weer Roparundorp! En ditmaal mogen we de titel met fierheid dragen! Na 3 overwinningen blijft de dodo immers voor goed bij ons. Hij krijgt een ereplaats in het gemeentehuis, bereikbaar voor alle Zelenaars. In 2010 kwam Zele ook in de analen van het Guinessbook of records. Met een rode loper van meer dan 4 km vestigden we een nieuw wereldrecord! Ondertussen mogen dit jaar weer een 25 tal gezinnen op weekend gaan met ons VAKLO-project. Iets waar we heel fier op zijn.
2010 was voor mij ... de grote beloning ... Roparundorp!
Ondertussen zijn we 22 dagen verwijderd van de editie 2011. Zele STRIPFIGURENDORP. Ik vind het zalig om overal te horen hoe enthousiast de Zelenaars zijn. Hele bendes smurfen, jommekes en galliërs zullen Zele als hun thuishaven kiezen op zondag 12 juni. Ik kijk er weer naar uit, al is het dit jaar op een heel andere manier. Voor het eerst ga ik mee als fietser. Mijn grote droom, hem ooit eens lopen, heb ik opgeborgen. Mijn knieën kunnen dat niet aan en ik wil het team niet belasten met een uitvaller. Maar op mijn fiets zie ik het wel zitten. Had men mij 1 jaar geleden gezegd dat ik dit jaar zou meefietsen, ik zou het weggelachen hebben ... 1 jaar geleden mocht ik immers nog niet steunen na mijn knieoperatie. Morgen hebben we de eerste grote kennismaking. Een avondtraining van 52 km , 6 uur later gevolgd door een ochtendtraining van 57 km. Een simulatie dus van 2 shifts. De stress neemt toe! oh ja en smeer jullie stemmen maar, want we gaan terug zingen ... !!
2011 wordt voor mij het jaar van de sportieve uitdaging ...
6 april: 3,5 km loslopen 8 april: 8 km loslopen 11 april : 71 km fietsen (richting erpe Mere) 13 april: 8,7 km loslopen 14 april: heerlijk relaxen in de sauna 15 april: 9 km loslopen 18 april: 110 km fietsen (Brabant) 23 april: 34,4 km fietsen (ronde van zele) 25 april: 43 km MTB
totaal april: 340 fietskilometers
Met waarschijnlijk nog 2 looptrainingen op het programma deze maand, is de maand april heel goed verlopen. Het lopen gaat vrij goed. Een kleine 10 km lukt me zonder knieperikelen. Verder hoeft momenteel niet. Ben heel blij als ik dit zo'n 2 x per week kan doen. Dit had ik vorig jaar deze tijd nooit verwacht.
Voor de rest is het fietsen. Ik dacht dat ik vorig jaar veel fietste. Ik reed regelmatig 30 tot 40 km ... ik weet nu wel beter! Ritjes van 70 à 80 km verlopen zonder problemen. Zadelpijn niet meegerekend 11 april ben ik met Dirk (nietsvermoedend) richting Erpe-Mere, Erondegem gereden. Op het moment dat ik dacht ... damn, ik geraak niet meer vooruit ... viel mijn euro dat het daar niet meer "plat" was! Met 71 km voor de wielen en een deel ervan op en af, werd het een pittige rit voor mij. Toch was ik blij dat ik het deed. Roparun is ook alles behalve vlak!
De week erna, was nog een stapje erger. Op uitnodiging van stefaan gingen we richting bloesems en Vlaams-Branbant / Limburg fietsen. Ik was toen zo moedig (lees: stom) om te zeggen ... ik wil err 100 km rijden! Dat had ik nu niet moeten zeggen! Het werden er dus 110 en voor geen meter vlak! Al zullen er zijn die anders beweren! De laatse 2 km kreeg ik bijna mijn trappers niet meer rond. Maar wat was ik fier en blij dat ik het toch deed! Het was een prachtige tocht door een heel mooie omgeving. En mijn 3 "cavaliers" (Dirk, Tim en Stefaan) waren zo galant om me toch af en toe eens te wachten. Ja als je met zo 3 maniakken weg bent, weet je het wel ...!!! De rit ging tot net voor Tongeren. Jammer dat we nog zo ver terug moesten, ik was daar nog nooit en zou die mooie stad wel eens willen bezichtigen. Eens terug in Tienen, hebben we Stefaan zijn douchrekening omhoog gejaagd, en zijn we daarna nog even gaan nagenieten met een etentje op een terras. Het was immers prachtig weer en we wilden tot de laatse minuut het vakantiegevoel dat deze dag meebracht vasthouden. Voor herhaling vatbaar!
De rest van de week was kalm. Vervelende buikkrampen hielden me aan de kant. Woensdag lukte Start to Run zelfs niet. Gelukkig kon ik rekenen op Erik om de training van me over te nemen. Thanks!
Zaterdag dan terug de fiets op. Nee geen grote rit die dag, maar begeleider in de ronde van Zele. Na mijn taak aan de inschrijvingstafel, is er even tijd over. Alle lopers zijn dan immers weg. Daar Stefaan de moedige beslissing nam om de ronde alleen te lopen (bij gebrek aan een partner) was ik waterdrager van dienst. Het was immers heel warm en 34 km zonder drank is niet te doen. Pas na een kleine 7 km heb ik hem gevonden ... het manouvreren tussen de vele ploegen is niet eenvoudig. Het was een leuke stuurvaardigheidsoefening voor mij! Fietsen met een bekertje sportdrank, daarna het plakkerige goedje van je handen krijgen ... bananen pellen , ... drinkbussen geven ... water toveren uit mijn rugzak ... en alles met zo min mogelijk stoppen . Voor mij al een hele kunst! Maar ben geslaagd als waterdrager!
Tijdens het nagenieten van de ronde, samen met de Kloddejoggers, werden de volgende plannen al gesmeed...
Deze waren voor Paasmaandag dus! Een MTB tocht samen met Erik, Dirk en Tim. Ja ik krijg altijd 3 begeleiders mee als ik fiets, luxe We vertrokken voor 30 km! Maar wat ging komen, wist ik dus vooraf ... op de splitsing van de 30 en de 40 km kwam de onvermijdelijke vraag ... gaan we voor de 40? Tuurlijk gingen we voor de 40! Of wat dacht je! Het ging verbazend goed. Normaal ligt mijn tempo in bos en zand niet zo hoog. Ik heb teveel schrik om op mijn knie te vallen en alles om zeep te helpen. Maar met regelmatig stukken tot 22/u in het veld en bos, was ik best tevreden! Ik heb weer grenzen verlegd! Ben op plaatsen voorbij gekomen waar ik niet meer was sinds mijn jeugd (en da's lang gelenden hoor!) Zo moesten we over de "konijnenberg" in Berlare. Daar gingen we vroeger heel vaak trainen. Bij de aankomst kregen we nog een "verrassingsei" ... al waren er die liever een pintje hadden
Vandaag geen sport. De 1e werkdag terug na 2 zalige weken sporten. Morgen ... lopen!
Na de leuke 3 daagse in Nederland heb ik niet stil gezeten. Met 2 looptrainingen en 1 fietstocht per week, lukt het momenteel vrij goed. Niet te belastend voor de knie en stillaan toch bouwen aan wat basisconditie.
Op woensdag en vrijdag staan de looptrainingen op het programma. Door de nieuwe start to run sessie die ondertussen gestart is, blijven mijn km beperkt. Maar da's niet erg, ik bouw langzaam maar zeker op. Afstanden wisselen tussen zo'n 4 en 8 km. Niet veel, en niet snel, dat weet ik wel ... maar op 1 april was het nog maar 1 jaar geleden dat ik onder het mes ging. Op 1 jaar tijd sta ik ver, veel verder dan ik ooit gehoopt had! Dus ik ben dik tevreden, al ben ik op sommige momenten wel eens ongeduldig. De dagen dat het eens minder goed gaat, moet ik eens even denken van waar ik kom! Maar een mens vergeet snel ...
29 maart stond "joggen op school" op het programma. Met 4 leerlingen (waar zat de rest??) in mijn kielzog een toertje rond de ster gelopen. Waarschijnlijk een mooi zicht ... de "juf" in loop outfit en de gasten in jeans en gewone schoenen! Grappig, maar ze deden het en ik was fier op hen!
Fietsen daarentegen gaat heel goed. Op 12 maart stond voor mij een eerste kennismaking met roparun routeverkenning op het programma. Eerst langs de drukke baan van Lebbeke naar Mazenzele en daar kreeg ik het plannetje in mijn handen geduwd. Het viel best mee, al had ik er vooraf schrik van! Ja ik ben een vrouw en kaartlezen is niet mijn sterkste punt! Maar het ging goed. Alleen ben ik nog op zoek naar het bord "einde Lebbeke" ... De route loopt dit jaar voor het eerst over de Grote Markt van Dendermonde. Op een zaterdagnamiddag heel druk, maar ik denk dat het tijdens Roparunnacht best wel iets zal hebben ... Ik kijk er naar uit!
20 maart ... een dag waar vele kloddejoggers naar uitkeken. Voor een aantal stond hun allereerste halve marathon op het programma. Het was een prachtige zonnige dag en er zat weinig wind. Gelukkig maar want anders zou het nog veel zwaarder geweest zijn op de lange rechte stukken. Wij vertrokken die morgen met 3 fietsen op de auto. Tim en Dirk gingen immers met de fiets terug naar Zele. Ik ging als begeleidende fietser voor de lopers mee. Maar de kloddejoggers hebben veeeel supporters, en zo kwam het dat alle lopers minstens 1 fietser hadden. Tof! En of ze het goed deden! Allemaal haalden ze de eindmeet! Dit werd natuurlijk zoals de traditie het wil gevierd met bubbels. Hoe kwamen al die flessen in mijn auto terecht?
Dan de week erna, 26 maart. Ekiden aflossingsmarathon in Gent. Sofie nam deel, samen met Toon, Ruud, Kris, Tom en Guy. Ze deden het schitterend! Ze werden 3e overall en 1e gemengde ploeg. Wij zouden met de fiets naar Gent gaan om hen aan te moedigen. Volgens Dirk een dikke 20 km ... in werkelijkheid 33! Niet zo erg als je dat vooraf weet en tijd hebt! Wel erg als je iets te laat vertrekt en moet doorfietsen om Sofie nog te zien lopen! Met een gemiddelde snelheid van 26/u kwamen we aan de Watersportbaan, net op tijd om haar laatste 2 km te zien. Dan maar terug richting Zele ... langs de kortste weg graag! Deze "korste weg" was dus 8 km "langer" dan de heenreis ! Begrijpen wie kan Na 74 km eindelijk terug thuis. De afstand is normaal geen probleem voor mij, maar het feit dat we veel te snel gestart waren, was de dooddoener. Ik heb er toch wel even moeten van bekomen! Tip: ga dan nooit op de grond zitten in je douche ... je geraakt niet recht zonder kramp !!!!
Maar we geven niet op ... integendeel! Ik weet nu immers zeker dat ik mee mag als Roparunfietser! Dus fietsen moet ik doen! Zaterdag 2 april dan maar terug op pad. Maar nu zonder tijdslimiet. Het zonnetje scheen weer zalig en met een temperatuur van 23° was het heerlijk fietsweer. Gewapend met mijn plannetje en fietsknooppunten vertrok ik richting Waasmunster. Daar de dijk op, naar Hamme en verder richting Temse, Mariekerke, Baasrode, Vlassenbroek, Dendermonde, Appels, Schoonaarde (brug) en terug richting Zele. Goed voor 81,5 km. Super content, het was een zalige ervaring. Zelf de weg zoeken, want meestal vertrouw ik op mijn begeleider voor de weg. Maar 't is me gelukt! Af en toe eens moeten zoeken (vb aan de werken aan de brug in Temse) ...but I did it! En deze keer was ik niet uitgeteld. Ik heb er van genoten. Zelfs eens langs de Schelde op een bankje van de zon, de boten en een lekker rijsttaartje genoten Ik heb de smaak te pakken!
Ik telde af naar het krokusverlof. Terug eens een weekje ontspannen, maar mijn week werden 2 weken! De week voor het verlof waren mijn batterijen plat en de huisarts zette me een week thuis. Het werd een week van slapen, en af en toe wat sporten, hopend om zo vlug terug de "oude" te zijn. Maandag en dinsdag dus vooral gerust, op woensdagvoormiddag dan 15 km heel rustig gefietst en 's avonds zo'n 4 km gelopen. Dit is niet veel, maar het was dan ook weer enkele weken geleden dat ik nog gelopen had. Donderdag dan weer rust en vrijdag weer 4 km gelopen. Zaterdag voelde ik me dan weer een stuk beter en legde ik zo'n 30 km af op mijn fiets. Ik alleen tegen de wind ... oneerlijk! Maar zalig! Ik kon weer iets doen! Zondagmorgen, Ik had er weer zo'n zin in, dat ik mijn loopschoenen aantrok en met volle moed naar Ter Elst trok. Wat een tegenvaller! Omdat ik nog niet veel gefietst had, voelde ik al van de eerste loopmeters dat het vierkant draaide! Na 2 ronden wou ik het voor bekeken houden, maar dan kwam net Veronique toe ... ik heb er dus 6 gedaan, met dank aan Vero om me mee te slepen! Zondagnamiddag moest veronique dan een 2e training afwerken en ben ik nog eens meegereden op de fiets. Het ene plezier is het andere waard. En 't was leuk, in't zonnetje.
Ondertussen was het al maandagmorgen ... en echt krokusverlof! Hadden wij geen 3 dagen geboekt in Etten-Leur? yessss! Tim was al heel vroeg (5u15) in de morgen met zijn school vertrokken naar Londen. Sofie moest werken en Ilse had vriendinnen op bezoek ... dus inpakken en wegwezen! Bij het binnenrijden van Etten-Leur zagen we ons hotel al dadelijk staan Trivium / Spa & Beauty )
Al direct onze koerskledij aangetrokken, want we mochten pas om 13.30u in het hotel, en wat wat doe je dan ondertussen? Ja, fietsen natuurlijk! Dirk had een ritje uitgezocht via knooppunten. En we hadden geluk! Zo'n km voorbij het hotel vonden we ons 1e knooppunt al. Via het Liesbos en het Mastbos was het heerlijk fietsen! Ook de ring rond Breda moest er aan geloven. Wel een mooi zicht, al die carnavalswagens die zich klaarzetten om hun 2e dag aan te vangen. In het begin wel koud (2°C) Maar na een half uurtje was het beter. In totaal hadden we een ritje van 33 km langs prachtig onderhouden fiets en boswegen! Een pluim voor Nederland op dat gebied!
Nadat we ons in de auto vlug van andere kleren voorzien hadden, trokken we naar ons hotel ... voor het vervolg van de dag! Het was immers een hotel met wellness ... er wachtte een sauna en een massage capsule op ons! Op onze kamer lagen badjassen, handdoeken en slippers! Dus een kwartiertje later stonden we al onder de douche om de eerste sauna aan te vallen. Rustig beginnen 70° , daarna 90° en de stoomcabine. Afgewisseld met het zwembad en een ligzetel met boek. Tegen dan was het tijd voor de afspraak met de massage capsule. Ik vond dat heerlijk ontspannend. Dirk vond het minder ... hij mocht zijn beurt altijd aan mij geven hoor! Er zou ook een heuse opgiet plaatsvinden. In Londerzeel vind ik dat de max, dus mijn verwachtingen waren hoog ... te hoog zou blijken! Een dame die niet weet welke geuren ze opgiet (!) , die 1 maal draait met een droge handdoek, die de mensen wijsmaakt dat je niet echt moet afkoelen na een sauna, die niet weet dat je je hoofd ook moet koelen of dat je hoofdpijn kan krijgen nadien, die niet weet dat bij een opgiet de t° stijgt door de vochtigheid, en die tegen mensen zegt dat je zonder gevaar de ene sauna na de andere in mag zonder te rusten ... zo iemand is een gevaar! Ik heb bedankt voor de volgende opgietsessies ! De 1e dag zat er bijna op. Inspanning en ontspanning hadden we gehad .. nu nog alleen onze inwendige mens versterken. In het restaurant genoten we van een lekkere maaltijd en een heerlijk wijntje. 't leven kan schoon zijn ...!
Dag nr 2. Ze gaven prachtig weer, maar 's morgens nog fris. Dus besloten we in de voormiddag een bezoek te brengen aan Etten-Leur en Breda. Het bezoek aan Etten-Leur was geen goed gedacht! We waren er dan ook al vlug terug weg! Het dorpje zelf is best wel mooi, maar niet de morgen na 2 dagen carnaval !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Overal vuiligheid en, stuk getrapte plastiek bekers, overal nog zatte mensen en mensen die niet konden verstoppen dat ze zat geweest waren! Echt niet mijn dada ...! Dan maar richting Breda, waar ons hetzelfde tafereel wachtte! Maar Breda is groter en in de winkelstraten viel het uiteindelijk wel mee. Tegen 14.00u waren we dan terug paraat om onze 2e fietstocht aan te vatten! Het zonnetje straalde, maar ook de wind was van de partij ... en Nederland is vlak ... heel vlak ...! Ik heb het geweten. Soms waren er stukken rechte baan van kilometers lang tegenwind. Het was beuken. Soms haalde ik nog met moeite 15/u, maar het was genieten. We reden weer door prachtige bossen. Kilometers weiland en leuke dorpjes. Knooppunt na knooppunt gingen langs ons voorbij. Na 3u stonden we terug aan ons hotel, met juist 60,5 km op de teller. Ik was best wel blij met het resultaat. Vooral ... mijn knie laat zich helemaal niet voelen op de fiets. Ik moet alleen nog wat beter leren eten en drinken terwijl ik rijd
Ok, na de inspanning ... joepie, terug de ontspanning! De sauna wachtte op ons! Nee, geen opgiet vandaag voor mij Zweten, afkoelen, zwemmen en relaxen ... de 2e dag was bijna ten einde. Maar eerst nog een lekkere maaltijd. Gisteren hadden we tijdens het fietsen een leuk restaurantje gevonden, midden in het bos. Het was wel even zoeken om dat met de auto langs de gewone weg terug te vinden. Maar het lukte. Restaurant "huis Den Deijl" in het Mastbos is een aanrader als je daar in de buurt bent!
We hebben geluk gehad de afgelopen 2 dagen! Woensdag morgen regende het immers! Maar geen nood ... we hadden eerst nog binnenwerk! Nog een laatste maal genieten van het zeer uitgebreidde ontbijtbuffet in het hotel. Het werd een ontbijt met Prosecca. Dan inpakken en vertrekken.
Onderweg nog even een bezoekje gebracht aan Roosendaal (Rosada outlet) en een paar leuke spulletjes gekocht voor het thuisfront. We dachten nog een hapje te eten in Bergen Op Zoom en zo al even wat Roparunsfeer op te snuiven. Maar herinner je je nog dat het carnaval geweest was ... juist ja, ook daar ... en precies nog in een vergelijkende trap, maar een trede hoger! Dan maar even een stukje Roparunroute gereden met de auto. Het was leuk bepaalde punten te herkennen van het jaar dat ik mee was als teamcaptain. Ik hoop echt mee te kunnen als fietser dit jaar! Het is uiteindelijk een afsluitende pizza geworden in Zwijndrecht. En dan richting Zele. Uitpakken en wassen. Al viel dat mee ... fietsen en sauna ... niet zo veel vuile was
's Avonds heb ik dan nog 6,9 km gelopen. Start to run en dan nog even doorgelopen. Heel traag, maar 't ging goed. Geen last van mijn knie, en dat is voor mij altijd het voornaamste. Hopelijk kan ik op hetzelfde elan blijven sporten, ik voel me er goed bij.
Oh ja, Tim zat nog in Londen! Tegen 23.30u kwam die thuis.... en met heel kleine oogjes ...
Deze morgen scheen het zonnetje en leken de temperaturen richting lente te gaan. Wel nog een wind, maar wat kan je nu verwachten half februari. Toch kriebelde het om mijn fiets uit te halen, voor het eerst sinds november.Dus 's morgens vlug mijn boodschappen gedaan om na de middag mijn stalen ros uit zijn stal te halen! Resultaat ... met de zon zat ik binnen in de winkel ... en op de fiets ... zat ik in de regen! Want ondertussen was weer alles grijs en regende het!
Maar ik had er zin in en samen met Dirk vertrokken we tegenwind richting dijk naar Lokeren, Molsbroek, richting Sinaai, Daknam, Lokeren en terug naar Zele. Kleine 30 km aan een gemiddelde van 21 km/u. Ik was best tevreden voor de 1e rit en met een toch wel forse wind.
Ik heb er van genoten, ondanks de regen. En omdat ik achter Dirk reed, kreeg ik ook nog eens zijn spatten op mij ... 'k was proper! But who cares !!! Eerst ging de fiets onder de tuinslang en dan ik in een zalige douche... en we spreken er niet meer over ... al voel ik aan mijn beentjes wel dat ik iets deed wat lang geleden was! 'k Zal er morgen nog van genieten!
Om de dag compleet te maken hebben we daarna nog genoten van een zalige raclette. Dat geeft direct een vakantiegevoel, vind ik. Al was het om een andere rede. Zo vierden we de vooravond van Tim's 16e verjaardag. jaja, onze "kleine" wordt groot! Een flesje "bubbels" mocht er ook nog bij, Ilse is immers geslaagd op haar januari examens en slaagde ook als ski monitor (initiator)
Morgen sluiten we het weekend af met de cross in Lokeren. Zal Sofie het podium halen .. of gaat ze voor de bergprijs Morgen weten we het!
De trainingen in januari verlopen vrij vlot en rustig. Ik hou me braaf aan 2 x per week, met afstanden tussen 5 en tot nu toe 8,5 km. Als ik niets speciaal doe, laat mijn knietje me gerust. Maar met het minste dat ebij komt, protesteert ze. Supporteren vorige week in Givrés en wat veel rondlopen, een lange dag rechtstaan op het werk, met de leerlingen naar het rusthuis gaan helpen .. allemaal dingen die ik de dag erna voel. Maar 't is nog vroeg, mijn operatie is nog geen jaar geleden! Ik prent me dan in dat ik vorige keer 4 jaar tijd nodig had, maar toch ... Als het goed gaat, wil je steeds toch nog iets beter ... (en ja, de meesten onder jullie die dit lezen zijn zo!)
Vorige vrijdag was het Roparunvergadering. Ik heb me dus opgegeven om mee te gaan als fietser. Ik ging nog maar 1 maal mee op het traject. Het allereerste jaar, toen ik teamcaptain was (2005). Daarna bleef ik in Zele om de doortocht mee te verzorgen. Mijn grote droom was ooit mee te doen als loper, maar dat moet ik schrappen. Ik weet dat ik dat niet meer aan kan en ik wil mijn team niet belasten door halfweg uit te vallen. Je mag immers geen reservelopers inzetten. Dus wil ik een poging wagen als fietser. Tempo zal geen probleem zijn (je moet de lopers volgen) Maar van Parijs tot in Asse is bijna geen meter plat. Verder in Nederland heb je de factor wind die een rol speelt. Ook het rijden in het donker en de routekaart lezen komen erbij. En voor de rest ... vele uren in het zadel. Vorig jaar 530 km, maar aangezien ze nu ook door Dendermonde lopen, komen er nog wat bij! Maar ik wil er voor gaan. Plannen worden er alvast genoeg gemaakt. Naast de geplande routeverkenningen met het team, wil ik nog een paar keer een stuk rijden. Dirk kent de route uit zijn hoofd, ik denk dat die elke steen weet liggen. Hij weet dan ook welke stukken moeilijker zijn, deze wil ik vooraf zeker eens gaan bekijken. 'k Zal mijn beste Frans dan maar al bovenhalen! Het is nog lang ... vandaag nog 138 dagen ... (je kan mee aftellen in de linker kolom, onder mijn agenda) Maar er moeten ook nog veel kilometers voor mijn wielen komen intussentijd. Ik hoop dus op wat langere dagen en niet te veel regen binnenkort. En als je me ergens tegenkomt, rij gerust een paar kilometers mee !
15 januari vertrekken we al in de voormiddag richting Neder-Over-Heembeek voor de ralais Givrés. Wat is dat? Weet ik veel, tot voor een paar weken had ik er nog nooit over gehoord! Ik wist alleen dat Sofie op uitnodiging van Filip Detiège ging meelopen, wegens verplicht 1 vrouw in de ploeg. Ieder teamlid moest 8 km lopen en dan op het eind nog eens samen 4 km.
Met 300 teams ingeschreven en 5 man per team, was het een drukte van jewelste. Maar de puike organisatie zorgde ervoor dat parkeren geen probleem was. Op de parking van Solvay, zo'n 500m van het terrein konden we probleemloos onze auto kwijt.
Van als we het parkoers opstapten, wisten we al hoe laat het was! We moetsen al direct bergop ...! Allé in onze normen bergop, want ik weet dat er zijn die nu zitten te lachen. In de tent vonden we de 9 (!) ploegen van JC Ronvau. De ploeg waar Sofie die middag deel zou van uitmaken. Heel vriendelijke mensen, we werden daar direct bedolven onder de kussen. Net of ze ons al jaren kenden! Ook Filip troffen we daar aan, en even later kwamen ook Stefaan en Ellen het supportersteam versterken.
Natuurlijk moesten we de omloop gaan verkennen! Prachtig stukje natuur, zo dicht bij Brussel. Bergop, bergaf, afwisselend asfalt, bosgrond, gras, finse piste en zelfs wat modder (al viel dat mee, het sportplein in Zele ligt er slechter bij!)
Om 13.00u het startschot ... Sofie werd als 1e op pad gestuurd. De vrouwen van elk team lopen als 1e. Ze kregen 8 km voor de voeten geschoven. Als direct nestelde Sofie zich in 3e positie. De 2 ronden van 4 km waren zwaar. Vooral omdat wij hier altijd dat vlakke gewoon zijn. Maar ze hield goed stand. Ook wij hebben onze kilometers ondertussen afgelegd, we wilden op zo veel mogelijk plaatsen roepen.
Sofie hield ondertussen goed stand en gaf de stok in 5e positie door aan de 2e loper (Serge) Na Serge kwam Filip in actie. Hij bracht hun ploeg in 3e positie. Wat een tempo halen die mannen zeg! Chapeau! Na Filip liep Adrien en dan nog Yves. Deze laatste kreeg de 12 km direct na elkaar voor de voeten geschvoven. Tegen dat Yves zijn 2 ronden gelopen had, stond de rest van de ploeg immers al te wachten voor de gezamenlijke slotronde. Menige vrouw werd in die ronde hier of daar naar boven geduwd. Het gezucht en gekreun werd steeds luider, de gezichten steeds verbetener ... de tempo's steeds trager!
Wat een prachtige wedstrijd! De snellere lopers zorden voor spectakel, en de tragere lopers kregen ons respect! Je moet het maar doen! De laatse ploegen kwamen pas binnen als het al donker was! Het team van Sofie had 2u51' nodig voor de 44 km, het laatste team ongeveer bijna 5 uur! Wel leuk .. het allerlaatste team mag finishen in de tent onder luid applaus van alle aanwezigen!
Om 18.00u dan nog de prijsdeling. Sofie vertrok niet met lege handen. Ze werden 3e overall en 1e in hun categorie. De grote beker ging mee met JC Ronvau en krijgt daar een ereplaats.
Ik had een heel leuke dag,samen met Tim en Ellen, Dirk en Stefaan hebben we ze vooruit geschreeuw. Ondertussen zelf veel gelachen en heel veel kilometers afgelegd, op en neer! Mijn knietje voelde het 's avonds ... maar 'k was toch blij dat ik er bij was!
Het is een keiharde wedstrijd, ik heb er velen zien stappen ... maar toch ... ik had veel gegeven om daar ook te kunnen lopen! Misschien volgend jaar als ik de oranje brigade zo zot krijg ....per ploeg 5 lopers, waaronder minstens één vrouw en één master ... dat moet ons lukken ... dat zal dan ook het gemakkelijkste stuk zijn ...
vorige woensdag de 1e training van het nieuwe jaar. het ging echt heel moeizaam. Elke stap was een opgave. Elke meter een beproeving. Elke minuut ééntje teveel. Maar ik zou doorgaan. de kloddejoggers waren al een tijd bezig toen ik aanpikte. En als zij stopten, ging ik nog even door ... koppig als ik ben ... ik ben niet voor niets een waterman hé! 5 km zouden op de teller komen! En ze kwamen er. Bloed, zweet en tranen ... maar toch was ik heel blij! Ik had mezelf weer overwonnen. Nee, geen runners high ! Ver van ... noem het runners low of zo. Maar ik was blij dat ik het deed. Na de gebruikelijke nieuwjaarswensen en zoenen, strompelde ik naar huis. alle 2 mijn knieen wilden me iets vertellen ... maar ik ben selectief doof en hoor alleen wat ik wil horen.
Met een bang hartje stapte ik donderdag uit bed ... 1 been, nog een ... even voelen, even staan .. nee !!!!!!!!! Ik voelde niets! Opluchting alom. Mijn knieen begrepen de boodschap ... zaag maar, ik luister toch niet
Ondertussen kreeg ik een telefoontje van mijn baas. Bij de doorlichting op school binenkort, komen de 2 richtingen waar ik les geef aan bod ! Paniek ... Wat wordt van mij verwacht? wat moet ik allemaal klaarmaken? Het is nieuw voor mij! Maar ok, we staan er voor ... we gaan er voor! Het zal wel lukken en ... Wat kunnen ze me doen ... vanaf 1 januari ... ben ik BENOEMD !!! 2011 start dus mooi voor mij!
vandaag vrijdag, de 2e training van 2011. En het was zalig! Zo moeizaam als het woensdag ging zo leuk was het vandaag. Eerst 2 parkronden opwarmen met de kloddejoggers en Suzy haar "pieper" Wie wil weten wat dat is ... moet maar komen meelopen! Daarna nam ik de nieuwste joggers op sleeptouw. 8 pisteronden waarin 5 ronden met wissellloop. zalig hoe die mensen daar van genoten ... en ik met hen! Hun enthousiasme is echt aanstekelijk! Wat is het toch leuk coach te zijn
Ondertussen werken de "anciens" hun training af! Doel : halve marathon , Zwinstedeloop op 20 maart. Ik was net op tijd om nog 3 pisterondjes met hen mee te doen, waaronder een versnelling van 300 m ... ja ik weet het ... er is zoiets als "te hard van stapel lopen" Maar wie me kent ... ja die kent me, en vewacht niets anders! Totaal 6,4 km op de teller en een super goed gevoel! 2011 startte in elke geval goed!
Als ik kan blijven verder doen, als mijn knietje het toelaat, wil ik op 20 maart op de Zwinstedeloop de 10 km meedoen, .. allé of toch zeker de 5km. In elk geval, kloddejoggers ... I'll be there to watch over you!
Nog goed nieuws in 2011 ... Sofie mag maandag beginnen werken! Na 6 maand is ze er zeker aan toe! Nu de examens van Ilse nog en het jaar kan al voor een deel niet meer stuk!
ik laat 2010 volledig achter me ... en wie me kent weet wat ik bedoel! We gaan er terug voor!
2010begongoed. Met 183 km op de teller die maand was het jaar goed begonnen. Mijn plannen voor 2010 ... oktober ... de halve marathon van Carcassonne. Ik had dus nog veel tijd om uithouding en dan liefst ook terug wat snelheid rustig op te bouwen. Een inspanningstest bij Dr. Peeters bewees dat we god bezig waren.
februari
er stond dezer dagen een loopje gepland, samen met de kloddejoggers en marathonman. De sneeuw en gladde wegen beslisten er anders over. Alhoewel, marathonman ... hij ploegde door! Het lopen ging ondertussen super! Na een week van 6 trainingen had ik het gevoel dat ik terug op de juiste weg was. Tot de morgen van 11 februari ... een dikke knie 's morgens bij het ontwaken! Geen goed teken, en geen goed voorgevoel! Na een weekje rust ging het terug beter en trok ik terug de loopschoenen even aan. Het ging vlot, maar niet pijnloos! Dan maar een bezoekje brengen bij dr. Peeters. Zonder woorden wisten we beiden genoeg. Ik zag het aan zijn gezicht en hij zag het aan mijn ogen dat ik het ook wist! Een dikke knie ... geen vocht in ... kraakbeen! Een déjà vue ! Ondertussen vierden we wel 3 verjaardagen in die maand, vierden we dat Sofie en Ilse geslaagd waren in hun examens en gingen we nog eens klimmen. Daar diende ik dus (dank zij mijn knietje) tot "beveiliger" van dienst!
maart
De hyaluronzuurspuiten die ik ondertussen kreeg brachten niets op. In tegendeel, ik leek meer last te krijgen. Als beweging ging ik spinnen en fietsen. Maar dat geeft toch niet dezelfde voldoening als lopen hoor! 5 maart mocht ik in Aalst onder de scanner. Terwijl mijn maatjes kloddejoggers zich amuseerden in de "varkensstal" van de Boterhoek, zat ik met een bang hartje in de wachtzaal medische beeldvorming in Aalst. Gelukkig kon ik nadien nog even langs de Boterhoek afzakken om mijn zinnen even te verzetten. ok, de diagnose viel ... hard en onherroepelijk! Kraakbeenletsel nr 2 vergezeld met een meniscusscheur deze keer. Ja, ik word beter met de jaren hé! Als ik iets doe, doe ik het goed! Mensen (vooral niet-sporters) schudden hun hoofd bij dit verhaal! Verwijtend, ze zeggen nog net niet dat het mijn eigen schuld is! Weer opboksen tegen al die kritiek! En nee, het is niet door het lopen. Dr Maes heeft het nog eens bevestigd. Een echte oorzaak kan hij niet noemen. Heel raar dat in beide knieen een stuk kraakbeen weg is, de rest van de knie is perfect in orde. Ondertussen is het 15 maart en verplaats ik me met 2 krukken. De school zoekt een vervanger voor me, het zal immers voor lange duur zijn. Verschillende keren blokkeert mijn knie, door de meniscusscheur. Dan sta ik daar en kan geen stap meer verder. Leuk is anders!
april
1 april ... nee, geen aprilvis maar een operatie! Eindelijk! Dr. Maes gaf weer het beste van zichzelf. Een operatie die meestal niet zo goed afloopt, ging bij mij 2 x goed. De revalidatie was weer keihart, al ging het vlotter dan 6 jaar geleden. Ik kon vlugger buigen, vlugger op de fiets, en de pijn was ook minder. Tijdverdrijf ... lezen ... stapels boeken heb ik verslonden. Half april heb ik even een verzetje, de kloddejoggers en "de sukkelaars" aanmoedigen tijdens de ronde van Zele. Compleet met rolstoel en krukken kan ik een stuk van de omloop zien en wordt zelfs aan het werk gezet aan de aankomst. Doodmoe was ik 's avonds, maar 't was wel leuk! 25 april mag ik na een heel positieve controle bij dr. Maes al de hometrainer op en eind van de maand rijd ik al 30'!
mei
mei begint met een dipje en een dikke knie. Tijdelijk, want half van de maand mag ik eindelijk terug lichtjes beginnen steunen met 2 krukken. Mijn linker been is daar niet kwaad om! Zelf maar half moest dit been 6 weken alle gewicht dragen! Ondertussen weet ik ook wat het is, winkelen in een rolstoel! Niet evident! Maar zoals gezegd de revalidatie verloopt zeer goed, en een week later was ik ook verlost van mijn krukken! Mei ... roparun ... voor het 2e jaar op rij kon ik door een operatie de laatste voorbereidingen en het werk op de dag zelf niet tot een goed eind brengen. Al heb ik dit jaar mijn steentje kunnen bijdragen, zittend aan de kassa! Voor de rest, alleen maar genieten van Zele in't rood. Wereldrecord rode loper is ondertussen officieel een feit! Oh ja ... mijn bed beneden ben ik ineens kwijt, als Dirk met een voet in de plaaster thuis komt van Roparun!
juni
Mooi weer! Dan kriebelt het om buiten te komen. Voor het eerst de fiets op ... een ritje van 10 km. Niets om over naar huis te schrijven, maar voor mij weer een grote stap. Maar dan terug een stap achteruit! Mijn knie vond het nodig om eens te ontsteken. Waarschijnlijk door het fietsen met mijn brace. Terug een déjà vue ... 6 jaar geleden had ik dit ook! Wat vergeet een mens vlug! Juni werd dan ook nog de maand van een geknelde halszenuw en daardoor een paar slapeloze nachten. Maar een bezoekje van mijn collega's, een toffe bijscholing voor trainers en de filmmarathon van twilight deden dan weer deugd. 30 juni, controle bij dr. Maes. Mijn brace mag binnenshuis al even uitblijven! Veeeeeel vroeger dan 6 jaar geleden! De dokter was heel tevreden van het resultaat. ik moet pas binnen 3 maand terug. Nog een positieve noot deze maand, de kinderen deden het schitterend op school! Sofie studeerde zelfs af als master in de criminologie.
juli
dit werd de maand van het fietsen opbouwen. 25/7 reizen we af richting Mazan (Provence) en stilletjes hoop ik om de Mont Ventoux te kunnen oprijden. Met 3 fietstochten per week hoop ik het evenwicht te vinden tussen fysieke voorbereiding en voldoende rust voor mijn knie.
augustus
de vakantie in Frankrijk doet deugd. Zalig ontspannen en ondertussen rustig verder fysiek opbouwen op de fiets en in het zwembad. Voor het eerst ga ik weer aquajoggen. De fietstocht langs gorgues de Nesque was onvergetelijk. En de Mont Ventoux werd bedwongen tot 1 km voorbij chalet Renard. Dan deed de forse Mistral me besluiten om te stoppen. Mijn knie was me dankbaar voor dat besluit, maar de sporter in mij was dik ontgoocheld. Dit vraagt om revanche !!! Terug thuis, weer een opdoffer. Blijkbaar zijn de 2 weken "onrspannen' toch iets te veel geweest. Met pijnlijk ontstoken slijmbeurzen kom ik bij dr. Peeters terecht. Na 2 spuiten met mesotherapie ging het terug beter, maar het zou tot 22 augustus duren voor ik weer de fiets op kon. Ondertussen als troost nog een dagje in de sauna doorgebracht.
september
1 september ... blijkbaar heb ik nog een job ... iets met onderwijs ... dat luidt op 1 september een belletje! Maar ik sta in een goeie school en moest pas op 2 september starten. Dus op de dag dat andere collega's terug vooraan staan heb ik nog eens 43 km gefietst. De maand verliep rustig, fietsen en werken, tot 18 september. Hollewegenjogging in Hoegaarden. Een toffe dag die afgesloten werd in mineur. Mijn vader werd in allerijl opgenomen op de dienst cardiologie van Aalst na een zwaar hartinfarct. Na een zware operatie en 3 weken intensieve zorgen mocht hij eindelijk naar een gewonen kamer en kon de verdere revalidatie beginnen. Hij is door het oog van een naald gekropen. En weer is eens bewezen dat een goeie fysieke conditie je leven kan redden! 29 september ... controle bij dr. Maes ... IK MAG TERUG LOPEN !!!!!!!!! Natuurlijk kan ik niet wachten, en 's avonds sta ik in vol ornaat al op de piste voor de onwaarschijnlijke afstand van ... 2 x 100m en 2 x 300m met 100 m wandelen tussen ... de kop was er af!
oktober
Het was zalig weer te kunnen lopen! En na 6 weken liep ik terug 9 km in rustig tempo. 9 zalige km genieten! Ja, dit begrijpen alleen lopers ... hiervoor hield ik die zware revalidatie vol ... ! 6 jaar geleden duurde het 4 jaar voor ik aan 5 km zat! Nu 9 km na 6 weken! Hiervoor had ik zelfs niet durven tekenen! Verder in oktober onthouden we nog dat mijn pa terug thuis komt na 6 weken ziekenhuis. Het is wennen aan zijn nieuwe leven, maar we zijn zo blij dat hij terug thuis kan zijn! En ik ken hem ... hij komt er wel terug!
november
19 november: Zele wordt voor de 3e maal op rij Roparundorp! De dodo blijft in Zele nu! Wat een beloning voor vele jaren werk. Eind november, sportdag op school. Na het lopen op de loopband heb ik 's anderendaags terug last in de knie. Het wordt wachten tot half december voor dit terug beter is.
december
half december is de ontsteking eindelijk weg, maar sneeuw en ijs beletten me om terug te starten nu. 22 december was het dan eindelijk terug zo ver. Mijn eerste 5 km staan weer op de teller. Een week later nog 4 erbij. Niet veel, da's waar, maar voor mij weer een wereld van verschil en terug een nieuwe start ... Op 29 december heb ik het jaar afgesloten met een loopje van 4 km. Ik wou het jaar 2010, dat zoveel sport ellende bracht op een mooie manier eindigen. Misschien zet deze positieve energie zich verder in 2011 ...
Mijn wensen voor 2011?
Niet veel. Ik durf me geen grote doelen meer stellen. Zowel in 2009 als 2010 gooiden operaties roet in het eten, en daar stond ik met mijn doelen. Wat wil ik dan wel? Gewoon, genieten van onze mooie sport. Regelmatig de loopschoenen kunnen aantrekken. Ik weet dat er nog regelmatig blessure momenten zullen zijn, kraakbeen heeft immers 2 jaar nodig om volledig hersteld te zijn. Maar intussen wil ik zo veel mogelijk genieten. Lopen met mijn maatjes, de kloddejoggers. Verder regelmatig de fiets op. Als binnenkort het weer het wat beter toelaaat en het wat langer licht blijft, wil ik weer op pad. Als alles meezit zou ik graag meegaan met Roparun als fietser ... ik stelde alvast mijn kandidatuur ... euh .... nee, ik ging geen doelen stellen ....
Voor iedereen die mijn epistel tot het eind las ... ik wens jullie een spetterend 2011! Een jaar zonder blessures, geen ontgoochelingen , en heel veel succes op sportgebied! Laten we de lat dit jaar zo hoog leggen dat we er zonder moeite onder kunnen! Happy New Year!
Het gaat nog altijd niet om te lopen! We zijn nu 3 weken verder, en nog steeds heb ik last als ik NIET loop! Dus, 'k durf er zelfs niet aan denken. Ben altijd blij als mijn werkdag er op zit. 8 uur rechtstaan is niet niets. Maar 'k ben al genoeg thuis geweest. Ik moet werken. Als ik een tijdje gezeten heb, ben ik juist een oud vrouwtje dat terug op gang moet komen.
Een echte déjà-vue ... Ook al ging de revalidatie deze keer veel vlotter dan 6 jaar geleden, blijkbaar gaan we toch dezelfde toer op. Het kraakbeen moet hard worden en dat duurt minstens 2 jaar voor het echt uitgehard is. Het ziet er naar uit dat het terug telkens een paar weken goed zal zijn en een paar weken terug naar af. ppffff ... de vraag is ... kan ik dit terug een paar jaar (vorige keer 4 !! ) opbrengen?
Bijkomende wintersyptomen (keel, neus, hoofd ... je kent dat wel) zorgen er voor dat ik een dipje heb. Gelukkig is het bijna verlof ... nog 2 weekjes!
Na 2 weken van opbouwen besloot ik verstandig te zijn en even wat gas terug te nemen. Ik vertel dat altijd tegen mijn joggers, dus nu moest ik het zelf dus ook doen. De 2 weken die volgden liep ik braaf 2 x per week 5 km. En dan nog in stukjes, want ik liep mee met de start to run groep. Voorbeeldig hé
Vorige week dinsdag moest ik dan met mijn leerlingen gaan fitnessen. Een mooie kans om even op de loopband te lopen. Ik deed 5,5 km en daarna nog zo'n 10 minuutjes rustig gefietst.
En daarna was het om zeep! Blijkbaar is een loopband een hardere ondergrond. Je loopt er ook iets sneller dan buiten met een groepje. Alles bij elkaar zorgde er voor dat ik die avond terug last kreeg. De ene dag meer dan de andere, maar niet om te lopen. Dus maar WEERAL eens aan de kant tijdens het training geven. ppppfffffff ........
Morgen zijn we 2 weken verder. Het voelt nog altijd niet goed aan. Dus lopen zit er nog steeds niet in. Stom!
Vrijdagavond 19 november ... de gemeenteschool zit afgeladen vol. Kloddelopers en sympathisanten van de roparun genieten er van een lekkere kaasavond. Deze avond wordt ook bekend gemaakt wie er roparundorp 2010 wordt ... spannend! Na het eten is het wachten op de telefoonverbinding met onze delegatie in Rotterdam. Tegen 22.30u is het dan zo ver. De spanning wordt e rnog wat ingehouden ... ja we zijn bij de 7 genomineerden , ... ja we blijven bij de 3 laatsten over, ... Bergen op Zoom wordt 3e .... ZELE 1e !!!!! En Ossendrecht 2e. Het dak van de school gaat er bijna af! Eindelijk mogen de kurken knallen! De beloning voor heel veel mensen, een beloning voor weer een jaar hard werken. Ons vakantieproject (VAKLO) dat gezinnen met een kankerpatiënt op weekend in centerparcs laat gaan wordt weer gespijsd. Daarvoor doen we het!
Ondertussen is ook het thema voor 2011 bekend: Zele stripfigurendorp ... Echt tof om te horen hoe het thema enthousiast onthaald werd! Mensen zijn al volop aan het brainstormen. We gaan er weer samen voor!
We zijn nu 6 weken ver. Ik durf het bijna niet uitspreken maar het gaat supergoed!
Ik bouw rustig op met de start to rungroep ... met dien verstande dat ik nadat ze weg zijn ... altijd nog even verder loop ...! Vorige vrijdag heb ik dan voor de 1e maal 9 km afgewerkt. Eerst 4,5 met de S2Rers en dan nog 4,5 km alleen. Voor die laatse 4,5 had ik 36' nodig. Best wel lang, maar zoveel langer kon ik genieten
Vandaag hetzelfde nog eens over gedaan ... maar die zelfde laatse 4,5 km waren in 28'35" !! Het was een zalig gevoel. Terug eens kunnen lopen zonder ook maar de minste last! Denk zelfs dat ik niet eens meer mankte (maar dat zie ik zelf niet) En na een paar weken kan je iets zo goed gewoon zijn dat je het zelf niet meer merkt.
vrijdag wil ik naar 10 km gaan. Van 0 naar 10 km op 6,5 weken ... had men mij dat gezegd toen ik terug mocht starten, ik had het niet eens durven tekenen en zou de boodschapper eens goed uitgelachen hebben. Na mijn eerste kraakbeentransplantatie had ik gezworen "dit nooit meer" De revalidatie was keihard en terug een beetje kunnen lopen duurde jaren. Maar omstandigheden dwongen me om toch een 2e maal onder het mes te moeten voor hetzelfde. Mijn schrik was onterecht, zo blijkt nu. Ik ben Dr. Maes heel dankbaar! Die man leverde schitterend werk. Waarschijnlijk leest hij dit nooit, maar toch ... Bedankt!
Terwijl ik zo rondjes draai, alleen in't donker, met als enige gezellen de regen, de vallende bladen, de wind en mijn hartslag op het schermpje van mijn polar ... dan begin ik te dromen. Terug eens meedoen met de Kloddejoggers aan een stratenloop.
6 maand na mijn 2e kraakbeentransplantatie mocht ik terug proberen lopen. Nu 4 weken later (na in totaal 8 maand inactiviteit) loop ik (lees: jog) terug 7 km ...
Dat kon je lezen in mijn vorig blogje ... waarom zet ik dit nu even terug? Omdat ik eens terug gaan zoeken ben. Even gaan vergelijken met mijn 1e kraakbeentransplantatie in 2004.
ik vond een blogje van 13 juni 2008 ... 4 jaar en 4 maand na de operatie:
"het was vandaag de 1e maal na mijn knie operatie dat ik terug 5 km kon lopen!! Een afstand waar ik vroeger mijn schoenen niet voor aantrok! Nooit gedacht dat het nog ooit zou lukken! Ik ben zo gelukkig dat ik het hier wel moet schrijven. Hopelijk blijft dat gevoel ook morgenvroeg ... "
Toen duurde het 4 jaar voor ik aan 5 km zat, nu loop ik 7 km na 4 weken. Ik ben dolgelukkig .. en toch nog oh zo bang!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
) en dan eindelijk naar de markt ... de Zeelse Dodo bewonderen en vrienden en familie begroeten. Het doortochtteam was hard aan het werk. Ik ken nu het verschil tussen hier blijven en meegaan. Bedankt mensen, zalig zo "thuiskomen"
Een afstand waar ik vroeger mijn schoenen niet voor aantrok! 
