Rookbommen in geel en blauw, projecties op een stukske papier scherp, onscherp, dieptebalans in het zingen, vloeken over verkeerd productgebruik, rekken aan het lijf of een ander lijf om net die intentie(s) vorm te geven waar je naar hunkert dit goed te krijgen.Tien woorden op een blad en zeker de helft teveel om aan duidelijkheid te winnen, eerste performance met nieuwe versie van de tekst.........

Neen we zijn nog niet waar we willen, laat staan waar we van droomden. Maar ook dat kent zijn wetmatigheid: kunnen laten ontstaan en daar dan kwaliteit in (h)erkennen, zien dat het er is zonder het voorbij te lopen. Het wordt als moeilijk omschreven maar een noodzaak! Noodzakelijkheid ook .... het zijn allemaal  woorden waar we mee spreken. Onbekende taal nog voor de creator van het.... van het wat....  zo nodig om net die stappen te zetten of weg te laten.  Daar gaan we weer op een pad dat er niet ligt en dat we handmatig mogen  aanleggen. Je kan het ook niet leggen !

er is enkel onzekerheid in het creëren en dan proberen die langzaam naar iets zeker te krijgen om te weten dat het pogingen zijn. Alles wat we doen is een onzekere poging om aan zekerheid te winnen, en die dan weer afstaan.