Voilà se, het werd tijd! Door de kapotte computer van mijn baasje kon ik geen verhalen vertellen en geen foto's laten zien. Maar da's nu opgelost.
Gisterenavond liet het vrouwtje mij uit in de wei, net voor het donker werd. Uit de vochtige grond kwamen dampen en slierten mist verzamelden zich boven het hoog gras. Het vrouwtje zei dat er veel dauw zou zijn 's ochtends, en ze had nog gelijk ook! Toen het baasje mij vanmorgen uit liet voor we naar school gingen, stond hij opgetogen te kijken naar alle diamantjes die schitterden in de vroege ochtendzon. Hij kon het niet laten en moest en zou foto's trekken van bedauwde spinnenwebben, van dauwdruppels aan de rode besjes van de aspergeplant... enfin, hij doet maar. Hij werd er zowaar poëtisch van, en vergat de tijd. Gelukkig dat het vrouwtje hem op het uur wees, anders waren we zeker te laat gekomen.
Ik vraag mij af, is dit nu het weureldwaajdeweb of wééwééwéé, waar iedereen het altijd over heeft? Ja? Ah, dan is de website van die spin, ik snap het.
September is al voorbij, en de lessen zijn terug begonnen. Ik heb het gemerkt aan het aantal kinderen op straat tijdens het spitsuur. Onze lessen in de school gingen onverminderd voort tijdens de zomervakantie. Het baasje en ik proberen zoveel mogelijk lessen te volgen om Kadee bij te benen. Die zit ondertussen in de B-klas! Vanmorgen zag ik hen bezig en ik dacht: dat ziet er leuk uit: recht vooruit - voet - recht vooruit - lig - halve draai links - keer - spelen - lig - ... enzovoorts, en dat in een tempo om "u" tegen te zeggen. Ik zag het vrouwtje al direct haar sjaal, dan haar jasje en iets later nog haar pullover uitspelen, en zij was niet de enige die het warm kreeg van de drill. Misschien ziet het baasje dat niet zitten en doet hij daarom niet zo erg goed zijn best...?
Ik vind het leuk als mijn baasje mij beloont voor mijn goeie volgoefeningen. Ik kan mij echt niet herinneren dat hij mij al eens gezegd heeft dat ik iets niet goed doe. Behalve wanneer ik op straat opspring wanneer een fietser of een bromfiets heel dicht langs ons passeert. Maar ik kan dat toch niet zomaar laten gebeuren? Wat als ze mijn baasje omver rijden? Ik geef ze gewoon een waarschuwing dat ze uit de buurt moeten blijven, dat is al.
Ik ben weer bijgekomen. Het vrouwtje zegt dat ik vet ben geworden sinds ze op stage is. Het baasje geeft mij nu eten, en ik moet zeggen dat hij dat héééél goed doet. Ik krijg zeker dubbel zoveel als bij het vrouwtje
Mollen zijn vreemde beesten. Die lopen onder de grond, in plaats van over de grond. In onze tuin zijn er molshopen, en ook in onze speelweide wat verderop in onze straat. En nu zag ik dat die mol ook in de weide van onze school hoopjes heeft gemaakt. Dat beest legt wel grote afstanden af hé!
Mijn baasje is gisteren naar de les geweest in Brussel. Het ging over "evidence based medecine". Er staat wel een typfout op die zak hé, volgens mij moet dat "evidence BEEST practice" zijn.... (en dan gaat dat over mij in de praktijk bij mijn baasje hé!!!)
Het is enkele weken stil geweest op dit blog, en niet omdat ik niets te vertellen had! Integendeel zelfs... Maar, de computer heeft het laten afweten. Ondertussen dat is probleem ook opgelost en de baasjes hebben beloofd om foto's te posten en mijn verhalen te vertellen zo gauw ze 5 minuutjes tijd hebben. Maar of 5 minuutjes voldoende zullen zijn, dat betwijfel ik, hoor tot gauw!
Jacques Dutronc zong in 1968 "Il est cinq heures, Paris s'éveille". Met
dit liedje in mijn hoofd stond ik op, om 5 uur vanmorgen : de eerste dag
van een nieuw stuk in mijn leven: mijn "ziekenhuis-stagejaar". Ja, dit
heeft een zekere impact op mijn leven, want na dit jaar zal niets meer
hetzelfde zijn. Hoezo? Wel, om te beginnen ben ik niet meer van de
jongsten en deze stages zetten mijn wel gepland leventje op zijn kop.
Voor iemand die nooit voor 1u30 gaat slapen, is 05u00 in de ochtend ...
pijnlijk vroeg. Mijn honden keken mij aan met ogen vol ongeloof: nu?
opstaan?? Nee hoor mannen, blijven jullie nog maar wat liggen, het is
véél te vroeg...
Gisterenavond had ik een ongewild gesprek met mijn baasje. Het begon heel onschuldig als volgt :"Brompopopopopobromdombobombreepbom". Het was de allerpersoonlijkste expressie van mijn aller binnenste emotie, en het kwam als een onweerstaanbare drang. Het baasje werd in geuren en ook een beetje in kleuren ingelicht, en spurtte met mij naar de gras zone in het midden van de straat. Het was een leegloop van belang en daar was geen kakazakie ter wereld tegen opgewassen... een echte Rio de la Platta. Na enkele nabeschouwingen was ik leeg en kon ik met een natte maar opgeheven staart terug aan het werk. Wat een afgang!
Hier verstop ik mij voor het baasje... hij heeft namelijk een nieuwe hobby.........
Voetballen! Het baasje voetbalt met ons! Het is verschrikkelijk. Ik kan het niet aanzien, dus ik maak mij snel uit de voeten. Ik doe niet mee met die onnozelheid hoor! Als het baasje die bal heeft, geeft hij die een stamp en dan loopt Kadee daar achter om hem te vangen. Hoe idioot kan je zijn!
Kadee, die vindt het plezant, kijk maar, hij geeft alles wat hij heeft! Hij komt zelfs van grond...
Gerard Cox zong het al in 1973, de zomer duurt niet lang... aan alles komt een end...
Vandaag kregen we de volle laag tijdens de les in school. We werden behoorlijk nat. Stefaan die zit daar niks mee in, hij heeft de drie lessen uitgedaan in de gietende regen.
Het vrouwtje stond aan de zijlijn toe te kijken hoe goed het allemaal ging. Ik was precies toch liever bij haar gebleven dan op die natte wei...
Toen het vrouwtje met Kadee terug thuis kwam, werd Kadee zeer onstuimig. Hij wou erg graag spelen, maar ik had er geen zin in. Kadee is toen zijn struik gaan afbreken, en heeft nog wat putten dieper uitgegraven. Van het vrouwtje mocht hij met zijn slijkpels niet binnen, tiens, waarom niet...?
Om de één of andere reden voel ik mij niet lekker. Ik ben gaan liggen onder de struik van Kadee terwijl de baasje op het terras hun middageten verorberden. Meestal ben ik altijd dicht in de buurt als er eten is, maar nu... bweurk...
Het vrouwtje vond het maar raar dat ik niet bij hen kwam zitten, dus kwam ze een kijkje nemen. Ze vond mij maar zielig wezen en heeft er het baasje bijgeroepen.
Het baasje vond het ook maar niks zoals ik daar lag. Hij is op handen en voeten onder de struik gekropen om mij recht te helpen. Samen zijn we naar binnen gelopen, en ik heb mij op mijn mat gelegd. Het vrouwtje heeft niks gezegd dat ik slijke poten had...
maar ze is mij medicijn komen geven. Ik had het eerst niet door dat ze iets in mijn mond stak. Het was een spuitje met Primperan in, ze prutste het tussen mijn lippen en mijn tanden en spoot het leeg in mijn mond. Bah, zo vies! Ik voel mij nog niet beroerd genoeg zeker, dat ze mij onlekkere dingen geeft...!
Nu was het toch wel extreem warm hé. Verschrikkelijk gewoon. Gelukkig heeft Stefaan de les ingekort, we zouden anders allemaal flauw gevallen zijn!
Het baasje had daar iets gezien, en tja, hoe kan het ook anders... we moesten erover!
De grasmachine van de school is stuk, kijk maar eens hoe hoog de klavertjes staan. Mijn baasje zegt dat als je er eentje ziet met 4 blaadjes, dat het geluk brengt. Ik heb al ferm gezocht, maar niks gevonden. Is dat iets dat hij uitgevonden heeft om mij in verwarring te brengen?
Het vrouwtje heeft vanalles van plaats veranderd in de living. Nu staat de zetel ergens anders. Kadee dacht zeker: eens zien hoe het er uit ziet van de andere kant...
Hij vond het niet bijzonder.
Het baasje daarentegen, die heeft zich pijn gedaan. Er stak een groot stuk glas in zijn voet! Hij heeft toen luid gesproken met de Grote Man van hierboven, dat heb ik wel begrepen!
Het vrouwtje heeft dan de wond verdoofd en het baasje heeft zelf de wonde toegenaaid. Gelukkig dat ik al op de grond lag, en mijn snuit kon verstoppen tussen mijn poten... ik vond het vreselijk!!!
Als beloning mocht het baasje daarna wat rusten. Hij heeft toen gekozen om eens iets met belekes te lezen voor de verandering...
Gisteren was het zondag. Niet alleen zondag, maar ook "sch*tdag"... Hoe het begon...? Vreemd genoeg kregen we (h)ontbijt, dus dat betekende dat we niet naar school zouden gaan. We waren opgestaan als anders op zondag, en het vrouwtje ging met ons naar de wei om ons uit te laten. Het baasje werd weggeroepen voor iemand met diarree. Hij zei dat hij daar snel naartoe zou gaan en dat we daarna zouden vertrekken. Vertrekken? Gaan we weg? Ah, vandaar die zakken en wandelschoenen in de gang! Joepie, straks zijn we weg... ! Maar dat ging niet zoals gepland. Het baasje was nog maar net terug van de diarree, toen iemand anders belde voor een soortgelijk probleem. Baasje terug weg, zenuwachtig, want tja, de tijd begon te dringen. Het vrouwtje zet ons terug binnen. Ik word er zenuwachtig van als mijn baasje binnen en buiten loopt terwijl we klaar staan om te vertrekken. Ik begin te jappen, Kadee en Raja doen mee. Het is een lawaai van jewelste! Het vrouwtje kalmeert ons, en zegt dat we braaf moeten wachten tot het baasje terug komt. Eerder kunnen we toch niet vertrekken, dus... Dan gaat ook zij weg! Verdorie toch, nu laten ze ons allemaal in de steek! Dat werkt zo op mijn darmen, dat ik er ter plaatse het sch*t van kreeg! Resultaat : vrouwtje en baasje komen samen binnen en zien de ravage die ik aangericht heb in de woonkamer... Het vertrek wordt nog maar eens uitgesteld, want blijkbaar moet er nu eerst gekuist worden! Kort nadien staan we met z'n allen in de gang : 3 honden en 3 grote mensen. Da's nogal veel volk voor zo'n smalle plaats. Raja staat constant te jappen, die weet echt niet van ophouden. Het vrouwtje bukt zich om zijn leiband aan te doen, en hij bijt in haar vinger! Bloed! Is er een dokter in de gang? Ah, ja mijn baasje hé. Dus wij terug naar binnen, want het baasje moest EHBO toepassen op de kapotte vinger. En toen konden we vertrekken. Weet je waar we gestopt zijn? Juist ja, in de Bruinsbroekstraat...
De wandeling vertrok van daar en toen gingen we met de ganse groep wandelen in het bos. Het is een zeer mooie streek daar, en iedereen heeft genoten van de mooie natuur. Het was vrij warm, maar toch nog aangenaam.
We hadden twee gidsen: een meneer met een kaart en een zwarte labrador uit de buurt. Hij kende het bos als geen ander. Logisch, het was een autochtoon.
Het werd warmer en het vrouwtje besloot dat we effe moesten stoppen om te drinken. Zij had een grote fles water mee en een plastic kom. Het was nodig hoor; we waren allemaal precies uitgedroogd!
Leuk zo wandelen met de roedel...
De baasjes werden daarna verwend bij de gastheer en de gastvrouw die (naar 't schijnt) voor een heerlijke maaltijd hadden gezorgd. Wij mochten er alleen naar kijken...
Al bij al viel het toch nog mee. Het begin van de dag viel tegen, maar eind goed al goed. That's all folks!
Er is weer een week voorbij. Het was een mooie week, met warm zonnig weer. De mensen lijken allemaal veel blijer wanneer het zonnetje schijnt. Nu is het zo dat er precies minder mensen rondlopen, misschien zijn de brompotten met vakantie...? Ik moet eerlijk toegeven dat ik het niet echt leuk vind wanneer het zo heet is. Mijn darmen gaan dan moeilijk doen en dat is vervelend. Vooral voor mijn baasje dan. Vanochtend nog kreeg hij een boete op school omdat ik niet op tijd op de plasweide geraakte...
Kadee ondervindt precies geen last van de warmte. Die heeft energie te over en heeft dat zeer duidelijk gemaakt. Ik noem hem voortaan "Demolition Dog", omdat hij alles afbreekt! Voilà, hier zie je hem aan 't werk met zijn bed...
De stukken mousse vliegen in het rond, hij bijt en sleurt de tijk aan flarden. Kadee heeft veel en scherpe tanden, niets kan hem weerstaan...
Zo lang duurt dat niet hoor, enkele minuten zijn genoeg...
Nog een ruk hier, een ruk daar... weg met die bazaar ...
Het kussen van Raja is gelukkig heel gebleven. Het vrouwtje heeft alle brokstukken van de mousse bij elkaar geraapt en weggegooid nadat Kadee het grootste stuk in allemaal kleine stukjes had gebeten. Ben eens benieuwd of hij een nieuwe matras zal krijgen... eigen schuld dikke bult, als hij geen nieuw bed krijgt hoor!
Nadien heeft Kadee nog wat putten gegraven in de tuin. Ik vraag mij af hoe het komt dat die grote struik nog niet omgevallen is! Met zijn vuile poten is hij dan op mijn mat komen maffen, ja maar zeg eens mateke, ieder zijn gerief hé!
De gordijnen die Kadee "onder poten" had genomen, heeft het vrouwtje dan maar een flink stuk korter gemaakt. Het had geen zin om er nieuwe te hangen, die zouden waarschijnlijk toch niet lang meegaan. Maar deze oplossing bevalt mij wel: we kunnen op de zetel en achter de zetel en zo onder de gordijnen door kijken. Want sinds gisteren kijk ik nu ook uit het raam... er valt wel wat te beleven in mijn straat hoor! Vooral de reacties van de mensen die voorbij wandelen vind ik geestig: "Oooohhh My Góóóód" - "Moeke kijk daar twee ijsberen!" - "Hoe kunnen die zo wit blijven?" - "Ma zie ne keer hoe schattig!" maar ook: "Amai wa beesten!". Sommige mensen tikken dan met hun vingers tegen de ruiten, maar daar kan ik niet tegen hé! Met Kadee blaffen we zo hard we kunnen en ondertussen kijken we verschrikkelijk boos. Die mensen zullen dat geen twee keer doen, meestal zijn ze zo geschrokken dat ze zich snel uit de voeten maken, ha ha ha
Veel valt er in de vakantie niet te beleven. Komkommertijd noemen ze dat. Ik denk dat ik weet waarom: iedereen eet komkommers in de zomer, voilà!
Vanmorgen vertrokken we naar school, goedgemutst en vol goede moed, want het zonnetje scheen. Ons baasje was wel van wacht, maar dat belette hem niet naar school te trekken met ons. In het slechtste geval, als hij dringend weg zou moeten, konden we nog altijd weglopen.
Deze keer was het echter niet samen met Kadee en het vrouwtje. Tja, onze Kadee mocht over naar de B-klas, die moest dus nog een uur wachten voor hij aan de les kon beginnen. Maar da's niks, ik keek op mijn gemakske rond en zag al gauw het vrouwtje staan kletsen met de andere madammen. Zolang ik haar kan zien, is alles ok.
We moesten verschillende oefeningen doen, maar het werd warm in het eerste zonnetje. Mijn baasje had zijn jas al uitgespeeld, maar ik zit hier wel met mijn pelsefrak aan hé! Ik was op zoek naar schaduw, maar die was op het terrein niet te vinden. *** Zucht ***
Ik ben niet mogen overgaan naar de B-klas, omdat ik niet wil apporteren. Ik vind dat zo stom! Het baasje gooit iets weg en ik moet het dan maar gaan halen...? Waar slaat dat op? En dan nog wel verschillende keren achter elkaar... komaan zeg!
Het vrouwtje had deze week een verrassing bij voor mij. Nù weet ik dat het voor mij was. Ze had een speeltje gekocht waar in het midden een gaatje is waar je iets kan in verstoppen. Ze had een zakje ietsipinnimini-snoepjes gekocht en zo'n snoepjes in dat gaatje gewurmd. Het zakje werd met paperclips terug dichtgemaakt, en ze heeft het in het midden van de eettafel laten liggen. Ik rook al de ganse avond dat er ergens lekkers lag, maar kon het niet direct vinden. s' Nachts heb ik mijn zoektocht verder gezet en heb de lekkernij gevonden... Een beetje duwen hier aan deze kant van de stoel, met mijn kop reik ik zover ik kan tot in het midden van de tafel ... nog een beetje, nog... even en ... ik ... kan ... er .............bijna .... aan ..... Ja! HEBBES!!! Ik heb het zakje in flarden gescheurd en alle snoepjes direct opgeschrokt, want Kadee en Raja stonden daar plots ook. Ah néé, da's mijn buit!
Groot was mijn verrassing vanmorgen toen mijn baasje een speeltje boven haalde, waar die ietsipinnimini-snoepjes in zaten! Ik herkende het direct aan de geur... en ja hoor, hij kon mij doen rennen! Spelen noemt hij dat, ik vind dat het een beetje op jagen lijkt.
Kadee zat aan de zijlijn en keek er naar. Geen snoepjes voor hem. Tenminste: deze snoepjes niet, want die zijn voor mij!
Hij vond dat het wachten nogal duurde. Kan kloppen want Stefaan had geen horloge aan en de les bleef maar duren! Uiteindelijk heeft iemand een bel tevoorschijn getoverd en net zoals bij het boksen ging de bel op het einde van de match.
Kadee is een acrobaat. Die klautert overal op en over. Kijk hier maar naar de zetel in de salon. Eerst zat hij met zijn voorpoten alleen over de rugleuning, nu zit hij er helemaal op! En dat om naar buiten te kunnen kijken, de strever...!
Door met zijn voorpoten op de vensterbank te staan heeft hij de glasgordijnen van het vrouwtje gescheurd. Tja, er zaten gaten in die onmogelijk konden gemaakt worden... toen heeft ze zelf maar de rest eraf gescheurd. Ondertussen heeft het vrouwtje de gordijnen een nieuwe zoom gegeven. Ze zijn een stuk korter maar Kadee kan ze niet meer kapot doen, hij kan er zo onderdoor kijken. Slim vrouwtje hoor, niet te onderschatten... Alleen mag ze niet vergeten de snoepjes in de snoepdoos te steken... la la lalalala la la lalala la ....
