deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
30-12-2010
jaaroverzicht 2010
januari:
2010begongoed. Met 183 km op de teller die maand was het jaar goed begonnen. Mijn plannen voor 2010 ... oktober ... de halve marathon van Carcassonne. Ik had dus nog veel tijd om uithouding en dan liefst ook terug wat snelheid rustig op te bouwen. Een inspanningstest bij Dr. Peeters bewees dat we god bezig waren.
februari
er stond dezer dagen een loopje gepland, samen met de kloddejoggers en marathonman. De sneeuw en gladde wegen beslisten er anders over. Alhoewel, marathonman ... hij ploegde door! Het lopen ging ondertussen super! Na een week van 6 trainingen had ik het gevoel dat ik terug op de juiste weg was. Tot de morgen van 11 februari ... een dikke knie 's morgens bij het ontwaken! Geen goed teken, en geen goed voorgevoel! Na een weekje rust ging het terug beter en trok ik terug de loopschoenen even aan. Het ging vlot, maar niet pijnloos! Dan maar een bezoekje brengen bij dr. Peeters. Zonder woorden wisten we beiden genoeg. Ik zag het aan zijn gezicht en hij zag het aan mijn ogen dat ik het ook wist! Een dikke knie ... geen vocht in ... kraakbeen! Een déjà vue ! Ondertussen vierden we wel 3 verjaardagen in die maand, vierden we dat Sofie en Ilse geslaagd waren in hun examens en gingen we nog eens klimmen. Daar diende ik dus (dank zij mijn knietje) tot "beveiliger" van dienst!
maart
De hyaluronzuurspuiten die ik ondertussen kreeg brachten niets op. In tegendeel, ik leek meer last te krijgen. Als beweging ging ik spinnen en fietsen. Maar dat geeft toch niet dezelfde voldoening als lopen hoor! 5 maart mocht ik in Aalst onder de scanner. Terwijl mijn maatjes kloddejoggers zich amuseerden in de "varkensstal" van de Boterhoek, zat ik met een bang hartje in de wachtzaal medische beeldvorming in Aalst. Gelukkig kon ik nadien nog even langs de Boterhoek afzakken om mijn zinnen even te verzetten. ok, de diagnose viel ... hard en onherroepelijk! Kraakbeenletsel nr 2 vergezeld met een meniscusscheur deze keer. Ja, ik word beter met de jaren hé! Als ik iets doe, doe ik het goed! Mensen (vooral niet-sporters) schudden hun hoofd bij dit verhaal! Verwijtend, ze zeggen nog net niet dat het mijn eigen schuld is! Weer opboksen tegen al die kritiek! En nee, het is niet door het lopen. Dr Maes heeft het nog eens bevestigd. Een echte oorzaak kan hij niet noemen. Heel raar dat in beide knieen een stuk kraakbeen weg is, de rest van de knie is perfect in orde. Ondertussen is het 15 maart en verplaats ik me met 2 krukken. De school zoekt een vervanger voor me, het zal immers voor lange duur zijn. Verschillende keren blokkeert mijn knie, door de meniscusscheur. Dan sta ik daar en kan geen stap meer verder. Leuk is anders!
april
1 april ... nee, geen aprilvis maar een operatie! Eindelijk! Dr. Maes gaf weer het beste van zichzelf. Een operatie die meestal niet zo goed afloopt, ging bij mij 2 x goed. De revalidatie was weer keihart, al ging het vlotter dan 6 jaar geleden. Ik kon vlugger buigen, vlugger op de fiets, en de pijn was ook minder. Tijdverdrijf ... lezen ... stapels boeken heb ik verslonden. Half april heb ik even een verzetje, de kloddejoggers en "de sukkelaars" aanmoedigen tijdens de ronde van Zele. Compleet met rolstoel en krukken kan ik een stuk van de omloop zien en wordt zelfs aan het werk gezet aan de aankomst. Doodmoe was ik 's avonds, maar 't was wel leuk! 25 april mag ik na een heel positieve controle bij dr. Maes al de hometrainer op en eind van de maand rijd ik al 30'!
mei
mei begint met een dipje en een dikke knie. Tijdelijk, want half van de maand mag ik eindelijk terug lichtjes beginnen steunen met 2 krukken. Mijn linker been is daar niet kwaad om! Zelf maar half moest dit been 6 weken alle gewicht dragen! Ondertussen weet ik ook wat het is, winkelen in een rolstoel! Niet evident! Maar zoals gezegd de revalidatie verloopt zeer goed, en een week later was ik ook verlost van mijn krukken! Mei ... roparun ... voor het 2e jaar op rij kon ik door een operatie de laatste voorbereidingen en het werk op de dag zelf niet tot een goed eind brengen. Al heb ik dit jaar mijn steentje kunnen bijdragen, zittend aan de kassa! Voor de rest, alleen maar genieten van Zele in't rood. Wereldrecord rode loper is ondertussen officieel een feit! Oh ja ... mijn bed beneden ben ik ineens kwijt, als Dirk met een voet in de plaaster thuis komt van Roparun!
juni
Mooi weer! Dan kriebelt het om buiten te komen. Voor het eerst de fiets op ... een ritje van 10 km. Niets om over naar huis te schrijven, maar voor mij weer een grote stap. Maar dan terug een stap achteruit! Mijn knie vond het nodig om eens te ontsteken. Waarschijnlijk door het fietsen met mijn brace. Terug een déjà vue ... 6 jaar geleden had ik dit ook! Wat vergeet een mens vlug! Juni werd dan ook nog de maand van een geknelde halszenuw en daardoor een paar slapeloze nachten. Maar een bezoekje van mijn collega's, een toffe bijscholing voor trainers en de filmmarathon van twilight deden dan weer deugd. 30 juni, controle bij dr. Maes. Mijn brace mag binnenshuis al even uitblijven! Veeeeeel vroeger dan 6 jaar geleden! De dokter was heel tevreden van het resultaat. ik moet pas binnen 3 maand terug. Nog een positieve noot deze maand, de kinderen deden het schitterend op school! Sofie studeerde zelfs af als master in de criminologie.
juli
dit werd de maand van het fietsen opbouwen. 25/7 reizen we af richting Mazan (Provence) en stilletjes hoop ik om de Mont Ventoux te kunnen oprijden. Met 3 fietstochten per week hoop ik het evenwicht te vinden tussen fysieke voorbereiding en voldoende rust voor mijn knie.
augustus
de vakantie in Frankrijk doet deugd. Zalig ontspannen en ondertussen rustig verder fysiek opbouwen op de fiets en in het zwembad. Voor het eerst ga ik weer aquajoggen. De fietstocht langs gorgues de Nesque was onvergetelijk. En de Mont Ventoux werd bedwongen tot 1 km voorbij chalet Renard. Dan deed de forse Mistral me besluiten om te stoppen. Mijn knie was me dankbaar voor dat besluit, maar de sporter in mij was dik ontgoocheld. Dit vraagt om revanche !!! Terug thuis, weer een opdoffer. Blijkbaar zijn de 2 weken "onrspannen' toch iets te veel geweest. Met pijnlijk ontstoken slijmbeurzen kom ik bij dr. Peeters terecht. Na 2 spuiten met mesotherapie ging het terug beter, maar het zou tot 22 augustus duren voor ik weer de fiets op kon. Ondertussen als troost nog een dagje in de sauna doorgebracht.
september
1 september ... blijkbaar heb ik nog een job ... iets met onderwijs ... dat luidt op 1 september een belletje! Maar ik sta in een goeie school en moest pas op 2 september starten. Dus op de dag dat andere collega's terug vooraan staan heb ik nog eens 43 km gefietst. De maand verliep rustig, fietsen en werken, tot 18 september. Hollewegenjogging in Hoegaarden. Een toffe dag die afgesloten werd in mineur. Mijn vader werd in allerijl opgenomen op de dienst cardiologie van Aalst na een zwaar hartinfarct. Na een zware operatie en 3 weken intensieve zorgen mocht hij eindelijk naar een gewonen kamer en kon de verdere revalidatie beginnen. Hij is door het oog van een naald gekropen. En weer is eens bewezen dat een goeie fysieke conditie je leven kan redden! 29 september ... controle bij dr. Maes ... IK MAG TERUG LOPEN !!!!!!!!! Natuurlijk kan ik niet wachten, en 's avonds sta ik in vol ornaat al op de piste voor de onwaarschijnlijke afstand van ... 2 x 100m en 2 x 300m met 100 m wandelen tussen ... de kop was er af!
oktober
Het was zalig weer te kunnen lopen! En na 6 weken liep ik terug 9 km in rustig tempo. 9 zalige km genieten! Ja, dit begrijpen alleen lopers ... hiervoor hield ik die zware revalidatie vol ... ! 6 jaar geleden duurde het 4 jaar voor ik aan 5 km zat! Nu 9 km na 6 weken! Hiervoor had ik zelfs niet durven tekenen! Verder in oktober onthouden we nog dat mijn pa terug thuis komt na 6 weken ziekenhuis. Het is wennen aan zijn nieuwe leven, maar we zijn zo blij dat hij terug thuis kan zijn! En ik ken hem ... hij komt er wel terug!
november
19 november: Zele wordt voor de 3e maal op rij Roparundorp! De dodo blijft in Zele nu! Wat een beloning voor vele jaren werk. Eind november, sportdag op school. Na het lopen op de loopband heb ik 's anderendaags terug last in de knie. Het wordt wachten tot half december voor dit terug beter is.
december
half december is de ontsteking eindelijk weg, maar sneeuw en ijs beletten me om terug te starten nu. 22 december was het dan eindelijk terug zo ver. Mijn eerste 5 km staan weer op de teller. Een week later nog 4 erbij. Niet veel, da's waar, maar voor mij weer een wereld van verschil en terug een nieuwe start ... Op 29 december heb ik het jaar afgesloten met een loopje van 4 km. Ik wou het jaar 2010, dat zoveel sport ellende bracht op een mooie manier eindigen. Misschien zet deze positieve energie zich verder in 2011 ...
:arrow::arrow::arrow::arrow::arrow::arrow::arrow:
Mijn wensen voor 2011?
Niet veel. Ik durf me geen grote doelen meer stellen. Zowel in 2009 als 2010 gooiden operaties roet in het eten, en daar stond ik met mijn doelen. Wat wil ik dan wel? Gewoon, genieten van onze mooie sport. Regelmatig de loopschoenen kunnen aantrekken. Ik weet dat er nog regelmatig blessure momenten zullen zijn, kraakbeen heeft immers 2 jaar nodig om volledig hersteld te zijn. Maar intussen wil ik zo veel mogelijk genieten. Lopen met mijn maatjes, de kloddejoggers. Verder regelmatig de fiets op. Als binnenkort het weer het wat beter toelaaat en het wat langer licht blijft, wil ik weer op pad. Als alles meezit zou ik graag meegaan met Roparun als fietser ... ik stelde alvast mijn kandidatuur ... euh .... nee, ik ging geen doelen stellen .... :oops:
Voor iedereen die mijn epistel tot het eind las ... ik wens jullie een spetterend 2011! Een jaar zonder blessures, geen ontgoochelingen , en heel veel succes op sportgebied! Laten we de lat dit jaar zo hoog leggen dat we er zonder moeite onder kunnen! Happy New Year!
Reacties op bericht (6)
05-01-2011
sukses
Hallo Karine..
Ik wens je een pijnloos 2011, en ik hoop dat je uw hobby kan beoefenen zolas je het graag zou hebben...ik duim voor jouw
Bart
05-01-2011 om 22:38
geschreven door bart
02-01-2011
2011
moge 2011 je veel sportieve hoogtepunten brengen, geniet van het sporten, blijf gezond en leg de lat toch maar niet tè hoog
02-01-2011 om 20:29
geschreven door Filip
duimen omhoog
Ik volg je verhaal al enkele jaren vanop afstand via Chat'nRun en nu ook op je blog. Als er iemand karakter en doorzettingsvermogen heeft, ben jij het wel. Ik hoop dat dit in 2011 beloond wordt met veel loopplezier en de totale afwezigheid van blessures! Geniet van elke km!
02-01-2011 om 00:22
geschreven door Sandy
01-01-2011
Beste Wensen
Onze allerbeste wensen voor 2011, een goede gezondheid
gewenst en nog veel fiets- en loopplezier.
01-01-2011 om 13:42
geschreven door Dirkjogt
31-12-2010
Hopelijk...
...brengt 2011 meer geluk dan het afgelopen jaar,de miserie heeft lang genoeg geduurd vééél loopplezier in het nieuwe jaar ,zonder blessureleed
groetjes de bakker
31-12-2010 om 16:50
geschreven door lenaerts marc
amai
met zelf een jaar in de lappenmand gelegen te hebben (2009) en nu weer bijna een looploos jaar, snap ik maar al te goed wat het is om noodgedwongen aan de kant te moeten blijven staan. Ik hoop dus ook voor jou dat je in 2011 wel van je geliefde sport mag genieten zonder knie-problemen!! Ik leg trouwens bij mezelf de lat bewust niet hoog (dan kan ik erover springen, hihi) kwestie van gewoon weer niet terug gefrustreerd te geraken. Ik zal al blij zijn als ik tegen de zomer weer 10 km aan één stuk kan lopen, meer hoeft niet. Gewoon een paar keer per week kunnen gaan lopen zonder pijntjes en zonder frustraties, da's het belangrijkste voor mij. Geniet dus van de mooie sportieve momentjes in 2011 en van de Roparun-gekte natuurlijk
Oh ja, dikke proficiat aan Sofie!! Had dat blijkbaar gemist dat ze master in criminologie is geworden, wat een prestatie!!!
31-12-2010 om 07:56
geschreven door Ruthje
Over mijzelf
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
