deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
10-03-2011
fietsen en wellness in Etten-Leur
Ik telde af naar het krokusverlof. Terug eens een weekje ontspannen, maar mijn week werden 2 weken! De week voor het verlof waren mijn batterijen plat en de huisarts zette me een week thuis. Het werd een week van slapen, en af en toe wat sporten, hopend om zo vlug terug de "oude" te zijn. Maandag en dinsdag dus vooral gerust, op woensdagvoormiddag dan 15 km heel rustig gefietst en 's avonds zo'n 4 km gelopen. Dit is niet veel, maar het was dan ook weer enkele weken geleden dat ik nog gelopen had. Donderdag dan weer rust en vrijdag weer 4 km gelopen. Zaterdag voelde ik me dan weer een stuk beter en legde ik zo'n 30 km af op mijn fiets. Ik alleen tegen de wind ... oneerlijk! Maar zalig! Ik kon weer iets doen! Zondagmorgen, Ik had er weer zo'n zin in, dat ik mijn loopschoenen aantrok en met volle moed naar Ter Elst trok. Wat een tegenvaller! Omdat ik nog niet veel gefietst had, voelde ik al van de eerste loopmeters dat het vierkant draaide! Na 2 ronden wou ik het voor bekeken houden, maar dan kwam net Veronique toe ... ik heb er dus 6 gedaan, met dank aan Vero om me mee te slepen! Zondagnamiddag moest veronique dan een 2e training afwerken en ben ik nog eens meegereden op de fiets. Het ene plezier is het andere waard. En 't was leuk, in't zonnetje.
Ondertussen was het al maandagmorgen ... en echt krokusverlof! Hadden wij geen 3 dagen geboekt in Etten-Leur? yessss! Tim was al heel vroeg (5u15) in de morgen met zijn school vertrokken naar Londen. Sofie moest werken en Ilse had vriendinnen op bezoek ... dus inpakken en wegwezen! Bij het binnenrijden van Etten-Leur zagen we ons hotel al dadelijk staan Trivium / Spa & Beauty )
Al direct onze koerskledij aangetrokken, want we mochten pas om 13.30u in het hotel, en wat wat doe je dan ondertussen? Ja, fietsen natuurlijk! Dirk had een ritje uitgezocht via knooppunten. En we hadden geluk! Zo'n km voorbij het hotel vonden we ons 1e knooppunt al. Via het Liesbos en het Mastbos was het heerlijk fietsen! Ook de ring rond Breda moest er aan geloven. Wel een mooi zicht, al die carnavalswagens die zich klaarzetten om hun 2e dag aan te vangen. In het begin wel koud (2°C) Maar na een half uurtje was het beter. In totaal hadden we een ritje van 33 km langs prachtig onderhouden fiets en boswegen! Een pluim voor Nederland op dat gebied!
Nadat we ons in de auto vlug van andere kleren voorzien hadden, trokken we naar ons hotel ... voor het vervolg van de dag! Het was immers een hotel met wellness ... er wachtte een sauna en een massage capsule op ons! Op onze kamer lagen badjassen, handdoeken en slippers! Dus een kwartiertje later stonden we al onder de douche om de eerste sauna aan te vallen. Rustig beginnen 70° , daarna 90° en de stoomcabine. Afgewisseld met het zwembad en een ligzetel met boek. Tegen dan was het tijd voor de afspraak met de massage capsule. Ik vond dat heerlijk ontspannend. Dirk vond het minder ... hij mocht zijn beurt altijd aan mij geven hoor! Er zou ook een heuse opgiet plaatsvinden. In Londerzeel vind ik dat de max, dus mijn verwachtingen waren hoog ... te hoog zou blijken! Een dame die niet weet welke geuren ze opgiet (!) , die 1 maal draait met een droge handdoek, die de mensen wijsmaakt dat je niet echt moet afkoelen na een sauna, die niet weet dat je je hoofd ook moet koelen of dat je hoofdpijn kan krijgen nadien, die niet weet dat bij een opgiet de t° stijgt door de vochtigheid, en die tegen mensen zegt dat je zonder gevaar de ene sauna na de andere in mag zonder te rusten ... zo iemand is een gevaar! Ik heb bedankt voor de volgende opgietsessies ! De 1e dag zat er bijna op. Inspanning en ontspanning hadden we gehad .. nu nog alleen onze inwendige mens versterken. In het restaurant genoten we van een lekkere maaltijd en een heerlijk wijntje. 't leven kan schoon zijn ...!
Dag nr 2. Ze gaven prachtig weer, maar 's morgens nog fris. Dus besloten we in de voormiddag een bezoek te brengen aan Etten-Leur en Breda. Het bezoek aan Etten-Leur was geen goed gedacht! We waren er dan ook al vlug terug weg! Het dorpje zelf is best wel mooi, maar niet de morgen na 2 dagen carnaval !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Overal vuiligheid en, stuk getrapte plastiek bekers, overal nog zatte mensen en mensen die niet konden verstoppen dat ze zat geweest waren! Echt niet mijn dada ...! Dan maar richting Breda, waar ons hetzelfde tafereel wachtte! Maar Breda is groter en in de winkelstraten viel het uiteindelijk wel mee. Tegen 14.00u waren we dan terug paraat om onze 2e fietstocht aan te vatten! Het zonnetje straalde, maar ook de wind was van de partij ... en Nederland is vlak ... heel vlak ...! Ik heb het geweten. Soms waren er stukken rechte baan van kilometers lang tegenwind. Het was beuken. Soms haalde ik nog met moeite 15/u, maar het was genieten. We reden weer door prachtige bossen. Kilometers weiland en leuke dorpjes. Knooppunt na knooppunt gingen langs ons voorbij. Na 3u stonden we terug aan ons hotel, met juist 60,5 km op de teller. Ik was best wel blij met het resultaat. Vooral ... mijn knie laat zich helemaal niet voelen op de fiets. Ik moet alleen nog wat beter leren eten en drinken terwijl ik rijd
Ok, na de inspanning ... joepie, terug de ontspanning! De sauna wachtte op ons! Nee, geen opgiet vandaag voor mij Zweten, afkoelen, zwemmen en relaxen ... de 2e dag was bijna ten einde. Maar eerst nog een lekkere maaltijd. Gisteren hadden we tijdens het fietsen een leuk restaurantje gevonden, midden in het bos. Het was wel even zoeken om dat met de auto langs de gewone weg terug te vinden. Maar het lukte. Restaurant "huis Den Deijl" in het Mastbos is een aanrader als je daar in de buurt bent!
We hebben geluk gehad de afgelopen 2 dagen! Woensdag morgen regende het immers! Maar geen nood ... we hadden eerst nog binnenwerk! Nog een laatste maal genieten van het zeer uitgebreidde ontbijtbuffet in het hotel. Het werd een ontbijt met Prosecca. Dan inpakken en vertrekken.
Onderweg nog even een bezoekje gebracht aan Roosendaal (Rosada outlet) en een paar leuke spulletjes gekocht voor het thuisfront. We dachten nog een hapje te eten in Bergen Op Zoom en zo al even wat Roparunsfeer op te snuiven. Maar herinner je je nog dat het carnaval geweest was ... juist ja, ook daar ... en precies nog in een vergelijkende trap, maar een trede hoger! Dan maar even een stukje Roparunroute gereden met de auto. Het was leuk bepaalde punten te herkennen van het jaar dat ik mee was als teamcaptain. Ik hoop echt mee te kunnen als fietser dit jaar! Het is uiteindelijk een afsluitende pizza geworden in Zwijndrecht. En dan richting Zele. Uitpakken en wassen. Al viel dat mee ... fietsen en sauna ... niet zo veel vuile was
's Avonds heb ik dan nog 6,9 km gelopen. Start to run en dan nog even doorgelopen. Heel traag, maar 't ging goed. Geen last van mijn knie, en dat is voor mij altijd het voornaamste. Hopelijk kan ik op hetzelfde elan blijven sporten, ik voel me er goed bij.
Oh ja, Tim zat nog in Londen! Tegen 23.30u kwam die thuis.... en met heel kleine oogjes ...
Deze morgen scheen het zonnetje en leken de temperaturen richting lente te gaan. Wel nog een wind, maar wat kan je nu verwachten half februari. Toch kriebelde het om mijn fiets uit te halen, voor het eerst sinds november.Dus 's morgens vlug mijn boodschappen gedaan om na de middag mijn stalen ros uit zijn stal te halen! Resultaat ... met de zon zat ik binnen in de winkel ... en op de fiets ... zat ik in de regen! Want ondertussen was weer alles grijs en regende het!
Maar ik had er zin in en samen met Dirk vertrokken we tegenwind richting dijk naar Lokeren, Molsbroek, richting Sinaai, Daknam, Lokeren en terug naar Zele. Kleine 30 km aan een gemiddelde van 21 km/u. Ik was best tevreden voor de 1e rit en met een toch wel forse wind.
Ik heb er van genoten, ondanks de regen. En omdat ik achter Dirk reed, kreeg ik ook nog eens zijn spatten op mij ... 'k was proper! But who cares !!! Eerst ging de fiets onder de tuinslang en dan ik in een zalige douche... en we spreken er niet meer over ... al voel ik aan mijn beentjes wel dat ik iets deed wat lang geleden was! 'k Zal er morgen nog van genieten!
Om de dag compleet te maken hebben we daarna nog genoten van een zalige raclette. Dat geeft direct een vakantiegevoel, vind ik. Al was het om een andere rede. Zo vierden we de vooravond van Tim's 16e verjaardag. jaja, onze "kleine" wordt groot! Een flesje "bubbels" mocht er ook nog bij, Ilse is immers geslaagd op haar januari examens en slaagde ook als ski monitor (initiator)
Morgen sluiten we het weekend af met de cross in Lokeren. Zal Sofie het podium halen .. of gaat ze voor de bergprijs Morgen weten we het!
De trainingen in januari verlopen vrij vlot en rustig. Ik hou me braaf aan 2 x per week, met afstanden tussen 5 en tot nu toe 8,5 km. Als ik niets speciaal doe, laat mijn knietje me gerust. Maar met het minste dat ebij komt, protesteert ze. Supporteren vorige week in Givrés en wat veel rondlopen, een lange dag rechtstaan op het werk, met de leerlingen naar het rusthuis gaan helpen .. allemaal dingen die ik de dag erna voel. Maar 't is nog vroeg, mijn operatie is nog geen jaar geleden! Ik prent me dan in dat ik vorige keer 4 jaar tijd nodig had, maar toch ... Als het goed gaat, wil je steeds toch nog iets beter ... (en ja, de meesten onder jullie die dit lezen zijn zo!)
Vorige vrijdag was het Roparunvergadering. Ik heb me dus opgegeven om mee te gaan als fietser. Ik ging nog maar 1 maal mee op het traject. Het allereerste jaar, toen ik teamcaptain was (2005). Daarna bleef ik in Zele om de doortocht mee te verzorgen. Mijn grote droom was ooit mee te doen als loper, maar dat moet ik schrappen. Ik weet dat ik dat niet meer aan kan en ik wil mijn team niet belasten door halfweg uit te vallen. Je mag immers geen reservelopers inzetten. Dus wil ik een poging wagen als fietser. Tempo zal geen probleem zijn (je moet de lopers volgen) Maar van Parijs tot in Asse is bijna geen meter plat. Verder in Nederland heb je de factor wind die een rol speelt. Ook het rijden in het donker en de routekaart lezen komen erbij. En voor de rest ... vele uren in het zadel. Vorig jaar 530 km, maar aangezien ze nu ook door Dendermonde lopen, komen er nog wat bij! Maar ik wil er voor gaan. Plannen worden er alvast genoeg gemaakt. Naast de geplande routeverkenningen met het team, wil ik nog een paar keer een stuk rijden. Dirk kent de route uit zijn hoofd, ik denk dat die elke steen weet liggen. Hij weet dan ook welke stukken moeilijker zijn, deze wil ik vooraf zeker eens gaan bekijken. 'k Zal mijn beste Frans dan maar al bovenhalen! Het is nog lang ... vandaag nog 138 dagen ... (je kan mee aftellen in de linker kolom, onder mijn agenda) Maar er moeten ook nog veel kilometers voor mijn wielen komen intussentijd. Ik hoop dus op wat langere dagen en niet te veel regen binnenkort. En als je me ergens tegenkomt, rij gerust een paar kilometers mee !
15 januari vertrekken we al in de voormiddag richting Neder-Over-Heembeek voor de ralais Givrés. Wat is dat? Weet ik veel, tot voor een paar weken had ik er nog nooit over gehoord! Ik wist alleen dat Sofie op uitnodiging van Filip Detiège ging meelopen, wegens verplicht 1 vrouw in de ploeg. Ieder teamlid moest 8 km lopen en dan op het eind nog eens samen 4 km.
Met 300 teams ingeschreven en 5 man per team, was het een drukte van jewelste. Maar de puike organisatie zorgde ervoor dat parkeren geen probleem was. Op de parking van Solvay, zo'n 500m van het terrein konden we probleemloos onze auto kwijt.
Van als we het parkoers opstapten, wisten we al hoe laat het was! We moetsen al direct bergop ...! Allé in onze normen bergop, want ik weet dat er zijn die nu zitten te lachen. In de tent vonden we de 9 (!) ploegen van JC Ronvau. De ploeg waar Sofie die middag deel zou van uitmaken. Heel vriendelijke mensen, we werden daar direct bedolven onder de kussen. Net of ze ons al jaren kenden! Ook Filip troffen we daar aan, en even later kwamen ook Stefaan en Ellen het supportersteam versterken.
Natuurlijk moesten we de omloop gaan verkennen! Prachtig stukje natuur, zo dicht bij Brussel. Bergop, bergaf, afwisselend asfalt, bosgrond, gras, finse piste en zelfs wat modder (al viel dat mee, het sportplein in Zele ligt er slechter bij!)
Om 13.00u het startschot ... Sofie werd als 1e op pad gestuurd. De vrouwen van elk team lopen als 1e. Ze kregen 8 km voor de voeten geschoven. Als direct nestelde Sofie zich in 3e positie. De 2 ronden van 4 km waren zwaar. Vooral omdat wij hier altijd dat vlakke gewoon zijn. Maar ze hield goed stand. Ook wij hebben onze kilometers ondertussen afgelegd, we wilden op zo veel mogelijk plaatsen roepen.
Sofie hield ondertussen goed stand en gaf de stok in 5e positie door aan de 2e loper (Serge) Na Serge kwam Filip in actie. Hij bracht hun ploeg in 3e positie. Wat een tempo halen die mannen zeg! Chapeau! Na Filip liep Adrien en dan nog Yves. Deze laatste kreeg de 12 km direct na elkaar voor de voeten geschvoven. Tegen dat Yves zijn 2 ronden gelopen had, stond de rest van de ploeg immers al te wachten voor de gezamenlijke slotronde. Menige vrouw werd in die ronde hier of daar naar boven geduwd. Het gezucht en gekreun werd steeds luider, de gezichten steeds verbetener ... de tempo's steeds trager!
Wat een prachtige wedstrijd! De snellere lopers zorden voor spectakel, en de tragere lopers kregen ons respect! Je moet het maar doen! De laatse ploegen kwamen pas binnen als het al donker was! Het team van Sofie had 2u51' nodig voor de 44 km, het laatste team ongeveer bijna 5 uur! Wel leuk .. het allerlaatste team mag finishen in de tent onder luid applaus van alle aanwezigen!
Om 18.00u dan nog de prijsdeling. Sofie vertrok niet met lege handen. Ze werden 3e overall en 1e in hun categorie. De grote beker ging mee met JC Ronvau en krijgt daar een ereplaats.
Ik had een heel leuke dag,samen met Tim en Ellen, Dirk en Stefaan hebben we ze vooruit geschreeuw. Ondertussen zelf veel gelachen en heel veel kilometers afgelegd, op en neer! Mijn knietje voelde het 's avonds ... maar 'k was toch blij dat ik er bij was!
Het is een keiharde wedstrijd, ik heb er velen zien stappen ... maar toch ... ik had veel gegeven om daar ook te kunnen lopen! Misschien volgend jaar als ik de oranje brigade zo zot krijg ....per ploeg 5 lopers, waaronder minstens één vrouw en één master ... dat moet ons lukken ... dat zal dan ook het gemakkelijkste stuk zijn ...
vorige woensdag de 1e training van het nieuwe jaar. het ging echt heel moeizaam. Elke stap was een opgave. Elke meter een beproeving. Elke minuut ééntje teveel. Maar ik zou doorgaan. de kloddejoggers waren al een tijd bezig toen ik aanpikte. En als zij stopten, ging ik nog even door ... koppig als ik ben ... ik ben niet voor niets een waterman hé! 5 km zouden op de teller komen! En ze kwamen er. Bloed, zweet en tranen ... maar toch was ik heel blij! Ik had mezelf weer overwonnen. Nee, geen runners high ! Ver van ... noem het runners low of zo. Maar ik was blij dat ik het deed. Na de gebruikelijke nieuwjaarswensen en zoenen, strompelde ik naar huis. alle 2 mijn knieen wilden me iets vertellen ... maar ik ben selectief doof en hoor alleen wat ik wil horen.
Met een bang hartje stapte ik donderdag uit bed ... 1 been, nog een ... even voelen, even staan .. nee !!!!!!!!! Ik voelde niets! Opluchting alom. Mijn knieen begrepen de boodschap ... zaag maar, ik luister toch niet
Ondertussen kreeg ik een telefoontje van mijn baas. Bij de doorlichting op school binenkort, komen de 2 richtingen waar ik les geef aan bod ! Paniek ... Wat wordt van mij verwacht? wat moet ik allemaal klaarmaken? Het is nieuw voor mij! Maar ok, we staan er voor ... we gaan er voor! Het zal wel lukken en ... Wat kunnen ze me doen ... vanaf 1 januari ... ben ik BENOEMD !!! 2011 start dus mooi voor mij!
vandaag vrijdag, de 2e training van 2011. En het was zalig! Zo moeizaam als het woensdag ging zo leuk was het vandaag. Eerst 2 parkronden opwarmen met de kloddejoggers en Suzy haar "pieper" Wie wil weten wat dat is ... moet maar komen meelopen! Daarna nam ik de nieuwste joggers op sleeptouw. 8 pisteronden waarin 5 ronden met wissellloop. zalig hoe die mensen daar van genoten ... en ik met hen! Hun enthousiasme is echt aanstekelijk! Wat is het toch leuk coach te zijn
Ondertussen werken de "anciens" hun training af! Doel : halve marathon , Zwinstedeloop op 20 maart. Ik was net op tijd om nog 3 pisterondjes met hen mee te doen, waaronder een versnelling van 300 m ... ja ik weet het ... er is zoiets als "te hard van stapel lopen" Maar wie me kent ... ja die kent me, en vewacht niets anders! Totaal 6,4 km op de teller en een super goed gevoel! 2011 startte in elke geval goed!
Als ik kan blijven verder doen, als mijn knietje het toelaat, wil ik op 20 maart op de Zwinstedeloop de 10 km meedoen, .. allé of toch zeker de 5km. In elk geval, kloddejoggers ... I'll be there to watch over you!
Nog goed nieuws in 2011 ... Sofie mag maandag beginnen werken! Na 6 maand is ze er zeker aan toe! Nu de examens van Ilse nog en het jaar kan al voor een deel niet meer stuk!
ik laat 2010 volledig achter me ... en wie me kent weet wat ik bedoel! We gaan er terug voor!
2010begongoed. Met 183 km op de teller die maand was het jaar goed begonnen. Mijn plannen voor 2010 ... oktober ... de halve marathon van Carcassonne. Ik had dus nog veel tijd om uithouding en dan liefst ook terug wat snelheid rustig op te bouwen. Een inspanningstest bij Dr. Peeters bewees dat we god bezig waren.
februari
er stond dezer dagen een loopje gepland, samen met de kloddejoggers en marathonman. De sneeuw en gladde wegen beslisten er anders over. Alhoewel, marathonman ... hij ploegde door! Het lopen ging ondertussen super! Na een week van 6 trainingen had ik het gevoel dat ik terug op de juiste weg was. Tot de morgen van 11 februari ... een dikke knie 's morgens bij het ontwaken! Geen goed teken, en geen goed voorgevoel! Na een weekje rust ging het terug beter en trok ik terug de loopschoenen even aan. Het ging vlot, maar niet pijnloos! Dan maar een bezoekje brengen bij dr. Peeters. Zonder woorden wisten we beiden genoeg. Ik zag het aan zijn gezicht en hij zag het aan mijn ogen dat ik het ook wist! Een dikke knie ... geen vocht in ... kraakbeen! Een déjà vue ! Ondertussen vierden we wel 3 verjaardagen in die maand, vierden we dat Sofie en Ilse geslaagd waren in hun examens en gingen we nog eens klimmen. Daar diende ik dus (dank zij mijn knietje) tot "beveiliger" van dienst!
maart
De hyaluronzuurspuiten die ik ondertussen kreeg brachten niets op. In tegendeel, ik leek meer last te krijgen. Als beweging ging ik spinnen en fietsen. Maar dat geeft toch niet dezelfde voldoening als lopen hoor! 5 maart mocht ik in Aalst onder de scanner. Terwijl mijn maatjes kloddejoggers zich amuseerden in de "varkensstal" van de Boterhoek, zat ik met een bang hartje in de wachtzaal medische beeldvorming in Aalst. Gelukkig kon ik nadien nog even langs de Boterhoek afzakken om mijn zinnen even te verzetten. ok, de diagnose viel ... hard en onherroepelijk! Kraakbeenletsel nr 2 vergezeld met een meniscusscheur deze keer. Ja, ik word beter met de jaren hé! Als ik iets doe, doe ik het goed! Mensen (vooral niet-sporters) schudden hun hoofd bij dit verhaal! Verwijtend, ze zeggen nog net niet dat het mijn eigen schuld is! Weer opboksen tegen al die kritiek! En nee, het is niet door het lopen. Dr Maes heeft het nog eens bevestigd. Een echte oorzaak kan hij niet noemen. Heel raar dat in beide knieen een stuk kraakbeen weg is, de rest van de knie is perfect in orde. Ondertussen is het 15 maart en verplaats ik me met 2 krukken. De school zoekt een vervanger voor me, het zal immers voor lange duur zijn. Verschillende keren blokkeert mijn knie, door de meniscusscheur. Dan sta ik daar en kan geen stap meer verder. Leuk is anders!
april
1 april ... nee, geen aprilvis maar een operatie! Eindelijk! Dr. Maes gaf weer het beste van zichzelf. Een operatie die meestal niet zo goed afloopt, ging bij mij 2 x goed. De revalidatie was weer keihart, al ging het vlotter dan 6 jaar geleden. Ik kon vlugger buigen, vlugger op de fiets, en de pijn was ook minder. Tijdverdrijf ... lezen ... stapels boeken heb ik verslonden. Half april heb ik even een verzetje, de kloddejoggers en "de sukkelaars" aanmoedigen tijdens de ronde van Zele. Compleet met rolstoel en krukken kan ik een stuk van de omloop zien en wordt zelfs aan het werk gezet aan de aankomst. Doodmoe was ik 's avonds, maar 't was wel leuk! 25 april mag ik na een heel positieve controle bij dr. Maes al de hometrainer op en eind van de maand rijd ik al 30'!
mei
mei begint met een dipje en een dikke knie. Tijdelijk, want half van de maand mag ik eindelijk terug lichtjes beginnen steunen met 2 krukken. Mijn linker been is daar niet kwaad om! Zelf maar half moest dit been 6 weken alle gewicht dragen! Ondertussen weet ik ook wat het is, winkelen in een rolstoel! Niet evident! Maar zoals gezegd de revalidatie verloopt zeer goed, en een week later was ik ook verlost van mijn krukken! Mei ... roparun ... voor het 2e jaar op rij kon ik door een operatie de laatste voorbereidingen en het werk op de dag zelf niet tot een goed eind brengen. Al heb ik dit jaar mijn steentje kunnen bijdragen, zittend aan de kassa! Voor de rest, alleen maar genieten van Zele in't rood. Wereldrecord rode loper is ondertussen officieel een feit! Oh ja ... mijn bed beneden ben ik ineens kwijt, als Dirk met een voet in de plaaster thuis komt van Roparun!
juni
Mooi weer! Dan kriebelt het om buiten te komen. Voor het eerst de fiets op ... een ritje van 10 km. Niets om over naar huis te schrijven, maar voor mij weer een grote stap. Maar dan terug een stap achteruit! Mijn knie vond het nodig om eens te ontsteken. Waarschijnlijk door het fietsen met mijn brace. Terug een déjà vue ... 6 jaar geleden had ik dit ook! Wat vergeet een mens vlug! Juni werd dan ook nog de maand van een geknelde halszenuw en daardoor een paar slapeloze nachten. Maar een bezoekje van mijn collega's, een toffe bijscholing voor trainers en de filmmarathon van twilight deden dan weer deugd. 30 juni, controle bij dr. Maes. Mijn brace mag binnenshuis al even uitblijven! Veeeeeel vroeger dan 6 jaar geleden! De dokter was heel tevreden van het resultaat. ik moet pas binnen 3 maand terug. Nog een positieve noot deze maand, de kinderen deden het schitterend op school! Sofie studeerde zelfs af als master in de criminologie.
juli
dit werd de maand van het fietsen opbouwen. 25/7 reizen we af richting Mazan (Provence) en stilletjes hoop ik om de Mont Ventoux te kunnen oprijden. Met 3 fietstochten per week hoop ik het evenwicht te vinden tussen fysieke voorbereiding en voldoende rust voor mijn knie.
augustus
de vakantie in Frankrijk doet deugd. Zalig ontspannen en ondertussen rustig verder fysiek opbouwen op de fiets en in het zwembad. Voor het eerst ga ik weer aquajoggen. De fietstocht langs gorgues de Nesque was onvergetelijk. En de Mont Ventoux werd bedwongen tot 1 km voorbij chalet Renard. Dan deed de forse Mistral me besluiten om te stoppen. Mijn knie was me dankbaar voor dat besluit, maar de sporter in mij was dik ontgoocheld. Dit vraagt om revanche !!! Terug thuis, weer een opdoffer. Blijkbaar zijn de 2 weken "onrspannen' toch iets te veel geweest. Met pijnlijk ontstoken slijmbeurzen kom ik bij dr. Peeters terecht. Na 2 spuiten met mesotherapie ging het terug beter, maar het zou tot 22 augustus duren voor ik weer de fiets op kon. Ondertussen als troost nog een dagje in de sauna doorgebracht.
september
1 september ... blijkbaar heb ik nog een job ... iets met onderwijs ... dat luidt op 1 september een belletje! Maar ik sta in een goeie school en moest pas op 2 september starten. Dus op de dag dat andere collega's terug vooraan staan heb ik nog eens 43 km gefietst. De maand verliep rustig, fietsen en werken, tot 18 september. Hollewegenjogging in Hoegaarden. Een toffe dag die afgesloten werd in mineur. Mijn vader werd in allerijl opgenomen op de dienst cardiologie van Aalst na een zwaar hartinfarct. Na een zware operatie en 3 weken intensieve zorgen mocht hij eindelijk naar een gewonen kamer en kon de verdere revalidatie beginnen. Hij is door het oog van een naald gekropen. En weer is eens bewezen dat een goeie fysieke conditie je leven kan redden! 29 september ... controle bij dr. Maes ... IK MAG TERUG LOPEN !!!!!!!!! Natuurlijk kan ik niet wachten, en 's avonds sta ik in vol ornaat al op de piste voor de onwaarschijnlijke afstand van ... 2 x 100m en 2 x 300m met 100 m wandelen tussen ... de kop was er af!
oktober
Het was zalig weer te kunnen lopen! En na 6 weken liep ik terug 9 km in rustig tempo. 9 zalige km genieten! Ja, dit begrijpen alleen lopers ... hiervoor hield ik die zware revalidatie vol ... ! 6 jaar geleden duurde het 4 jaar voor ik aan 5 km zat! Nu 9 km na 6 weken! Hiervoor had ik zelfs niet durven tekenen! Verder in oktober onthouden we nog dat mijn pa terug thuis komt na 6 weken ziekenhuis. Het is wennen aan zijn nieuwe leven, maar we zijn zo blij dat hij terug thuis kan zijn! En ik ken hem ... hij komt er wel terug!
november
19 november: Zele wordt voor de 3e maal op rij Roparundorp! De dodo blijft in Zele nu! Wat een beloning voor vele jaren werk. Eind november, sportdag op school. Na het lopen op de loopband heb ik 's anderendaags terug last in de knie. Het wordt wachten tot half december voor dit terug beter is.
december
half december is de ontsteking eindelijk weg, maar sneeuw en ijs beletten me om terug te starten nu. 22 december was het dan eindelijk terug zo ver. Mijn eerste 5 km staan weer op de teller. Een week later nog 4 erbij. Niet veel, da's waar, maar voor mij weer een wereld van verschil en terug een nieuwe start ... Op 29 december heb ik het jaar afgesloten met een loopje van 4 km. Ik wou het jaar 2010, dat zoveel sport ellende bracht op een mooie manier eindigen. Misschien zet deze positieve energie zich verder in 2011 ...
Mijn wensen voor 2011?
Niet veel. Ik durf me geen grote doelen meer stellen. Zowel in 2009 als 2010 gooiden operaties roet in het eten, en daar stond ik met mijn doelen. Wat wil ik dan wel? Gewoon, genieten van onze mooie sport. Regelmatig de loopschoenen kunnen aantrekken. Ik weet dat er nog regelmatig blessure momenten zullen zijn, kraakbeen heeft immers 2 jaar nodig om volledig hersteld te zijn. Maar intussen wil ik zo veel mogelijk genieten. Lopen met mijn maatjes, de kloddejoggers. Verder regelmatig de fiets op. Als binnenkort het weer het wat beter toelaaat en het wat langer licht blijft, wil ik weer op pad. Als alles meezit zou ik graag meegaan met Roparun als fietser ... ik stelde alvast mijn kandidatuur ... euh .... nee, ik ging geen doelen stellen ....
Voor iedereen die mijn epistel tot het eind las ... ik wens jullie een spetterend 2011! Een jaar zonder blessures, geen ontgoochelingen , en heel veel succes op sportgebied! Laten we de lat dit jaar zo hoog leggen dat we er zonder moeite onder kunnen! Happy New Year!
Het gaat nog altijd niet om te lopen! We zijn nu 3 weken verder, en nog steeds heb ik last als ik NIET loop! Dus, 'k durf er zelfs niet aan denken. Ben altijd blij als mijn werkdag er op zit. 8 uur rechtstaan is niet niets. Maar 'k ben al genoeg thuis geweest. Ik moet werken. Als ik een tijdje gezeten heb, ben ik juist een oud vrouwtje dat terug op gang moet komen.
Een echte déjà-vue ... Ook al ging de revalidatie deze keer veel vlotter dan 6 jaar geleden, blijkbaar gaan we toch dezelfde toer op. Het kraakbeen moet hard worden en dat duurt minstens 2 jaar voor het echt uitgehard is. Het ziet er naar uit dat het terug telkens een paar weken goed zal zijn en een paar weken terug naar af. ppffff ... de vraag is ... kan ik dit terug een paar jaar (vorige keer 4 !! ) opbrengen?
Bijkomende wintersyptomen (keel, neus, hoofd ... je kent dat wel) zorgen er voor dat ik een dipje heb. Gelukkig is het bijna verlof ... nog 2 weekjes!
Na 2 weken van opbouwen besloot ik verstandig te zijn en even wat gas terug te nemen. Ik vertel dat altijd tegen mijn joggers, dus nu moest ik het zelf dus ook doen. De 2 weken die volgden liep ik braaf 2 x per week 5 km. En dan nog in stukjes, want ik liep mee met de start to run groep. Voorbeeldig hé
Vorige week dinsdag moest ik dan met mijn leerlingen gaan fitnessen. Een mooie kans om even op de loopband te lopen. Ik deed 5,5 km en daarna nog zo'n 10 minuutjes rustig gefietst.
En daarna was het om zeep! Blijkbaar is een loopband een hardere ondergrond. Je loopt er ook iets sneller dan buiten met een groepje. Alles bij elkaar zorgde er voor dat ik die avond terug last kreeg. De ene dag meer dan de andere, maar niet om te lopen. Dus maar WEERAL eens aan de kant tijdens het training geven. ppppfffffff ........
Morgen zijn we 2 weken verder. Het voelt nog altijd niet goed aan. Dus lopen zit er nog steeds niet in. Stom!
Vrijdagavond 19 november ... de gemeenteschool zit afgeladen vol. Kloddelopers en sympathisanten van de roparun genieten er van een lekkere kaasavond. Deze avond wordt ook bekend gemaakt wie er roparundorp 2010 wordt ... spannend! Na het eten is het wachten op de telefoonverbinding met onze delegatie in Rotterdam. Tegen 22.30u is het dan zo ver. De spanning wordt e rnog wat ingehouden ... ja we zijn bij de 7 genomineerden , ... ja we blijven bij de 3 laatsten over, ... Bergen op Zoom wordt 3e .... ZELE 1e !!!!! En Ossendrecht 2e. Het dak van de school gaat er bijna af! Eindelijk mogen de kurken knallen! De beloning voor heel veel mensen, een beloning voor weer een jaar hard werken. Ons vakantieproject (VAKLO) dat gezinnen met een kankerpatiënt op weekend in centerparcs laat gaan wordt weer gespijsd. Daarvoor doen we het!
Ondertussen is ook het thema voor 2011 bekend: Zele stripfigurendorp ... Echt tof om te horen hoe het thema enthousiast onthaald werd! Mensen zijn al volop aan het brainstormen. We gaan er weer samen voor!
We zijn nu 6 weken ver. Ik durf het bijna niet uitspreken maar het gaat supergoed!
Ik bouw rustig op met de start to rungroep ... met dien verstande dat ik nadat ze weg zijn ... altijd nog even verder loop ...! Vorige vrijdag heb ik dan voor de 1e maal 9 km afgewerkt. Eerst 4,5 met de S2Rers en dan nog 4,5 km alleen. Voor die laatse 4,5 had ik 36' nodig. Best wel lang, maar zoveel langer kon ik genieten
Vandaag hetzelfde nog eens over gedaan ... maar die zelfde laatse 4,5 km waren in 28'35" !! Het was een zalig gevoel. Terug eens kunnen lopen zonder ook maar de minste last! Denk zelfs dat ik niet eens meer mankte (maar dat zie ik zelf niet) En na een paar weken kan je iets zo goed gewoon zijn dat je het zelf niet meer merkt.
vrijdag wil ik naar 10 km gaan. Van 0 naar 10 km op 6,5 weken ... had men mij dat gezegd toen ik terug mocht starten, ik had het niet eens durven tekenen en zou de boodschapper eens goed uitgelachen hebben. Na mijn eerste kraakbeentransplantatie had ik gezworen "dit nooit meer" De revalidatie was keihard en terug een beetje kunnen lopen duurde jaren. Maar omstandigheden dwongen me om toch een 2e maal onder het mes te moeten voor hetzelfde. Mijn schrik was onterecht, zo blijkt nu. Ik ben Dr. Maes heel dankbaar! Die man leverde schitterend werk. Waarschijnlijk leest hij dit nooit, maar toch ... Bedankt!
Terwijl ik zo rondjes draai, alleen in't donker, met als enige gezellen de regen, de vallende bladen, de wind en mijn hartslag op het schermpje van mijn polar ... dan begin ik te dromen. Terug eens meedoen met de Kloddejoggers aan een stratenloop.
6 maand na mijn 2e kraakbeentransplantatie mocht ik terug proberen lopen. Nu 4 weken later (na in totaal 8 maand inactiviteit) loop ik (lees: jog) terug 7 km ...
Dat kon je lezen in mijn vorig blogje ... waarom zet ik dit nu even terug? Omdat ik eens terug gaan zoeken ben. Even gaan vergelijken met mijn 1e kraakbeentransplantatie in 2004.
ik vond een blogje van 13 juni 2008 ... 4 jaar en 4 maand na de operatie:
"het was vandaag de 1e maal na mijn knie operatie dat ik terug 5 km kon lopen!! Een afstand waar ik vroeger mijn schoenen niet voor aantrok! Nooit gedacht dat het nog ooit zou lukken! Ik ben zo gelukkig dat ik het hier wel moet schrijven. Hopelijk blijft dat gevoel ook morgenvroeg ... "
Toen duurde het 4 jaar voor ik aan 5 km zat, nu loop ik 7 km na 4 weken. Ik ben dolgelukkig .. en toch nog oh zo bang!
Op 29 september zette ik de eerste schuchtere looppassen terug. Nog vrij gevoelig en ja de loopstijl liet nog een spieronevenwicht in de quadriceps zien. Heel voorzichtig, bang voor elke pas, bang om hetzelfde verhaal van 6 jaar geleden te schrijven ... Toen mocht ik ook beginnen lopen, maar het ging pas goed na 4 jaar, 4 jaren die ik vulde met 2 weken lopen, 2 weken aan de kant met ontstekingen ...
Nu zijn we 22 oktober. 4 loopweken en 9 trainingen verder. En ... het gaat goed! De passen zijn iets minder schuchter. Het gevoel zit goed. Zelfs zonder tape heb ik geen last (ik hou nu mijn houten kop vast!) Het onevenwicht is er nog steeds, maar daar werk ik aan.
weekgemiddelde: 1e week : 5 km in 3 trainingen 2e week: 6,5 km in 2 trainingen 3e week : 7,7 km in 2 keer 4e week : 9,6 km in 2 loopdagen
Je ziet, ik ben dus heel braaf en bouw rustig op. Al moet ik zeggen dat van de 9,6 km deze week ... er 7 van vandaag bij zijn! Na mijn begeleiding van de start to runners (nu al zo'n 3 km) heb ik nog 10 pisterondjes alleen afgewerkt. Het was zalig. Ook al liep ik er op dat moment helemaal alleen, dat deert me niet. Mijn polar is momenteel mijn beste vriend. Die zegt me dat ik het rustig moet houden, want mijn HR schiet de hoogte in. Ook al loop ik al traag ... 27' op 4 km kan je niet echt snel noemen, maar mijn conditie is nog 0,0
Als het zo blijft gaan, durf ik stilletjes dromen om samen met de kloddejoggers de santa run in Antwerpen te kunnen lopen. Dat zou echt mooi zijn! Al ben ik bang om plannen te maken! Ik weet dat de weg nog heel lang is, en al heb ik vroeger steeple gelopen, de hindernissen kunnen momenteel nog heel hoog zijn! Het ontstekingsspook zweeft telkens rond, zeker nu het halloween wordt!
Maar ik ga door en geniet van elke meter die me nu gegund wordt. En al hoor ik regelmatig (het is maar van gisteren geleden) ... waarom wil jij toch altijd nog lopen na wat je door maakte. Ik kan niet stoppen, en geniet nu dubbel omdat ik vreesde dat het voorgoed over was deze keer.
Ik kan dit niet uitleggen ... alleen lopers begrijpen dit!
joepie, ik mag terug proberen lopen !!!!!!!!!!!!!!!!
het is een tijdje geleden dat ik hier schreef, meer dan een maand om juist te zijn. Een bewogen maand! Een maand van ups en downs.
Begin september heb ik nog regelmatig gefietst. Zelfs mtb in bos en veld ging goed, nadat ik mijn schrik om te vallen op mijn knie opzij geschoven had. Ik wou immers de mtb tocht van de brandweer meerijden (11 september) Die tocht was normaal gezien 35 km ... gemeten door onze spuitgasten is dat 49 km ... maar allé, we kijken niet op een kilometertje of 2 - 3 - 14 meer! Het was prachtig weer en de tocht was heel mooi! Ik kwam door stukjes Zele waar ik nog nog nooit eerder was! Zeker voor herhaling vatbaar. Al was het op het einde tijd dat ik er was. Mijn knietje zei dat het genoeg geweest was.
De week erna was er de Hollewegenjogging in Hoegaarden. Alleen Tim zou de start nemen. Wat een verschil! Vorig jaar stonden we alle 5 aan de start! Dus konden we nu volop supporteren voor de plaatselijke vedetten, Ellen, Eric, Katrien, Joeri en Filip. Stefaan (ocharme) moest werken. De dag werd afgesloten met een (wat jaarlijkse traditie begint te worden) etentje. Super gezellig! Tot ik telefoon kreeg van mijn ma! " Of ik direct kon komen, mijn pa was niet goed!" Toen begonnen een paar ellendige weken! Pa werd naar Aalst gebracht, onderging 2 zware operaties op 1 dag (!) , verbleef 10 dagen op intensieve zorgen. Zweefde een paar dagen op het randje. Maar hij is "van ijzer" zoals nu blijkt! Hij heeft dit alles doorsparteld en zou binnenkort na 3 weken kliniek, het ziekenhuis mogen verlaten. Hij zal wel nog een tijdje op revalidatie moeten verblijven, maar dit zou waarschijnlijk in Zele kunnen gebeuren. Zo zou een eind komen aan 2 ritten per dag naar Aalst! Ja mijn auto kent zijn weg bijna alleen!
En nu iets heeeeeeeeeeeeeel anders! 29 september moest ik bij dr. Maes op controle! de grote dag! Zou hij zeggen dat ik terug mag lopen??? ... JAAAAAAAAAAAAAA !! Alles is ok, 6 maand na de operatie is wel nog maar de limiet om te mogen beginnen sporten, maar hij zei toch dat het kon. Hij vertrouwde op mij als "ervaringsdeskundige"!
Natuurlijk kon ik niet wachten en 's avonds legde ik mijn eerste meters af! Nadat alle start to runners weg waren en de kloddejoggers aan de toog hingen ... ik wou het alleen proberen die 1e maal. (alleen Steven was getuige) 2 x 100m - 2 x 300m met 100 m wandelen tussen .... belachelijk weinig, maar het gaf me een zo voldaan gevoel! Zalig! Ik mank nog, HR is veel te hoog, tempo is heel traag, en ik kan niet zeggen dat ik niets voelde ... maar het gaf me een kick! IK MAG TERUG LOPEN !
Vrijdag probeerde ik terug: 4 x 3" (= 400 m) met 30" tussen stappen Al iets meer. In de regen, but who cares! Ik heb altijd graag in de regen gelopen. Niets of niemand houdt me tegen als ik mag en kan.
Zondag: (4 x 1 ronde en 1 x 2 ronden buitenkant piste - 100 m wandelen tussen Met een stralend zonnetje als gezelschap. Ik voel wel dat het iets makkelijker wordt als ik wat langer blijf lopen. Altijd terug starten na het stappen doet pijn. Maar ik weet (en ja ik zal braaf zijn!) dat ik er nog moet tussen stappen.
Vandaag probeer ik mee te doen met de start to runners. Ze zitten einde week 3, dus dat moet lukken. Het regent terug, maar nog eens ... who cares!
Mijn pa.
ja ik was helemaal ... al zie je het maar voor de helft!
De spuit die ik vorige week kreeg voor mijn ontstoken slijmbeurzen blijkt te helpen. Reeds de volgende morgen had ik minder last om de trap af te komen. Ook de trap op gaat terug beter! Woensdag en donderdag moest ik nog steeds rusten, en donderdag heb ik dat dan maar heel letterlijk genomen met een dagje sauna! Zalig is dat toch. Volgens de opgietmeester van dienst mag je tot 7 sauna's per dag doen. Ik heb er dus maar het maximum uitgehaald met 7 "zweetbeurten". Tussendoor het koude water in en rusten. Ja, ik zou het wekelijks gewoon kunnen worden! De opgietsessies waren heel intensief! De 1e begon in de haman met een scrub voor de huid (honing en lavendel) Na het scrubben in de stoomsauna moest je douchen en dan de sauna in voor het vervolg. Daar kregen we een mengeling van citroen en lavendel. Zalig zacht was je huid nadien! 2e opgietsessie (eucomix) had na een afkoelpauze nog een vervolg. Volgens de opgietmeester zou het nog kort zijn, maar pijnlijk! En hij hield woord! Aami, denk dat verbranden verschrikkelijk moet zijn! Maar ik heb genoten. 's Nachts heb ik geslapen als een roos, mijn lichaam was er moe van.
Vrijdag mocht ik dan voor het eerst terug eens proberen fietsen. De kloddejoggers gingen een stratenloop doen in de Vlasschaart. Dus, op de fiets daarheen en even een paar rondjes meerijden met de joggers. De eerste indruk was ... goed! Nu heb ik het over mijn knie, want de prestaties van de joggers waren ... heel goed!
Vandaag zaterdag dan wat langer gereden! Samen met Sofie een dik uurtje gereden. 22 km hadden we op de teller. Dijk richting Lokeren, andere kant van de Durme terugkeren, naast de E17 richting Waasmunster en verder langs Sint-Anna en Durmen terug naar Zele. Er was veel wind, maar 't is hier plat De laatste keer dat ik gefietst heb, was dat wel even anders! Het voelde goed aan, nu even afwachten tot morgen ...
Na mijn actieve vakantie in de Provence, werd het een weekje uitrusten ... valiezen uitlegen, wassen, strijken en terug opbergen. Strijken deed ik van op een stoel, dus een rustige week. Begrije wie kan ... tegen de donderdag had ik een dikke knie! Vocht! En trappen op en af lopen begon pijnlijk te worden. Terwijl alles ervoor zo goed ging. Afspraak gemaakt bij dr. Peeters. Dinsdag mocht ik gaan. Op 3 plaatsen probeerde hij er vocht uit te halen. Niets lukte, en deugd deed het ook al niet! Diagnose na echo : ontstoken slijmbeurzen met bloed erin ipv vocht. Ik kreeg medicatie en nog een verplichte rustweek.
Maar plichtsbewust als we zijn, deed ik alles wat ik moest doen! Zo min mogelijk werken thuis , rusten (dus niet fietsen), ijs en medicatie. Volgende afspraak: 24 augustus ... Vandaag dus. Ik had het al voelen aankomen ... er was nog niet veel veranderd. Mijn knie staat nog even dik en de pijn neemt toe. Zelfs 's nachts in mijn bed heb ik een zeurderig gevoel, van onder de patella en zo over de hele knie. De medicatie mag nu voor de helft weg en ik kreeg een spuit rechtstreeks in de slijmbeurs. Dit zou moeten helpen. Nog 2 dagen zeker niets doen en dan mag ik rustig eens proberen fietsen. Damn, ik was zo goed bezig! Ik wil fietsen, lopen, ... leven!
1 september moet ik terug beginnen werken. Na 6 maand zal het raar doen, maar ben er eigenlijk terug aan toe ... Als ik mag! Maandag moet ik terug naar dr. Peeters en als het niet beter is ... mag ik niet gaan werken! 8 uur rechtstaan per dag met die dikke knie, dat komt nooit goed. Eigenlijk is het niet zo abnormaal als je weet dat ik bij mijn vorige kraakbeentransplantatie nog 2 maand langer thuis zat. Toen was ik nu pas van mijn brace af. Het is waar, de revalidatie ging tot nu toe vlotter, maar zoals blijkt zal het toch nu ook weer zijn tijd vragen. Geduld ... wat begin ik dat woord te haten! Al jaren hoor ik dat! Ja ik weet het, voor het loket van het "geduld" is de rij het korst!
Toch hoop ik dat ik mag starten op 1 september. Ik krijg een nieuwe collega en ik word haar meter. Mooie meter als ik haar de 1e dag al in de steek zou laten!
Vrijdag 23 juli was het eindelijk zo ver. Na maanden aftellen ging het eindelijk richting zuiden. Rond 19u waren we zo'n 30 km voorbij Lyon. Tijd om ons hotelletje op te zoeken. De volgende morgen stonden nog slechts 200 km op het programma. Lekker relax. Maar dat was zonder de files gerekend! Zo rustig het de 1e dag was, zo druk was het de 2e! Tegen 14.00u waren we dan toch ter plaatse, na eerst nog even Montelimar bezocht te hebben. Er wachtte ons direct een stevige mistral om ons te begroeten, samen met een een heel vriendelijke gastvrouw. We betrokken een deel van de tweewoonst van een heel lief koppel! Verse bloemen op tafel, attenties in de frigo ... we voelden ons meteen thuis! Uitpakken, het zwembad inspecteren, inkopen doen en dan een pizza in de plaatselijke pizzeria.
Mijn bedoeling was om regelmatig te fietsen. Dus zondag al direct goed begonnen, wel rustig. Op de fiets Sofie begeleiden tijdens haar training. 12 km op een niet vlak parkoers. De trend was gezet. En om mijn voornemens compleet te maken, daarna nog eens 15' aquajoggen. Het was even afwachten of dat ging lukken, want het was de 1e maal! Maar het ging prima! Yes! In de namiddag dan met de auto een stukje van de omgeving verkennen. Gorges Du Nesque. Naar verluid een mooie fietstocht, maar ik wou het toch eerst even bekijken. Ik was meteen verkocht ... deze wou ik rijden ... met de fiets! De Gorges eindigen in Sault, het lavendeldorp bij uitstek. Natuurlijk moest ik lavendel kopen
Maandagvoormiddag lekker lui aan het zwembad met een boek. Maar wel terug aquajoggen ! 25' zonder problemen. Zalig terug die loopbeweging te kunnen doen! In de namiddag bezochten we Gordes en dan Les Ocres in Rouissilion. Die Ocres waren echt prachtig. Je waande je in de far west. Er kon elk moment een cowboy of indiaan te voorschijn komen. Het bezoek aan die mijnen was voor mijn knietje wel een beproeving, maar ook dat doorstond ze prima. En ik had het voor geen geld ter wereld willen missen!
dinsdag geen sportieve prestaties geleverd, tenzij geslenterd, geslenterd en nog eens geslenterd! Bezoek aan vaisson La Romaine. In de voormiddag de mooie Provincaalse markt. Slenteren langs die kraampjes vind ik zalig. Vooral de geurende kraampjes met lavendel, lavendelzeepjes en de kruidenkramen spreken me aan. 100n soorten olijven en tapenades. Ik kan er uren kijken (en proeven natuurlijk!) Na de markt bezochten we de opgravingen in het dorpje. Met een audio gids hadden we uren nodig om maar een deel te zien! Ik zou iets sneller gegaan zijn, maar 'k heb zo'n freeks van kids die het laatse woord willen horen en alles willen weten! Ondertussen zorde de zon er voor dat is een kreeftje werd!
woensdag dan weer een sportieve dag. In de voormiddag 30' aquajoggen en verder lezen aan het zwembad. Namiddag fietsen. 27,5 km in 1u38' We kregen een stevige beklimming voor de wielen. Lastig maar als je boven bent, wel leuk! Je kan dan eens eens in 44/u naar beneden suizen. Totaal van de tocht was 17 km/u gemiddeld en in totaal 545 hoogtemeters.
donderdag ben ik in de voormiddag met de fiets het dorpje gaan verkennen en heb zoals een echte Fransman op het dorpspleintje op een bankje gezeten ... is dat wat ze noemen "leven als God in Frankrijk"? Namiddag bezoek aan Lacoste (steveige klim naar een kasteel) en Cavaillon (een grotere stad die een vuile indruk gaf)
vrijdagvoormiddag gefietst op het plateau rond het dorp. Namiddag bezoek Pernes Les Fontaines (met 48 fonteinen in het dorp) en abdij de Sènanque. Dit is een spierwitte abdij omgeven door lavendelvelden. Echt een prachtzicht! De abdij zelf mocht ik niet binnen ... volgens de tekening op de deur was ik niet zedig genoeg gekleed Na de abdij zijn we op de avondmarkt in Bedoin beland, om daarna nog even de Ventoux op te rijden. Terreinverkenning voor sommigen. Ik had toen nog helemaal geen plannen in die richting! 's avonds ben ik dan nog even het zwembad ingedoken om te aquajoggen... zonder gordel! Ons zwembad was 1.40m diep en dat leende zich perfect om te joggen zonder gordel. Leuk!
Al terug zaterdag! Wat gaat de tijd hier snel! Voormiddag fietsen, zo'n 17 km rustig op het plateau. namiddag een bezoek aan Avignon. Het de laatste dag van de feesten in Avignon en de straatspectakels waren nog volop aan de gang. Leuk om dan rond te kuieren. Natuurlijk moesten we ook Palais Du Pape bezoeken. Weer zo'n audio gids. Terwijl ik die in Vaisson heel leuk vond, was deze in Avignon veel te langdradig. Op het eind had ik het wel gehad. Daarna nog even gedanst op de Pont d'Avignon ... al danste men vroeger ONDER de brug!
zondag was er een drijvende markt in Isle Sur Sorgue. Uniek en heel mooi! Maar verschrikkelijk druk! Natuurlijk moest ik iets kopen aan een bootje. 't is eens iets anders dan aan een kraampje. Namiddag terug de fiets op. 32 km langs dorpjes in de omgeveng. Fietsen gaat steeds beter!
Maandagvoormiddag terug fietsen op het plateau rond het dorp. Terwijl waren dirk en Tim bezig om de Ventoux te veroveren. Wat hen natuurlijk lukte! Namiddag bezoek aan Orange.
dinsdag stond dan de tocht op het programma waar ik al een paar dagen naar uitkeek. We gingen de Gorges Du Nesque fietsen. Het ging supergoed en ik vond het zalig! Op dat moment kwam de gedachte dat ik misschien toch ... nee toch niet ... of jawel, misschien ... de Ventoux! Het was mijn droom toen we deze reis boekten, maar mijn knie operatie beslistte er anders over. Maar nu ... ik zag het weer zitten! Als het niet ging kon ik me nog altijd omkeren ... al zou ik dan ontgoocheld zijn.
woensdag stond iets heel anders op het programma. Een dagje zee. Carry Le Rouet. Een mooi dorpje, jammer van de recente bosbrand. Mooi stukje strand en zee. Maar niet echt mijn ding. Ik bleef mooi met mijn boek onder de paraplu. Het fietsen in de Gorges had me immers weer een rood kleurtje gegeven! In het terugrijden nog even een bezoekje gebracht aan Aix-en-Provence. Een grote stad, niet veel speciaals (vond ik)
donderdag ... my big day! Ik zou het dus proberen ... de Ventoux beklimmen met de fiets! Het zag er niet zo'n goeie dag uit voor de klim, de top lag in de wolken, maar de vakantie was bijna om, dus het moest nu! De mistral was heel blij dat ik ging rijden, en liet dat dan ook uitbundig weten! Samen met Dirk en Tim vertrok ik in Sault (ja, de mietjeskant, maar voor mij de max!) Van Tim zag ik al heel gauw alleen nog zijn "achterlichtje" en dan niets meer. Dirk bleef bij mij en probeerde een beetje als windscherm te fungeren, maar de mistral lacht daarmee! Man, dat was niet te doen! Bergop en tegenwind (allé, wind lang 4 kanten!) Na 3 km wou ik me al omkeren! Maar dan zou ik wel heel erg ontgoocheld geweest zijn, dus, blijven ademen, blik op oneindig ,verstand op 0 en blijven trappen!!! Ondertussen af en toe drinken en iets eten. Ja, sommigen hebben dat niet nodig, maar ik wel! Halfweg tussen Sault en chalet Renard wijzigde ik mijn plannen. De top werd chalet Renard ... dan zou ik heel blij zijn! Maar ... de laatse 3 km wordt het iets rustiger trappen, je komt op een soort plateau en het gaat veel makkelijker. Dus ... neen, niet stoppen aan Renard ... maar straight to the top! Al wist ik wat dat inhield! Ik deed die laatse 6 km al eens, 6 jaar geleden! Aan Renard kwamen we Tim tegen, die kwam al van boven, hij was verkleumd van de kou en was net onder de top omver gewaaid! De wind was niet te doen! Geroutineerde fietsers (onder wie onze huisbas die de berg 2 x per week klimt) kwamen het laatse stuk tevoet naar beneden. De man van het winkeltje waarschuwde ... trop dangereux aujourd'hui! Maar ik was nu zo ver, en wie me kent weet dat ik een koppig trekje heb. Ik zou naar boven rijden! Tim met een warme chocolademelk achtergelaten in chalet Renard en vol goede moed vertrokken. De eerste 500m ging nog behoorlijk, hoewel dat fors klimt, maar ik voelde me sterk! De bocht om, de snelheid werd minder (en die was al niet hoog) Nog even doorbijten, tot ik helemaal stilstond, tegen een mistralmuur! Damn! Hij heeft me toch klein gekregen! Ik kon niet meer verder, kreeg mijn trappers niet meer rond. Daarbij toch even mijn verstand gebruikt ook en beslist om mijn knie niet naar de verdoemenis te werken. Blij dat ik zo hoog was, maar ook ontgoocheld dat ik op zo'n manier moest stoppen! Op 5 km van de top! 21 km geklommen en geen eindmeet! Gemengde gevoelens! Ik reed dus 42 km - gemiddelde 14,9 km/u - 2u46'43" gefietst en max snelheid 45km/u - 1199 hoogtemeters overwonnen.
Vrijdag nog een paar dorpjes bezocht, nog even een frisse duik genomen in ons zwembad en dan inpakken. Aan alle mooie liedjes komt een eind!
Zaterdagmorgen terug richting Belgie met nog een nachtje in Troyes. Best een mooi stadje om een bezoekje te brengen.
In totaal heb ik 200 km gefietst in die 2 weken. Mijn knie heeft het goed overleefd. Het slechtste was die 2 dagen in de auto. Na het beklimmen van de Ventoux voelde ik niets, maandag na de autorit, protesteerde ze heftig. oké, ik weet wat me te doen staat! Auto aan de kant :
Deze week heb ik 2 x gefietst, dinsdag en vrijdag. Dinsdag stond er 52 km op de teller. De bedoeling was 50 km, dus de toer was vrij goed gekozen. Wel ben ik op een stuk dijk bijna tegen een auto geknald. Er mogen geen auto's rijden, er staan blokken om dat te verhinderen, maar blijkbaar vinden sommige onozelaars het nodig die te verzetten, het verbodsteken te negeren en toch door te rijden! Het is schrikken hoor als je zo ineens de bocht om komt! Dirk reed voor me en had hem nog zien aankomen. Ik dus niet! Remmen dicht en met een slipbeweging op 5 cm van de auto tot stilstand gekomen. Door het bruuske remmen kreeg ik kramp in mijn kuit! Je mag niet vloeken, maar op dat moment had ik er geen probleem mee! Gelukkig is er niets ergs gebeurd en kon ik genieten van mijn "grensverlegging" naar 52 km.
Daarna 2 dagen mijn knietje laten herstellen, en vrijdag terug vertrokken. Ik had in de libelle een rit van 30 km zien staan die vertrok in Lokeren. (De Urbanus- route) Met goeie moed en mijn plannetje ging ik op weg. Ik moest van op de markt knooppunten volgen. De eerste 2 waren geen probleem, maar waar dat 3e knooppunt gebleven was ...? Joost mag het weten! Ik ben beginnen rondrijden en zoeken om ... niets te vinden! Langs gewoon aangeduidde fietssroutes dan maar terug richting Lokeren gereden. Opeens kwam ik een knooppunt tegen ... dat ik bijna helemaal op het einde moest hebben! Vandaar dan terug ingepikt, al was het toen niet meer nodig, want daar wist ik de weg (en dat wil wat zeggen! ) Ik ben ook over het parkoers gereden van de veldloop in Lokeren. De bergjes op en afgereden (lees: eentje afgeslipt) Leuk! Terug naar huis langs de Dijk. Onderweg nog even een ommetje gemaakt rond het Molsbroek en dan richting Zele. Bekend terrein ... water links, groen rechts, de E17 voor me ... tiens ... hebben ze die verplaatst? En waarom ligt de Durme rechts van me en niet links? ... Damn! Ik had me ergens vergist en zat langs de verkeerde kant van de Durme! Omdat overzwemmen met mijn mtb geen optie was, en ik niet graag terugkeer ... dan maar verder! Ja, tot in Waasmunster natuurlijk! Dan over durmen terug naar huis! ipv 30 km stonden er 50,3 km op! Tweede maal deze week! Moe maar voldaan en vooral blij met het resultaat. Het tempo begint sneller te gaan, de afstand is geen probleem, zelfs de zadelpijn wordt minder!
Deze morgen had ik ook helemaal geen last van mijn benen of knie. Wel weer van mijn zenuw in mijn nek. De pijn trekt weer tot in mijn arm. Stom, maar da's een zwakke plaats. De houding op mijn fiets zal daar ook wel mee te maken hebben. Waarschijnlijk zit ik nog te gespannen. Ik ben niet echt stuurvaardig en de schrik om te vallen op mijn knie zit er wel in. Op dat gebied is nog werk aan de winkel.
Maar het komt wel goed! Ze hebben deze morgen mijn fiets weer eens op punt gezet! Nieuwe banden (tiens, daar zit profiel in!!) Een nieuw zadel, een 2e drinkbushouder (ja 'k heb veel dorst ) en zelfs mijn bel werkt terug! Oh ja, een helm heb ik ook gekregen! 'k zal nu wel verplicht zijn mijn ritjes nog verder uit te breiden ... Maar een plannetje uit de libelle ... nee, nooit meer!
De wegwijzers die er "zouden moeten gestaan" hebben en die ik dus niet vond ! (Urbanusroute)
Het natuurreservaat Molsbroek. OMtrek 5 km, en daarna zien dat je de juiste afslag neemt ...
ik durf het bijna niet schrijven (je mag het noodlot niet uitdagen!) maar ... het gaat de goeie richting uit! Sinds mijn laatste controlebezoek heb ik regelmatig gefietst. Normaal ga ik om de 2 dagen, zodat mijn knietje telkens een beetje kan herstellen. Al voel ik nu (na mijn rit van gisteren) niets. Het rijden gaat steeds beter en vlotter, en ik krijg er dus ook meer en meer zin in! Voor minder dan 30 km wil ik al bijna niet meer vertrekken. En de "kilometriek" wordt nauwlettend in het oog gehouden ... of de gemidelde snelheid wel elke keer wat stijgt! Ja, ik weet het .. dat competitiebeesteje is er na de zoveelste operatie nog niet uit! Denk dat het hopeloos is, als het nu nog niet weg is, zal ik er wel mee blijven zitten tot het einde (er zijn ergere dingen ) Met fietsen bedoelt de dokter een uurtje rustig trappen, dat is echt niet aan mij besteedt. Sneller, verder, hoger ... anders leef ik niet! Ik word meer dan eens gek verklaard, maar doe geen moeite, dat doet me niets ... Gek zijn is geen ziekte, het is een gave
In de maand juli heb ik tot nu tot op 4 ritten al 129,5 km gereden. In juni was het in totaal 31,5 (op 2 ritten eind van de maand) De rest was op de hometrainer en tel ik niet mee.
Vanavond misschien eens gaan zwemmen. Ik zei al dat ik dat niet zo graag doe, maar alles in functie van het vooruitzicht dat ik eind september misschien terug ga mogen lopen ... ik tel af ...!
Vandaag moest ik op controle bij Dr. Maes. Het is nu 3 maanden geleden dat ik geopereerd werd. Tot nu toe verliep alles vrij vlot. Naast een dip door de ontsteking van een tijdje geleden. We zijn weer op de goeie weg. Zondag ben ik gaan fietsen en heb voor het eerst een uur volgemaakt op de mtb.
Dus vanmiddag zou ik horen of het echt wel zo goed was als ik zelf dacht.
Ja dus ...
De gevaarlijkste periode voor de botbelasting is achter de rug, dus de brace mag het grootste gedeelte van de dag uit. (daar ben ik echt niet kwaad om met dit weer!) Ik moet hem wel nog dragen als ik langer buiten zou gaan of weet dat ik verder moet stappen of rechtstaan. De knieflexie zat al van vorige maand goed, al was het nu nog beter ... ik kan terug maximaal plooien. Het strekken was de vorige controle nog een probleem. Maar na een maand mezelf te folteren met extensie postures is ook dat achter de rug. Het strekken is ook terug maximaal. Ook de zwelling die er nog is, is miniem en mag geen groot probleem vormen.
Wat staat dus nu te gebeuren ... verder tonificatie van de quadriceps, want rechts is nog altijd veel dunner dan links. Quadricepsoefeningen dus. Al zal het feit dat de brace nu meer uit zal zijn ook wel zorgen dat mijn spier vlugger gaat verstevigen. Verder fietsen, opbouwen, langer, maar nog steeds geen te groot verzet. En zwemmen komt er nu ook bij. Al zal dat voor mij een probleem worden: 1. het is zo nat! 2. schoolslag is slecht voor de knieën, en laat dat nu juist de enige slag zijn waar ik een beetje mijn plan kan mee trekken! Zou dobberen op een luchtmatras ook goed zijn?
Binnen 3 maand, dan zijn we al eind september, moet ik terug op controle. Dr Maes hoopt dat tegen dan mijn rechter knie even goed zal gevolueerd zijn als mijn linker 6 jaar geleden. En ik hoop ... op groen licht om terug te mogen beginnen lopen dan !!!!
vorige week leverde een smsje naar Q-music 2 filmtickets op voor de Twilight filmmarathon : Twiligt - New Moon en dan de premiére van Eclips. 3 films na elkaar, goed voor 6 uur filmplezier. Ilse en ik trokken gisteravond dus naar Antwerpen. Na de gebruikelijke fille voor de Kennytunnel en dank zij "ons Mia" op de GPS, kwamen we ter plaatse! Oké, we waren daar dus niet alleen! 6000 fans (vandaag gelezen in de krant) Kan je verzekeren, aanschuiven in die massa is warm .. heel warm! En 't was al niet koud! Gewapend met de nodige drankjes vonden we een goed plekje, net op tijd. We zaten 5' neer of de film begon al! 3 films van 2 u , telkens met 10' pauze tussen. Het verveelde geen moment. Daar ik de 4 boeken gelezen heb, wist ik waarover het ging (en ja, de boeken zijn eigenlijk nog beter dan de films) Het was 3.00u 's morgens voor we het wisten. Jammer dat deel 4 nog niet uit is! Dat mocht er voor mijn part gerust nog bij geweest zijn!
So far so good ... maar dan moet je natuurlijk nog terug thuis geraken! Om één of andere rede (wie ze kent mag het me zeggen) raakten we niet van de parking. Alles stond strop. De mensen stapten al terug uit. Het werd 3u15 , het werd 3 u30 ... 3u45 en daar stonden we dus nog ... iedereen op dezelfde plaats! Tot een man plots riep .. "ok, ik heb een bak uitgebroken, we kunnen weg langs de ingang!" En zo zijn we dus langs de ingang buiten gereden ... er stond wel ergens zo'n rood, rond bord met een witte streep ... maar na een nacht vol vampieren en weerwolven is dat een detail !
Ben blij dat ik het kunnen meemaken heb. Oké, het zijn jeugdboeken, maar als de jeugd ouder wil lijken, waarom mogen de oudjes dan eens niet jong doen ?
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
Een afstand waar ik vroeger mijn schoenen niet voor aantrok! 
Vrijdag 23 juli was het eindelijk zo ver. Na maanden aftellen ging het eindelijk richting zuiden. Rond 19u waren we zo'n 30 km voorbij Lyon. Tijd om ons hotelletje op te zoeken. De volgende morgen stonden nog slechts 200 km op het programma. Lekker relax. Maar dat was zonder de files gerekend! Zo rustig het de 1e dag was, zo druk was het de 2e!
Damn! Ik had me ergens vergist en zat langs de verkeerde kant van de Durme! Omdat overzwemmen met mijn mtb geen optie was, en ik niet graag terugkeer ... dan maar verder! Ja, tot in Waasmunster natuurlijk! Dan over durmen terug naar huis! 
