wat anders in het hoofd of het hart blijft steken! Als het mij overvalt, of mij niet loslaat. Maar het kan ook voor het oefenen zijn. Oefenen in waar ik niet in opgeleid ben, oefenen met woorden.
05-01-2012
Van ongerust over rusteloos naar zorgeloos!
Ik kreeg nogal wat reacties van mensen die ongerust waren na mijn nieuwjaarsbrief, anderen werden wat bang, anderen vroegen of het wel allemaal in orde was met mij. Ik kan ieder gerust stellen, het gaat uitstekend met mij, zeker in verhouding tot de mij omringende wereld. Ik hou steeds meer van het liefdevolle bestaan en weet daar steeds meer greep op te krijgen of is het net die greep willen verliezen? Het recept was en is zoals steeds de eenvoud zelf: minder willen en daardoor meer zijn! Het is als in het gedicht van Ed Hoornik "Hebben en Zijn" het is oud, ik weet het, maar de waarheid is ouder. Of zoals het kijken naar een schilderij uit de oudheid of lang vervlogen dagen, waarom zou ik het uitleggen, het staat er! En moet dat laatste niet genoeg zijn. Of neem muziek uit de Barok waarom zou ik daar expeleciet veel uitleg bij hoeven, ze klinkt en is wat ze is. Ik weet het, bij uitvoering of bij studie, zijn veel woorden nodig om het onzegbare een verbale tuch te geven zodat we intellectueel wat verder kunnen, zo hopen we toch! Nochtans heeft het uitleggen mij niet altijd verder geholpen. Het is maar één van de middelen om uit mijn verwarring te geraken net zoals het maken van een tekening, het laten van een zucht, het schrijven van een gedachte....allemaal middelen, met maar één doel, wat orde scheppen in mijn chaos. Er is weliswaar niets mis met mijn chaos behalve dat hij soms ook voor mij te zwaar wil wegen en voor mijn omgeving ondraaglijk kan zijn. Chaos houd mij nochtahns niet weg van de liefde, ik vermoed dat liefde vol is van die chaos en daardoor weer evenwichtig word. Het evenwicht, de harmonie van- neem een partita van Bach- is ook maar tijdelijk, luister met een Oosters oor(mocht dat al kunnen) en je bent al lang niet meer waar je wil zijn. Orde is chaos en chaos is orde die ik niet of nog niet zie. Dat inzicht stelt mij gerust en maak dat ik de puinen van dit bestaan gerust liefdevol kan leven. Of dat het allemaal zorgeloos is daar ben ik lang nog niet uit! "Zorgeloos" wat een woord!
Ik wens mijzelf niets, dan kan het ook niet foutgaan. Zelfs geen voornemens dit jaar, dan kan ik blijven doorgaan zonder schuldgevoel, want ook dat laatste is afgeschaft. Schaamteloos ga ik het nieuwe jaar in. Er is niet echt een doel behalve het bestaan aan zich. Ik wens mijn vrienden ook niets dan kan ik dat al niet misdoen of hen laten hopen op iets wat ik weerom niet gerealiseerd krijg. Dit alles lijkt rustig maar ik heb er lang over gedaan om zover te zijn. De rust van het ogenblik is net dat schone, wat ik iedereen hun, zonder het op te dringen zonder het je toe te wensen zonder het te willen. Stiekem heb ik wel dromen voor u maar ik leer het af ze te formuleren. Ik hou de ontgoocheling voor mijzelf dat doet het minste pijn. Ik kan wel wat dragen heb ik gemerkt en wat ikzelf draag weegt niet op uw schouders. Ik zorg wel voor de lichtheid van mijn bestaan door niets te zwaar te laten wegen. Ik oefen in grammen, micro en pici en liever zelfs nano en als het kan nog beter. Maar mijn slechtheid raak ik niet kwijt, dus als ik alles wat hierboven sta vergeet, dan is het niet de ouderdom die spreekt maar gewoon de aard van het beest dat het niet laten kan. Ik weet het, je verdient beter en schoner, maar dat moet je zelf maar maken, ook dat kan ik niet voor u doen. Zo gaan we 2012 in straks en met het plezier van elk moment kom ik je wel tegen. En als we dat niet willen, lopen we gewoon een ommetje en gebeurd het niet ook goed. Ook samen staren en zwijgen over iets of niets mag. Je ziet het kan niet stuk, ik zie er al naar uit, naar het volgende moment en daarmee bega ik meteen mijn eerste zonde en ook dat is goed! liefs voor 2012 mijn vriend of vijand!
Het is stil buiten, niet echt koud maar grijs! Eindejaar en stil alsof alles nog komen moet. Maar hoe krijg ik het stil van binnen, even zonder grote en kleine gedachten, even zonder fantasie en eigenaardige kronkels. Niet dat ik het echt wil want alles komt vanzelf, als vanzelf. Last heb ik er niet van maar toch hoe zou het zijn zonder dat alles vraag ik mij af. Even stilte om daarna terug door te gaan. Ik zal het wellicht nooit weten want als het ophoud houd alles op. Maar de hunker naar stilte wordt steeds groter, ik zoek ze overal. Laat beelde voorbijseoefen en ik zoek het stilste beeld. overlaatst was ik op een repetitie/ try out van een dansvoorstlelling en ik wou dat het nog stiller was. De begin beelden waren langzaam en vrij stil al waren ze vol van potentieel geluid of lawaai dat was toen nog niet duidelijk. Later bleek dat ze roepen in zich hadden. Maar ik zocht naar nog meer stilte nog minder kleur in het pallet, nog minder woorden in het gedicht, minder geluid in de muziek, minder beweging in de dans... stiller dus. En nu is het stil daarbuiten en begint het door mijn kop te razenn over stilte... dan maar een boek, een beeld, een lied die mij langzaam laat afdrijven naar stilte in mijzelf!
