Van allen die zeggen en doen alsof ze progressief zijn, zijn de zwijgers dat soms het meest. Dat schiet door mijn hoofd tijdens een vergadering van een stel hanen die proberen hun gelijk te halen tot beter weten in. Wat hunker ik dan om naar een stel her-kouwende koeien in een wei te kijken, of een stormachtige zee, een groen landschap ergens onder mij, twee viool spelende dochters..... . Wat houd me tegen, wie kan mij tegenhouden? In mijn fantasie en met mijn zeer groot arsenaal aan voorstellingsvermogen kan ik mij naar waar dan ook verplaatsen.
Het is een noodzaak geworden om te overleven, hier en nu, maar misschien was het dat al altijd. Waarom zouden we anders de gave van de verbeelding en de fantasie zo ruim ontwikkeld hebben. Noodzaak om te overleven toch.
En dat vermogen dan zo ondergeschikt maken in onderwijs, opvoeding, groei,.... is dat dan wel verstandig? Het lijkt mij zelfs een misdaad tegen menselijkheid.
We zijn echter goed in weggaan van hier en nu, het bezorgd mij alvast in de meest vervelende situaties verpozing, rust, ideeën voor straks en later, oplossingen die ik nog nooit zag. Soms ook gemoedsrust. Niets heerlijker dan de haan van dienst veranderen in een afschuwelijk aftands monster of een nietszeggend hoopje onbenul. Het kan allemaal met voorstellingsvermogen en toegevoegde fantasie.
Daarom willen en durven we nooit al onze fantasieën openbaar maken. De wereld waarin alles kan en mag, de schoonheid en de lelijkheid, de waarde en waardeloosheid, de zachtheid en agressie, .... alles, werkelijk alles kan en mag daar. Ik vertoef er graag en het brengt mij veel, zeer veel. Ik overleef ermee.
Waarom ik niet reageer op de hanen en komaf maak in plaats van mij te verplaatsen in tijd,ruimte en wereld, zal u zich afvragen. Omdat verveling en irritatie een grote drijfveer zijn voor mijn vermogen te veranderen. Soms heb ik de hanen en de kraaien met hun eentonig gekwetter nodig om mij weg te sturen van het alledaagse van het banale, ik moet ze dankbaar zijn, soms, heel soms dan toch.
Even opletten ze gaan besluiten en dan is de werkelijkheid wat ze moet zijn, het haalbare bevruchten met het onhaalbare!
|
