Kunst, kunst, kunst,...: het zou volwaardig een plaats moeten hebben in onze dagelijks bestaan, het zou een evidentie moeten zijn! Waarom? Omdat we het altijd gedaan hebben en altijd zullen blijven doen, we kunnen niet zonder het is ons eigen daar we intelectuele wezens zijn! Van orakel tot het proberen formuleren, van inhoud tot plezieren, van schoonheid tot lelijkheid, van echtheid tot kitch, van engagement tot spiegelen. Het is en moet een recht blijven voor elkeen! Maar wat zien we, overal staat het onder druk of ttz niet de kunst staat onder druk maar hoe we die willen financieren staat onder druk. Studiedagen en congressen over de creatieve ondernemer en kunstenaar ondernemer daar kan je de dagen mee vullen. Men doet of een kunstenaar of kunsten bedrijf geen ondernemer is. Mis poes! We ondernemen de ziel uit ons lijf!
Maar wat scheelt er dan, tot nu toe zijn een deel of deeltje van onze inkomsten subsidies van overheden en dat wil men liever niet zo houden. Over de return die de gemeenschap krijgt heeft men het niet, wel over de uitgaven! Moeten we kunst wel financieren met ons allen of laten we dit over aan enkelen die kunstkopen, zei het om zich te plezieren, te onderscheiden, zich te laven, te reflecteren, te...?
Er zijn verschuivingen bij beleidsmakers aan de hand die de waarde van het weerloze onderschatten. Maar ook wij in de kunsteducatie moeten af en toe schuldig pleiten door aan deze verschuiving mee te bouwen. Door kunst al teveel voor te stellen als een subjectief te waarderen feit, pleiten we schuldig. Het niet, of alvast te weinig onderbouwen met maatschappelijke, filosofische ,historische, economische, ...argumenten maken we de kunsten zwak. Als ik zie wat er voor kunst allemaal doorgaat zonder dat we het een daadwerkelijke plaats geven, als ik zie wat er voor niet kunst wordt afgeschreven omdat het moeite kost dan weten we dat er iets schort aan de positie van dat gebeuren.
Dat maakt ons zwak, dan is het makkelijk om zoals in Nederland het budget met één hap 25% te minderen. Wie ligt er wakker van behalve de directe betrokkenen? Hoe smal hebben we ons draagvlak gemaakt. en dan zal enkel het populaire overleven, zonder dat ik het populaire als -not done- wil beschouwen blijft dit echter een schande voor een mensheid die de miond vol heeft over innovatie, creativiteit, uitdagingen, vernieuwing, globalisatie, nieuwe geletterdheid, groeien, ......;
Nochtans is wat nu gebeurd een barometer voor onze samenleving, als: stotteren, formuleren, vormgeven of dat alvast pogen te doen, reflecteren en zelfs verkondigen van denken en weten, van fantasie en werkelijkheid van het virtuele en de realiteit niet meer gesteund wordt wat dan? Dan blijven we een zielig hoopje dwazen! Een niet denkende massa die steeds dezelfde rondjes zal lopen tot we erbij neervallen. Ik ga nu maar weer de begrotingscijfers bijstellen, de ploegen medwerkers van artistiek tot andere motiveren en straks kijk ik uit naar weer een ontmoeting met een boek, een schilderij een film en voorstelling een gebeuren van de hand ven een groter onnozelaar dan mijzelf om dan te constateren, kon ik het maar! Kon ik het maar!!!
|
