deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
14-06-2011
mijn Roparunavontuur ...
De hele vorige week hield ik nauwkeurig de weersvoorspellingen in het oog! Na die periode mooi weer gaven ze immers regen ... tijdens Roparunweekend! Yeah right! Ergens had ik nog een kaars uit Lourdes in de kast staan, gekregen van een vriendin ... mmmm misschien was dit wel het moment ! We kennen ondertussen de afloop :-D
Vrijdag nog vlug regenkledij gaan kopen. Ondanks mijn kaars, bleven ze nog regen opgeven. Dus kon ik beter maar goed voorzien zijn. Valies inpakken en stressen, ben ik niets vergeten, ... zo verliep de rest van de vrijdag! Gelukkig viel ik 's avonds vlug in slaap, want de komende 2 nachten zou het niet veel worden.
Zaterdagmorgen, eindelijk, de dag waar ik een jaar lang naar uitgekeken had. Het lopersbusje stond hier voor de deur. Pak en zak voor 2 personen er in, 2 slaapzakken, fietstassen ... het leek wel of we voor 2 weken op reis gingen! Om 10.00u werd verzamelen geblazen aan de brandweerkazerne. Alles inladen, de nodige foto's nemen, afscheid nemen ... en weg waen we! Nog even door Zele met de stoet van vrachtwagen, cateringbusje en 2 lopersbusjes en dan richting Parijs.
Het basiskamp werd opgeslagen in Verberie. Op een mooie plaats aan het water werd door onze catering een echte feestmaaltijd opgediend! Zelfs de zon vond het leuk en zorgde voor een aangename temperatuur. Dan plots tegen 17.00u gaf onze teamcap het sein ... team A !! Klaarmaken !! Wij zijn weg! Team B bleef in Verberie en konden nog even rusten tot ongeveer 0.45 u.
Op de startplaats (Dugny) heerste een gezellige drukte. Terwijl we ons gingen aanmelden klonk regelmatig door de luidsprekers : " 5 ... 4 ... 3 ... 2 ... 1... start ! " En weer waren enkele teams weg voor hun Roparun. We gingen nog even rusten aan ons busje en tegen 19.30u waren we helemaal klaar voor "onze" start. Die laatse 20 min duurden eeuwig! Dan eindelijk " 5 ... 4 ... 3 ... 2 ... 1 ... start!" Daar gingen we. Koen was startloper, en gehuld in onze vlag ging hij op pad. Wij (lopers Veronique, Herbert en Steven en ik als fietser) volgden. Teamcap/chauffeur Dirk en chauffeur Carl samen met kiné Hans vertrokken met het busje naar Villers Le Bel (9 km verder) want de eerste 9 km mochten geen ondersteunende voertuigen op het parkoers. Ook mijn fietsmaatje Dirk R. was mee met het busje voor die eerste 9 km. Er mocht dat stuk immers maar 1 fietser mee en hij was zo lief om mij de start te laten meemaken. Thanks Dirk, ik vond dat super van jou!
De eerste 7 km waren hectisch! Druk, vele stoplichten, een kunst om telkens je loper te volgen als je voor een stoplicht stond en door de vele auto's niet direct verder kon. Maar het lukte ons. Daarna viel de rust zalig op ons neer. Op 9 km stond dan ons busje en konden de lopers van de fiets. Werk voor de chauffeurs om die fietsen in minder dan geen tijd op het busje te krijgen en de volgende loper op 1 km af te zette. De lopers kwamen mooi in hun tempo, de fietsers haalden meer dan eens het smurfenlied boven en voor we het wisten waren we aan km 34. Mortefontaine. Weer moesten de fietsen van het busje en de lopers op de fiets. 16 km lang liepen en fietsten we door een donkere beboste weg. En als ik zeg donker ... dan bedoel ik donker! De fietsers moesten bijlichten zodat de lopers zagen waar ze hun voeten zetten. En de weg die ging alles behalve plat. Er zaten een paar stevige klimmetjes in. Gelukkig zagen we die niet in het donker .. we voelden ze alleen :lol: Tegen 0.45u zaten onze eerste 60 km er op en kwamen we in Vaucelles aan. Daar stond team B te wachte. Als wij op 12 en daarna op 4 km zijn, worden zij door de Dirk verwittigd dat we op komst zijn. Zijn moeten dan klaarstaan, want de aflossing moet doorgaan. Terwijl team B het van ons overnam, moesten wij ons verplaatsen naar het volgende basiskamp in Canezy. Onze chauffeurs moesten dus nog een uur rijden terwijl iedereen in het busje zijn ogen dicht had!
Wij kwamen aan in Canezy tegen 2.00u en kregen dus in het nachtelijk uur een "ontbijt" , geserveerd door onze cateringploeg. Ze hadden een tentje omgetoverd tot een gezellige zitplaats, inclusief kaarsjes. Na een stevige maaltijd met spek en eitjes en rozijnenbrood, zochten we onze slaapplaats op. Het was intussen al 2.30u en goed koud! Gelukkig kon Piet (onze vrachtwagenchauffeur) even een verwarming opzetten. Na een kattewasje vlug de slaapzak in en in ons stellingbed! Een groot bed voor 10 gemaakt van een stelling, planken en matrasen. Maar het lag prima! Al dadelijk lagen enkele van mijn teamgenoten te ronken! Ik heb echter geen oog dichtgedaan. Wel gerust maar niets geslapen tot om 5.30u de gsm van de teamcap rinkelde ... team B was op 12 km ! Iedereen opstaan! Wat een drukte plots! Op 2' was iedereen uit zijn slaapzak en op een plaats van 1m² in tassen aan het rommelen om zijn spullen te vinden! Kiné's waren in de weer met massageolie, lopers met hun nummer, fietsers met hun routekaarten, chauffeurs met de fietsen, catering met proviant voor onderweg,, en de teamcap om alles in goeie banen te leiden, ... kortom ... een te gekke roparun drukte! Onvoorstelbaar!
Maar precies op tijd stonden we op de wisselplaats en kon team B gaan rusten. Wij gingen op pad voor de volgende 50 km naar Bohain en vermandois. Een vrij pittig traject zoals later zou blijken. Een paar stevige klimmetjes. Maar de sfeer zat er in! De lopers voelden zich goed en de fietsers genoten ervan. De omgeving was schitterend! We liepen door een heel mooi stukje Frankrijk. De zon kwam op, er was lichte nevel. Echt ik vergeet dit nooit meer! Tegen 10.45 u zou team B klaar staan om ons weer af te lossen. Tegen 10.36 u stuurden we ze op pad !!! Perfect op schema dus ! Weer een verplaatsing van een uurtje naar Sebourg waar de cateringploeg ons opwachtte met een lekkere pastamaaltijd. Tegen 12.00u waren we er en konden we eten. Na de gebruikelijke massage, de douche langs de straat, de rush om alles klaar te krijgen en een half uurtje platte rust stonden we weer klaar! Team B kwam er aan en wij moesten op weg naar Edingen. 62 km. We gingen van start tegen 15.30u. Tijdens deze shift mochten we België binnenlopen. Een druk stukje van ons land. Tegen 20.30u gaven we de stok terug door aan team B. En terwijl zij naar Zele liepen, gingen wij met ons lopersbusje ook naar Zele. Chapeau voor onze chauffeurs hoor, Zij moeten de hele weg volgen en moeten als wij even rusten dan nog de verplaatsingen doen! Steeds geconcentreerd!
We keken allemaal uit naar Zele, de spanning steeg weer! We waren benieuwd. Al de hele weg, zo'n 170 km hadden wij nog niets gezien van ambiance of aanmoediging. Gelukkig zorgden we daar zelf voor :-)
In Zele gingen we eerst eten in de brandweerkazerne. Daarna thuis douchen (eindelijk eens deftig wassen :wink: ) en dan eindelijk naar de markt ... de Zeelse Dodo bewonderen en vrienden en familie begroeten. Het doortochtteam was hard aan het werk. Ik ken nu het verschil tussen hier blijven en meegaan. Bedankt mensen, zalig zo "thuiskomen" Voor we weer vertrokken werden we nog onder handen genomen door de kiné's. Leuk om je job eens van de andere kant mee te maken :wink: En ze wisten van aanpakken! Met Hans aan mijn linker en Matthias aan mijn rechter been was de job snel geklaard! Alle vermoeiheid was ineens weer weg!
Na een podiummoment waren we weer paraat. Team B was in Zele aangekomen en wij vertrokken terug. Wisselplaats .. de brug, vlak voor het podium! De km die toen volgden waren immens! Voor het fonteinhof stond een zee van mensen, we kregen maar net genoeg plaats voor onze fiets. Iedereen wil je aanraken! Meerdere malen dacht ik dat ik zou vallen. Maar het kwam goed. De aanmoedigingen duurden tot einde Zele. Als ik nu de foto's zie van wat de mensen allemaal knutselden! Prachtig! Al dat moois gaat wel een beetje aan je voorbij daar op de fiets en in het donker. Maar de warmte van de mensen, die voel je .. en die blijft je bij voor de rest van het traject.
Eens Zele voorbij is het weer stil. Behalve je mederoparunners die je onophoudelijk aanmoedigen (ja als het moet 20 x als je 20 maal haasje-over speelt) hoor of zie je niets meer. Wij hadden nu een korter traject. 39 km tot de Sint-Annatunnel. Traditioneel een zwaar traject. Niet omdat het bergop is, maar omdat het de 2e nacht is en omdat je in Zele niet rust. Moeilijk hoor in je "slaapbak" kruipen als er buiten feest is! Ne een 20 tal km had ik even een moeilijk moment. Niet mijn benen, die voelde ik totaal niet! Wel zou ik in slaap gevallen zijn op mijn fiets. Maar omdat dat net iets te gevaarlijk is, dan maar een red bull gedronken. 5' later was ik weer klaarwakker!
Onze teamleden van team B hadden zich intussen verplaatst naar Antwerpen. Daar namen ze weer van on over. Het was intussen 4.00u
Terug een verplaatsing voor ons. Ditmaal naar BergenOp Zoom. Tegen 4.30u waren we er. Geen tijd om te wassen, gewoon wat kleren uit en de slaapzak in! Het was immers korte rust omdat de shift van team B was ook korter. Tegen 5.30u ging de gsm van Dirk alweer!Ze waren op 12 km ... opstaan en ...ja ... weer de gebruikelijke drukte! Of nog hectischer als dat kan! De lopers moeten immers allemaal op de fiets (de 2 laatste trajecten mogen immers geen ondersteunende voertuigen mee) en de fietsers moeten hun fietszakken vullen met eten, drinken en kledij van hun hele team. Ook moest droge kledij klaarliggen in het busje voor de aankomst, want intussen was het beginnen regenen. Even was er paniek toen team B belde dat ze op 2 km waren ... wij waren nog niet klaar! Gelukkig een foutje , moest 4 km zijn!
Tegen 6.30u vertrokken wij dus in Bergen op Zoom voor onze laatste 50 km. We hadden er zin in! De sfeer was prima en niemand zat er echt door! Toffe bende! Tijdens die hele 50 km zaten mensen langs de kant om je aan te moedigen. Niet de grote massa of uitbundigheid als in Zele. Maar een warme aanmoediging. De woorden "jullie zijn kanjers" droeg ons bijna de hele weg van mond tot mond! Onderweg kregen we kaas, tomaten, een appel! Deze route heeft ook een mooi stukje Nederland. De Volkeraksluizen en de Haringvlietbrug zijn prachtig mooi. Jammer dat het daar begon te regenen. Maar dat kon ons op dit moment in de roparun niet meer deren. Lang duurde het ook niet, als iedereen nat was, was het over! :roll: Nog even had ik een technisch probleem ... mijn stuur was losgekomen en was naar beneden gedraaid! Ik kan je zeggen dat dat niet makkelijk rijdt. Gelukkig waren redders in nood Dirk en Carl niet ver af en kon het probleem snel opgelost worden.
In Klaaswaal zat onze shift er weer op. We vielen elkaar in de armen! Iedereen had het overleefd. Geen kwetsuren, alles perfect verlopen.
Team B moest nu nog 37 km overbruggen tot Rotterdam. Wij verplaatsten ons ondertussen naar een plaats net voor de Erasmusbrug. Het busje werd als kleedkamer gebruikt en na een koffie stonden we net op tijd klaar om samen met onze teamgenoten over de aankomst te lopen! Zalig gevoel! WE DID IT! Het was een geoliede machine. Lopers, fietsers, chauffeurs, catering, kiné's, teamcap, niemand kan gemist worden. Als 1 radertje blijft steken, valt de hele machine stil.
Bedankt kloddelopers, vooral mijn maatjes van team A (jullie waren fantastisch!) bedankt mensen van de doortocht, bedankt brandweer, kortom ... bedankt Zele !!!!
en nu de aanvulling van mijn blogbericht "Roparun, hoe het begon ..."
Roparun 2011 was voor mij : De editie van de sportieve uitdaging, grenzen verleggen, er samen voor gaan en er in slagen, maar ook de editie van "leuke tweets", "Lasse leren kennen" , zingen op de fiets, 1 uur slapen op 3 dagen, aanmoedigen en aangemoedigd worden, 's nachts in een donker bos fietsen , vriendschap, smurfen, lachen, een traan van ontroering, adrenaline, mensen beter leren kennen, een overwinning voor mezelf na al mijn medische perikkelen, kortom ... een avontuur voor het leven!
De hele bende net voor het vertrek naar Parijs
Onze 1e rustplaats (Verberie)
met maatje Veronique, een paar leuke foto's voor we van start gingen.
En we zijn weg ... klaar voor 530 km!
Dirk, Vero en ik tijdens onze 1e shift !
Flip en Choco reden ook mee ...!
WE DID IT! Aankomst op de Coolsingel
onze Dodo! Schitterend!
Even het podium op voor we weer vertrekken
teamsamenstelling 2011
Teamkapitein: Dirk P.
team A lopers: - Herbert , Steven, Veronique en Koen fietsers : Dirk R. en Karine Chauffeurs : Dirk P. en Carl
team B lopers: Filip, Etienne, Annemie, Patrick fietsers: Claudine, Jan Chauffeurs: Marc V D en Marc D'H
kiné's: Hans, Matthias en Marc M
Catering: Guido, Frank, Veerle, Hedwig en Eugeen
vrachtwagen: Piet
Reacties op bericht (2)
16-06-2011
Roparun
Ik heb al je blogberichten gevolgd die allemaal naar dit moment toewerkten. Het moet een geweldige overwinning zijn op jezelf en op die verdomde knieën van jou dat je dit hebt kunnen meemaken!
Heel ontroerend allemaal.
Ik heb ook heel erg genoten van jouw overzicht hoe het allemaal is begonnen via Chat'n Run. Je mag terecht fier zijn dat je een heel dorp zo Roparungek hebt gekregen!
16-06-2011 om 21:10
geschreven door Sandy
15-06-2011
geweldig
Wat een geweldig verhaal. Kan me voorstellen dat dit een enorme belevenis is. Wat een eind. En wat een samenwerking. Lijkt me super om mee te maken. Op naar de volgende?
15-06-2011 om 18:07
geschreven door max
Over mijzelf
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
