Je gaat nooit kunnen raden wat er met mij gebeurd is vorig weekend. Nooit. Ik had het ook niet kunnen raden, echt niet. Maar het is mij wel overkomen. Een heel avontuur hoor! Ik word er nog moe van als ik er aan denk. Het begon zaterdag namiddag. We maken een namiddagwandeling, samen met Raja. Wanneer we terug thuis komen, zet mijn bazinnetje Raja in de living, en ze doet mijn leiband niet af. Ze gooit een rugzakje over haar schouders en zegt : "Kom Robbe, we zijn weg". Ah, nog wandelen? Ja, nog wandelen. Op een goed tempo lopen we naar het station van Mechelen. We gaan toch niet met de trein reizen zeker? Ik heb dat wel gezien bij die meneer enkele weken geleden, maar eigenlijk weet ik het niet zo goed met die treinen. We lopen voorbij de ingang, voorbij de uitgang... nog verder door... Daar staan netjes in de rij allemaal autobussen te wachten, en mijn bazinnetje stapt met mij recht op zo'n grote autobus af. De deuren zijn dicht, want het is flink koud. De chauffeur ziet ons staan en doet één deel van de dubbele deur open. Mijn bazinnetje vraagt heel beleefd of ik mee op de bus mag. Van de chauffeur mag het, "maar wat als hij iets doet???" Mijn bazinnetje antwoordt dat we net gewandeld hebben en áls het moest gebeuren, wel dan is ze daar op voorzien. Met kakazaki's en zo. De chauffeur trekt vragend één wenkbrauw op, en doet vervolgens de andere halve deur open. We stappen op. We gaan zitten in het breedste gedeelte, in het midden van de bus. Mijn bazinnetje klapt een stoeltje naar beneden en gaat erop zitten. Ik ga braaf zitten, zoals gevraagd, en geef mijn ogen de kost. Ik kan zelfs naar buiten kijken door de middelste deuren vlak voor ons. Alles is oké tot plots alles begint te daveren, en de bus begint te grommen! Ik weet effe niet waar ik het heb! Moeten we niet vluchten? Hoe kunnen we hier in godsnaam uit? Bazinnetje help! Dan begint dat gevaarte nog te bewegen ook! Oh nee, mijn maag begint te klotsen in mijn buik en ik sta te trillen op alle 4 mijn poten. Mijn bazinnetje probeert mij ondertussen rustig te krijgen, maar ik word zo misselijk als ik naar buiten kijk! Ze wil persé dat ik ga liggen, en uiteindelijk doe ik dat ook. Dan blijkt het beter te gaan met mijn maag, want ik kan niets meer zien buiten. De chauffeur heeft de verwarming opgezet, en het wordt onbehaaglijk warm aan mijn rug. Mijn bazinnetje zit als een gek te trekken aan mijn poten en duwt aan mijn onderrug, maar ik lig en ik blijf liggen! Nadien heb ik begrepen dat ze dat deed omdat ik met mijn onderrug tegen de verwarming van de bus lag, en dat was behoorlijk heet. Nog een beetje en ik stond in brand! Na een vervelende rit (mij krijgt ze nooit meer in zo'n gevaarte, hoor!) stappen we uit, ergens aan een kerk. Ken ik niet, ben hier nog nooit geweest. Mijn bazinnetje knuffelt mij en zegt dat ik flink geweest ben, maar ik keer mijn kop af en trek mij weg. Nu moet ze daar niet mee afkomen hé zeg! We wandelen tot we aan een huis komen waar ik allerlei hondengeuren opvang. We gaan naar binnen en daar zijn twee madammen die ons begroeten. En dan begint het verhaal nog maar pas...
Ze helpen mij in een hoog bad, en dan begint het gewas en geplas en maar schuimen... kijk maar...
Plezant hé!
Na al het gewas begint het geblaas. Met een grote stofzuiger die veel warme lucht blaast word ik gedroogd, deels in het bad.
Wanneer ik droog genoeg ben om uit het bad te komen, blazen ze mij verder droog. De plukken haar vliegen in het rond. Voor mijn bazinnetje lijkt het op de pluimpjes bij een kussengevecht. Mijn pels is nadien heerlijk zacht en mooi glanzend. De resten zomerpels zijn nu definitief verwijderd en mijn winterpels komt volledig tot zijn recht.
Gelukkig is mijn baasje ons komen halen met de auto. Thuis gekomen heeft Raja mij besnuffeld van kop tot teen. Wist hij nu echt niet dat ik het was, Robbe?
Het duurde niet lang of ik vond mijn plaatsje op de mat. Enkele uren aan een stuk diep slapen, heerlijk maffen... alles vergeten...
Een paar dagen later ligt de eerste sneeuw in de tuin. Dit is vroeger dan vorig jaar. Want sinds gisteren ben ik al een jaar in Mechelen, en toen was er nog geen sneeuw.
Mijn bazinnetje strooit altijd wat brood voor de vogeltjes, hebben die niks meer laten liggen?
