wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
22-01-2012
cultuur versus kunsteducatie , zuurstof versus herkouwde lucht.
Cultuur: het wie en wat we zijn, opgebouwd in de schaduw van het verleden en getoetst aan elke moment van de dag en het heden dus. Zo zou ik cultuur omschrijven en meteen is het ontdaan van waarde oordelen, ontdaan van "goed en slecht", het is wat het is! Niets meer maar ook niets minder. Kunst gaat echter verder die ordent en her - ordent vanuit een persoonlijke of meer dan persoonlijke kijk. Die spreekt zich uit, niet zozeer over goed en kwaad of echt of vals maar over het wezen van het kijken, luisteren, proeven zelf en dat dan meteen ook weer relativeren aan dat persoonlijke of wat daaraan voorbijgaat. Dat laatste lijkt ingewikkeld en dat is het ook. Als je niet kijkt, luistert, voelt, zoals de norm van cultuur is gesteld dan is het ingewikkeld, als het louter persoonlijk blijft dan is het ook enkel goed voor mijn eigen zijn maar als het dat overstijgt, als het verwijst naar tradities, geschiedenis, wetenschap (wat we weten) dan overstijgt het dat en wordt universeel voor wie het begrijpt. Dat laatste durft nogal eens scheeflopen. Wat weten we immers over geschiedenis en dewelke dan? Over traditie en naar welke traditie willen we refereren. Wetenschap lijkt me nog de eenvoudigst aanwijsbare, maar daarom niet makkelijker te berijpen.
Daarom ook dat men het nu meer heeft over cultuureducatie want kunsteducatie is wat te moeilijk geworden denk ik dan. Al roept men ter verdediging dat kunst-educatie een onderdeel is van de cultuureducatie. Maar is dat zo??? en wil men dat wel? Mij lijkt het eerder het verstoppen van de moeilijke zaken, de kop in het zand, niet gezien nog gehoord. Kunst wint niet echt terrein in crisistijden en zo ook de kunsteducatie niet, zeker als het niet gaat "over" de kunst maar "met" en "door" de kunsten. Ik lees rare zaken tegenwoordig over cultuur en de plaats in onderwijs en vrije tijd. Het lijkt meer een remediëren dan een nieuw standpunt innemen. Over kunst in onderwijs lees ik niets wezenlijks en het is altijd uit het standpunt cultuur beschreven en dus zoals hierboven verteld vanuit gisteren bekeken nooit vanuit een zeer actueel gebeuren dat naar morgen kijkt. Waar hebben we schrik van, denk ik dan, laten vervagen en verliezen alsof ik gisteren kan verliezen? Ja, ik kan het vergeten of laten vervagen , en ja ook dat is niet goed. Maar niet her-ordennen lijkt mij veel essentiëler, en veel en veel erger als we dat niet meer durven of doen. Maar goed ik blaas lucht uit en adem opnieuw in en hoop dat het niet dezelfde lucht is, maar frisse zuurstof en ga verder op mijn pad.
