|
Berlijn mei //2012//1
De stad
lacht en ik lach terug. Vrolijk is het in een stad die als zeer progressief
omschreven wordt maar ook conservatief is. Niets zal hier veranderen alvorens
de gemeenschap zich uitgesproken heeft, dat ze het betekenis hebben kunnen geven.
Burgeractie is hier een regel en geen uitzondering. Stadsgerillia op vreedzame
manier ook. Veelal gaat het over de invulling van de openbare ruimte, de
bestemming van leegstand, afbreken of renoveren
.. Maar de stad lacht, meer
dan de stad waar ik woon. Ook daar is veel commentaar maar dan vooral gezaag,
omdat men niet doet wat en hoe
de zageman of vouw het zou willen. Maar beiden vallen onder de noemer
participatie. De één eerder actief de ander eerder passief. Ik lach deze stad
toe en merk dat mijn energie stijgt. De collegas die ik bezoek doen eenzelfde
soort werk als ikzelf en onze visies sluiten nauw bij elkaar aan. De stad
verschilt, grondig! Hier valt veel
te leren, ik blijf nog een poosje , ga terug om dan weer te keren en weer terug
te gaan
. Tot mijn stad lacht en ik kan terug lachen.
|
