wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
17-02-2012
Opgejaagd wakker geworden! kwaad koffie gedronken en met plezier aan het werk gegaan!
Er worden mijn werk soms zaken aangemeten die dan niets met de waarheid te maken hebben. Zo zou ik werken voor een organisatie die reeds een lange traditie heeft . Terwijl we een van de jonge spelers in het veld zijn, juist 10 jarig bestaan voorbij en elfde echt actieve jaar bezig. Andere spelers zijn 50,35, 20 jaar bezig.... waar haalt men het vandaan. Ik weet wel ik ben meer dan 11 jaar actief op het veld van de kunsten en educatie maar de organisatie waar ik mag voor werken is dat niet, die is pril en jong en dynamisch en innovatief. Doordat we een trendsetter zijn krijgen we ook heel wat te verduren, door onze impact, die men niet altijd graag wil herkennen. Wat is dat toch vraag ik mij af? Wil men niet, durft men niet, ziet men het niet.... zijn wij onzichtbaar, zetten we de bloemen onvoldoende in de etalage, roepen we op dat gebied niet luid genoeg of te luid??? Men erkend onze waarde dat is zeker maar ziet onze innovatieve kracht niet, jahhhh. Zo ook na twee prijzen voor interculturele educatie twijfelt men nog steeds aan onze inspanning op intercultureel gebied.... Neen wij vernoemen dat nooit dat is waar, maar de realiteit van het werken in Antwerpen maar ook Maasmechelen, Genk, Gent, Brussel, .... heeft ons geleerd dat de monoculturele groep in de samenleving niet meer bestaat, ook al trachten sommigen die mythe koppig na te sterven. Is het verweven zijn, het versmelten , het samengaan dan overal en soepel, ... neen maar wel een realiteit. Ik loop door de stad en kruis, na Amsterdam die op plaats één van meeste nationaliteiten staat voor Antwerpen op twee en New-York op drie, mijn medeburgers van alle windstreken maar ook van alle gezindheden en achtergronden, godsdiensten, diktes,taalachtergrond, sociale klasse.....En ja met de doorsnee daarvan hebben wij gewerkt . Als een klas (basisonderwijs) in een van onze projecten binnenkomt dan komt die realiteit binnen, zeker innsteden als Antwerpen. ooit had ik een project rond concentratiescholen , lang lang geleden zeggen sommigen, het is och arme 14 jaar (toen werkte ik nog ergens anders) geleden. Nu merk ik in de buurt waar we onlangs neerstreken en een van de eigenzinnigste en meest gesloten gemeenschappen van Antwerpen , de traditionele joden leven dat we ook daar mee verweven zijn. Ook in een van onze projecten komen ze voor. Dus vertel mij iets anders om van wakker te liggen. Maar ook ander zaken blijven mij verontrusten als ik mensen over ons hoor (zelden rechtstreeks), .... nochtans ik hou van kritiek omdat die geen oordeel inhoud maar een denkwijze een kijk, heel dikwijls een invalshoek die mij of ons is ontgaan. Daar oefen we ons in in nieuwe invalshoeken. Deze zijn het eten en drinken van onze groei en bloei. Maar de commentaar die steunt op... ja op wat achhhhh Ik kijk vol hoop naar de wereld die we steeds opnieuw verbouwen. Maar neen ik roep niet op elk forum of project,elk dossier, elk debat dat het de dag is die mijn leven heeft veranderd (ten positieve). En neen, ik stel geen medewerker(s) aan die de diversiteit, innovatie,creativiteit,... moeten integreren in het bedrijf, die is er, al gaat dat zoals met het leven zelf, met spelen en proberen en vallen, weer opstaan en verder gaan. Alle medewerkers zijn gekozen omdat ze dat in zich hebben en allen hebben een grillige maar ook zeer geestige achtergrond. Ja ik jaag mij op ! Ja soms ben ik het moe, mij steeds opnieuw en opnieuw te moeten verklaren terwijl iedereen maar vraagt hoe ze dit of dat moeten en of ik geen advieske in de solden heb en als het kan gratis! In het bestuur , de jury of de stuurgroep zitten mag ook altijd, mijn expertise is goud waard als ze gratis is! Kan je nog een lezing(-ske) geven, alsof ik ze uit mijn mouw schut.... Vraag ik nu om de schouderklop, ook weer niet, maar ik wil graag dat de ploeg mensen die dit werk neerzet, die nu al enkele jaren een richting kiest en die consequent uitbouwt en verder ontwikkeld, die wikt en weegt en integer kiest, die nadenkt over duurzame ingrepen processen en handelingen, die zweet en zwoegt,die............ dat die niet in de wervelwind van het opbod -der onnodige eigen borst geklop- wordt meegezogen . Ondertussen ben ik wat opgejaagt, nerveus, kwaad ook, maar nog steeds gedreven om dat te doen wat moet, voortdoen in de richting die we gekozen hebben, meer dan ooit. Waarom dat zo is verzwijg ik even ik wil geen schade berokkenen en het doet er niet echt toe, het zijn gedachten... maar we gaan verder op de weg die wijzelf mogen aanleggen. Uw steun is welkom! Uw warm welkom ook. Mijn dag gaat verder met het plezier van elke dag!
