wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
07-04-2013
Lichte ochtend.
Plots wist ik het weer, wist ik het waarom, al zal ik daar nooit echt zeker van zijn. Het zonlicht had me gewekt en dat was lang geleden, grote lichtvlekken in de kamer met hier en daar het spel van de bomen daarvoor. Aan de ontbijttafel ging het spel van licht op de muren , de vloer en de rand van de tafel verder, een spel van licht een schaduw, een spel van "schijnen en verdwijnen" of zoiets al argument en tegen argument, een discussie in licht en lichter in donker en donkerder. Ineens herinner ik mij weer waarom je schilderen of fotograferen zou, waarom je dit of gene moment zo zou willen vastpakken in een beeld, gekoesterd voor een eeuwigheid die nooit zal blijven duren omdat het de evolutie in zich draagt. Toch zijn dit ochtenden als uit de duizend, wetend dat het uit deze eenvoud van wat lichtvlekken is waar veel inzicht is voortgekomen. Net als het voor een boom staan en ineens zien welke schoonheid daarin schuilt. Schoonheid van een complexe eenvoud. Zo was mijn ochtend en zo was mijn gedachtengang, tot iemand een vervelende krant op tafel legde en ik door al dat inzicht de ellende van de wereld kon overschouwen of toch die ellende die men mij wou slijten. Ik keek opzij en zag het licht verschuiven. Ik had de keus mee opschuiven met mijn blik of verstarren in een werkelijkheid op een vel papier die mij over gisteren vertelde .
Reacties op bericht (1)
30-04-2013
Schoonheid
aan de keuzes van gisteren kan je inderdaad niets meer veranderen... de evolutie heeft zich daar voltooid... t'is inderdaad in het NU dat de Eeuwigheid ontplooit..
